Lahat ng Kabanata ng Trapped in Seduction: Between CEO and Mafia Boss: Kabanata 51 - Kabanata 60

Ang hangin sa safehouse ay mabigat, puno ng usok at alaala ng mga sumabog na lagusan. Si Calix ay nakaupo sa isang sulok, tahimik, habang si Selene ay nag-aayos ng ilang gamit. Ngunit kahit ligtas sila, ang puso ni Aurora ay hindi mapakali. Sa bawat tunog ng pintuan o bintana, dama niya ang takot at galit—ang parehong damdaming nagpapalakas at nagpapahina sa kanya. “Hindi ko alam kung paano ko sila mapoprotektahan,” bulong niya sa sarili, habang hinahaplos ang braso na may sugat mula sa nakaraan. Ang bawat galos ay paalala ng mga pagkakamali, ng mga taong nawala, at ng mga pangakong binitiwan niya sa ilalim ng apoy. Biglang nag-vibrate ang telepono niya. Ang screen ay nagpapakita ng isang mensahe mula sa numero na hindi niya kilala: “Kung gusto mong makita ang mga bata, bumalik ka. Hindi ka na makakatakas sa akin.” Ang pangalan sa mensahe: Samuel. Damdamin ni Aurora ang naguluhan. Buhay pa si Samuel. Ngunit hindi na siya ang malamig at kontroladong CEO na kilala nila; ang bali

Ang pasilyo sa ilalim ng compound ay kumikidlat sa bawat pagsabog ng kuryente. Sa bawat hakbang ni Aurora ay nag-iingay ang mga bakal na sahig, at ang amoy ng lumang pera at pulbura ay bumabalot sa kanya. Sa dulo ng lagusan bumukas ang isang pinto na tila vault ng isang bangko. Doon, sa isang hall na kasing-laki ng teatro, nakatambak ang mga bar ng ginto, mga itim na kahon, at mga kontrata na pinirmahan ng mga kilalang pangalan sa negosyo at krimen. Para itong puso ng isang halimaw—at ngayon nasa harap niya. Napahinto siya. Hindi niya akalaing ganoon karami ang naipon ng organisasyon. Mga dokumento at litrato ng mga taong pinaslang para mapanatiling lihim ang lahat ay nagkalat sa isang mesa. Naramdaman niya ang bigat ng silid, na parang bawat bar ng ginto ay may kasamang hininga ng isang nawalan ng buhay. “Ito ang sinasabi ko sa’yo,” mababa at matalim ang boses ni Lucas sa likod niya. “Lahat ng yaman, lahat ng dugo—lahat ‘yan para sa kanila. At ngayon, nasa harap mo.” Lumingon siya.

Ang usok mula sa sinunog na compound ay parang balabal ng gabi, kumakapit sa balat nina Aurora at Lucas habang naglalakad sila sa dalampasigan. Ang dagat ay malamig, tila walang pakialam sa apoy na nagaganap sa lupa. Karga ni Lucas si Calix na nakatulog sa matinding pagod. Hawak ni Aurora ang braso ng lalaki, pakiramdam niya’y umaalalay ito hindi lang sa kanyang katawan kundi sa kaluluwa niyang pagod na pagod. Sa isang kubong matanda na nakatayo sa gilid ng bangin sila tumigil. Dito, sa ilalim ng nagngangalit na hangin at bituin, nagpasya si Aurora. “Hindi pwedeng ganito lang tayo,” bulong niya habang tinatakpan ng kumot si Calix. “Habang tumatakbo tayo, sila ay lumalakas.” Nakatingin sa kanya si Lucas, nakapatong ang mga kamay sa kanyang balikat. “Ano ang naiisip mo?” tanong niya. Tiningnan ni Aurora ang dagat, ang mga ilaw ng mga barko sa malayo. “Wawasakin ko ang natira kay Selene at kay Samuel,” sagot niya, malamig at malinaw ang tinig. “Kung kailangan, ako mismo ang papasok

Nagbubukang-liwayway na nang tuluyang makarating sina Aurora, Lucas, Calix at Adrian sa isang nakatagong villa sa gilid ng dalampasigan, isang lumang pag-aari ng Mafia na hindi halos alam ng kahit sino. Nasa kalagitnaan pa rin sila ng isang laban, pero dito, sa unang pagkakataon mula nang magkasunod na paglusob, may katahimikan. Sa paligid, malalaking bintana ang bumubukas sa dagat, ang mga kurtina’y kulay abo at naninipis sa simoy ng hangin. Ang lugar ay may alingawngaw ng mga lumang lihim, ng mga desisyong pinanganak sa dilim. Tahimik na nakaupo si Calix sa gilid, kumakapit sa tuhod at pinagmamasdan ang mga bitak ng sahig. Sa kabila ng murang edad, may lalim ang mga mata niya na para bang matagal nang nabubuhay sa anino. Habang tinitingnan siya ni Aurora, humahapdi ang dibdib niya—alam niyang kahit nakatakas sila, bitbit pa rin nila ang mga kuko ni Samuel. Si Lucas, sugatan at duguan ang kamay, ay unti-unting hinubad ang leather gloves at itinabi ang baril. Nilapitan niya si Auror

Tumango si Aurora, pero hindi niya inalis ang tingin sa dagat. “Isang linggo lang ang binigay niya. Sa isang linggo, baka huli na ang lahat.”Kung maghahati tayo ng tao, kaya nating i-recon ang lahat.” Natahimik si Aurora, hawak pa rin ang tablet. “Hindi sapat ang recon kung may bata doon. Kapag nagkamali tayo, sila ang masasaktan.” Huminga siya nang malalim at tumingin kay Lucas. “Kailangan natin ng taong makakapasok nang hindi pinaghihinalaan.” Baka makakuha tayo ng impormasyon mula sa loob.” Tumayo siya at tumawag kay Adrian na nasa kabilang silid. Pagkaraan ng ilang minuto, dumating si Adrian, bitbit ang isang lumang envelope. “May isa pa,” sabi ni Adrian, inilalapag ang sobre sa mesa. “Noong una akong magtrabaho sa Red Crest, may isang babaeng accountant na nakasama ko—kilala niya ang lahat ng yaman, lahat ng taguan ng pondo ni Samuel. Kung mahahanap natin siya, baka siya ang susi.” Kumunot ang noo ni Aurora. “Babaeng accountant?”“Nagtago siya nang bumagsak ang Black Invest