All Chapters of หยุดหัวใจไว้ที่เธอ ( DARK2 ): Chapter 41 - Chapter 50

มากกว่าความหวาดเสียวในสมรภูมิรบก็คงเป็นคำพูดของเวเดโน่นี่แหละ ที่ดูจริงจังเกินเหตุสำหรับแมททริกในตอนนี้ ซึ่งหลังได้ฟังชัดเต็มสองรูหูเหมือนจะค้างไปแล้ว เขาอึ้ง และพูดอะไรไม่ออก “ อะไรของมึงวะ “ได้แต่เอ่ยเสียงแผ่ว กับคำถามที่ใคร่รู้เพียง เพื่อนกำลังคิดอะไรอยู่ ความหมายของเขาที่มีในหัวประมาณว่า ...“ เพราะผู้หญิงคนนั้นเนี่ยนะ ซึ่งคำตอบที่ได้คือร่างสูงพยักหน้ายอมรับโดยไม่คิดสักนิด“ เฮ้ยยย พวกเราสั่งให้แกเข้าไปพัวพันในชีวิตเธอ เพราะหวังให้ชดเชยสิ่งที่เกิดขึ้น ถ้าวันนึงจะกลายเป็นเมียก็ไม่มีใครว่า แต่ไม่ใช่ให้ทำแบบนี้ ““ แบบนี้มันแบบไหนวะ! “กลายเป็นประเด็นใหญ่ให้เขาทั้งคู่ได้ถกเถียง และมองหน้ากัน ในขณะต่างฝ่ายต่างไม่ละสายตาและไม่มีใครยอมใคร แมททริกอมลมกลั้วปาก รู้สึกขัดใจขึ้นมาทันทีกับความคิดของเขา หนึ่งในแก็งค์อัลฟา ผู้ที่เคยเป็นตัวเต็งแนวหน้า ไม่เคยกลัวสิ่งใด แต่วันนี้กลับมากลัวความรักของตัวเองจะพังลง “ ก็แบบ...”เขาเงียบไปอึดใจหนึ่ง ก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น พ่นลมหายใจเฮือกใหญ่“ จะแบบไหนก็ช่างเถอะ แต่มึงจะทำแบบนั้นไม่ได้ มันเสี่ยงมากเกินไป ถ้าฝั่งศัตรูรู้ว่าเราแตกคอกันเอง จะทำยัง

ในสมรภูมิรบ ที่มีความเชื่อประหนึ่งความตายเท่านั้นถึงจะยุติ คนรอดคือคนที่แข็งแกร่งที่สุด โครทิส เวเดโน่ จึงไม่คิดจะยอมแพ้ การก้าวหาความเสี่ยง ทั้งที่รู้ห้าสิบห้าสิบกว่าจะชนะ ไม่ได้มาซึ่งความสำเร็จ ก็ยังไม่คิดจะผันตัวออกมา ราวกับว่าร่างกายตัวเองคงกะพันหนังไม่ระแคะระคายยังไงยังงั้นสองมือโอบอุ้มความกล้าไว้จนมั่น ตระหนักสิ่งสำคัญให้เป็นที่สุดของกำลังใจคือไศลา นั่นทำให้เขาไม่ยอมหยุดที่จะเดินต่อ ยังเดินเกมต่อแม้ทางข้างหน้าจะไร้แสงปลายอุโมงค์ หรือลิบหรี่เต็มทีในความคิดมาเฟียร้ายอย่างเขา คนขึ้นชื่อว่าเป็นหัวโจ็ก กว่าจะได้ฉายาคำว่าผู้นำมาอย่างยากลำบาก ...จึงมีแต่คำว่าลองดูเท่านั้น!ใช่! เขาวางแผนฆ่านายตัวเองไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ลำกล้องปืนถูกดวงตาคมกริบใช้เป็นช่องทางผ่านระหว่างการเล็งจากตึกระฟ้าไปยังชั้นที่แปดสิบของอีกตึก ผู้มีหญิงสาวร่างบางปราดเปรียวยืนเชิ่ดคอทรนงอยู่ นิ้วชี้ขวาประทับแผ่วเบาเตรียมตัว ราวกับรอสัญญาณบางอย่าง บวกกับโอกาสคิดว่าคงสำเร็จไปครึ่ง หากวันนี้เหล่าอัลฟาพ้องพวก สามารถจี้จุดให้หล่อนมีโทสะมายืนตรงนั้นได้ ตำแหน่งที่นานครั้งจะมายืนได้สักครั้ง ทว่าเป็นจุดตายจุดเดียวที่ไม่ต้องพ

มันคงย้อนเวลาไปเห็นภาพสโลว์ไม่ได้ หากหล่อนต้องการ...ยามนี้คงทำได้เพียงยืนมองใครบางคนที่แสนจะคุ้นเคยโดนยิงต่อหน้าต่อตาไป มันช่างเจ็บปวดถ้านี่คือบุคคลอื่นที่ไม่ใช่เขา ทว่า เหมือนจะมากกว่าอีกเท่าทวีคูณ เมื่อเขาทำให้รู้อย่างชัดเจนถึงอิทธิพลที่มีมากมายต่อเธอประมาณว่า..จะยืนเพิกเฉยต่อไปเหมือนที่แล้วมาแบบนี้ไม่ได้ หลังเขาล้มลงไป ตอนนั้นราวกับนึกขึ้นได้ทันที “ ไม่....” เสียงแหบผ่าวร้องคราง คงเบามากสำหรับคนอื่น แต่ดังกังวานสำหรับเธอ ดังกังวานไปทั้งใจ....ตอนยกอุ้งมือบางที่เต็มไปเลือดสีข้นแปดเปื้อน!ดวงตาที่เคยฉายแสงความดุดันหรี่ลงเหลือแต่ความพร่าราวกับกำลังว่างเปล่า พยายายามกวาดให้ทั่วใบหน้าสวยสะลาง มองดูหล่อนเบ้ปากซึ่งสั่นระริกนั่น เตรียมจะร่ำไห้อย่างเต็มที่ ปัง ปัง เสียงปืนปะทะแก้วหูหญิงสาว ไศลาผู้ที่เกลียดและกลัวเสียงนี้เป็นที่สุด ก่อนหน้าคงจะวิ่งหนี หรือยกมือป้องหวังให้เสียงนั้นเบาลงอีกหน่อย ทว่า..กลับไม่!....ตอนนี้ตรงข้ามกัน ไศลาเม้มปากแน่น ใช้มือที่สั่นเทาของตนเลื่อนเชื่องช้าไปยังกระบอกปืนที่ตกหล่อนอยู่ข้างๆ ในสมองคิดสลับวนเวียนไปเรื่อยๆ ระหว่างการเอาตัวรอด กับความตายอันไหนมันจะง่

เสกสรรค์ยืนอึ้ง ประโยคโพล่งของพี่สาวทำเขาตกใจ ในใจคิด...ท้องหรือ?? ...มันใช่เวลาที่เหมาะสมไหมนี่ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าคล้ายดังเดิม" ในสถานการณ์แบบนี้ พี่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าคนพวกนี้เป็นคนยังไง ยังจะปล่อยให้ท้อง...เนี่ยนะ "" ซ้ำเติมให้ได้อะไรขึ้นมา "แต่กลับถูกตอกกลับด้วยน้ำเสียงที่เข้มข้นกว่า พลางกลืนน้ำลายลงคอก้อนใหญ่ ถึงขนาดเห็นการเคลื่อนไหวตรงลำคอไม่ใช่ว่าคำพูดของน้องชายไม่น่าคิด หล่อนเองก็คิด แต่เพราะมันเกิดขึ้นแล้ว ก็ไม่รู้จะมาถามเหตุผลกันไปทำไมทุกวันนี้หล่อนยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ กำลังทำอะไรอยู่?ที่แท้เจตนาของตัวเองต้องการอะไร และอะไร..ที่ทำให้ต้องยืนหยัดจนถึงตอนนี้กันแน่เขาตาย!เธอก็เห็น แต่ไฉนจึงไม่ปักใจเชื่อหรือว่ามันไม่จริงและ...มีอะไรในก่อไผ่มากมายกว่านั้น!" ที่นี่มันไม่ปลอดภัย "ในขณะน้องชายที่มีความสูงกว่าในรูปร่างก้มลงมาเตือนสติ ด้วยเสียงครางที่เบาแผ่ว นั่นก็ยิ่งสร้างความสับสนให้แก่เธอ" พี่รู้.."" รู้? " ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น ไต่ถามเพื่อหาคำตอบ " แต่พี่ก็ยังดื้อ "" ฉันไม่ได้ดื้อ แต่มันไม่มีทางเลือก "" พี่เลือกได้ แต่พี่ไม่เลือกมัน "" สัน มันไม่ง่ายโอเค๊? "ทว่า ก

หลายเดือนต่อมาเสียงระบบช่วยหายใจ มองเห็นเพียงสายไฟแล้วจอคอมที่มีเลเซอร์วิ่ง กระนั้นสามารถช่วยต่อชีวิตคนได้ ดังเตือนเป็นจังหวะบีบหัวใจคนฟังมาหลายต่อหลายวันแล้ววันนี้...มันได้เวลาปลุกเจ้านายบนนั้นร่างใหญ่ค่อยๆขยับแค่ปลายนิ้วก่อน จากนั้นจึงจะตามมาด้วยเปลือกตาที่หนักอึ้ง เขากระพริบตาขึ้นลงช้าๆ กระทั่งถี่และเบิกกว้างได้จึงจะสั่งหยุด" อ่า..."เสียงบ่งบอกถึงความปวดหัว กับต้องปรับตัว ปลุกคนข้างๆให้สะดุ้งตื่น เรกาโดถึงกับสร่างงัวเงียเมื่อเห็นกันเลยทีเดียว" เว้ด! ฟื้นแล้วเรอะ "แต่แล้ว..เขาคนนั้นกลับขมวดคิ้วทำหน้างง ค่อยๆหันมาทางเจ้าของเสียง" ใคร..." เอ่ยเสียงแผ่วซึ่งนั่นทำให้คนได้ยินมันอย่างครูซัสถึงกับนิ่งเงียบไปเขาอึ้ง สร่างง่วงเป็นปลิดทิ้ง" ใคร..."" กูหรือ?? ก็เพื่อนมึงไงพวก เรกาโด "" เพื่อน .." เขาทวนก่อนชี้หน้าอกตัวเองพลางเลิกคิ้ว ทำคนฟังถึงกับดีดตัวขึ้นมานั่งแบบมีสติพลางลูบหน้า ลูบเครา ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆ทางด้านของไศลาช่วงเวลาเดียวกันแต่คนละขั้วโลกเพล้ง!เสียงแตกหักของจานกระเบื้องดังสะเทือนลั่นบ้าน มือสั่นเทาของหล่อนชะงัก หลังเสียงนั้นปลุกสติให้