Semua Bab EVIL LOVE รักร้ายนายเย็นชา: Bab 31 - Bab 40

เคร้ง!"หมดแก้วว~" เสียงใสของคนที่นั่งหน้าแดงด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ไม่รู้ดื่มไปกี่แก้วพูดพร้อมกับยกดื่มน้ำสีอำพันจนหมดแก้วภายในรวดเดียว ท่ามกลางสายตาของเพื่อนในกลุ่มที่กำลังจ้องมองเธอเป็นตาเดียวโดยเฉพาะคีริวที่รีบแย่งแก้ว แต่ก็ไม่ทันอิงดาวที่ยกดื่มจนหมดเสียแล้ว"แกดื่มเก่งมากอิง~" ยี่หว่าที่มีใบหน้าแดงก่ำไม่ต่างไปจากอิงดาว ดวงตากลมหวานเยิ้มยกแก้วมาดื่มตาม"พวกแกเมาแล้วเหรอ ฉันพึ่งมึนๆ เอง" จนสุดท้ายเป็นเสียงของเอวาที่พูดขึ้น ประโยคคำพูดที่ดูเหมือนเธอจะบอกว่าตัวเองปกติที่สุด ทว่าในกลุ่มที่นั่งดื่มกันกลับเป็นเธอที่เมาและไม่ได้สติมากที่สุดเลยก็ว่าได้"คนเมาเขายอมรับว่าเมาด้วยเหรอครับ" ยูไดพูดกับเอวาที่นั่งโอนเอน ทันทีที่ได้ยินประโยคนั้นเธอก็พยายามหรี่ตามองเจ้าของคำถามโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ"แต่พี่ไม่ได้เมา~" เอวายกยิ้มหวานตอบน้องชายเพื่อน ดวงตากลมหวานฉ่ำอย่างลืมตัว แต่ไม่นานร่างเล็กก็ถูกมือหนากระชากเข้าหาตัวทันที"อ๊ะ! อะไรเนี่ย..." เอวาบ่นพึมพำ มือเล็กลูบคลำอะไรบางอย่างที่เธอชนเข้าอย่างจัง ก่อนที่จะแหงนมองขึ้นเกยใบหน้าบนหน้าอกจนสบเข้ากับดวงตาคมกริบที่กำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่ง ท

"ธุระของพี่ชายนายดูไม่เป็นตัวเองเลยนะ" อิงดาวที่จ้องอยู่กับโทรศัพท์มือถือเงยหน้าบอกคีริวที่นั่งอยู่ตรงข้ามระหว่างที่กำลังทานข้าวรอเรียนในคลาสช่วงบ่ายของวัน"อะไรของเธอ" คีริวขมวดคิ้วยุ่งไม่เข้าใจ โดยที่เอวาเองก็เงยหน้าจากจานข้าวตรงหน้าจ้องอิงดาวอยู่ไม่แพ้กัน"จับตา 'ไคเลอร์กรุ๊ป' ดีลร่วมทุนอสังหาริมทรัพย์ยักใหญ่อย่าง 'รามากรุ๊ป' คาดเดินหน้าเต็มที่ในปีหน้า" เรียวปากบางอ่านตามพาดหัวข่าวที่เลื่อนเจอเข้าจึงได้รู้ถึงสาเหตุการขาดเรียนของเพื่อนตัวโตในวันนี้"ไม่เป็นตัวเองยังไง มันก็ทำงานปกติ""มันยังไม่จบแค่นี้น่ะสิ""ดูเหมือนว่าการลงทุนในครั้งนี้จะมีมากกว่าเรื่องของธุรกิจ มีข่าวแว่วมาว่าทายาทคนโตของไคเลอร์กรุ๊ปโผล่กลางห้างดังจูงมือสาวสวยทายาทเพียงคนเดียวของรามากรุ๊ปกินข้าวกันหวานซึ้ง คาดว่าคงจะมีข่าวดีอีกไม่นาน...""นี่...มีภาพด้วยนะ คนเมื่อวานนี้เลย" เอวาหลุบตามองโทรศัพท์ของเพื่อนสนิท ก่อนที่จะเห็นว่าเป็นภาพของหนุ่มสาวที่เดินเคียงกันกลางห้างสบตากันราวกับเป็นคู่รักภาพและข้อความในข่าวทำให้คนตัวเล็กชะงัก หัวใจกระตุกวูบมือสั่นอย่างทำอะไรไม่ถูกกับสิ่งที่คิดไม่ถึง ที่แท้คีรันที่ไม่ได้ระบุสถานะไ

"ทำไมถึงรีบออกมา อาหารยังไม่มาเลย" อิงดาวหันไปเอ่ยกับคนที่พึ่งเดินออกมาจากห้องนอน"ฉันนอนไม่หลับ" ร่างเล็กของเอวาพูดพลางเดินไปนั่งลงข้างล่างที่โต๊ะกลางข้างๆ อิงดาว"รอทานข้าวแล้วกัน แล้วค่อยทานยา ไอรันล่ะ""นอนอยู่ข้างใน""นายสั่งข้าวจากดาวอังคารหรือไง ทำไมถึงนานขนาดนี้ ฉันหิวจนกินคนได้ทั้งคนแล้วนะ" ทันทีที่คุยกับเพื่อนตัวเล็กเสร็จ อิงดาวก็หันไปแวดใส่คีริวที่นั่งเล่นเกมบนโซฟา เวลาผ่านไปแล้วเกือบครึ่งชั่วโมง ก็ยังคงไร้ซึ่งการมาส่งของพนักงานเสียที"ทุกอย่างก็เป็นเพราะเธอนั้นแหละ" คีริวตอบโดยไม่ได้มองหน้า ตั้งหน้าเล่นเกมในโทรศัพท์อย่างตั้งใจ"เกี่ยวอะไรกับฉัน นายเป็นคนสั่งนะ""เพราะใครที่บ่นว่าอยากกินอาหารญี่ปุ่น ฉันถึงต้องสั่งไกลถึงนู้นไง" คีริวเอ่ยตอบ"นายรู้ได้ไงว่าฉันอยากกินอาหารญี่ปุ่น""ฉันใส่ใจมากกว่าที่เธอคิดแล้วกัน ฉะนั้นเงียบ แล้วรอต่อไป""..." อิงดาวเม้มปากแน่น ก่อนที่จะรีบหลบใบหน้าหันหนีไปอีกทางก็อกๆ"โอ้ย! มาสักที" ทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตูที่เป็นสวรรค์ของอิงดาว ใบหน้าสวยก็ยิ้มระรื่น ความหิวที่กำลังมาคุทำให้เธอรีบหยัดตัวจากที่นั่งอยู่หมายจะเปิดประตูไปรับอาหารที่สั่งแต่โด

"อ้าวคีรันคีริว...พวกนายมาเที่ยวที่นี่กันด้วยเหรอ?" เรียวปากบางอมชมพูยิ้มหวานถามเพื่อนอีกสองคนด้วยท่าทีปกติ การกระทำของเอวาทำให้อิงดาวที่ยืนด้านข้างแปลกใจไม่น้อย ทั้งที่ปกติพวกเธอจะลนลานกันเพราะความกลัวเพื่อนจะโกรธและชอบดุ ทว่าวันนี้เพื่อนตัวเล็กกลับเผชิญหน้ายิ้มสู้ราวกับเป็นคนละคน"..." คีรันไม่ตอบคำถาม เขาจ้องมองใบหน้าสวยที่กำลังยิ้มระรื่นเขม็งโดยที่ไม่ได้สนใจว่ากำลังมีอีกหนึ่งสายตาของชายแปลกหน้าที่คั่นกลางกำลังมองเขา"พี่ชายเหรอ?" คนตัวเล็กไม่ทันที่จะได้เอ่ยตอบ ทว่ากลับมีเสียงของผู้ชายที่แทรกขึ้นหันไปถามเอวาแทน"เพื่อนน่ะ เพื่อนสนิทฉันเอง..." "...พวกนายพึ่งมาเหรอ เสียดายจังพวกฉันมานานจนใกล้จะกลับแล้ว" เอวาเอ่ยต่อ"จะกลับกันแล้วเหรอครับ ดูท่าพวกคุณดูมึนๆ ขับรถไม่สะดวก ให้ผมไปส่งไหมครับ พอดีผมเป็นเจ้าของร้านที่นี่ครับ" ชายคนนั้นเอ่ยต่อ ก่อนที่จะยกยิ้มหวานกระชากใจให้เอวา เพราะเจ้าของร้านหล่อและวัยรุ่นขนาดนี้จึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคนถึงแน่นร้าน และดูเหมือนว่าตอนนี้พวกเธอจะตกเป็นเป้าสายตาของคนในร้านที่หนาแน่นนี้แล้วด้วย"อย่าเสือก" ไม่ทันที่เอวาจะได้ตอบคำถามของชายเจ้าของร้าน ทว่ากลับมีเ

"วา...ทำไมแกถึงมาอยู่ตรงนี้" เสียงเล็กของคนที่เดินเข้ามาใหม่เอ่ยพร้อมกับรีบสาวเท้าเดินเข้ามาใกล้ อิงดาวรีบเดินเข้าไปหาเพื่อนที่ยืนรออยู่หน้าห้องของเธอ มีสีหน้าแปลกใจเป็นอย่างมากเมื่อเอวามาโดยที่ไม่ได้โทรหา"ฉันมาหาแก...เห็นแกไม่อยู่ ก็เลยยืนรอ" เจ้าของใบหน้าสวยตอบด้วยโทนเสียงที่พยายามคุมให้ปกติที่สุด เธอไม่อยากกลับไปที่ห้องตัวเอง ที่นั้นมีแต่ความทรงจำของเขาและเธอ อีกทั้งยังกลัวว่าคีรันจะตามมาจึงเลือกที่จะมาห้องของอิงดาวแทน"ทำไมไม่โทรหาฉัน ยืนรอนานแล้วเหรอ""เกือบชั่วโมงได้แล้วมั้ง แล้วแกไปไหนมาเหรอ""เอ่อ...ฉัน ฉันออกไปทานข้าวมา""ไปกินข้าวต้องแต่งสวยขนาดนี้เลยหรือไง แล้วนี่ชุดเดิมไม่ใช่ระ...""ช่างเถอะ เข้าไปข้างในกัน" ไม่ทันที่เอวาจะได้ถามจบ เหมือนว่าอีกคนดูจะไม่ค่อยอยากตอบคำถามเท่าไหร่ จึงเลี่ยงที่จะพูดตัดหน้าหมุนตัวเดินไปแตะคีย์การ์ด ก่อนที่จะเดินนำเพื่อนเข้ามาในห้องของตัวเองทันที"แกมีอะไรหรือเปล่า หน้าตาดูไม่ดีเลยนะ" อิงดาวเอ่ยถามทำให้คนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนโซฟาชะงักนิ่ง รีบเบือนหน้าหนีไปอีกทางเมื่อเห็นว่าอิงดาวกำลังจ้องอย่างต้องการคำตอบ"เปล่าหรอก""เปล่าแล้วแกหลบหน้าฉันทำไม""