Lahat ng Kabanata ng หยุดหัวใจไว้ที่เธอ ( DARK2 ): Kabanata 11 - Kabanata 20

เหล่าอัลฟา หนึ่งในกลุ่มใหญ่ของวงการตลาดมืด พวกเขามักใช้การจัดวันเกิดเป็นการบังหน้า เพื่อเจรจาเรื่องซื้อขายไปด้วยเสมอ ไม่ใช่เท่าแต่วางแผน แต่บางคืนก็สามารถสั่งสังหารคนที่ทรยศได้ นี่เลยเป็นที่มาของการให้ความสำคัญ ที่พวกเขาต้องเตรียมพร้อมกันพลาดมากกว่าวันปกติเป็นทวีคูณ เนื่องจากว่าที่แห่งนั้นซึ่งเป็นงานใหญ่ มักมีแต่คนใหญ่ๆ จะมีก็แต่เหล่าคนสำคัญเต็มพื้นที่ไปหมด จะไม่ขอพูดถึงแขกเรื่อกระเป๋าหนา หรือบรรดานารีทั้งหลายที่อยากผลักดันตัวเองเข้าวงการ โดยการเอาตัวเข้าแลกและควงแขนเซเรปมาในงานนี้ แต่จะขอพูดถึงศัตรูคู่อาฆาต ที่มีความแค้นส่วนตัวกับใครต่อใคร และใช้โอกาสนี้เป็นส่วนหนึ่งในการกำจัด ฉะนั้นการใช้เวลานี้ให้เป็นสิ่งสำคัญห้องวีไอพีหนึ่งห้องที่ถูกจัดไว้เป็นโซนของใครของมัน จึงต้องมีปาร์ตี้ไปพร้อมๆกันกับการวางแผนฆ่าคนด้วย ซึ่งตรงนี้ เจ้าภาพอาจเหนื่อยที่จะต้องเดินขอคำอวยพรสักหน่อย ก็ย่อมต้องเข้าใจไปโดยปริยาย!อีกทั้งยังเป็นครั้งแรกที่ไศลาจะได้เห็น ได้ยิน และได้สัมผัส กับสิ่งที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อนในเวลาเดียวกัน แม้จะขึ้นชื่อว่ามีพี่ชายผู้ที่มีฝีมือเก่งกาจ เป็นงานที่สุด เพราะกว่าจะมายืนใกล้ชิดน

ดวงตาสาวเจ้าเบิกโพลง หลังถูกจู่โจมไม่ทันตั้งตัว ริมฝีปากบางเฉียบจิ้มลิ้ม ทว่าจัดจ้านในความคิดของเขา ถูกกลืนกินพร้อมหยุดเสียงพูดที่ไม่ทันได้จบ หายไปในพริบตา เธอดิ้นขลุกขลัก รัวกำปั้นทุบอกแกร่งเรียกร้องหาอิสระภาพ ทั้งที่ลิ้นถูกดูดดึงสลับบดขยี้ไม่มีพื้นที่ว่างหลงเหลือ ก่อนจะต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้เสียเอง เมื่อแรงที่มีไม่สามารถต้านทานเขาได้ เสมือนยิ่งต้านยิ่งยุ ยิ่งห้ามยิ่งทำ รังแต่จะทำให้หมดแรง" อะ อืมมมม "บวกกับรสจูบรุนแรงในตอนต้น แต่อ่อนโยนในตอนท้าย สร้างความกระสัน บีบอารมณ์เธอให้รู้สึกรัญจวนใจ วงแขนเรียวกับกำปั้นที่ใช้เป็นอาวุธ จึงแปรเปลี่ยนเป็นการโอบกอดโดยไม่รู้ตัว ฝ่ามือเล็กลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังขาวเนียนและเต็มไปด้วยรอยเข็มวาดละเลงเป็นศิลปะของเขา ก่อนยกขึ้นโอบรอบคอแข็งกดให้โน้มลงมา บ่งบอกถึงการช่วยเหลือกันคนละครึ่งทางยามเธอเขย่งเท้า เพื่อที่จะได้จูบตอบอย่างสะดวกยิ่งขึ้น"อา..ไศลา... ยกเรื่องนี้ไว้ก่อนเถอะ ตอนนี้ฉัน..." ผลของมันเลยปลุกเร้าอารมณ์ในตัวชายหนุ่มให้ลุกโชนไปด้วย " ต้องการเธอ.." เขาบอกเสียงกระเส่า" งั้นหรือคะ..."ทว่าเธอกลับยิ้มร้าย ราวกับมันคือเป็นเรื่องตลก และถึงทีของเธอบ้าง

หมับ!ผั๊วะ!ทันทีที่หมัดหนักถึงตัวเวเดน บริเวณเบ้าหน้าตรงมุมปากของเขา รอบข้างระแวกใกล้เคียงต่างพากันช็อคราวกับเพิ่งรู้ว่ามีกับระเบิดแล้วกำลังจะแตก รวมถึงไศลาที่ยืนอยู่ข้างหลังด้วย เธอถลาออกไปไกล เพราะถูกผลัก ก่อนคนที่ผลักจะรับกำปั้นนั้นเต็มๆ" ถุ้ย! "เขาถุยเลือดลงพื้น ยกมือลูบเคราแล้วหันไปมองหน้า คนทำเตรียมจะพุ่งเข้ามาใหม่อีกรอบ ทว่าคราวนี้เขาตั้งหลักทัน จึงถูกสวนกลับผั๊วะ!ไม่ใช่หมัด แต่มันคือฝ่าเท้าหุ้มด้วยคอมแบทสีดำ ทั้งหนักและหนา ซันดรูถอยกรูด จุกแทบพูดไม่ออก ในขณะเดียวกัน เรกาโดวิ่งมาถึงพอดี เขาคั่นกลาง ใช้มือทาบอกคนทั้งสองไว้ ท่ามกลางลูกน้องที่ตกใจ และเอมิเลีย ไศลา ยืนเหวอ มีสีหน้าไม่ต่างกัน" มึงจะเอาอย่างนี้ใช่ไหม! จะชกหน้ากูโดยไม่คิดจะถามกันก่อนใช่ไหม! มึงคิดว่ามันง่ายเรอะ!! "เสียงคำรามตวาดลั่นของเวเดน สร้างความตื่นตัวให้แก่กล้ามเนื้อหัวใจของคนในเหตุการณ์เป็นอย่างดี ทว่า นอกจากจะขยับตัวเดินหนีไม่ได้แล้ว แม้แต่หันมองหน้ากันยังอันตราย เหล่าลูกน้องที่ก้มหน้างุนมือกุมต่ำ จึงทำได้แค่เหลือบตามองแทนคำถามกันเท่านั้น และต้องส่ายหัวรัว เพราะไม่มีใครรู้ต้นเหตุกันเลยสักคน" เฮ้! ใจเย

นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ไศลาหลับไป เมื่อรู้สึกตัวอีกที เลยต้องจูลใหม่ทั้งหมด ร่างบางลืมตาตื่น ก่อนเบิกตะลึงเมื่อเห็นว่าห้องนี้ไม่ใช่ห้องของตัวเองแล้ว" ที่นี่มัน..."ริมฝีบางเฉียบขมุบขมิบ ฝ่ามือบางตะปบแก้มเนียนใส ตีแปะๆ สองสามทีจนแดงเป็นรอย ก่อนจะเบิกตากว้างหนักกว่าเดิม แล้วรีบกระโจนลงจากเตียง ไปโผล่อีกทีที่ห้องตัวเอง โชคดีหน่อย ที่เวเดนไม่ได้อยู่ในห้อง หรือบริเวณนั้น" ฟู่ววว"เธอพ่นลมหายใจอย่างโล่งอก หลังปิดประตูลงสนิท และคราวนี้ไม่ลืมที่จะล็อคกลอนอย่างแน่นหนาด้วย ก่อนช้อนตามองไปรอบๆ เพื่อดูเวลา" จะหมดวันแล้วหรือนี่ "เธอห่อปากจู๋พร้อมขมวดคิ้ว ดวงตาคมกลอกไปกลอกมาคิดแผนเอาตัวรอด หลังนึกไปถึงดินเนอร์มื้อเย็น เพราะเดี๋ยวเขาต้องโผล่มา ไม่ก็ให้เดซี่มาตาม" ทำไงดี ทำไงดี คิดสิๆ อ่อ! นึกออกแล้ว ต้องป่วยสินะ โอเคตามนั้น "ว่าแล้วเธอก็ดีดตัวขึ้นบนเตียงทีนที ดึงผ้านวมผืนหนาขึ้นมาปกปิด นอนตะแคงหันหลังให้ประตู โดยไม่คิดแม้จะเปิดไฟหรือแอร์" จงหลับ จงหลับ หลับต่อสิไศลา ตะกี้ยังง่วงอยู่เลย"และเพราะรู้อยู่เต็มอก ว่ามาเฟียอย่างเขาจะหลอกกันคงไม่ง่าย วิธีหลับจนเพลีย คือวิธีที่ดีที่สุด ตัวมันจะร้อนขึ้นม

ไศลาทำตามที่เอมิเลียว่า คือการแต่งตัวรอ และเก็บข้าวของที่จำเป็นที่สุด เธอไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น นอกเหนือจากการทำตัวอย่าไม่ให้มีพิรุธ เมื่อถึงเวลา...หล่อนจะโทรมาเอง ประโยคเพียงแค่นั้นก็ทำให้พอจะเดาได้แล้วว่า เอมิเลีย มาดามแห่งตระกูลเรกาโด คงใช้ช่วงเวลาการประชุมนัดพิเศษของเหล่าอัลฟาวันนี้ เปิดช่องทางให้เธอหลบหนี ใจจริงก็รู้สึกผิด ไม่ใช่ไม่ย้อนคิดหรอก หากถูกจับได้ว่างานนี้ คนที่ช่วยเธอคือผู้หญิงที่มีอำนาจใหญ่โต แล้วผลจะเป็นยังไงแต่ทว่า เธอ... การเอาตัวรอด และกลับไปในที่ที่ดีที่สุด มีแต่อิสระ รวมทั้งได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ใครล่ะจะไม่ต้องการ! หากโครทิส เวเดโน่ คือคนที่มีเมตตา รักเธอ และไม่มีความเห็นแก่ตัวจริง ย่อมเข้าใจตรงนี้อยู่แล้ว!ติ๊ด ติ๊ดเสียงข้อความเข้า ไศลาหันขวับ ละสายตาจากสิ่งที่ทำแทบจะตะครุบดู เมื่อเห็นว่าเป็นเอมิเลีย จึงทำการเร่งรีบ รนรานเสียจนมือสั่น เธอเผลอยิ้มกว้าง ก่อนจะเดินออกไปแต่แล้ว....“นายหญิงคะ “เดซี่กลับยืนถือถาดอยู่ตรงหน้า“.....!!!”“จะไปไหนหรือคะ เดซี่ทำของว่างมาให้ค่ะ”“เอ่อ..ฉัน...”หญิงสาวเกิดการตื่นตระหนกอยู่เป็นนิจ เกรงกลัวขึ้นมาเสียเฉยๆ ทั้งที่แต่ก่อนการ