All Chapters of EVIL LOVE รักร้ายนายเย็นชา: Chapter 1 - Chapter 10

"อื้ออ~" เสียงหวานคำรามในลำคอของเจ้าของร่างสวยหุ่นดีที่ลืมดวงตาอันหนักอึ้งขึ้นมาปรับสายตาถี่ๆ มองเพดานห้องสีขาวสว่างที่กำลังหมุนเวียนไปทั่วทุกสารทิศจนเธอต้องเลือกที่จะปิดเปลือกตาลงอีกครั้งอย่างที่ไม่ต้องการอยากจะเห็นมัน"ไม่น่าดื่มเยอะเลยเอวา..." ปากเล็กของเอวาขยับบอกพร้อมกับทึ้งหัวตัวเองขจัดความมึนและหนักอึ้งที่มีสาเหตุเกิดจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เมื่อคืนเธอจัดการกระดกดื่มมันอย่างไม่ยั้งครืดดดด!เสียงสั่นจากโทรศัพท์เครื่องหรูทำให้มือบางอีกข้างที่ยังว่างควานหาเจ้าปัญหาโดยที่สายตายังคงปิดสนิทอยู่อย่างนั้น ก่อนที่เธอจะปรือตาเล็กน้อยเพื่อหาปุ่มรับโทรศัพท์แล้วจัดการกรอกเสียงใสโดยที่ไม่ได้ดูรายชื่อของคนที่โทรเข้ามา"ฮัลโหล..."(ยัยเอวาตื่นหรือยัง...จะเก้าโมงแล้วนะทำไมแกยังไม่มา)"ไม่ไปได้ไหมวันนี้ปวดหัวมากเลย..."(ไม่ได้!...วันนี้มีนำเสนองานกลุ่มของอาจารย์เสรีแกจะขาดวิชานี้ไม่ได้ พวกฉันรอแกคนเดียวเลยนะ)"อือๆ เดี๋ยวรีบไป..."ติ๊ด.มือเรียวจัดการกดวางสายจากเพื่อนสนิทก่อนที่จะค่อยๆ ลืมตาขึ้นแล้วคลานลงจากเตียงนอนอย่างหมดสภาพพร้อมกับแบกสังขารที่ไร้ซึ่งเรี่ยวแรงของตัวเองพยายามอาบน้ำแต่งตัวเพื่อ

"เฮ้ย...ไออิง!" คีริวเค้นเสียงเรียกเพื่อนสนิทเสียงดังทันทีที่มือเรียวของอิงดาวยื่นไปแย่งลูกชิ้นจากชามก๋วยเตี๋ยวของเขาต่อหน้าต่อตาโดยที่เขาไม่ทันจะได้ตั้งตัว"ฮ่าๆ อร่อยจริงๆ" อิงดาวหัวเราะร่าทำหน้าเย้ยด้วยความสะใจที่ได้แกล้งคู่ปรับในกลุ่มของเธอที่มักจะทะเลาะกันเป็นเรื่องปกติ"..." สายตาคมของคีรันเหลือบไปมองน้องชายฝาแฝดที่กำลังจะเปิดศึกกับอิงดาว"ไออิงเป็นคนเริ่มก่อน ทำไมมึงถึงหันมาดุกูอะ" ทำเอาคีริวที่กำลังจะลงมือชะงักนิ่งไปกับสายตาเย็นชาของเจ้าของใบหน้าคมคายที่คล้ายกันจนแทบแยกไม่ออก ทำเสียงหงอยเอ่ยบอกพร้อมกับทำหน้างอไม่พอใจ"ฮ่าๆ งอแงอีกแล้ว" อิงดาวหัวเราะร่าไปกับชายตัวโตตรงหน้าที่มักจะอ่อนข้อให้พี่ชายเสมอ คีรันเป็นคนเดียวที่ทำให้คนอย่างเขานิ่งได้"แหะ!..." ทว่าคนที่กำลังหัวเราะร่าในตอนแรกกลับต้องยิ้มแห้งออกมาเมื่อเจ้าของใบหน้าเย็นชากลับเปลี่ยนเป้าหมายมามองเธอแทน"ช่วยฉันด้วย~" อิงดาวหดคอลงไปกับท่าทีของคีรันก่อนที่จะหันไปเขย่าแขนเอวาเพื่อขอความช่วยเหลือ"เล่นกันปกติหนา ไม่เห็นต้องดุเลย..." เอวาผละออกจากหน้าจอโทรศัพท์ เงยหน้าไปบอกคีรันตามที่เพื่อนสนิทต้องการ จากนั้นเธอก็กลับมาสนใจยังโ

ภายในรถสปอร์ตหรูสีขาวเงียบสงัดไร้ซึ่งเสียงของคนด้านใน เอวาเม้มปากเข้าหากันแน่นลอบมองคนขับด้านข้างเป็นระยะ เธอไม่กล้าจะเอ่ยพูดอะไรเพราะรู้ว่าตอนนี้อารมณ์ของเพื่อนตัวสูงกำลังพุ่งสูงเพราะปัญหาที่เธอได้ก่อไว้"จะไปไหน" คีรันเอ่ยถามเสียงนิ่งสายตายังคงจ้องมองไปที่ถนนโล่งสี่เลนส์ด้านหน้าขับตรงออกจากมหาวิทยาลัยอย่างไร้จุดหมายปลายทาง"ห ห้ะ" เอวาถามด้วยความไม่เข้าใจ"จะให้ไปส่งที่ไหน""แล้วนายจะไปไหน กลับคอนโดเลยหรือเปล่า""สนามแข่ง""ฉันไปด้วยได้ไหม ฉันยังไม่อยากกลับ" สิ้นเสียงที่เธอเอ่ย ดวงตากลมโตก็จับจ้องไปที่คำตอบที่กำลังจะออกจากปากของคีรัน"..." ทว่ากลับไม่มีคำตอบใดๆ ออกจากปากหนา เอวาเม้มปากเข้าหากันอีกครั้งแล้วเบือนหน้าไปอีกทางด้วยความผิดหวัง สนามแข่งรถเป็นสถานที่รวมตัวของเพื่อนสนิทตั้งแต่วัยเด็กของคีรัน นับว่าเป็นสถานที่ส่วนตัวมากสำหรับกลุ่มของพวกเขา เธอเลยต้องขออนุญาตเขาทุกครั้งที่อยากจะตามไป เอวาได้มีโอกาสตามเพื่อนตัวสูงไปอยู่สองสามครั้ง แต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้เขาจะโกรธจนไม่อยากให้เธอตามไปแล้ว"งั้นไม่เป็นไร ฉันไม่ไปก็ได้..." เสียงเล็กที่เต็มไปด้วยความน้อยใจเอ่ยพูดทั้งที่ไม่ได้มองหน้าเ

"ขอบคุณนะ..." ร่างสวยที่นอนงอตัวอยู่บนเตียงเงยหน้าไปบอกคนที่ยืนด้านข้างเตียงนอนมองหน้าเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง หลังจากที่เขาจัดการขับรถมาส่งเพื่อนตัวเล็กจนถึงคอนโดหรูของเธอ"กระเป๋าน้ำร้อนอยู่ที่ไหน" คีรันใช้สายตาคมสอดส่องหาสิ่งของทั่วห้องก่อนที่จะหลุบสายตามาถามเธอเมื่อกลับหามันไม่เจอ"ห ห้ะ? อ๋อ...อยู่ในลิ้นชัก" เอวาตอบพร้อมกับพยักพเยิดไปทางซ้ายมือที่เป็นลิ้นชักไม้สีขาว"นายไม่ต้องทำก็ได้ เดี๋ยวฉันทำเอง" เสียงหวานเอ่ยกับคนที่กำลังจะเดินไปทางนั้น ใบหน้าสวยที่ซีดเซียวพยายามประคองตัวให้นั่งทรงตัวก้าวเท้าเล็กลงจากเตียงนอนหมายจะเดินไปหยิบและจัดการทำด้วยตัวเอง"..." ทว่าก็ไม่ทันความรวดเร็วของอีกคน เท้าหนักเดินไปเปิดลิ้นชักพร้อมกับหยิบมันออกมาแล้วเดินหายเงียบไปในครัวขนาดกลางของคอนโดหรูอย่างรวดเร็ว"ฮืออ...ทำไมมันถึงเจ็บแบบนี้นะ" เอวาที่เห็นดังนั้นก็ล้มตัวนอนอีกครั้งอย่างทำอะไรไม่ได้ เรียวปากสวยพึมพำกับตัวเองด้วยความงอแง ความเจ็บปวดที่ได้รับมีมากเกินกว่าที่เธอจะเดินไปขัดเพื่อนตัวสูงได้"เอาไปประคบ" กระทั่งผ่านไปสักพักคีรันก็เดินกลับมาพร้อมกับกระเป๋าน้ำร้อนในมือ มือหนาเอ่ยพร้อมกับยื่นส่งให้เธอได

"จันทราไม่เคยทำให้ผิดหวังจริงๆ ฉันอยากจะบ้าตาย..." อิงดาวแผดเสียงด้วยความท้อใจกับการสรุปหัวข้อรายงานตามคำสั่งของอาจารย์วัยกลางคนที่มอบหมายให้ทำ ทั้งสี่คนรวมตัวกันทำงานที่คอนโดของเอวาตั้งแต่เช้าจนเวลาผ่านไปก็ยังคงไร้ซึ่งวี่แววของความคืบหน้า"คู่แกไปถึงไหนแล้ว?..." อิงดาวหันมาถามทางเอวากับคีรันที่อยู่คู่กัน ก้มหน้าก้มตากันทำงานหวังจะให้งานเสร็จเร็วๆ โดยที่ไม่แม้แต่จะคุยกัน"ยังไม่ถึงไหนเลย ข้อมูลยังไม่มากพอ" เอวาผละออกจากกองหนังสือ น้ำเสียงเริ่มรู้สึกท้อไม่แพ้ไปกว่าอิงดาว เรือนร่างสวยเอนไปนอนพิงหลังกันด้วยความรู้สึกหมดแรงกับการรวบรวมข้อมูลเพื่อนำมาสรุปงาน"พวกนาย...ค่อยทำต่อได้ไหม ฉันตาลายไปหมดแล้ว" อิงดาวเอ่ยด้วยท่าทีเว้าวอน กระพริบตาปริบๆ มองหน้าคู่ทำงานของตัวเอง"กูว่าก็ดีเหมือนกัน เริ่มเมื่อยแล้วเหมือนกัน" คีริวเอ่ยสมทบหันไปพูดกับพี่ชาย ทำให้รอยยิ้มจางๆ เริ่มผุดขึ้นบนใบหน้าสวยของสองสาว คราวนี้ความหวังในการหยุดพักของพวกเธอจึงตกไปอยู่ที่คีรัน อิงดาวและเอวาหันไปทางเพื่อนสนิทอีกคนเพื่อกดดันในคำตอบ จนกระทั่ง..."อืม" คีรันเค้นเสียงตอบพร้อมกับปิดหนังสือเรียนที่อยู่ตรงหน้า"เยส!!!" คำตอบขอ