All Chapters of ยอดดวงใจนายพยัคฆ์(18+): Chapter 51 - Chapter 60

“ทำบ้าอะไรของเขาวะเนี่ย!” ฉันไล่อ่านคอมเมนต์ที่เพื่อน ๆ ของเขาเมนต์กัน ไลก์เป็นหมื่นคอมเมนต์เป็นพัน ถึงจะไม่ได้แท็กฉันก็เถอะแต่เชื่อว่าอย่างน้อยก็คงมีคนในบริษัทจำฉันได้บ้างอยู่แล้วฉันกดเข้าไปดูที่หน้าโพรไฟล์ของพี่เสือถึงได้เห็นว่าในไอจีของเขาแทบจะไม่โพสรูปคนเลยด้วยซ้ำ ส่วนมากจะมีแต่รูปเกี่ยวกับงาน โครงการอสังหาฯ รูปคนก็มีรูปตัวเองแค่ไม่กี่รูปซึ่งเป็นรูปใส่สูทเหมือนจะเป็นงานที่เป็นทางการกับลูกค้า มีรูปครอบครัวอยู่บ้างก็แค่ไม่กี่รูปเช่นกัน แสดงให้เห็นว่าเขาคงไม่ใช่คนที่จะชอบเล่นโซเชียลบ่อย ๆและก็รูปล่าสุดคือรูปของฉันกับเขาที่อยู่ด้วยกันบนเตียง ถึงว่าทำไมคอมเมนต์ถล่มทลายขนาดนี้ ถึงจะตกใจและไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่เอารูปแบบนี้มาลงโซเชียลแต่ก็แอบดีใจ เสียงเปิดประตูห้องน้ำและมีเสียงพูดคุยของคนจำนวนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องน้ำช่วยเรียกสติให้ฉันเงยหน้าขึ้นมาจากมือถือ และนึกขึ้นได้ว่าตัวเองนั่งอยู่ในนี้นานเกินไปแล้ว ลูกน้องในแผนกอาจเข้าใจว่าฉันคงตกส้วมตายระหว่างที่ฉันจัดการกับตัวเองเสร็จและกำลังจะลุกเปิดออกไปเพื่อกลับไปทำงานต่อ ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงสองถึงสามคนพูดคุยกันข้างนอกนั้น ฉันจะไม่สนใจเลยถ

ความจริงก็นึกอยากย้ายมาตั้งแต่ตอนที่ป๊าพาแม่กลับไปรักษาตัวที่กรุงเทพละ แต่วยังไม่มีโอกาสเพราะแทบปลีกตัวห่างจากพี่เสือไม่ได้เลยด้วย ซึ่งวันนี้ก็ถือเป็นฤกษ์งามยามดีที่สวรรค์เปิดทางให้ ฉันถึงได้เก็บข้าวของแล้วขับรถที่คุณลุงเคยให้ใช้มาที่คอนโด อีกนัยก็อยากปลีกวิเวกมาอยู่เงียบ ๆ พักสมองพักอารมณ์จากเรื่องที่ทำให้ขุ่นเคืองวันนี้ด้วย ไหน ๆ พี่เสือก็หายไปทำธุระสำคัญกับสาวแล้วนี่เนอะ เรื่องข้าวของเครื่องใช้พื้นฐานและเฟอร์นิเจอร์นี่ฉันสั่งให้ช่างมาติดตั้งไว้ตั้งนานแล้ว ส่วนเรื่องความสะอาดก็คือพร้อมอยู่เพราะคอนโดนี้อย่างหรูแบบวีไอพี มีแม่บ้านคอยดูแลให้หากลูกบ้านต้องการเลย ฉันเลยจ้างแม่บ้านเป็นพิเศษให้มาดูแลความสะอาดทุกสัปดาห์ แล้วฉันก็เคยแว็บมาดูที่คอนโดอยู่บ่อย ๆ ถึงจะไม่เคยมานอนค้างเลยสักครั้งก็เถอะดีนะวันนี้ที่กลับบ้านไปแล้วไม่เจอใครอยู่บ้านเลย ทั้งน้องหงส์ พี่สิงห์และพี่มังกร ซึ่งรายนั้นไม่เคยอยู่อยู่แล้วแหละ ฉันเลยไม่ต้องตอบคำถามใครมากตอนขนของออกจากบ้าน มีก็แค่บอดี้การ์ดและแม่บ้านถามมาแต่ฉันก็ตอบแค่ว่าออกมาทำธุระแป๊บเดียว ทั้งคู่เลยไม่ได้ซักถามอะไรต่ออีกฉันลงมือจัดเสื้อผ้าและจัดข้าวของที่

“อ่อลืมไป เป็นประธานจะออกไปไหนกับใครเมื่อไหร่ก็ได้ เอาเวลาไปเดทจนกลับดึกดื่นแค่ไหนก็ได้ ไม่มีใครกล้าว่าหรอกเนอะ แต่โทษที พอดีเพียวเป็นแค่ลูกจ้าง สายไม่ได้ ปล่อย!”นั่น! มาเป็นชุด ทั้งประชดประชันทั้งกระแทกแดกดันแบบที่ผมไม่เคยเห็นเธอเป็นมาก่อน แต่ก็แปลกแฮะ ทำไมผมกลับรู้สึกโคตรดี“เห็นด้วยเหรอ?” ถ้าให้ผมเดาจากคำพูดเธอตอนนี้ ผมรู้แล้วว่าเธอน่าจะโกรธผมเรื่องอะไร“เห็นอะไรคะ?”“เห็นพี่ออกไปกับผู้หญิงสินะ”“คนเค้าเห็นกันทั้งออฟฟิศ สนิทสนม กอดแขนกันกลมจนจะรวมร่างซะขนาดนั้น” น้ำเสียงนี่ไม่รู้เลยว่าประชดอยู่ น่ารักชะมัด“หึงเหรอครับ” ผมถามทั้งที่ตัวเองกำลังยิ้มจนตาเป็นสระอิ“ใครหึง!”ฟอด...! รั้งท้ายทอยมาหอมแก้มซะเลยจากคนขี้รำคาญมาก ชีวิตนี้ไม่เคยต้องมานั่งต่อความยาวสาวความยืด หรือตามง้อใครหน้าไหน ผู้หญิงที่เข้ามาถ้าทำตัวปัญญาอ่อน งอแงใส่ ผมคงไล่ตะเพิดไปแล้ว แต่กับคนนี้ความรู้สึกต่างกันที่ผ่านมาเพียวเป็นฝ่ายไม่เคยแสดงออกว่าสนใจผมเลย ไม่เคยเข้าหา มีแต่ผมนี่แหละที่แอบมองเธออยู่คนเดียวมาตลอดตั้งแต่แรก แล้วการที่เธอแสดงออกว่าไม่พอใจที่ผมหายไปกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้ ผมกลับรู้สึกโคตรดี เพราะมันทำให้

เลิกงานพี่เสือก็เดินมารับฉันถึงแผนกเช่นเคยแล้วพากันกลับมาที่คอนโด ก่อนจะได้กลับก็โดนพี่ธีกับพี่สิงห์แซวไปหลายยก ไหนจะพี่ ๆ ในแผนกที่มองมาทางฉันด้วยสายตาหยอกล้อ อยากจะแซวนั่นแหละแต่ก็เกรงใจพี่เสือ ก่อนถึงคอนโดเราก็แวะตลาดเพื่อซื้อทั้งของสด ของใช้ต่าง ๆ และกับข้าว เพราะอยู่คอนโดต้องหากินเองไม่มีแม่บ้านมาคอยทำให้ ฉันก็จัดการขนข้าวของที่ซื้อมาทั้งหมดเก็บเข้าที่เข้าทาง โดยมีพี่เสือเป็นคนคอยช่วย “ไม่ไปอยู่ห้องพี่จริง ๆ เหรอคะ มันกว้างกว่านะ” เขาถามขึ้นมาอีกครั้งเขาอยากให้ฉันย้ายไปอยู่ห้องเขาข้างบนเพราะมันกว้างกว่ามาก มีพื้นเยอะกว่าเป็นสามเท่าตัว มีสามห้องนอนสี่ห้องน้ำ น่าจะใหญ่กว่าห้องฉันประมาณสามถึงสี่เท่าแต่ห้องฉันก็ไม่ได้เล็กเลยนะกับการอยู่กันสองคน มีสองห้องนอนสามห้องน้ำ พื้นที่ใช้สอยก็กว้างมากด้วย ราคาแปดหลักขนาดนี้ไม่ถือว่าเล็กเลย “อยู่ห้องตัวเองสบายใจกว่าค่ะ” ฉันยังยืนยันคำเดิม อาศัยบ้านเขาอยู่มาเกือบปีก็เกรงใจจะแย่แล้ว นี่ได้ออกมาอยู่ห้องตัวเองสมบัติตัวเองทั้งที มันสบายใจกว่า และข้าวของฉันก็เยอะด้วย ขี้เกียจขนน่ะ“โอเค งั้นเดี๋ยวพี่มา” พูดจบก็เดินออกไปเลยฉันก็หันมาหุงข้าวและจัด

เราทั้งคู่เข้ากันได้ในหลายเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นการใช้ชีวิต เราสองคนใช้ชีวิตง่าย ๆ สบาย ๆ เหมือนคนปกติทั่วไปนี่แหละใครบอกบ้านรวยแล้วต้องกินหรูอยู่แพง ขอเถียงว่าไม่เลย ทั้งเขาและฉันกินง่ายอยู่ง่าย เสื้อผ้าใส่อะไรก็ได้ไม่ว่าจะมียี่ห้อหรือเสื้อผ้าตลาดนัด แต่หากทำงานหรือเป็นทางการก็ต้องใส่ที่ดูดีมีราคาหน่อยตามกาลเทศะเพราะมันเป็นหน้าเป็นตาของบริษัทด้วยไหนจะเรื่องกิจกรรมยามว่างเราก็ชอบออกกำลังกายเหมือนกัน วันพักผ่อนก็ชอบไปเที่ยวสูดอากาศชมวิวธรรมชาติ ไม่ได้ชอบไปนั่งดื่มสังสรรค์เหมือนคนอื่น ๆ เท่าไหร่ และที่สำคัญที่สุดก็คือเรื่องหน้าที่การงาน เพราะต่างก็บ้างานกันทั้งคู่ ฉันชอบชีวิตตอนนี้มาก ถึงไม่มีคำพูดอะไรที่ชัดเจนนักหากแต่การกระทำฉันว่ามันชัดเจนกว่า อายุก็ไม่น้อยกันแล้วไม่จำเป็นต้องมาคิดเล็กคิดน้อยอะไรให้มาก วันนี้ฉันตื่นมาอาบน้ำแต่งตัวตั้งแต่เช้าทั้ง ๆ ที่มันเป็นวันหยุด เพราะว่าวันนี้คุณลุงวาคิมและคุณป้าจะเดินทางกลับมา น้องหงส์บอกว่าคงถึงบ้านไม่เกินเที่ยง ฉันเลยจะเข้าไปหาพวกท่านสักหน่อย ส่วนพี่เสือออกไปโรงงานตั้งแต่เช้าเพราะต้องไปดูไลน์ผลิตในโรงงาน ได้ข่าวว่ามันมีปัญหานิดหน่อยเขาเ