All Chapters of Trapped in Seduction: Between CEO and Mafia Boss: Chapter 31 - Chapter 40

Tahimik ang gabi sa labas ng mansion, ngunit bawat hakbang nila Aurora, Lucas, at Isabella ay puno ng kaba. Ang malamig na hangin ay tila nagdadala ng banta, bawat pag-ikot ng anino ay nagmumukhang kalaban. Dala nila ang piraso ng papel, ang kaunting impormasyon mula sa Red Crest, at ang pag-asang maliligtas ang mga anak ni Aurora bago pa tuluyang mapuno ng kadiliman ang kanilang mundo.“Dito na tayo papasok,” bumulong si Lucas, habang tinitingnan ang maliit na bakanteng daanan sa likod ng compound. “Sa loob, magkakahiwalay ang guwardiya, pero hindi ito magiging madali. Kailangang mabilis at tahimik tayo.”Napatingin si Aurora, nanginginig sa halo ng takot at determinasyon. “Handa na ako,” sagot niya, hinawakan ang kamay ni Lucas. Ang init ng kanyang palad ay parang apoy na nagbibigay lakas sa kanya. Ngunit sa likod ng lahat ng tapang na iyon, ramdam pa rin niya ang malamig na titig ni Samuel na parang anino sa bawat sulok.Habang lumalapit sila sa pinto, narinig nila ang tunog ng mab

Lumapit si Matteo na may kasamang dalawang guwardiya. Nang magtama ang kanilang mga mata ni Aurora, may kakaibang kuryente ang dumaan. Hindi ito parang sa kay Lucas, na puno ng init at pangako; hindi rin tulad kay Samuel, na puno ng malamig na pag-angkin. Kay Matteo, may halong laro at banta—ang titig ng isang negosyanteng sanay sa pagpatay gamit ang kontrata.“Ikaw pala ang babaeng pinag-aawayan nila,” sabi ni Matteo, mababa at may bahid ng pang-uuyam. “Aurora Octavia… o dapat bang tawagin kitang Señora Castillo?”Nanigas si Aurora. “Hindi ko alam kung anong gusto mong marinig—”“Hindi kita tatanungin,” putol ni Matteo. “Narito ako para mag-alok. Nasa kamay mo ang mga papeles na magpapabagsak sa Red Crest. Kung ibibigay mo sa akin, tutulungan kitang makawala kay Samuel.”Bago siya makasagot, mahigpit na humawak si Lucas sa kanyang kamay. “Huwag kang makipag-deal sa kanya. Hindi siya mas mabuti kay Samuel.”“Ngunit mas may alam ako,” tugon ni Matteo. “At mas marami akong kayang ipagla

Sa unang liwanag ng umaga, nakaupo si Aurora sa gilid ng kama sa maliit na apartment na pinagtaguan nila ni Lucas. Sa labas, malamig pa ang hangin at basang-basa ang kalsada sa ulan. Nakatanaw siya sa bintana, hawak-hawak ang litrato nina Calix at Selene. Kumakapit ang mga daliri niya sa gilid ng papel, para bang kung hindi niya iyon hahawakan ay tuluyan na ring mawawala ang mga bata sa kaniya.Tahimik na lumapit si Lucas, may dala siyang tasa ng kape. “Hindi ka pa rin nakatulog,” sabi niya, mababa ang boses. “Alam kong iniisip mo sila.”Bumuntong-hininga si Aurora. “Hindi ko kayang isipin na nasa kamay ni Samuel sina Calix at Selene. Anak ko sila, Lucas… at alam mo kung paano niya ginagamit ang mga tao.”Lumapit si Lucas, iniabot ang kape at naupo sa tabi niya. “May plano na tayo. Huwag mong kalimutan ‘yon. Hindi tayo papasok nang walang laban.”Hindi sumagot agad si Aurora. Tinitigan niya si Lucas, napansin ang pagod sa mukha nito. “Alam ko,” mahinang sabi niya. “Pero natatakot ako.

Mabilis ang takbo ng van na sinasakyan nina Aurora, Lucas, Calix at Selene. Sa labas, kumikislap ang mga ilaw ng siyudad habang tinatahak nila ang daan papalayo sa Red Crest. Sa loob, puro hingal at katahimikan ang maririnig. Yakap ni Aurora ang mga bata, ramdam ang lamig ng pawis sa batok. Sa bawat segundo, bumabalik sa isip niya ang mga mata ni Samuel na puno ng dugo at galit, ngunit may bahid pa ring pagmamakaawa.“Ma ma…” mahina ang boses ni Selene. “Babalik pa ba tayo?”Hinaplos ni Aurora ang buhok ng anak at pilit na ngumiti. “Hindi na, anak. Hindi na tayo babalik sa ganun.”Tahimik lang si Calix, pero mas lalong humigpit ang kapit sa braso ng ina. Napatingin si Aurora kay Lucas na nakatingin sa kalsada, hawak nang mahigpit ang manibela.“Lucas…” tawag niya, halos bulong.Hindi siya kaagad sumagot. Ilang segundo pa bago niya dahan-dahang binaba ang boses. “Pasensiya ka na. Nadamay kayo ulit. Pero hindi pa tapos ‘to, Aurora.”“Alam ko,” sagot niya. “Nararamdaman ko. Hindi pa tapo

Umugong ang makina ng SUV habang nilalamon nito ang madilim na kalsadang paakyat sa bundok. Sa bawat pagliko, naririnig ni Aurora ang paghingal ni Selene at ang mahigpit na hawak ni Calix sa laylayan ng kanyang damit. Sa harapan, si Eira ay nakatitig lang sa kalsada, walang bakas ng takot, pero sa pag-igting ng kanyang panga, alam ni Aurora na ramdam din niya ang bigat ng sitwasyon.“Malapit na ba tayo?” mahina ang tinig ni Aurora, halos hindi lumalabas sa kanyang bibig.“Konti na lang,” sagot ni Eira, hindi tumitingin. “May safe house sa kabilang panig ng lambak. Doon muna tayo magtatago.”Napayakap si Aurora sa mga bata. “Makinig kayo kay Mama. Ligtas na tayo pagdating doon,” mahina niyang sabi, pero kahit siya mismo ay hindi kumbinsido. Sa malayo, patuloy ang pag-ulan ng liwanag mula sa sasakyang humahabol sa kanila, parang mga matang hindi kumukurap.Sa loob ng kotse, sumisingit sa isipan ni Aurora ang huling eksena kay Lucas sa Red Crest—ang dugo sa braso niya, ang mga mata niton