All Chapters of ยอดดวงใจนายพยัคฆ์(18+): Chapter 41 - Chapter 50

“พี่คิดว่าเราเป็นอีกคน...” พี่เพชรพูดเสียงหงอยพลางก้มหน้าหลบสายตาฉันด้วยความรู้สึกผิด“อีกคน ใคร?” ฉันก็ได้แต่ทวนคำพูดพี่เพชรพลางคิดขึ้นมาได้ ถึงกับตกใจจนตาเบิกโพลง จากที่โกรธอยู่แล้วตอนนี้เป็นโกรธยิ่งกว่าเดิมร้อยเท่า“นี่อย่าบอกนะว่า...” ฉันพูดไม่ทันจบ ป๊าก็หลับตาพยักหน้าให้เบา ๆผัวะ!“โอ๊ย!” พี่เพชรร้องลั่นเมื่อโดนฉันกระโดดข้ามโต๊ะกระจก ตรงไปหาแล้วตบกระบาลมันดังลั่น พร้อมจิกหัวมันกดลงโต๊ะอย่างแรงด้วยความโกรธ“พี่ยอมแล้ว ๆ ๆ ๆ ปล่อยก่อนโว้ย เจ็บ!” พี่เพชรมันยกมือขึ้นยอมแพ้ ไม่ขัดขืนหรือต่อสู้อะไรฉันแม้แต่น้อยทั้งที่สู้ไหวถึงสู้มาอีนี่ก็จะสู้ตาย!“พี่คิดว่าเป็นยัยลินเหรอ ฮะ!” ฉันแผดเสียงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ โกรธสุด ๆ แต่มันก็ยังเงียบจนฉันต้องตะคอก“ตอบ!”“เออ ๆ ใช่” พี่เพชรยอมจำนนแต่โดยดี“มันน่านัก!” ฉันง้างหมัดจะต่อยไอ้พี่เวรนี่ ส่วนมันก็หลับตาปี๋พร้อมรับหมัด แต่ก็มีมือหนาของคุณเสือมาจับฉันไว้“ใจเย็นก่อน” คุณเสือจับแขนข้างที่ฉันกำหมัดแน่นแล้วลูบหลังฉันเบา ๆ ให้คลายอารมณ์หงุดหงิด ส่วนพี่สิงห์ก็เข้ามาแกะมือฉันอีกข้างที่กำลังทึ้งหัวไอ้พี่เพชรแนบกับโต๊ะออกช้า ๆ“ใจเย็นก่อนเพียว” พี่

เพียว พรนับพัน | talk :ฉันตัดสินใจพาป๊าและพี่เพชรมาหาแม่ที่โรงพยาบาล จากที่เคยคิดว่าไว้รอแม่หายแต่เมื่อได้ฟังเรื่องทั้งหมดจากป๊าแล้วถึงคิดได้ว่าเรื่องมันก็ไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่คิด หากฉันเข้าไปช่วยอธิบายแม่คงจะรับได้และให้อภัยป๊าแน่ ๆอีกอย่างคือฉันสงสารป๊า เพราะที่ท่านทำทุกอย่างลงไปคือความหวังดี ความรัก เพราะไม่อยากให้แม่เครียดเรื่องปัญหาที่เกิดขึ้นกับบริษัท และกลัวแม่จะเสียใจที่รู้ว่าน้องสาวที่ตัวเองรักหักหลัง และกลัวแม่จะใจอ่อนไม่เอาผิดกับน้าจิราเพราะรักน้อง ป๊าจึงตัดสินใจทำทุกอย่างเงียบ ๆส่วนที่ไม่บอกให้ฉันรู้ก็ไม่พ้นเป็นห่วง จนลืมไปว่าฉันโตและเข้มแข็งมากพอที่จะรับรู้ทุกอย่างและสามารถช่วยทุกคนแก้ปัญหาได้แล้วเมื่อเราทั้งหมดเดินทางมาถึงโรงพยาบาล ฉันก็เดินคล้องแขนป๊าไปยังห้องพักฟื้นของแม่ แต่ก่อนที่จะเข้าไปฉันบอกให้ป๊ากับพี่เพชรรออยู่หน้าห้องก่อนเพราะอยากเข้าไปคุยกับแม่ด้วยตัวเองก่อน หากป๊าเข้าไปปุบปับกลัวแม่จะตกใจ ป๊าก็ยอมทำตามที่ฉันเสนอแต่โดยดีไม่มีขัดแต่ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็เจอเข้ากับใครบางคน...“ลม!” ฉันถลาตัวจะเข้าไปกอดลมให้หายคิดถึง แต่...หมับ!มือหนาของใครบางคนรั้งแขนฉ

“เยอะไป เก็บอาการหน่อย” คุณเสือดุยัยหงส์ แต่ไหงสายตาดันหันมาทางฉันได้ เสียวสันหลังยังไงก็ไม่รู้จนจบมื้อพวกเราก็ต่างแยกย้ายกันกลับ เพราะตอนนี้เวลาก็เกือบ ๆ จะสองทุ่มแล้ว พี่เพชรขอตัวกลับไปโรงแรมทันทีบอกอยากพักจนลากลมกลับไปพร้อมกันโดยมีลูกน้องลมขับรถมารอรับ“คืนนี้ไปพักกับพวกพี่มั้ย” ลมถาม ทั้งลมและพี่เพชรพักที่โรงแรมเดียวกัน“ทำไมอะ คิดถึงเหรอ...”“อื้ม คิดถึงมาก” ลมพูดเสียงหวานพลางลูบหัวฉันฉันรับรู้ได้ทันทีว่าที่ลมสกินชิปฉันบ่อย ๆ เพราะคงอยากยั่วใครบางคนแถวนี้ คนที่มองมาตาเขียวปั้ด แล้วจะรออะไรล่ะ ฉันก็ตามน้ำสิคะ พอดีว่าหมั่นไส้เขาอยู่เหมือนกัน“คิดถึงเหมือนกัน แต่ไอไม่สะดวก เสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวก็ไม่มี ขี้เกียจไปซื้อใหม่” ถึงจะตามน้ำไปบ้างแต่ก็ยังคงความขี้เกียจอยู่ อยากกลับไปนอนพักที่ห้องที่มีทุกอย่างครบมากกว่า สรุปว่าอ่อยแค่นี้พอ“วันหลังนะ ไอค่อยแวะไปนอนกับยู”“โอเค... งั้นไอกลับล่ะ”“ถึงละโทรมาด้วยนะ” อ้อนสุด อ้อนจนขนลุกเองแล้ว ไม่ไหว ๆ“ครับ” ลมลูบแก้มฉันแล้วยิ้มหล่อกระชากวิญญาณให้งื้อ... นี่ก็เล่นเนียนเกิ๊น อย่างลมนี่ถ้าไม่ติดว่าสนิทมาแต่เด็กจะจับทำผัวเสียให้รู้แล้วรู้รอดไป ห

ผมไม่กลัวอยู่แล้วถ้าใครจะรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเราสองคน ดีเสียอีก เพราะผมตั้งใจจะให้คนรู้ ยิ่งเยอะยิ่งดีจะได้ไม่ต้องมีใครมายุ่งกับเธออีก “ขึ้นห้อง” ผมออกคำสั่งเสียงเรียบ พยายามสะกดอารมณ์ที่กำลังจะลุกฮือของตัวเองไว้ เพราะตอนที่เธอดิ้นทั้งหน้าอกหน้าใจอวบใหญ่มันเสียดสีกับแผงอกผมจนเสือน้อยที่อยู่ใต้ร่มผ้าเหมือนจะตื่นขึ้นมาแล้ว “ไม่ค่ะ เราปาร์ตี้กันอยู่ไม่เห็นเหรอ” “ขึ้น ห้อง” กัดฟันออกคำสั่งช้า ๆ ชัด ๆ อีกทีครั้ง แล้วก็ไม่รอให้เธอได้คัดค้านอะไรต่อผมก็ตวัดแขนอุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าหญิงจนเจ้าตัวตกใจร้องกรี๊ด “กรี๊ด! นี่คุณเป็นบ้าเหรอ” “เป็นผัว!” “ฮะ!” สิ้นคำพูดผมคนที่อุทานตกใจไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นยัยน้องสาวตัวแสบที่ยืนอ้าปากค้าง ไม่ต่างกันกับผู้หญิงในอ้อมแขนที่ทำหน้าเหวอออกมา ดื้อดีนักใช่ไหม? ได้... วันนี้พ่อจะจัดหนักให้หายพยศไปเลยคอยดู!​หลังจากที่อุ้มเธอขึ้นมาบนห้องของตัวเองอย่างทุลักทุเลเพราะเธอดิ้นจะหนีตลอดทาง ผมวางร่างเพรียวระหงลงบนเตียงอย่างไม่เบามือนัก ตอนแรกกะจะลากไปห้องเธอแต่เห็นฤทธิ์เยอะนักเลยขึ้นมาห้องผมเองดีกว่า จะได้ทำอะไ

ร่างเพรียวดิ้นเร่าเมื่อโดนท่อนเอ็นใหญ่ตอกใส่จนสุดโคนในคราเดียวโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว เสียงหวานครางกระเส่าพลางก้มลงไปมองยังจุดเชื่อมต่อระหว่างแก่นกายใหญ่ของเขากับร่องกลีบสาวของเธอ เขาขยับโยกเอวสอบหนักหน่วงทั้งที่ยังไม่ทันได้ถอดเสื้อผ้าออกเลยด้วยซ้ำ เพียงแค่ดึงแก่นกายแข็งขืนที่มีเส้นเลือดปูดนูนออกมาแล้วถกขอบกางเกงนอนลงไปให้พอได้สอดใส่เท่านั้นพยัคฆินทร์หื่นกระหายเหมือนคนอดอยากเรื่องอย่างว่ามานานนับปี ทั้ง ๆ ที่เมื่อคืนก่อนหน้านี้เขาก็เพิ่งได้ร่วมบทรักกับเธอไปพรนับพันได้แต่คิดว่าขืนถ้าหากเขาจะหิวถี่หิวบ่อย กินจุและกินดุขนาดนี้ มีหวังอีกไม่นานนี้เธอคงได้พึ่งคลินิกรีแพร์แน่ ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็อดยอมรับไม่ได้ว่า เธอเองก็ติดใจรสรักที่เขาปรนเปรอให้อยู่ไม่น้อยเหมือนกัน เขาเป็นคนแรกที่เปิดประสบการณ์นี้ให้ แถมลีลายังเด็ด เผ็ด เป็นที่น่าพอใจกว่าที่เธอเคยจินตนาการเอาไว้เยอะเลยพยัคฆินทร์หยัดกายจัดการถอดเสื้อยืดสีขาวออกจากตัว โชว์หุ่นล่ำเต็มไปด้วยมัดกล้าม และถอดกางเกงตัวเองออกจากร่างกายทั้งที่ไม่ยอมให้แก่นกายหลุดออกจากร่องสวาทคับแน่น การขยับกายของชายหนุ่มทำเอาหญิงสาวใต้ร่างเสียวซ่านเพราะการเสียด