All Chapters of Trapped in Seduction: Between CEO and Mafia Boss: Chapter 81 - Chapter 87

Tahimik pa rin ang villa kinabukasan. Ang dagat ay tila salamin ng langit, mapayapa at walang bakas ng unos. Sa loob ng bahay, maagang nagising si Aurora. Pinagmamasdan niya ang mga anak habang mahimbing na natutulog. Sa bawat hinga nina Calix at Selene, ramdam niya ang init ng pag-asa. Para bang isang saglit lang ay nawala ang bigat ng nakaraan.Paglabas niya sa veranda, naabutan niya si Lucas na nakaupo, nakatingin sa dagat. Nakahubad ang mga paa nito, nakasubsob sa malamig na sahig. “Magandang umaga,” mahinang bati ni Aurora. Ngumiti si Lucas, pilit, at inalok siya ng kape. Uminom sila nang tahimik. Sa katahimikan ng umaga, tila nagbubuo sila ng panibagong normal, isang buhay na kay tagal nilang hinanap.Ngunit may bahid ng bigat sa mga mata ni Lucas. Alam niya na ang katahimikan ay pansamantala lamang. Nasa dulo pa rin ng mundo si Samuel, ang lalaking pinagmulan ng halos lahat ng sugat ni Aurora at ngayon ay nagbabalik sa larangan. Kahit hindi pa nila naririnig ang pangalan niya n

Tahimik ang umaga sa villa, pero ang katahimikan ay parang balat ng dagat bago sumabog ang alon. Nagising si Aurora nang nakayakap si Lucas sa kanya. Ang kanyang mga daliri ay marahang dumudulas sa balat ng lalaki; hindi ito halik ng pag-angkin, kundi paghawak ng dalawang nilalang na sabay humihinga bago sumabak sa bagyo. Sa bawat paghinga, naaalala niya ang mga gabi na kasama niya si Samuel—ang parehong init, ngunit ibang bigat. Minsan, sa mga pahinga na ito, mas malakas pa rin ang multo ni Samuel kaysa sa hampas ng hangin. Nagising din ang mga bata sa itaas. Narinig nila ang yabag ni Calix na bumaba sa hagdan, hawak ang isang laruan. Sa likuran niya, dahan-dahan si Selene, nakatingin sa ina at parang may gustong itanong. “Mama,” bulong ng batang babae, “bakit laging parang may taong nakatingin sa atin?” Hinaplos ni Aurora ang buhok nito at pinilit ang ngiti. “May mga taong nagbabantay sa atin,” sagot niya. “Pero ligtas tayo rito.” Sa kusina, nagluto si Marcus ng almusal. Kahit h

Nagising si Aurora bago sumikat ang araw. Sa tahimik na silid, naririnig pa niya ang banayad na paghinga nina Selene at Calix. Nilapitan niya ang mga anak at hinaplos ang kanilang mga noo; ang simpleng galaw na iyon ang nagpapaalala sa kaniya na may dahilan siya para patuloy na lumaban. Sa kabilang dulo ng kwarto, nakaupo si Lucas sa isang armchair, nakapikit ngunit hindi tulog. Sa bawat tik-tak ng orasan, mas lalong tumitindi ang bigat ng kanilang sitwasyon. “May balita ba?” mahina niyang tanong. Binuksan ni Lucas ang isang mata, saka nagpakawala ng mabigat na buntong-hininga. “Dalawa sa ating mga safehouse ang nasunog kagabi. Wala namang nasaktan, pero malinaw na mensahe iyon. Samuel na ang gumagalaw.” Dumulas ang malamig na takot sa balat ni Aurora, ngunit pinilit niyang manatiling matatag. Sa gitna ng dilim, hindi niya puwedeng ipakitang natatakot siya. Pagbaba nila sa kusina, sinalubong sila ng mga tauhan ni Lucas na abala sa pagsuri ng mga mapa at ledger. Nasa mesa ang isang

Bago pa sumikat nang buo ang araw, umupo si Aurora sa terasa ng villa, hawak pa rin ang tablet na naglalaman ng code. Sa mga daliri niya, tila mabigat na bato ito—piraso ng kapangyarihang maaaring makaputol sa paghahari ni Samuel. Ang mga alon sa malayo ay kumikilos nang marahan, tila niloloko siya: sa gitna ng payapang tanawin, naroon ang sigalot na hindi niya matatakasan. Lumapit si Lucas, may dalang tasa ng mainit na tsokolate. Umupo siya sa tabi ni Aurora at inabot ito. “Uminom ka muna,” bulong niya. “Halos hindi ka na natulog.” Tinanggap ni Aurora ang tasa at uminom, pinapainit ang lalamunan niya. “Para bang bawat galaw natin ay may mata siya,” mahina niyang sabi. “Alam kong kahit dito, nakatingin siya.” “Iyon ang dahilan kung bakit kailangan nating kumilos,” sagot ni Lucas. “Kapag naipasok na natin ang code na ito sa system ng mga bangko, mawawala ang kontrol niya. Magiging libre ka na.” Sumulyap siya kay Aurora at marahang hinaplos ang kanyang buhok. “Hindi lang para sa aki