Lahat ng Kabanata ng Trapped in Seduction: Between CEO and Mafia Boss: Kabanata 71 - Kabanata 80

Ang villa ay tahimik sa umaga, ngunit sa ilalim ng katahimikan ay unti-unting nagbabalot ang tensiyon. Si Aurora, nakaupo sa veranda, pinagmamasdan ang niyebe na bumabagsak sa lawa. Ang katahimikan ay nagbibigay pansamantalang kapayapaan, ngunit alam niya sa ilalim ng kanyang dibdib na may mga anino pa rin sa paligid—isa sa mga ito ay si Samuel, na may bagong kapangyarihan at plano, handang kuhanin ang yaman na matagal nang pinag-aagawan ng Lucas. Si Lucas, nakatayo sa labas, nakatingin sa malayo. Alam niyang darating ang oras na muling kakaharapin nila si Samuel—hindi lamang bilang dating CEO o lider ng Black Investors, kundi bilang ama ng kanilang anak, at bilang kalaban na may kakayahang gamitin ang yaman para manipulahin at kontrolin sila. Ang galit sa kanyang dibdib ay humahalo sa pangamba: galit sa pagkakahiwalay, takot sa kaligtasan ng pamilya, at pangamba sa misteryosong plano ni Samuel. “Lucas,” bulong ni Aurora, lumapit sa kanya. “Alam kong handa ka, ngunit tandaan, hindi

Maagang sumikat ang araw sa tabing-dagat. Ang villa ay nababalutan ng manipis na ulap ng hamog; kumikislap ang mga bintana sa unang sinag ng araw. Sa terasa, nakaupo si Aurora, nakatalukbong ang isang puting robe, ang buhok niya’y basa pa sa naligo sa dagat. Sa kanyang harapan ay nakalapat ang mga folder at USB na naglalaman ng kayamanan at mga lihim na itinago ni Samuel. Sa bawat pahina, bawat account number, bawat pirma, naroon ang bigat ng kanilang nakaraan. Ang amoy ng asin at kape ay nagsasanib, pero sa loob niya’y may halong kaba at pagod. Lumapit si Lucas, nakayapak at nakasuot ng maluwag na puting polo na hindi nakabutones. Humawak siya sa railing, tinitigan ang dagat bago umupo sa tabi ni Aurora. Ang kanyang mga mata ay naglalaro sa pagitan ng pagod at pagnanasa; mahirap paghiwalayin kung alin ang nangingibabaw. Sa loob ng sala, naroon sina Calix at Selene—abala sa mga larong bata, nagbubuo ng kastilyo gamit ang mga lego. May halakhak na kumakawala sa kanila, ngunit sa ilal

Umuugong ang dagat sa labas ng villa. Ang maagang liwanag ng umaga ay tila pinaghalong abo at pilak, nagbabadya ng bagyo. Sa loob ng silid, magkatabing nakaupo sina Aurora at Lucas, pagod ngunit hindi natitinag. Sa harap nila nakalatag ang mapa ng mga ruta ng barko ni Samuel at ang mga bank account na kani-kanina lang ay na-access nila. Bawat linya at marka sa papel ay parang bakas ng buhay at dugo ng kanilang mga nakaraan. Huminga nang malalim si Aurora, ramdam ang bigat ng lahat. “Kung hindi natin mapuputol ang daloy ng kanyang yaman,” bulong niya, “hindi natin siya mapapahinto.” Tahimik lang si Lucas ngunit mahigpit ang pagkakahawak sa balikat niya. Sa pagitan ng mga paninindigan, dama pa rin ang init na bumabalot sa kanila—init na nagmumula hindi lamang sa takot kundi sa pagnanasang ayaw nilang aminin. Naglakad si Lucas palapit sa bintana at pinagmasdan ang dagat. Ang kanyang mga kamay ay kumikilos na parang sanay na sundalo, ngunit sa likod ng matigas na tindig, may nakatagon

Pagkaraan ng gabing puno ng ulan at apoy ng fireplace, sumikat ang araw na tila pagod din. Ang liwanag ay hindi maliwanag, kundi maputla at malamlam, animo’y sumasalamin sa mga sugat na hindi pa naghihilom sa loob ng villa. Sa kusina, nakaupo sina Calix at Selene, kumakain ng tinapay at prutas na inihanda ni Marcus. Ang dating malamig na tauhan ni Samuel ay tila unti-unti ring nagiging tao sa kanilang harapan—mabagal siyang ngumiti, parang natututo pa lang. Sa bawat tawa ni Selene ay may bahagyang pagkabasag ng katahimikan na parang musika. Sa hagdan, bumaba si Aurora na nakasuot ng simpleng damit, basang-basa pa sa hamog ang buhok. Lumapit siya sa mga anak at hinalikan ang noo ng bawat isa. Kahit saglit, gusto niyang maramdaman na nanay lang siya, hindi bihag, hindi mandirigma. Huminga siya nang malalim habang pinagmamasdan ang maliit na eksenang iyon: dalawang bata, isang mesa, at umagang walang sigaw. Sa sandaling iyon, parang nabubura ang lahat ng kasinungalingan, lihim, at dugo

Tahimik ang buong villa sa gabing iyon. Ang hangin mula sa dagat ay may dalang alat at lamig, at ang mga bituin ay kumikislap sa maaliwalas na langit na para bang mga matang nagmamatyag. Sa loob ng bahay, bukas ang ilang ilaw, sapat lang para makita ang mga anino ng mga taong naninirahan dito. Sa sala, nakaupo si Aurora sa tabi ng bintana, nakatingin sa malayo habang hawak ang isang tasa ng tsaa. Sa unang pagkakataon matapos ang napakaraming linggo ng takot, nakaramdam siya ng kakaibang kapayapaan. Hindi niya alam kung hanggang kailan, pero tinatanggap niya ito, parang isang regalong dapat namnamin bago mawala. Sa kabila ng katahimikan, naroon pa rin ang bigat ng kanilang nakaraan. Sa loob ng puso ni Aurora, nananahan ang mga alaala ng mga paghabol, mga pag-aagawan ng kapangyarihan at yaman. Ngunit ngayong gabi, may tahimik na bahagi sa kanya na gustong kalimutan muna ang lahat. Iniikot niya ang tasa sa kanyang mga palad at sinulyapan ang mga bata sa kabilang kuwarto. Sina Calix at