Lahat ng Kabanata ng Trapped in Seduction: Between CEO and Mafia Boss: Kabanata 11 - Kabanata 20

Ang hangin sa loob ng mansion ay mabigat, parang nakakulob ang buong mundo sa paligid nila. Nakahawak pa rin si Aurora sa frame ng pintuan, habang nakatayo sa may pasilyo si Samuel—mata’y naglalagablab, malamig ang ngiti. Sa likod niya, naglalakad papasok si Lucas, may bahid ng dugo ang balikat at mga gasgas sa mukha, pero matatag ang tindig.“Buhay ka…” bulong ni Aurora, halos hindi makapaniniwala. Ang bawat pintig ng puso niya ay parang pagsabog ng mga alaala.Si Lucas, nakatingin diretso kay Samuel. “I told you I’d come back for her.”Naglakad si Samuel papalapit, mabagal pero mabigat ang bawat hakbang. “Nagkamali ka ng binabalikan, Lucas,” malamig nitong sagot. “Hindi mo na siya babawiin sa akin.”“Hindi mo siya pag-aari,” balik ni Lucas, mahigpit ang pagkakahawak sa kanyang jacket. “At alam mong wala ka nang karapatan mula pa noong—”“Tumahimik ka!” singhal ni Samuel, at sa isang iglap, naramdaman ni Aurora ang malamig na metal ng baril na biglang inilabas ng lalaki mula sa bulsa

Malalim na ang gabi nang magsimulang umingay ang hangin sa labas ng bodega. Sa loob, nakayakap pa rin si Aurora kay Lucas, nakaupo sila sa gilid ng lumang kama. Matagal na silang tahimik—parehong humihinga nang mabigat, parehong nakikinig sa mga yabag ng ulan sa bubong. Parang kumukulong tubig ang mga ugat ni Aurora; kahit pinipilit niyang kumalma, ramdam niya ang pagbilis ng tibok ng puso niya.“Hindi tayo puwedeng magtagal dito,” biglang bulong ni Lucas. Umangat ang ulo ni Aurora, kita sa mga mata niya ang pag-aalala. “Nararamdaman ko na sila,” dagdag nito. “Hindi sila hihinto hangga’t hindi ka nila nakukuha.”“Paano tayo nahanap?” halos pabulong na tanong ni Aurora. “Sabi mo, ligtas tayo rito…”Nag-iba ang titig ni Lucas, may halong pagkagalit at pagkadismaya. “May ahas sa hanay ko,” aniya, mababa ang boses. “May nagbenta ng lokasyon natin. Hindi kita iiwan, Aurora—kahit na magbuwis ako ng buhay.”Nanginginig ang kamay ni Aurora habang pinipigilan ang luha. “Lucas, hindi ko alam ku

Humahapdi pa rin ang mga palad ni Aurora habang mahigpit niyang hawak ang maliit na sobre na iniabot ni Lucas sa kanya noong huli silang nagkita. Sa loob nito, nakasiksik ang isang keycard at isang maliit na papel na may nakasulat: “Red Crest – South Annex, 2 AM.”Hindi siya makatulog. Sa bawat pag-ikot ng orasan ay lalong bumibilis ang tibok ng kanyang puso. Ang buong mansion ay tahimik, ngunit para sa kanya, tila nagsisigawan ang mga dingding sa bigat ng mga lihim na pilit niyang binubuo.Alam niyang isang patibong ito. Alam niyang kung mahuli siya ni Samuel, hindi lamang ang kalayaan ang kapalit — kundi ang buhay. Ngunit sa loob ng maraming taon ng paglalim ng mga tanikala, ngayon lang niya naramdaman ang kakaibang apoy na unti-unting bumabalik sa kanyang loob: isang hangaring tumakas, mag-alsa, at magpakatotoo.Tumayo siya mula sa kama, nilapitan ang aparador, at marahang binuksan ang sliding door. Kinuha niya ang manipis na coat at itinago ang keycard sa bulsa. Bago siya lumabas,

“Isa-isa nang bumabagsak ang negosyo natin,” sabi ni Lucas sa mababang tinig, nakatingin sa tablet na hawak. “Yung dalawang kumpanya sa Hong Kong… binili na ng isang shell corporation ni Samuel. Yung shipping lines natin, nasabat ang mga kontrata. Ubusan ‘to ng hininga.”Nakatingin lang si Aurora sa kanya. Sa tuwing nakikita niya si Lucas sa ganitong estado—pagod, galit, desperado—may halong init at hapdi ang dibdib niya. Siya pa rin ang lalaking minahal niya noon: matigas, mapanganib, pero laging ipinaglalaban siya. Pero ngayong naglalaro na sila sa mundo ni Samuel, alam niyang hindi sapat ang tapang lang.“Kaya ka pinadala sa akin para maging bala,” dugtong ni Lucas, napapikit. “Hindi ko na sana gagawin ‘to sa’yo, Aurora, pero ikaw lang ang may access. Ikaw lang ang kilala niya bilang… mahina.”Mahina. Tumagos sa kanya ang salita. Alam niyang hindi insulto iyon ni Lucas, pero ramdam niya kung paano siya binuo ni Samuel sa loob ng mga taon—ginawang tahimik, masunurin, at akala ng lah

Bumagsak ang katahimikan sa Grand Aurelius Hall matapos ang pag-alis ni Samuel. Mga investor at socialites na kanina’y nagbubulungan lamang ay nagsilabasang parang langgam na nawalan ng pugad. Sa gitna ng mararangyang mesa at natapong mamahaling alak, si Aurora at Lucas ay nakatayo pa rin, para bang sila na lang ang natitirang karakter sa isang nasunog na teatro.“Tapusin na natin ‘to,” bulong ni Lucas, hawak pa rin ang kamay ni Aurora. “Nasa atin na ang alas. Pero may susunod na hakbang.”Napatingin siya sa kanya, hingal at nanginginig. “Anong hakbang?”“Pagbagsak ng mga assets niya hindi pa sapat. Kailangan nating kontrolin ang auction bukas—lahat ng shares na magagamit niya para muling bumangon. Kung wala ‘yon, wala na siyang pagbabalikan.” Tumitig ito sa kanya, ang mga mata’y malamig pero may bakas ng pag-aalala. “Pero delikado. Hindi lang pera ang pinag-uusapan dito. Baka buhay mo ulit ang kapalit.”Humigpit ang hawak ni Lucas. “Kung gano’n, kailangan mo akong sundan. Pero sa lar