All Chapters of ยอดดวงใจนายพยัคฆ์(18+): Chapter 71 - Chapter 80

@ห้องรับรองแขกพรนับพันนั่งอยู่ต่อหน้ามาดามเวเนสซ่าและกรรวี อีกทั้งยังมีสิงหราชและภชุคินทร์เดินตามเข้ามาสมทบ นั่งรอฟังสาว ๆ คุยกันอย่างเงียบ ๆ“เพียวลูก แม่รู้นะว่าตอนนี้หนูกำลังโกรธและรู้สึกแย่กับเหตุการณ์ที่เจออยู่ แต่แม่อยากให้หนูฟังที่พวกเราจะพูดก่อนได้ไหม นะลูกนะ” มาดามเวเนสซ่าพูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนอย่างใจเย็น อยากให้คนที่เธอต้องการได้มาเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ได้ฟังความจริงเพื่อคลี่คลายความเข้าใจผิด“วันนั้นพี่เสือโดนยัยนั่นวางยานะเจ้ พี่เสือไม่ได้เต็มใจไปนอนกับยัยบ้านั่นเลย” น้องหงส์อธิบายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้น พร้อมกับยื่นเอกสารรับรองจากโรงพยาบาลให้พรนับพันดูเพื่อยืนยันว่าพยัคฆินทร์โดนวางยาปลุกเซ็กซ์จริง ๆ พรนับพันนั่งฟังโดยที่ไม่ได้เอ่ยปากถามอะไร ทั้งที่ในใจก็ยังคงมีเรื่องค้างคาอยู่บางอย่าง เช่น ยามันแรงถึงขนาดที่ทำให้คนไม่สามารถควบคุมสติสัมปชัญญะจนต่อสู้ขัดขืนไม่ได้เลยหรือไง แล้วที่สำคัญไปเจอกันที่นั่นได้ยังไงแล้วทำไมเขาถึงไปคนเดียวทั้ง ๆ ที่บอกว่าจะไปดูไลน์ผลิตที่มีปัญหาที่โรงงานแต่ถึงกระนั้นพรนับพันก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรออกไปเพราะยังไงคนตรงหน้าก็ไม่ใช่เจ้าตัว คงไม่สามารถต

ไม่ใช่ว่าผมดูไม่ออกว่าเธอคิดกับผมแบบไหน สายตาที่เธอมอง น้ำเสียงและการกระทำที่ผ่านมาของเธอ ผมดูออกมาตั้งนานแล้ว แต่เป็นผมเองอีกนั่นแหละ ที่ไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวกับเธอมากเพราะไม่ได้คิดอะไรด้วย ยิ่งเป็นเมียเก่าของเพื่อนด้วยแล้วยิ่งไม่อยากยุ่งแต่เธอก็ยังบอกออกมาอีกว่าพ่อเธอเป็นคนให้โทรมานัด ให้ออกไปคุยกัน เพราะท่านรออยู่ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ ๆ ท่าเรือที่ทางเธอใช้รับของ พ่อเธออยากให้ผมเข้าไปตกลงกันใหม่ ผมถึงยอมออกไป ผมบอกไอ้ธีก่อนจะออกไป ตอนนั้นมันเสนอตัวว่าจะตามไปด้วย แต่ผมสั่งให้มันอยู่ดูแลงานต่อ กะว่าไปไม่นานก็คงขอตัวกลับ หากไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร แต่ถึงเป็นปัญหาใหญ่ผมก็มีทางออกเดียวคือหาแหล่งวัตถุดิบจากที่อื่นผมเองเริ่มเบื่อแล้วเหมือนกันที่ดาลันชอบใช้เหตุผลเรื่องงานมาวุ่นวายกับผมอยู่เรื่อย ดีที่ผมเลือกเซ็นสัญญาระยะสั้น หวังแค่งานออเดอร์นี้จบก็ไม่ต่อสัญญากับทางนั้นแล้ว ความเร่งรีบและมีแต่ความคิดเรื่องงานอยู่ในหัว ตอนนั้นเลยไม่นึกระแวง ด้วยเห็นเป็นเวลากลางวันแสก ๆ ยัยนั่นคงไม่สามารถทำอะไรผมได้เหมือนเมื่อหลายปีก่อน แต่สุดท้ายผมก็คิดผิดถนัด ที่ประเมินความบ้าของผู้หญิงคนนี้ต่ำเกิ

ตอนนี้คงทำได้แค่เลยตามเลยเพราะไม่มีสติพอจะต่อสู้กับยัยบ้านี่แล้ว อย่างน้อยได้ปลดปล่อยให้ความรู้สึกเกร็งมันดีขึ้นหน่อยก็ได้วะ ผมได้แต่หลับตาปี๋เพราะไม่อยากมองคนตรงหน้า มืออีกข้างกำผ้าปูที่นอนไว้แน่นด้วยนึกรังเกียจ ในหัวคิดจินตนาการแต่ภาพใบหน้าสวยเซ็กซี่ของเพียวเวลาที่ได้ร่วมรักกับผมอย่างเร่าร้อน คิดถึงแต่กลิ่นหอมและสัมผัสของเธอจนแทบบ้า การคิดถึงเธอเป็นสิ่งเดียวที่พอจะทำได้ตอนนี้ร่างกายผมรู้สึกได้ทันทีเลยว่าอาการกระสันจนหัวใจบีบสั่นเต้นแรงจนร่างกายปวดหนึบ รู้สึกหายใจไม่ออก นี่มันเป็นอาการของคนกำลังช็อกใช่ไหมดาลันยังคงนั่งทับแก่นกายผมอยู่แบบนั้นแล้วเริ่มขยับสะโพกขึ้นลงโดยที่ไม่ได้สนใจสภาพของผมเลยว่าผมกำลังจะตาย เธอยังคงต้องการเสพสุขจากร่างกายของผมต่อโครม!“ว้าย!!”“นี่มันอะไรกัน!” “ฉิบหายละ” ผมได้ยินเสียงเหมือนอะไรสักอย่างหล่นดังโครมแล้วตามด้วยเสียงกรี๊ดโวยวายของดาลัน แต่ผมก็ไม่ได้หันไปมองเพราะตาเริ่มเหลือกลอยเต็มที หลังจากนั้นหูผมก็ดับสติขาดหายไปไม่รับรู้อะไรอีกผมตื่นมาอีกทีในช่วงสายของอีกวันหนึ่งแล้ว ถึงได้รู้ว่าตัวเองอยู่ที่โรงพยาบาล มีแม่กับไอ้มังกรนั่งเฝ้าอยู่ข้าง ๆ คอยเล่าว่าน

ผมรออย่างใจจดใจจ่อเพื่อฝังข่าวว่าแม่จะเกลี้ยกล่อมเพียวสำเร็จไหม การรอแม่งนานเป็นชาติในความรู้สึกผม จนไอ้สิงห์กับไอ้มังกรก็เปิดประตูห้องทำงานของผมเข้ามา“เพียวว่าไงบ้างวะ” ผมเอ่ยถามพวกมัน“หึ” ไอ้มังกรมันทำเสียงหึ พร้อมยกยิ้มมุมปากแล้วเดินไปนั่งข้าง ๆ พ่อโดยที่ไม่ได้พูดอะไร ไอ้นี่มันเหมือนก๊อปปี้นิสัยผมออกมาเลย ต่างกันตรงที่มันออกจะเถื่อนและใจร้อนกว่าหน่อย แถมมันยังแอบกวนส้นตีนแบบเงียบ ๆ จนหน้าหมั่นไส้อีกต่างหาก “พบคนใกล้บ้าแล้วหนึ่งอัตรา” เสียงไอ้สิงห์พูดพลางหัวเราะ“อย่าเพิ่งกวนตีน ตอบกูก่อน!” “คุณพยัคฆินทร์ผู้หยิ่งยโส และแสนนิ่งขรึมหายไปไหนวะ บอกแล้วว่าอย่ามีเมีย เสียทรงเลยพี่กู”“ไอ้เวรนี่!” “ใจเย็นเฮีย ใจเย็น” ไอ้มังกรมันลุกมาห้ามเมื่อเห็นว่าผมเริ่มโมโหแล้วจริง ๆ ไอ้นี่มันก็กวนส้นตีนไม่ดูเวลาเลย ผมร้อนใจจะตายห่าอยู่แล้ว“รอถามแม่เองเถอะ แม่กับยัยหงส์ยังคุยอยู่ในห้อง พวกเราโดนไล่ออกมาก่อน หัวร้อนฉิบหาย” ไอ้สิงห์มันตอบ ไม่วายบ่นผมในตอนท้าย“สงสัยจะแพ้ท้องแทนเมีย” ไอ้กรพูดต่อเล่นเอาผมหงุดหงิด“แพ้ท้องแทนเมียเหี้ยไร ถ้ายัยดาลันนั่นท้องก็ไม่ใช่ลูกกูแน่ ๆ แม่งจะมายัดเยียดให้กูเป็นพ่อ

“ด เดี๋ยวสิ ค คุยกันก่อน” พรนับพันเอ่ยเสียงตะกุกตะกักเมื่อเห็นสายตาดุดันที่กำลังจ้องมองมาพร้อมกับหน้าตาแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ของผู้ชายตรงหน้า มันทำให้เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวั่นใจเมื่อเขาจ่อปลายหัวเห็ดตรงมายังปากทางร่องรักคับแคบที่ยังแห้งผากไม่พร้อมสำหรับการรุกล้ำ “ก่อนหน้านี้พี่ก็อยากคุย แต่หนูไม่ แล้วจะมาอยากคุยอะไรเอาตอนนี้คะ หืม?” เขาก้มลงมากระซิบถามเสียงแหบพร่าแต่ว่าในน้ำเสียงกลับมีความกระแทกแดกดันไม่พอใจ ใบหน้าห่างกันเพียงคืบ จนได้กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ส่งผ่านมาทางลมหายใจของคนตัวสูงรดรินมาข้างแก้ม“แต่ตอนนี้อยากคุยแล้ว อ๊า!”ปึก! ไม่รอให้เธอพูดจบ เขาใช้จังหวะนั้นจัดการตอกอัดเสาเข็มใหญ่ยักษ์ลงไปสุดแรงจนหญิงสาวถึงกับเบ้หน้าร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ด้วยไม่มีการเล้าโลมหรือเปิดทางใด ๆ เพื่อให้เธอเตรียมความพร้อมรับตัวตนขนาดใหญ่ของเขาเข้ามา“หยุดนะคุณเสือ ฉันเจ็บ” พรนับพันกัดฟันเอ่ยปากบอก แต่เขากลับไม่สนใจยังคงกระแทกเอวสอบเข้าใส่อย่างไม่ยั้งแรง ความคิดถึง โหยหาบวกกับความกระสันซ่าน ทำให้เขาขาดสติ คิดแค่ว่าอยากทำกับเธอเหมือนทุก ๆ ครั้งที่ทำกัน ครั้งนี้ก็เลยใส่สุดแรงไป มือหยาบใหญ่กดล็อกข