All Chapters of สถานะแค่รู้สึกดี ( NC 18+ ): Chapter 11 - Chapter 20

ถ้า...เขาไม่ผิดคำพูด ฉันก็คงไม่ต้องกลับกับพี่วายุ และถ้าพี่วายุไม่ต้องไปส่งฉัน เขาก็อาจไม่เกิดอุบัติเหตุ ถ้า...ฉันสำคัญในสายตาเขาสักนิด เขาคงไม่ปล่อยให้ฉันกลับเอง ถ้าคืนที่แล้วฉันโชคร้าย ฉันอาจตายและไม่ได้เห็นหน้าแม่ คนที่เสียใจมากที่สุดก็คงเป็นแม่ฉัน ไม่ใช่เขา...คุณยูหลังจากร้องไห้กับตัวเองมากพอแล้ว ฉันก็ลุกจากที่นอนอย่างยากลำบาก เพราะตอนนี้แขนก็ใช้การได้ข้างเดียว เป็นข้างที่ไม่ถนัดด้วย ขาก็ใช้งานได้ข้างเดียว ฉันขยับตัวลงจากเตียง พยายามพาตัวเองด้วยการกระโดดกระต่ายขาเดียวมายังโต๊ะญี่ปุ่นที่มีกล่องใส่กับข้าวและยาวางอยู่ เพราะเป็นข้าวต้มกินง่ายย่อยง่าย ฉันจึงกลืนลงคออย่างง่ายดาย หยิบยาหลังอาหารขึ้นมากิน ดีนะที่สอบเสร็จแล้ว ไม่อยากจะคิด ถ้าฉันสอบยังไม่เสร็จจะเป็นอย่างไร ตริ๊ง! เสียงข้อความเข้า ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความที่แสดงบนหน้าจอมือถือโดยที่ไม่ได้เปิดเข้าแอปไลน์ อยากอ่านแต่ไม่อยากให้เขารู้ว่าเราอ่านแล้ว OnlyYou : ไปไหนมา ติดต่อไม่ได้ มาหาที่คอนโดหน่อย ฉันแค่นยิ้มกับข้อความที่เพิ่งได้รับ เขาให้ฉันกลับเอง เมื่อไม่เห็นฉั

และฉันก็หายดีเมื่อเทอมสองมาถึง คุณยูฝึกงานจบแล้ว วิชาที่เรียนเหลือไม่กี่ตัว ส่วนมากเขามักจะอยู่คอนโดทำโพรเจกต์ ส่วนฉันอีกไม่กี่เดือนก็ต้องเตรียมหาหอนอก เมื่อขึ้นชั้นปีที่สองพวกเราพี่ปีสองก็ต้องย้ายออกจากหอในเพื่อให้รุ่นน้องปีหนึ่งได้เข้ามาอยู่แทน แต่ก็อีกหลายเดือน ฉันยังไม่ได้หาหอใหม่ คิดว่าช่วงปิดเทอมค่อยหาหอก็ได้ “คุณยู ใจเย็น ๆ” ฉันร้องห้ามคนที่กำลังถลกกระโปรงนักศึกษาทรงพลีตของฉันขึ้น พร้อมทั้งดึงรั้งฉันให้มานั่งบนตักเขา บดเบียดแก่นกายที่ขยายตัวเต็มที่เข้ากับความสาวของฉัน “ไม่ไหว อยากมาทั้งวัน” คำพูดสุดหื่นของเขาทำฉันหน้าร้อนผ่าว จะมาไม่ไหว จะมาอยากอะไรกันเล่า “ขอมะลิไปอาบน้ำก่อน” “ไม่ไหวมะลิ ขอก่อนค่อยไปอาบ” เขาว่าทั้งแหวกเป้ากางเกงชั้นในฉันให้พ้นทาง ถูไถส่วนนั้นของเขาเข้ากับกลีบเนื้อนุ่มของฉัน ฉันร้องครางออกมาอย่างห้ามตัวเองไม่อยู่ “อื้อ มะลิเสียว” “ขยับนิด ขอใส่ถุงก่อน” เขาขยับฉันออกห่างนิดหน่อยเพื่อจะได้มีช่องว่างให้แก่นกายขนาดใหญ่หลุดจากการกดทับและสวมเครื่องป้องกัน “อ๊า” เมื่อความแข็งขืนได้เข้ามาในตัวฉันแล

เขาไม่เคยคิดจะจริงจังอยู่แล้ว ฉันก็น่าจะรู้เขาเป็นใคร ฉันเป็นใคร ฉันน่าจะรู้ตัวน้ำตาของฉันที่ไหลรินออกมาอย่างห้ามไม่ได้ มันเจ็บเกินไป อยากจะถามเหลือเกิน สักนิดก็ไม่มีเลยใช่ไหม สักนิดก็ไม่มีเลยเหรอ สักนิดของเศษเสี้ยวความรู้สึก เขาไม่มีให้ฉันบ้างเลยเหรอปีกว่าเชียวนะ ที่ฉันยอมมอบกายมอบใจให้เขา เขาไม่รู้สึกสักนิดเลยเหรอ สักนิดก็ไม่มีเลยใช่ไหม “มะลิ!” “แม่!” “มาทำอะไรตรงนี้ แล้วร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรลูก” แม่มาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร แม่ควรจะอยู่ที่ห้องไม่ใช่เหรอ ทำไมมาอยู่ตรงนี้ เราสองคนกลับเข้าห้องนอนพื้นที่ส่วนตัวของเราสองคน “มะลิ เกิดอะไรขึ้น บอกแม่ซิ” คำถามของแม่ยิ่งทำฉันสะอื้น “มีใครทำอะไรมะลิของแม่” แม่จับมือฉันลูบหลังมืออย่างอ่อนโยน นั่นยิ่งทำให้ฉันพูดไม่ออก ฉันจะบอกได้อย่างไรกันเล่าเรื่องความสัมพันธ์กับลูกชายเจ้าของบ้าน “แม่ ฮือ แม่ มะลิไม่ดี” ฉันสะอื้นไห้ออกมา อยากจะบอกแม่ทุกอย่างกับสิ่งที่เจอกับปัญหาที่แก้ไม่ได้ “มะลิเล่าให้แม่ฟังเถอะ เรามีกันแค่สองคนนะลูก” แม่เริ่มน้ำตารินไหลตามสายน้ำตาของฉัน แม่กำ

“พวกกูจะไม่บอกใครเรื่องมึง ไม่ต้องห่วง แล้วพวกกูจะไปเยี่ยมนะ” เอยพูดพร้อมทั้งเช็ดน้ำตาให้ฉัน “ไปจริง‍ ๆ นะ” ฉันยังไม่หยุดสะอื้น “จริงสิ มึงเป็นเพื่อนพวกกู” ฉันยิ้มทั้งน้ำตากับคำพูดของเพื่อน เราเป็นเพื่อนกัน เมื่อเราแยกย้ายกันแล้ว เรานัดเจอกันในวันเดินทาง โดยสารินอาสาจะไปรับฉันกับแม่ที่บ้านคุณยู โดยระหว่างนี้เพื่อน ๆ ให้ฉันขนของมาเก็บไว้ที่คอนโดของพรีนก่อน เวลาเดินทางจะได้ไม่ต้องขนกระเป๋าใบใหญ่จนผิดสังเกต แม่จัดการแยกของที่จะทิ้งกับของที่จะเอาไปด้วย ซึ่งนอกจากเอกสารและรูปถ่ายแล้ว เราแทบไม่ต้องเอาอะไรไปเลย แม่บอกว่าอยากให้ฉันไปเริ่มต้นใหม่ที่นั่น เวลานี้เขาเรียนจบแล้วและฉันก็เรียนจบปีหนึ่ง ตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอม เขาชวนฉันไปเที่ยวทะเล ฉลองวันเกิดให้ฉัน ฉันบอกแม่ตามตรงว่าอยากไปเลี้ยงอำลากับเขาก่อนจะจากกัน ขอใช้ช่วงเวลานี้เก็บเกี่ยวความสุขที่มีระหว่างกัน“คิดอะไรอยู่” คุณยูกอดฉันจากด้านหลัง ในขณะที่ฉันมองหาดบางแสนซึ่งอยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ แต่ฉันกลับเคยมาแค่ไม่กี่ครั้ง และไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะได้กลับมาอีกเมื่อไร “คิดถึงคุณยู” ฉั

การมาเที่ยวครั้งนี้ทำไมจิตใจผมไม่สงบเลย ผมติดต่อมะลิไม่ได้ ปกติถ้าไลน์ไป ถึงเธอจะไม่ได้ตอบในทันที แต่ก็ไม่เคยตอบช้าหรือไม่รับสายแบบนี้ กลับมาถึงบ้านก็ไม่เห็นเธอ ผมตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง คิดว่าอาบน้ำแต่งตัวแล้วจะเดินไปดูเธอแถวบ้านพักสักหน่อย แต่ซองจดหมายที่อยู่บนเตียงนอนทำผมสังหรณ์ใจแปลก ๆ ถึงอะไรบางอย่าง รีบเปิดมันออกมาอ่าน***********************************************คุณยู ขอโทษนะคะที่ไม่ได้ลาด้วยตัวเอง มะลิต้องไปแล้ว ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้เจอกันอีกไหม มะลิรักคุณยูนะคะ รักมาก ไม่อยากไปเลย แต่มะลิเจ็บเกินไป ทนไม่ไหวแล้วจริง‍ ๆ มะลิอยากอวยพรให้คุณยูนะคะ แต่มะลิทำไม่ได้ มะลิโกรธ มะลิน้อยใจ จนกว่ามะลิจะหายเสียใจ หายน้อยใจ หายเจ็บใจ มะลิขอแช่งคุณยู ขอให้ไม่มีใครรัก ขอให้นอนกับใครก็ไม่ดีเท่ามะลิ ขอให้XXXไม่แข็ง ขอให้ไม่มีอารมณ์ ไอ้เหี้ย! ไม่รักแล้วมาหลอกกันทำไม หล่อตายแหละ ขอให้ไม่มีใครรัก ขอให้คXยไม่แข็ง ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ไอ้คนเลว ไอ้หลอกลวง มะลิ**********