All Chapters of I Am the Lawyer's Contracted Wife: Chapter 11 - Chapter 19

CRISTIANNA’S POV Nagising ako nang may humaplos sa noo ko. Pupungas pa akong dumilat ngunit nang makita si mama na nakangiti sa akin ay tuluyan ng nagising ang diwa ko. “Mama!” tuwang-tuwa na bulalas ko at hindi napigilan na yakapin siya. Muntik pa akong maiyak ngunit mahina lamang siyang tumawa. “Kumalma ka, anak. Baka atakihin ka sa puso r’yan,” pagbibiro pa ni mama. “Masaya lang ako, mama. Akala ko talaga mawawala ka sa amin, eh.” Ngumuso ako. “Tapos hindi mo man lang sinabi sa akin na may nararamdaman ka na pala.” Lumamlam ang mga mata ni mama. “Pasensya ka na, anak. Ayaw ko lang naman dumagdag sa mga pasanin mo.” “Mama naman…” Tumayo ako upang tumabi sa kanya, nakahiga ang kalahati ng katawan ko sa malaking kama niya. “Hindi ka kailanman pasanin sa akin, okay? Huwag mo na ulit sasabihin iyan. Ikaw ang mama ko. Kung wala ka, wala rin ako.” Napangiti si mama sa sinabi ko at siya na ang yumakap sa akin. Halos lumundag ang puso ko sa saya. Hindi kasi mahilig si mama sa physical

CRISTIANNA’S POV Pagkarating namin sa bahay ni Attorney—or more like Rocky—para bang machine ang bibig ko at awtomatikong napabuka dahil sa sobrang gara ng bahay. Hindi ito mansion gaya ng mga nakikita ko sa TV pero sapat na ang laki nito para matawag ngang mansion. “From now on, you’ll be staying here with me for two years.” Dinig kong sabi niya. Bumaba kami ng kotse, dala niya ang mga maleta namin. Ramdam ko ang pagkinang ng mga mata ko habang pinagmamasdan ang exterior ng bahay. Sobrang lawak pucha! Para akong nakatingin sa mga commercial house! “I hope you’ll enjoy your stay here, Cristianna,” sabi niya na naman kaya nilingon ko na siya. “Gagawin ko po ang lahat para matupad ang mga duty ko na napagkasunduan natin sa kontrata,” usal ko. Pagak siyang tumango. “You don’t need to force yourself to do the household chores. After all, magkasama rin tayong magtatrabaho. Pareho lang din tayong mapapagod pag-uwi rito.” “Pero paano po ang mga kakainin natin? Sino ang mag-aasikas

CRISTIANNA’S POVHindi ako makatulog!Nakakainis! Kanina pa ako pagulong-gulong sa malambot na ‘to pero hindi man lang ako madalaw-dalaw ng antok! Gusto ko na rin kanyang matulog!“Argh! Ano ba, please! Patulugin mo na ako!” ungot ko at hinagis ang makapal na kumot sa sahig na agad ko ring namang kinuha.Naupo ako sa kama, lukot ang mukha na nailuluminahan ng liwanag ng buwan na sumisilip sa bintana ko. Malalim na ang gabi, imposibleng gising pa si Rocky ng ganitong oras.At isa pa, magsisimula na rin ang trabaho namin bukas. Ayokong bangag ako sa first day ko ‘no.Napasabunot na lang ako sa sarili ko at marahas na bumuntong-hininga. Busog naman ako. Marami akong nakain kanina. Malamig ang kwarto at napakalambot ng higaan pero hindi ko maintindihan kung bakit hindi ako inaantok.Insomnia ba ito or namamahay lang ako? Tsk, imposible! Hindi naman ako namamahay. Madalas nga akong mag-sleepover sa bahay ng mga kaklase ko noong college at ako pa mismo ang unang makakatulog during project.

CRISTIANNA’S POVSabay kaming pumasok ni Rocky sa trabaho noong kinaumagahan. It was a huge law firm, standing on no less than ten floors. Iniisip ko pa lang kung gaano na karami ang iaakyat-baba ko ay parang napapagod na ako kaagad.Sa gitna ng building ay naroon ang napakalaking “Vesagas Law Firm” na nakadikit sa malaking steel bar. Pagpasok namin sa loob ay marami na agad kaming mga nakasalubong na men in suits. Iyong iba ay nagmamadali, samantalang ang iba ay may mga kasamang kliyente.I thought it was just a typical buiding—may floors and may kisame of course. Pero ito ay hindi. Para itong straight skyscraper na ang pinakabubong lang ay ang mismong nasa tuktok. Walang kisame na nagse-saparate sa mga floor dahil ang daan ay nasa sentro. Parang pa-curve ang hagdan ng building, at ang pinaka-curve niya ay ang mga kwarto. May malaking railings din doon. Sa pinaka-first floor na nasa center ay ang elevator paakyat. Habang pataas nang pataas ang tingin ko ay pakiramdam kong nalulula a

CRISTIANNA’S POVTuwang-tuwa talaga ako sa cellphone na ibinigay ni Sir Rocky sa akin! Pakiramdam ko ang yaman ko na!Bumaba ako sa lobby para doon i-try ang cellphone. In-assemble ko lang ito at saka in-open. In-insert ko lang ang number nina mama at mga kapatid ko.Napangiti ako. Agad akong pumunta sa messaging app at nag-tipa ng mensahe.[Kamusta po kayo dyan, ma? Unang araw ko ngayon sa trabaho!]Nakangiti ko iyong sinend. Habang naghihintay ng reply, naglibot-libot muna ako sa cellphone at pinagtitingnan ang mga apps nito. Sunod kong tiningnan ang camera nito. Gusto ko kasing magbaon ng maraming picture para mai-send ko kina mama. Paniguradong ma-aamaze din ang kambal kapag nakita nila ang kumpanyang pinagtatrabahuan ko. Sama-sama lang kasi namin itong napapanood sa telenobela noon.Itinutok ko sa akin ang camera at ngumiti ako. Kasabay ng tunog ng shutter ay mahinang tawa na narinig ko sa likod ko—malalim ang boses at buong-buo.Nahihiya ko iyong binaba at lumingon. Isang lalak