Lahat ng Kabanata ng Trapped in Seduction: Between CEO and Mafia Boss: Kabanata 101 - Kabanata 110

Ang villa ay napuno ng tensiyon. Ang huling sinag ng araw ay nagbigay ng mapusyaw na liwanag sa terrace, at ang dagat sa malayo ay kumikislap na parang nagbabantang apoy. Nakaharap sa isa’t isa sina Lucas at Samuel, habang si Aurora ay nakatayo sa pagitan nila, ramdam ang galit, takot, at pang-akit na naglalaban sa loob niya. “Lucas, huwag mong hayaan siyang makalapit sa akin,” bulong ni Aurora, nanginginig ang tinig ngunit may matibay na determinasyon. Lucas ay tumayo nang mas matatag, ang bawat galaw ay puno ng proteksyon at galit. “Hindi mo siya maaabot, Samuel. Ang pamilya namin ay hindi mo magagambala,” sabi niya, ang boses ay mababa ngunit puno ng tensiyon. Samuel ay ngumiti, isang ngiting mapanganib, at lumapit nang isang hakbang. “Aurora, alam mong may puwang pa rin ako sa puso mo. Hindi mo iyon maiiwasan.” Si Aurora ay huminga ng malalim, ramdam ang halong kaba at pagnanasa. Ang kanyang puso ay nahahati sa pagitan ng dalawang lalaki—isa ay mapanganib ngunit kaakit-aki

Ang villa ay napuno ng kakaibang tensiyon. Ang bawat sulok ay tila humihinga sa bigat ng nararamdaman ng tatlo—Lucas, Samuel, at Aurora. Ang buwan ay nakasabit sa itaas, malamlam na ilaw ang bumabalot sa terrace, ngunit hindi nito mapapawi ang init at galit na namamagitan sa kanila. Si Aurora ay nakatayo sa pagitan ng dalawang lalaki, ramdam ang tibok ng puso niya, halo ng takot, pang-akit, at galit. Lucas ay nakatayo, buong katawan ay nakatuon sa proteksyon kay Aurora. “Samuel, hindi mo siya maaabot,” ang boses ay mababa ngunit puno ng galit at determinasyon. “Aurora at ang mga bata ay protektado namin. Huwag mong subukan ang swerte mo.” Si Samuel ay ngumiti, ang mata ay puno ng init, karisma, at mapanganib na halina. “Hindi mo ako mapipigilan, Lucas. Ngunit hindi rin ko hahayaang mawala ang koneksyon ko kay Aurora. Alam kong may puwang pa rin ako sa puso niya,” sabi niya, ang tinig ay mababa ngunit puno ng panghihikayat. Aurora ay huminga nang malalim, ramdam ang tensiyon sa p

Ang villa ay napuno ng tensiyon. Ang malamlam na liwanag ng buwan ay bumabalot sa terrace, ngunit hindi nito mapapawi ang init na nagmumula sa tatlong puso—Lucas, Samuel, at Aurora. Ang bawat galaw, bawat titig, at bawat paghinga ay nagdadala ng halo ng damdamin: galit, pang-akit, proteksyon, at pagmamahal. Lucas ay tumayo nang matatag, bawat galaw ay puno ng determinasyon. “Samuel, hindi mo siya maaabot,” mababa ngunit puno ng galit ang boses niya. “Aurora at ang mga bata ay protektado namin. Huwag mong subukan ang swerte mo.” Si Samuel ay ngumiti, mapanganib at kaakit-akit. “Lucas… hindi mo ako mapipigilan. Ngunit hindi rin ko hahayaang mawala ang koneksyon ko kay Aurora. Alam kong may puwang pa rin ako sa puso niya,” sagot niya, puno ng init at panghihikayat. Aurora ay huminga nang malalim, ramdam ang halo ng init at tensiyon sa pagitan nila. Alam niyang kailangan niyang manatiling matatag, ngunit hindi niya maalis ang pang-akit at init na dulot ni Samuel, habang ramdam niya

Ang villa ay tahimik sa unang tingin, ngunit sa loob ng bawat silid ay may init na hindi maikubli—isang tensiyon na nagmumula sa tatlong pusong hindi kayang manatiling kalmado. Si Aurora ay nakaupo sa malambot na sofa sa sala, ang kamay ay nakapaloob sa kanyang mga tuhod, ang isip ay umiikot sa dalawang lalaki sa kanyang buhay—Lucas at Samuel. Si Lucas ay nasa kabilang dulo ng sala, nakatayo malapit sa bintana. Ang malamlam na liwanag ng buwan ay tumatama sa kanyang mukha, at ramdam niya ang tensiyon na bumabalot sa paligid. Hindi niya matakasan ang init ng damdamin na bumabalot kay Aurora, ngunit alam niyang kailangan niyang maging matatag. Samuel naman ay nakalapit sa fireplace, nakatingin sa apoy. Ang kanyang mga mata ay puno ng mapanganib na pang-akit, habang iniisip kung paano mas mapapalapit kay Aurora. Alam niyang hindi sapat ang simpleng pang-akit; kailangan niyang manipulahin ang emosyon, upang matiyak na hindi mawawala sa kanya ang puso ng babae. “Lucas,” bulong ni A

Ang umaga ay dahan-dahang sumisiklab sa lungsod, ngunit sa loob ng lumang warehouse, nanatiling init at tensiyon sa hangin. Ang mga crate at kahon ay tila nagmistulang saksi sa masalimuot na damdamin ng tatlo—Aurora, Lucas, at Samuel. Ang bawat galaw, bawat titig, bawat paghinga ay may dalang tensiyon na hindi madaling pawalan. Si Aurora ay nakaupo sa isang matibay na crate, ang mga kamay nakalapat sa kanyang mga tuhod. Ramdam niya ang presensya ng dalawang lalaki sa paligid niya, bawat isa ay may sariling paraan ng pang-aakit at proteksyon. Hindi niya maiwasang mapansin ang halo ng galit at init sa bawat kilos nila, at alam niyang hindi simpleng emosyon lamang ang nakataya—ito ay ang kanyang puso, ang pamilya, at ang kinabukasan nila. Lucas ay nakatayo malapit sa isang sulok, nakatingin kay Aurora. Ang bawat galaw niya ay puno ng determinasyon at proteksyon. “Aurora… nandito ako. Hindi ka nag-iisa. Hinding-hindi kita iiwan,” bulong niya, ang tinig ay punong-puno ng init at pangak