Lahat ng Kabanata ng Trapped in Seduction: Between CEO and Mafia Boss: Kabanata 111 - Kabanata 120

Ang umaga ay dahan-dahang pumapasok sa lungsod, ngunit sa loob ng lumang warehouse na naging kanilang pansamantalang silungan, nanatiling mainit at punong-puno ng tensiyon ang hangin. Ang bawat galaw ng tatlong tao—Aurora, Lucas, at Samuel—ay may kasamang damdamin na mas masalimuot kaysa sa nakaraang gabi. Ang mga anino sa pader ay gumagalaw sa ritmo ng kanilang presensya, bawat isa ay naglalaman ng pang-akit, galit, at proteksyon. Aurora ay nakaupo sa isang kahoy na crate, nakatingin sa malabo at kumikislap na ilaw sa paligid. Ramdam niya ang bawat presensya ng dalawang lalaki sa paligid niya. Ang init mula kay Lucas ay nagbibigay ng kapanatagan, habang ang pang-akit ni Samuel ay puno ng mapanganib na tensiyon. Alam niya na hindi lamang simpleng emosyon ang nakataya, kundi ang kanyang puso, ang pamilya, at ang kinabukasan nila. Lucas ay nakatayo sa tabi ng malaking bintana, nakatingin kay Aurora na may halong determinasyon at init. “Aurora… nandito ako para sa iyo. Hindi ka nag-i

Ang araw ay dahan-dahang sumisilip sa abot-tanaw ng lungsod, ngunit sa loob ng kanilang lumang penthouse, nanatiling tahimik ang paligid. Ang tatlong tao—Aurora, Lucas, at Samuel—ay naglaan ng oras para huminga, magmuni-muni, at subukang muling balansehin ang kanilang mga damdamin. Sa kabila ng katahimikan, ramdam pa rin ang halo ng pang-akit, galit, at pagmamahal sa hangin, isang paalala na ang kanilang relasyon ay hindi simpleng ordinaryo. Aurora ay nakaupo sa isang malaking sofa, nakatingin sa labas ng bintana, ang kanyang mga mata ay naglalarawan ng pagod at kaba. Ramdam niya ang bigat ng nakaraan at ang tensiyon ng nakaraang mga gabi. Ang bawat galaw ng dalawang lalaki sa paligid niya ay puno pa rin ng pang-akit, ngunit sa sandaling ito, walang laban o galit—pansamantala silang humihinga. Lucas ay nakatayo sa tabi ng bookshelf, dahan-dahang nag-aayos ng ilang dokumento at kagamitan. Ang kanyang mata ay paminsang nakatingin kay Aurora, ang kanyang damdamin ay malinaw—proteksyo

Ang umaga ay dahan-dahang sumisilip sa abot-tanaw ng lungsod, ngunit sa loob ng penthouse, nananatiling mahina ang liwanag, tila binabalot ang bawat sulok ng katahimikan. Ang hangin ay malamig, ngunit ramdam ang init ng presensya ng dalawang lalaki sa silid, bawat isa ay naglalaman ng kakaibang tensiyon at pang-akit. Sa gitna ng katahimikan, tahimik na humihinga ang babae, iniisip ang nakaraan, ang panganib na kanilang hinarap, at ang parehong lalaki na patuloy na naglalaban para sa kanyang puso at kaligtasan. Sa tabi ng malaking bintana, nakatitig sa lungsod na unti-unting nagigising, naramdaman ang bigat ng responsibilidad sa bawat hininga. Ang mata ay madalas bumabalik sa babae, puno ng pagmamahal, proteksyon, at hindi maikakailang pang-akit. Alam na sa bawat sandali, lalalim ang tensiyon, at mas lalakas ang emosyonal na koneksyon. Sa pagkakataong ito, pilit pinananatiling kalmado ang sarili, upang bigyan ng espasyo ang babae at pahintulutang maramdaman ang panandaliang kapayapaa

Ang penthouse ay nananatiling tahimik sa unang bahagi ng hapon, ngunit ang katahimikan ay may bagong timpla—isang presensya na hindi madaling balewalain. Sa isang sulok, lumapit ang isang bagong mukha, bawat hakbang ay may kasamang kumpiyansa at lihim na intensyon. Hindi agad halata ang koneksyon, ngunit ramdam sa bawat hininga ang tensiyon na dala ng presensya. Ang babae ay tumigil sa paglalakad, naramdaman ang kakaibang enerhiya. Ang mata ay naglakbay sa bagong karakter—isang lalaki, may hawig ng misteryo at malamig na halina. Kahit hindi pa ganap ang pagkakakilala, ramdam agad ang mapanganib na tensiyon na namamagitan. Sa bawat titig, naramdaman ang halo ng pang-akit, proteksyon, at kaunting pangamba, isang emosyon na mabilis umusbong sa loob ng penthouse. Sa tabi ng sofa, marahang inilagay ang kamay sa mesa, ramdam ang init ng presensya ng iba. Ang bawat galaw ay puno ng kahulugan, bawat titig ay nagtataglay ng lihim na mensahe. Ang katahimikan ay nagiging espasyo ng damdamin,

Tahimik ang penthouse, ngunit ramdam ang kakaibang enerhiya sa bawat sulok. Ang mga pangunahing karakter ay nanatiling magkasama, ngunit may presensya na bago sa silid—isang babae na hindi agad halata, ngunit ramdam sa bawat hininga. Biglang bumukas ang pintuan, at sa pagpasok, lumabas si Valeria Montanez. Mataas at matikas, may malamig ngunit kaakit-akit na aura. Ang bawat hakbang niya ay may kasamang kumpiyansa, at agad na napansin ng lahat ang kakaibang tensiyon na dala niya. “Magandang hapon,” mahinang boses, may halo ng misteryo at katiyakan. “Ako si Valeria Montanez. May impormasyon akong kailangan ninyong malaman.” Ang babae sa sofa ay huminto sa paghinga, nagulat sa biglang paglabas ng bagong karakter. Ang mata niya ay naglakbay mula kay Valeria patungo sa matagal nang presensya. Ramdam ang halo ng pang-akit, proteksyon, at kaunting pangamba. “Valeria…?” mahinang tanong, may halo ng pagtataka at takot. “Vale ay pwede ring tawagin,” sagot ng bagong babae, may bahagyan