Semua Bab สัมผัสร้อนซ่อนพิศวาส: Bab 11 - Bab 20

พอคำนวณดูแล้ว มันมีความเป็นไปได้อยู่ เพราะเงินที่เขาให้เจ๊ราตรีมูลค่าสองแสน หัวเตียงอีกห้าหมื่น คงใช้หนี้ได้หมด ดูท่าแล้ว ญรินดาคงต้องทรมานจากพี่ชายตัวเองไปอีกนาน เพราะคนอย่างไอ้ญรันต์มันเคยหยุดทำเรื่องชั่วๆ“เจ้านายจะให้ผมทำยังไงดีครับ” อยุทธ์ถามความเห็น พอเจอเหตุการณ์ก่อนหน้านั้น เลยคันไม้คันมืออยากอัดไอ้ญรันต์ให้ปางตายสักที“ไปจับตัวไอ้ญรันต์มาให้ได้ก่อน ทีเหลือเราค่อยว่ากัน”“ครับเจ้านาย” เขารับคำแล้วเดินออกจากห้องทันทีร่างสันทัดถูกกระชากลากเข้ามาในห้อง ญรันต์กวาดตามองรอบๆ สีหน้าตื่นตระหนก พอเห็นหน้าคนในห้องแข้งขาพาลอ่อนแรงทรุดลงกองกับพื้นแววตาไหวสั่น ธีภพเดินเข้าหามันกำคอเสื้อแล้วกระชากเข้าหา“แกกล้าโกงฉันเหรอญรันต์” ธีภพถามเสียงเหี้ยม“ผะ...ผมเปล่า ผะ...ผมจะเอามาใช้ให้คุณธีภพอยู่แล้ว พรุ่งนี้ผมแข่งผมก็ได้เงินแล้วครับ!” เสียงคนตอบสั่นเครือ ร่างกายมันสั่นเทาอย่างช่วยไม่ได้เขาปล่อยคอเสื้อมันเป็นอิสระ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออก แล้วพับแขนจ้องมองมันแววตาแข็งกร้าว หายใจหนักขึ้นทุกขณะเพราะความเดือดดาล“คนอย่างแกนะเหรอไอ้ญรันต์ แค่ตัวแกเองยังรับผิดชอบไม่ได้ จะมาแข่งรถหาเงิน!” เขาด่าด้วยคว

ประตูห้องเปิดออก ร่างบางลุกยืนแววตาตระหนก เมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามา ประตูปิดลงตามเดิม ท่าทางเขาดูคุกคามและน่ากลัว ญรินดาระแวดระวังสุดท้ายตัดสินใจกระโจนหนีไปอีกทาง ทว่าเอวบางกลับถูกรวบไว้อย่างรวดเร็ว สองร่างล้มลงบนเตียง“อย่านะ ฉันจะไม่ยอมให้คุณทำอะไรฉันอีกแล้ว!” เธอดิ้นรน ตะเกียกตะกายหนีแต่ไม่เป็นผล เมื่อคนจับดูไม่สะเทือนต่อแรงเธอแม้แต่น้อยญรินดาหอบ ร่างกายถูกกอดรัดไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ธีภพจ้องมอง“ทำไมเธอต้องกลัวฉันด้วย ทั้งที่เรามีอะไรกันมาสองครั้งแล้ว หรือเธอลืมไปแล้ว” ชายหนุ่มย้ำความทรงจำผิวแก้มคนฟังแดงระเรื่อ ยกมือผลักดันแผงอกให้ออกห่าง ก็เพราะเคยมีอะไรกัน เธอถึงกระดากอายจนถึงตอนนี้ อาชีพเด็กนั่งดริงก์เธอเลิกทำอย่างถาวร ได้รับอิสรภาพคืนมา แต่ก็ต้องสูญเสียสิ่งสำคัญไป“มีแล้วยังไงคะ ถึงฉันจะมีอะไรกับคุณมากี่ครั้งก็ยังเป็นได้แค่ของเล่นอยู่ดี!”เขาเลิ่กคิ้ว “แล้วเธออยากเป็นอะไรสำหรับฉันเหรอญรินดา”คนถูกถามไม่ตอบหลบสายตา ไม่เคยคิดอะไรมากไปกว่าการรอดพ้นจากเรื่องวุ่นวายของพี่ชาย นอนกับเขาแค่ครั้งนั้นควรจบกันไปไม่มีอะไรต่อกัน แล้วทำไมเขาต้องพยายามดึงตัวเธอกลับมาอีก“ฉันไม่อยากเป็นอะ

ญรันต์ถูกกระชากลากถู สีหน้าตื่นตระหนก อยุทธ์ผลักมันจนล้มลงต่อหน้าเขา ดวงตาคมหรี่มองขณะนั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องของโรงงาน เขาจงใจพามันมาที่นี่เพื่อจัดการบางอย่าง ญรินดาต้องรู้ว่าใครคือผู้คุมเกมนี้“จับผมมาทำไมอีก พวกคุณได้ตัวน้องสาวผมไปแล้วนี่!” ญรันต์ถาม สีหน้าหวาดผวา“น้องแกหนีไปแล้วญรันต์” ธีภพตอบข้อสงสัยสีหน้าญรันต์เผือดลง ริมฝีปากสั่นระริก“นะ...หนีไปงั้นเหรอ“ใช่... แล้วคนอย่างฉันก็ไม่ใช่คนใจดีเสียด้วยสิ” ธีภพบอก แล้วเหลือบมองลูกน้องพยักหน้าช้าๆ เป็นสัญญาณอยุทธ์น้อมรับคำสั่งทันที ลูกน้องคนอื่นจับมันพาไปมัดไว้ตรงเสา ญรันต์ดิ้นรนเหงื่อผุดเต็มใบหน้า บอดี้การ์ดเริ่มถุงมือหนังสีดำ คนถูกมัดเริ่มตื่นกลัว“อย่าทำอะไรผมเลย ผมจะตามตัวรินกลับมาให้คุณเอง!” เขาร้องบอกเสียงลั่นด้วยความกลัว“ซ้อมมัน!” ธีภพสั่งแค่นั้นผลั่ก! ผลั่ก!หมัดถูกรัวใส ตามด้วยฝ่าเท้า ทุกอย่างถูกระดมใส่ตัวญรันต์ คนถูกกระทำร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด เลือดไหลซึมออกมาจากปาก หัวคิ้ว และดวงตาซึ่งกำลังช้ำเป็นสีแดง“พอก่อน” เขาสั่งลูกน้องอีกครั้งแล้วลุกยืนเดินไปยังคนถูกซ้อม“อย่าทำผมอีกเลย... ผมกลัวแล้ว...” ญรันต์บอกเสียงแหบพร

ผิวแก้มเริ่มแดงก่ำเมื่อเห็นเรือนร่างสมบูรณ์แบบ เบือนหน้าหนีหัวใจเต้นโครมคราม นี่เขากำลังจะเริ่มมันอีกแล้วใช่ไหม แค่คิวร่างกายก็ร้อนวูบวาบขึ้นมา“อ่างอาบน้ำของฉัน ทำให้เธอสบายไหมญรินดา” เขาถามเสียงทุ้มคนถูกถามก้มหน้างุดไม่กล้าสบตา“คุณเข้ามาทำอะไร”“เข้ามาอาบน้ำกับเธอไง” เขาไม่พูดเปล่า เดินเข้าหาถือวิสาสะหย่อนกายลงในอ่างเดียวกันญรินดาตระหนกลุกยืนเพื่อหนี ทว่าเอวบางกลับถูกรวบ ร่างบางถูกรั้งมานั่งลงระหว่างท่อนขาสองข้าง กายถูกกอดรัดจากด้านหลัง“จะทำอะไรคะ!” คนถูกแกล้งร้องประท้วง“ก็ทำเหมือนเคยๆ ไง”“ไม่เอา ปล่อยฉันนะคะ!” หญิงสาวดิ้นรน ขัดขืนไม่ยอมให้อีกคนทำตามอำเภอใจคนตัวใหญ่กระตุกยิ้มมุมปาก มือใหญ่เคลื่อนมาจับทรวงงามบีบเคล้น แล้วสะกิดยอดบัวแผ่วเบา มันชูชันขึ้นทันที“อ๊ะ!” คนถูกกระทำครางแผ่ว“ไหนบอกว่าไม่เอาไง เธอตอบสนองฉันทุกที อย่าปฏิเสธเลยญรินดา เราสองคนเข้ากันได้ดีเธอก็รู้” เสียงทุ้มกระซิบชิดใบหู คนฟังขนลุกเกรียวมือสองข้างบีบเคล้นสองเต้าหนักสลับเบา ยอดบัวถูกหยอกเย้าด้วยนิ้วร้าย จนคนตัวเล็กร้อนไปทั่วกาย ทำไม... ถึงไม่เคยปฏิเสธการกระทำของเขาได้เลยมือข้างหนึ่งเลื่อนไล้มาตรงใจกลาง นิ

ชายหนุ่มชะงักมองเพื่อนแววตาเครียดขึ้น ถึงว่าพักหลังวฤญาติดต่อหาเขาบ่อย แถมยังชวนไปนั้นไปนี่ พอรู้ว่าอีกฝ่ายดูเหมือนล้ำเข้ามาหาเลยตัดสินใจปฏิเสธทุกอย่าง ไม่นานเธอก็เงียบหายไป รู้สึกว่าจะได้เกือบเดือนแล้วละมั้ง ก็คิดว่ากลับไปหาเพื่อนที่ไหนได้ ดันเลิกกันซะแล้ว“ก็ดีแล้ว แกได้หาแฟนใหม่ น่ารักๆ สดๆ ใสๆ แบบที่แกชอบไง” ธีภพเย้าพอฟังคำเพื่อน ภาวินทร์ยิ้มกว้าง“ว่าแต่ฉันมีอะไรจะถามสักหน่อย”ธีภพขมวดคิ้ว “อะไรวะ”“ผู้หญิงที่อยู่ตรงสวนหย่อม เป็นสาวใช้คนใหม่เหรอ” เขาบอกแล้วเดินไปตรงหน้าต่างเจ้าของบ้านลุกยืนก้าวตามไปดู เห็นร่างบางกำลังวิ่งเล่นกับสุนัขอย่างสนุกสนาน เขาเผลอยิ้มจนภาวินทร์สังเกตเห็นความผิดปกติ“ว่าไงวะไอ้ธีภพ ตกลงสาวใช้คนใหม่บ้านแกเหรอ” ภาวินทร์ถามย้ำเขาหันมามองเพื่อน “ใครบอกวะว่าเป็นคนใช้บ้านฉัน”“ก็เจ้าตัวบอกเอง”คนฟังชักสีหน้าไม่พอใจ นี่เธอกล้าโกหกแบบนี้เหรอ หรือเพราะต้องการอ่อยคนอื่นอีก“ใช่ สาวใช้บ้านฉันเองแหละ!” ธีภพประชดด้วยความไม่พอใจ ทิ้งกายลงบนเก้าอี้ทำงานอีกครั้งภาวินทร์ก้าวตามมาแล้วยิ้มกว้าง “ฉันจีบได้ไหมวะ สเป็คเลย”คนถูกถามตวัดสายตามองสีหน้าไม่พอใจ“ไมได้!”“ทำไมวะ แ