Lahat ng Kabanata ng EVIL LOVE รักร้ายนายเย็นชา: Kabanata 21 - Kabanata 30

"ยัยหนู!...""แม่...คิดถึงที่สุดเลย" ร่างบางวิ่งไปโผเข้ากอดผู้เป็นแม่ที่ยืนรอเธออย่างใจจดใจจ่อ เอวาโทรกลับทางบ้านรับปากว่าจะกลับไปในวันหยุดยาวตามที่แม่เธอต้องการ ผู้เป็นพ่อก็รีบขับรถจากเชียงใหม่ลงมารับลูกสาวเพียงคนเดียวด้วยตัวของเขาเอง"วันหยุดยาวพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอคะ ทำไมหนูถึงกลับมาก่อนล่ะ ไม่มีเรียนเหรอลูก..." กวิสราเอ่ยถามลูกสาวพร้อมกับลูบหัวเล็กด้วยความคิดถึง"แหะ!...หนูขาดเรียนไปวันหนึ่งค่ะ" เอวายิ้มแห้งตอบผู้เป็นแม่ไปตามความจริง ครอบครัวเธอไม่ได้เข้มงวดเรื่องนี้มาก แถมเธอยังสนิทกับแม่จนพูดคุยได้แทบทุกเรื่อง"ใช้ไม่ได้เลยลูกคนนี้" ยศพลผู้เป็นพ่อที่กำลังนั่งฟังส่ายหัวเอ่ยตอบกลับ"ก็หนูคิดถึงพ่อกับแม่นี่คะ นานมากแล้วที่ไม่ได้กลับบ้าน""แล้วใครให้ไปเรียนถึงกรุงเทพล่ะ มหาวิทยาลัยแถวบ้านก็เยอะแยะ ไม่รู้ว่าจะไปเรียนถึงนู้นทำไม""เฮ้อ...เป็นพ่อเลี้ยงขี้บ่นอีกแล้ว" เอวาเลือกที่จะเข้าไปกอดออดอ้อนผู้เป็นพ่อ เธอใช้วิธีนี้ทุกครั้งที่อยากได้หรือลบล้างความผิดของตัวเอง พ่อเลี้ยงคือคำติดปากของลูกน้องที่มักจะเรียกพ่อของเธอ"หึ...ยัยเด็กคนนี้" ยศพลลูบหัวเล็กด้วยความเอ็นดู ส่ายหัวกับความออดอ้อนตั้ง

"งั้นเดี๋ยวเราไปเจอกันที่นู้นเลยเนอะ เอวาแกยังจำทางไปได้ใช่ไหม" ยี่หว่าพูดขึ้นขณะที่ยืนจัดแจงกันอยู่ที่หน้าบ้านของเอวาเพื่อเตรียมจะไปตามที่ได้นัดกัน ซึ่งจากเดิมที่ตกลงกันแค่สามคนกลับเพิ่มมาอีกสองเมื่อชายหนุ่มร่างสูงเริ่มตามติดหญิงสาวเมื่อได้พักผ่อนมาเต็มที่"จำได้" เรียวปากเล็กตอบเพื่อนสนิท"งั้นฉันไปก่อนนะ""ฉันไปกับแกด้วยสิ" เอวารีบพูดเมื่อยี่หว่ากำลังจะหันหลังเดินออกไป"ถ้าแกไปกับฉันเดี๋ยวเพื่อนแกก็ไปไม่ถูกนะ""ใช่ยัยวา...แกไปกับคีรันเดี๋ยวฉันไปกับคีริว" อิงดาวพูดเสริมอีกคน"งั้นไปนะ" ว่าจบยี่หว่าก็เดินไปขึ้นรถของตัวเองทันที ขณะที่เอวายังยืนแข็งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน"ไปกัน" อิงดาวพูดขึ้นก่อนที่จะเดินไปยังรถหรูของคีริว"อิงเราสลับกันได้ไหม ฉันอยากไปกับคีริว" เอวาตัดสินใจพูดขึ้นหลังจากที่ยืนคิดอยู่นาน รถหรูของทั้งสองคนนั่งได้เพียงแค่สองคน เธอจึงพยายามหลีกเลี่ยงที่จะไปกับเพื่อนสนิทตัวโตเพราะรู้ว่ายังไงก็ต้องอยู่เพียงแค่สองต่อสอง ดวงตาคมกริบของคีรันเลื่อนมาจ้องมองคนตัวเล็กนิ่งเมื่อเธอเอ่ยคำนั้นออกมา"อะไรของแกเนี่ย...ปกติก็นั่งแบบนี้กันตลอด""แต่ว่า...""นั่งแบบเดิมน่ะดีแล้ว รีบไปเถอะ เด

"น นายให้คนเตรียมของพวกนี้เหรอ?" ร่างเล็กปรายตาไปมองตามมือหนาที่เอื้อมไปหยิบของอะไรบางอย่างที่ปลายหัวเตียงที่ทับด้วยเสื้อผ้าของเขาและเธอจนไม่มองเห็นสิ่งของ แต่แล้วคนตัวเล็กก็ต้องเบิกตากว้างมากกว่าเดิมเมื่อสิ่งที่เขาหยิบติดมือมาคือกล่องถุงยางอนามัยไม่ต่ำกว่าสี่กล่องวางเกลื่อนกระจัดกระจาย"นายวางแผนมาแล้วเหรอ!?" เอวาช้อนสายตามองคนร้ายกาจตรงหน้า ตอนแรกที่มาถึงเขาบอกว่าจะเข้าไปพักในเมือง ที่แท้มันก็เป็นแค่ข้ออ้างเรียกความสงสารให้แม่คนตัวเล็กเอ่ยปากให้เขามาพักที่บ้านและได้อยู่ใกล้ชิดกับเธอ ทั้งที่รีสอร์ตของเขานั้นตั้งอยู่ไม่ไกลไปจากบ้านของเธอเลย"ป้องกันไว้ก่อน" ร่างสูงยักไหล่ท่าทางยียวน มือหนาบรรจงสวมถุงป้องกันกับแท่งร้อนที่พร้อมสู้รบอยู่ตลอดเวลา ก่อนที่เขาจะจับขาเรียวแยกออกจากกันจนเผยให้เห็นกลีบกุหลาบสีสวยไร้ขนที่ปิดสนิท"ไม่เจ็บใช่ไหม..." ร่างเล็กถามเสียงสั่นขณะที่แท่งร้อนจ่ออยู่ที่ปากถ้ำเตรียมจะเสียบ สองครั้งที่ผ่านการร่วมรักที่รุนแรงและดิบเถื่อนทำให้เธอรู้สึกกังวลอยู่ไม่น้อย"เจ็บแป๊บเดียว" ร่างหนาไม่พูดเปล่า เขาค่อยๆ ดันแท่งร้อนเข้ามากลางกายของคนตัวเล็กที่นอนเกร็งบีบแขนแกร่งแน่น ปลาย

แกร็ก!เสียงประตูห้องที่ถูกเปิดทำให้คนที่นอนอยู่บนเตียงยกยิ้มบางๆ ดวงตาคมเหลือบไปมองคนที่เข้ามาในห้องตามเสียงฝีเท้าที่ก้าวเข้ามาช้าๆ แต่แล้วรอยยิ้มบนใบหน้าก็ต้องหุบลงเมื่อคนที่เดินมากลับไม่ใช่คนเดียวกันกับคนที่เขารอคอย"ยิ้มอะไรของมึง" คีริวที่เดินเข้ามาเอ่ยถามพี่ชายฝาแฝด ถึงเขาจะยิ้มออกมาแบบไม่แสดงออกมากนักแต่คีริวก็รู้ดีว่าเขากำลังยิ้มแสดงอาการดีใจอะไรบางอย่าง"เปล่า...แล้วมึงมาทำไม""พอดีกันกูก็หมดประโยชน์งี้?""..." คีรันทำหน้านิ่งกว่าเดิม เขาจ้องมองน้องชายแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ชอบใจในประโยคพวกนั้น เพราะเขาไม่เคยลดความสำคัญของคีริวสักครั้งถึงแม้ว่าจะมีหญิงสาวอีกคนมาเพิ่มในชีวิต"กูล้อเล่น ยืมเสื้อตัวหนึ่งดิ""แล้วเสื้อมึง?""ลืม มีไม่กี่ตัว""ในกระเป๋า เดินไปเอา""ขอบคุณครับ ไปละ" เมื่อได้ในสิ่งที่ต้องการ ร่างสูงก็หมุนตัวเดินออกจากห้อง คีริวเปิดประตูออกมาเป็นจังหวะเดียวกันกับที่คนที่ยืนอยู่ด้านนอกห้องกำลังจะเปิดเข้าไป"คีริว!" เอวาเบิกตากว้างเมื่อเห็นร่างสูงของคีริวยืนขมวดคิ้วกับการปรากฏตัวของเธอเพื่อต้องการแกล้ง"เธอมาทำไมห้องฉัน""น นายอยู่ห้องนี่เหรอ?""ใช่สิ เธอไม่ได้ตั้งใจม

"ถอนพิษไข้ต่อได้ใช่ไหม""...""เอวา...""อืม" คำตอบของคนตัวเล็กทำให้ร่างสูงยกยิ้มบางๆ เขาเลื่อนจมูกที่กำลังฟัดอยู่กับแก้มแดงคลอเคลียกับซอกคอขาวเนียนแทน มือหนาไม่หยุดซุกซนที่จะเลื่อนเข้าไปใต้เสื้อพร้อมกับบีบเคล้นเต้าอวบผ่านชุดชั้นในที่สวมใส"ย อย่าทำรอย ด เดี๋ยวมีคนเห็น" เอวาปรือตาเอ่ยกับคนที่กำลังขบเม้มซอกคอ เธอเลื่อนมือไปหมายจะดันใบหน้าของคนที่กำลังเมามัน ทว่ามือบางกลับถูกรวบไว้กดจมลงกับเตียงแทน คีรันไม่สนใจที่เอวาเอ่ย เขาอยากแสดงความเป็นเจ้าของกับร่างเล็กที่แสนหึงหวงไปทั่วเรือนร่าง บ่งบอกว่าทุกอย่างบนร่างกายเธอเป็นของเขา"คีย์พอแล้ว..." เอวาเอ่ยปราม เขามัวแต่พัลวันอยู่กับการทำรอยจนไม่ต้องมองกระจกก็สามารถรับรู้ได้ว่าตอนนี้คงแดงด้วยรอยดูดไปทั่วลำคอ"เธอเป็นของฉัน..." คำพูดง่ายๆ ที่ทำให้หัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง เอวารู้สึกดีทุกครั้งที่เขาแสดงความเป็นเจ้าของ เธอยกยิ้มบางๆ ปล่อยให้คนบนร่างได้กระทำตามใจเพราะเธอเองก็มีความสุขไปไม่แพ้เขา ร่างกายเธอเป็นของเขาใช่...เธอมอบหัวใจและร่างกายให้เขาไปนานแล้วไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปเร็วแค่ไหน เอวาที่กำลังเคลิบเคลิ้มอยู่กับการกระทำจนมารู้สึกตัวอีกทีเสื้อ