All Chapters of เถื่อนปรารถนา: Chapter 81 - Chapter 90

“เชอะ ไม่เชื่อหรอกค่ะ มีคนมารายงานว่า มีผู้หญิงไปหาพี่ยะถึงในค่าย” “แหม...ใครกันนะที่คาบข่าวไปบอก แต่ดีแล้วที่เขาบอก เพราะจันทร์เจ้าจะได้มาหาพี่แบบนี้” “ไม่ต้องมากอดเค้าเลย ลับหลังเค้าตัวเองก็มีคนอื่น ไอ้คนเจ้าชู้” “หื้อ...พี่รักเดียวใจเดียวนะ ไม่เคยเจ้าชู้ไก่แจ้เลยสักนิด ผู้หญิงที่มาหาน่ะอายุ 55 ปีแล้วนะ” “เอ๊ะ...พี่ยะแอบเป็นกิ๊กกับใครเหรอคะ คุณหญิงคุณนายที่ไหนคะ” “จันทร์เจ้า” สุริยะเอ็ดเสียงเข้ม จันทร์ดารายิ้มแก้มปริ แค่ได้ยินเขาบอกว่ารักเดียวใจเดียวเธอก็ดีใจแล้ว “จันทร์เจ้าล้อเล่นค่ะ” หญิงสาวกอดตอบเขา แล้วพึมพำบอกว่า “คิดถึงจัง” “แล้วมาได้ไงจ๊ะ คิดถึงพี่มากล่ะสิ” “คิดถึงคนใจร้าย ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปแค่ไหน พี่ยะก็ไม่ยอมโทรหาจันทร์เจ้าบ้างเลย” “ก็บอกแล้วว่ากำลังจะโทรหาพอดี แต่ได้ยินเสียงชีโร่ซะก่อน” ร่างบางขืนตัวออกจากอ้อมแขน แล้วเดินเข้าไปหาเจ้าชีโร่ ลืมหัวมันด้วยความเอ็นดู มันเงยหน้าเอาจมูกชื้นๆ ถูกับฝ่ามือแล้วตวัดปลายลิ้นยาวๆ ที่

กางเกงรัดรูปสีดำเงาของหญิงสาว ถูกสุริยะกระตุกลงอย่างเร่งรีบ ลมหายใจร้อนผะผ่าวกระทบแผ่นท้องแบบราบจนร้อนระอุ ชายเสื้อรัดรูปสีดำถูกดึงขึ้นไปอยู่ใต้ฐานอกอวบ ปลายลิ้นสากตวัดรอบสะดือแสนน่ารัก “พี่ยะ เดี๋ยวมีคนเห็นเข้า” “ไม่ ไม่มีใครเห็นหรอก ตรงนี้มืดจะตาย” จันทร์ดาราลืมตามองปราดไปรอบๆ บริเวณ ก็เห็นจริงตามที่เขาพูด แต่เธอก็ยังอดเขินอายไม่ได้ แม้ใจจะอายจนม้วนหลายตลบ แต่กายกับทรยศด้วยการยกขาขึ้นอำนวยความสะดวกให้มือหนากระตุกกางเกงรัดรึงออกจากร่าง ในที่สุดร่างกายส่วนล่างก็เปลือยเปล่า เหลือแต่เพียงร่างกายส่วนบนที่มีเสื้อผ้าปกปิดดอกบัวงาม และเท้าบางก็ยังสวมรองเท้าคัชชูเข้าชุด หัวสมองน้อยๆ ครุ่นคิดอย่างระแวดระวัง หวั่นกลัวว่าจะมีใครสักคนเข้ามาพบเห็น แล้วต้องอุทานเสียงสั่นเมื่อลำขาเรียวถูกยกเกี่ยวเอวหนาข้างหนึ่ง ก่อนที่สะโพกผายจะได้มือใหญ่ช่วยยกพยุงไว้ สิ้นเสียงอุทานได้ไม่นาน เสียงครางกระเส่าก็ผ่านออกมาจากลำคอระหง “พี่ยะขา...จะดีหรือคะ” สัดส่วนความเป็นสาวอันน่าพิศวงถูกความกำยำร้อนผ่าวแทรกกายเข้าหา แม้สุริยะจะไม่ได้ใช

“คุณน้าครับ คนอย่างผมถ้าทำจริง ผมไม่เคยคิดปฏิเสธ ขอโทษนะครับ ผมขอตัวก่อน อ้อ...คงจะไม่ฝากชีโร่ไว้อีกแล้ว ขอบคุณนะครับ ที่เคยช่วยดูแลมันแทนผม” สุริยะจูงชีโร่และจูงมือบางของคนรักตัวจริงเข้าบ้าน เขาให้จันทร์ดาราขึ้นรถจิ๊บและส่งชีโร่ขึ้นตามไป “จะเป็นไรไหม ถ้าพี่จะฝากชีโร่ไว้กับจันทร์เจ้า” “อ้อ...ยินดีค่ะ” เธอตอบ แล้วหันไปยิ้มให้ชีโร่ “ชีโร่เดี๋ยวเราไปอยู่ด้วยกันเนอะ ฉันจะเลี้ยงดูแกอย่างดี ไม่ให้ขาดตกบกพร่องเลยทีเดียว” เจ้าชีโร่ตอบรับด้วยการแลบลิ้นยาวๆ ของมันเลียแก้มนวล “นี่ๆ แกอย่ามาทำเจ้าชู้ใส่เมียฉันนะ ไอ้ชีโร่ เดี๋ยวเหอะ จะจับทำลูกชิ้นให้ดู” “ฮิ ฮิ ชีโร่ อย่าไปถือคนบ้าเลยเนอะ” สุริยะมองรอยยิ้มที่เธอมอบให้เจ้าสุนัขตัวโต ก็รู้สึกอิจฉาเจ้าชีโร่ขึ้นมาตะหงิดๆ ดูดู๊ มันจะได้เข้าไปอยู่ในบ้านเดียวกันแล้ว ส่วนเขา...กลับถูกโยนให้ไปอยู่ที่ไหนก็ยังไม่รู้เลย “แล้วพี่ยะ จะพาชีโร่ไปเที่ยวกับเราด้วยเหรอคะ” “อืม...ก็คงต้องพามันไปด้วย เพราะถ้ารอจนถึงพรุ่งนี้ พี่คงไม่มีเวลา”

สุริยะดุแบบไม่จริงจังนัก พอเห็นหญิงสาวทำท่าดีใจจนออกนอกหน้า ก็มีอารมณ์อยากจะกัดนิดๆ ให้พอรู้สึก เขาคงเป็นโรคจิตแน่ๆ ถ้าจะบอกว่า ไม่เพียงแต่อยากเห็นสีหน้าดีใจแบบนี้เท่านั้น แต่ยังอยากเห็นใบหน้าบูดบึ้งของเธออีกด้วย จันทร์ดาราดึงหน้ากลับเข้ามา แล้วตวัดค้อนใส่คนรักขวับๆ หนอย...คนอารมณ์ดีๆ ก็มาทำให้หงุดหงิด อีตาบ้า พูดดีๆ ไม่เป็นรึไงก็ไม่รู้ “ทำไมต้องเปรียบเป็นชะนีด้วย เป็นอย่างอื่นที่ดีกว่านี้ไม่ได้รึไง แล้วเคยเห็นชะนีมันยื่นหน้าออกนอกกรงด้วยเหรอ แหมๆ สงสัยสนิทกันมากสินะ ถึงได้เคยเห็นในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น” เธอสวนกลับอย่างเจ็บแสบ แต่สุริยะไม่ได้โกรธเคืองเธอเลยแม้แต่น้อย ก็นี่ล่ะ จันทร์ดาราของแท้ต้องแบบนี้ “เมื่อก่อนไม่เคยเห็น แต่เพิ่งเห็นก็เมื่อกี้ อยู่กับผัว ก็ต้องมานั่งข้างผัวนี่...มา” ชายหนุ่มตบที่ว่างข้างๆ ตน จันทร์ดารามองที่ว่างแคบๆ นั้น แล้วส่ายหน้า ถ้าขืนไปนั่งเบียดกันอยู่ กระเช้าตู้นี้คงเอียงกระเท่เล่ เมื่อคิดได้ดังนั้นหญิงสาวก็เบ้ปาก “เรื่องอะไรที่จันทร์เจ้าต้องไปนั่งข้างพี่ยะด้วย” “ก็

“ยัยหนู มีเรื่องอะไรรึเปล่าลูก ทำไมต้องทำหน้าตาตื่นขนาดนั้น” “เอ่อ...” ร่างบางปรายตามองคนรักที่ทำหน้านิ่งและเฉยเมย จะมีก็แต่ดวงตาที่ไหววาบในยามที่มองร่างงามราวกับแสงเลเซอร์ ปลดเปลื้องเสื้อคลุมและชุดนอนของเธอออกด้วยสายตา แต่ก็มีเพียงชั่วแวบเดียวเท่านั้นก่อนที่มันจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว และแทนที่ด้วยความว่างเปล่า “จันทร์เจ้า...จะมาขอบคุณผู้พันที่ช่วยชีวิตจันทร์เจ้าไว้นะค่ะคุณพ่อ” “อ๋อ...ไม่จำเป็นหรอก ผู้พันเขาทำตามหน้าที่น่ะ จริงมั้ยผู้พันยะ” นายพลจักรกฤษเอ่ยถามผู้พันหนุ่ม ความรีบร้อนของลูกสาวทำให้คนที่เป็นบิดาต้องครุ่นคิดและสงสัย การจะขอบคุณชายหนุ่มตรงหน้าทำได้ตลอด ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนวิ่งกระหืดกระหอบทั้งชุดนอนลงมาแบบนี้ “ครับท่าน คุณจันทร์เจ้าไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมหรอกครับ ผมยินดีทำตามหน้าที่ทุกอย่างที่ได้รับมอบหมายอยู่แล้ว” สุริยะหันมาบอกคนรักสาว ด้วยน้ำเสียงจริงจังเป็นพิธีรีตองผิดแผกไปจากที่เคยเป็นมา แต่ก็เป็นเพราะอยู่ต่อหน้าบิดาของเธอ ทำให้เขาและเธอต้องเก็บงำความรู้สึกนึกคิดเอาไว้ แม้จะอยากวิ่งเข้าหาแ