All Chapters of ยอดดวงใจนายพยัคฆ์(18+): Chapter 11 - Chapter 20

“พี่เสือ! มาได้ไงคะ” เสียงน้องหงส์ดังมาแต่ไกลทำเขาผละตัวออกห่าง ส่วนฉันก็ดึงตัวเองออกจากภวังค์นัยน์ตาสีอำพันนั้น พยายามควบคุมตัวเองไม่ให้เสียอาการในขณะที่อีกคนนิ่งมาก“เพื่อนนัดมา กำลังจะกลับ” “อย่ารีบกลับสิ ไปนั่งต่อด้วยกันไหม โต๊ะพวกเราอยู่ตรงนี้เองค่ะ” น้องหงส์ชวนไปนั่งดื่มด้วยกัน คุณเสือเงียบไปครู่หนึ่งขณะที่สายตาเหลือบมองมาทางฉัน แวบหนึ่งฉับแอบรับรู้ถึงความไม่พอเจือในนั้น “อืม แป๊บเดียวนะ” คุณเสือกลับตอบรับอย่างง่ายดายฉันได้แต่ทำหน้าเบื่อโลกที่ต้องร่วมวงกับเขาแล้วเดินตามแรงดึงของน้องหงส์ไป เมื่อมาถึงโต๊ะ พี่สิงห์และเพื่อนเพื่อนก็ทักทายคุณเสือด้วยความแปลกใจ“อ้าว พี่มาได้ไง” “นัดเพื่อนไว้” คุณเสือก็ตอบรับแค่สั้น ๆ พยักหน้าให้เล็กน้อยตามสไตล์ ท่าทางเพื่อนพี่สิงห์ดูจะเคารพคุณเสือมากเลยทีเดียว แต่ทุกคนก็ยังพูดคุยเฮฮาอย่างสนิทสนมกันเรานั่งดื่มกันพอสมควรก็เริ่มแยกย้ายกันกลับ น้องหงส์นี่เรียกได้ว่าเมาทิ้งตัวเพราะโดนพี่ ๆ ท้าให้ดื่มเหล้าแรงไปแก้วเดียวถึงกับเซหมดสภาพ ทำอย่างกับเป็นเด็กวัยมหาลัยไปได้แต่ละคนว่าแต่น้องหงส์ ฉันเองก็ยังพอพยุงตัวเองแทบไม่ไหว เสียทรงไปเหมือนกัน“พี่จะกลับบ

ยังไม่ทันที่ไอ้สิงห์จะพูดอะไรต่อ ผมก็ได้ยินเสียงน้องสาวตัวแสบที่เมาจนไม่รู้เรื่องอะไรละเมอขึ้นมาเสียงดัง จนมันต้องหันกลับไปสนใจยัยหงส์ต่อ แต่ยังไม่วายส่งสายตาอาฆาตมาค้อนใส่ผมเบา ๆ ในตอนที่ผมหันกลับไปมองมันเหอะ ค้อนห่าอะไร ของแบบนี้ใครดีใครได้หลังจากที่ผมวางเธอลงบนเตียง ก็ได้ยินเพียวส่งเสียงครางในลำคอออกมาเบา ๆ เธอบิดตัวและพลิกกายนอนหันหลังให้“อื้อ... สบายจัง”“ขี้เซา” เห็นท่าทางนั้นของเธอจึงได้แต่ยืนมองสำรวจแผ่นหลังขาวเนียนที่อยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยวสีแดงสด โชว์แผ่นหลังขาวเนียนต่ำลงมาจนเกือบถึงเอวคอด ยิ่งเธอยกขาก่ายหมอนข้างกระโปรงที่สั้นอยู่แล้วก็ยิ่งขยับร่นขึ้นไปอีกจนเกือบจะเห็นบั้นท้าย‘ยั่วจังวะ’“ร้อนจัง...” เธอบ่นพลางปัดผมที่ปรกใบหน้าและลำคอออกด้วยความรำคาญเพื่อ ท่าทางพวกนั้นทำผมก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนถึงกับอดใจไม่ ผมเผลอขยับตัวขึ้นไปบนเตียง เผลอจับตัวเธอพลิกให้นอนหงาย แล้วเผลอขยับกายไปอยู่ตรงหว่างขาขาว เผลอใช้เข่าตัวเองดันเรียวขาสวยให้อ้ากว้างกลิ่นกายของเธอที่ลอยมาแตะจมูกผม ทำให้ผมอดใจไม่อยู่จนเผลอโน้มตัวไปสูดดมกลิ่นกายหอมที่ทำให้ผมแทบคลั่งผมเลื่อนมือไปกุมหน้าอกอวบอิ่มไว้เต็มกำ

คุณเสืออยู่ในชุดลำลองเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีเทาอ่อนที่ติดกระดุมไว้แค่สามเม็ดล่างเผยให้เห็นแผงอกกำยำในแบบฉบับหนุ่มลูกครึ่งและกางเกงขาสั้นสีเทาเข้มเสมอเข่า นั่งจิบไวน์อยู่เงียบ ๆฉันชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ว่าจะขึ้นจากสระไปเลยดีไหมหรือจะว่ายน้ำต่อรอให้คุณเสือลุกไปก่อนแล้วค่อยขึ้นจากสระไปดี แต่ถ้าเขานั่งนานล่ะ ฉันไม่เป็นปอดบวมตายก่อนเหรอ พอคิดได้แบบนั้นฉันก็พาตัวเองที่อยู่ในชุดบิกินีแบบทูพีชสีแดงเลือดหมูขึ้นจากสระน้ำไปหยิบเสื้อคลุมที่พาดอยู่บนเก้าอี้ตัวตรงข้ามกับที่เขานั่งอยู่“ดึกแล้ว ยังไม่นอนเหรอคะ” ฉันถามทำลายความเงียบ“ยังไม่ง่วง” เขาตอบพลางลุกขึ้นไปไปบาร์ริมสระ หยิบแก้วไวน์มาอีกแก้ว รินไวน์และยื่นมันมาให้ฉัน “ดื่มด้วยกันก่อนสิ”น้ำเสียงและสายตาของเขาทำให้ฉันรู้สึกว่าเป็นคำสั่งมากกว่าคำเชิญชวนทั่วไป ฉันลังเลอยู่เล็กน้อยในคราแรกแต่เมื่อคิดได้ว่าเขาเป็นทั้งเจ้าของบ้านและเป็นเจ้านายจึงยอมรับแก้วจากเขา“ขอบคุณค่ะ” ฉันนั่งลงอย่างไม่คิดมากเพราะกลัวจะเสียมารยาท“คุณก็นอนไม่หลับเหรอ ถึงได้มาว่ายน้ำดึก ๆ แบบนี้” เขาถาม“ค่ะ ว่าแต่คุณเสือมานั่งตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” “สักพักละ” เขาหมุนแก้วไวน์ในมื

ชายหนุ่มก้มมองท่อนลำใหญ่ของตัวเองที่ตอนนี้มันยังเสียบคาร่องสวาทของหญิงสาวอย่างหัวเสีย“เหี้ยละ” เขาลืมป้องกันทันทีที่ถอดถอนท่อนเอ็นลำใหญ่ออกมาจากร่องสวาท น้ำรักขาวขุ่นที่ผสมด้วยเลือดบริสุทธิ์ของหญิงสาวก็ไหลออกมาจนเปรอะเปื้อนที่นอนและหว่างขาขาว พยัคฆินทร์มองเรือนร่างเพรียวบางสวยงามไล่ขึ้นไปยังใบหน้าสวยได้รูปของพรนับพันที่หลับตาพริ้มอย่างหมดเรี่ยวแรง แต่เธอคงไม่รู้เลยว่า สีหน้าของเธอมันช่างยั่วยวน พาลปลุกเร้าอารมณ์กระสันของเขาให้ลุกฮือขึ้นอีกครั้งอย่างไม่อาจต้านทานได้“ช่างแม่ง!” ไหน ๆ ก็ปล่อยในไปแล้ว ก็จัดต่อเลยแล้วกัน“อ๊ะ!” พรนับพันสะดุ้ง ลืมตาขึ้นด้วยความตกใจเมื่อรู้สึกได้ว่าร่องสวาทที่บอบช้ำถูกรุกล้ำเข้ามาอีกครั้ง“คุณเสือ พอเถอะนะคะ อ๊ะ ๆ เพียวเจ็บ ไม่ไหวแล้ว” เธอพยายามอ้อนวอน พลางใช้มือดันหน้าท้องแกร่งให้ออกห่าง แต่เขากลับกระชากมือเธอมากดลงเตียงแล้วอัดกระแทกท่อนเอ็นเข้าร่องสวาทอย่างต่อเนื่องนี่มันครั้งแรกของเธอนะ เขากะจะเอาให้เธอตายคา... เลยหรือไง!“ทนเอาหน่อยนะ” เขากระซิบเสียงพร่าประชิดริมฝีปากบาง ในขณะที่เอวสอบก็ยังคงขยับโยกตอกกระแทกลงไปตามอารมณ์โดยไม่คิดจะออมแรงเลยแม้แต่น้อ

“แต่เราก็มีงานมีการต้องทำ ทำงานเหนื่อย ๆ แล้วถ้าต้องมาเฝ้าดูแลแม่อีก จะเอาเวลาไหนไปพักผ่อน” แม่เอ็ดฉัน ถึงจะดุแต่ก็ไม่เห็นน่ากลัวเลยสักนิด ออกจะน่ารักด้วยซ้ำแม่ฉันเนี่ย“แค่ดูแลแม่ ไม่เหนื่อยเลยค่ะ จิ๊บ ๆ พยาบาลที่จ้างมาก็ให้เขาดูแลไปตามปกติเลยสิคะ หนูก็แค่มาอยู่เป็นเพื่อนนั่ง ๆ นอน ๆ ไม่เห็นเหนื่อยอะไรเลย”“จ้า แล้วแต่เลยลูก แต่ถ้าวันไหนเหนื่อยมากก็พักผ่อน ไม่ต้องห่วงแม่ เข้าใจไหม หืม” สุดท้ายแม่ฉันก็ต้องยอมจำนนด้วยความอ่อนใจกับลูกตื๊อของฉันเหมือนเคย“ว่าแต่... วงนี้หนูได้ข่าวเรื่องตาเพชรกับพ่อภพเขาบ้างไหมลูก” แม่ถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เห็นแววตาไหววูบของแม่แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าแม่ก็คงยังคิดถึงพ่อเลี้ยงของฉันอยู่มาก ที่ผ่านมาท่านทั้งสองรักกันมากและดูแลกันดีมาโดยตลอด ใครจะไปคิดว่าวันหนึ่งทุกอย่างมันจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้“แม่คะ... เลิกคิดถึงเรื่องเครียด ๆ เถอะนะคะ แม่รักษาตัวเองให้หายก่อนได้ไหม หนูขอนะคะ เรื่องอื่นเราค่อยว่ากันเนอะ”“แต่ว่า...” แม่พูดได้แค่นั้นแล้วท่านก็หยุดไปไม่พูดอะไรต่อ ฉันรู้ว่าที่ท่านยอมเงียบเพราะไม่อยากให้ฉันไม่สบายใจ แต่ฉันก็เป็นห่วงท่านเหมือนกัน ไม่อยากให้ท่านคิดอ