Lahat ng Kabanata ng EVIL LOVE รักร้ายนายเย็นชา: Kabanata 91 - Kabanata 99

"เร็วๆ เดี๋ยวก็ไปเรียนสาย" ฉันรีบเร่งคีริวที่กำลังยัดเสื้อนักศึกษาใส่ในกางเกงในระหว่างที่กำลังจะเดินออกจากห้องเพื่อไปเรียนในคลาสเช้า เพราะพากันตื่นสายทั้งคู่ ทั้งเขาและฉันถึงต่างรีบร้อนจนลนลานไปหมด"เพราะเธอนั้นแหละอาบน้ำนาน" คีริวบ่นพึมพำระหว่างนั้นฉันก็จัดการล็อกห้องก่อนที่จะหันมาเถียงใส่เขา"แล้วทำไมนายไม่ตื่นมาอาบน้ำก่อนฉัน อย่ามาโทษฉันคนเดียวนะ""ก็สายกันทั้งคู่ ไปยัง?""ก็เดินนำไปสิ" ว่าจบเราสองคนก็รีบวิ่งไปหน้าลิฟต์ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อคนที่รอลิฟต์อยู่ก่อนฉันแล้วกลับเป็น…"พี่เซน…" พี่ชายตรงข้ามห้องที่เคยจะมาช่วยฉันในวันที่ฉันกำลังทะเลาะกับคีริวในรถคืนนั้น และฉันจะไม่ตกใจขนาดนี้เลยถ้าตอนนี้พี่เขาไม่ได้ยืนอยู่กับพี่นิว…แฟนของเขา"กำลังจะไปเรียนเหรอเรา…" พี่เซนหันมายิ้มทักทายฉันตามประสา"คะ ค่ะ พี่เซนกับพี่นิวกำลังจะไปทำงานเหรอคะ?" ส่วนฉันได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆ ให้พี่เซนและพี่นิว ก่อนที่จะปรายตาไปมองคีริวที่กำลังยักคิ้วกวนมองหน้าฉันความลับแตกแล้วยัยอิงดาวดันไปโกหกเขาว่าอีกคนเขาจีบ หน้าแหกหมอไม่รับเย็บเลย"ครับ…ส่วนนี่…คนที่พี่เจอวันนั้นใช่ไหม?" พี่เซนหันไปถามคีริวที่ยืนข้างฉัน จนฉัน

ผมลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่กำลังลูบเล่นกลางกายจนรู้สึกขนลุกซู่ ก่อนที่จะค่อยๆ ก้มลงไปมองที่จุดอ่อนไหวจนเห็นว่ามีร่างเล็กกำลังกอบกุมเจ้าลูกชายของผมเต็มกำมือเล็ก"ทำอะไร?" ผมกดเสียงต่ำถามคนตัวเล็ก จนเธอเงยหน้ามายิ้มบางๆ ให้ผมในความมืดพร้อมกับจับท่อนเอ็นดันเข้าไปในปากเล็กกลืนกินไปทั้งลำจนผมร้องครางโดยไม่ทันได้ตั้งตัว"ซี๊ด~" ทันทีที่ได้ยินเสียงของผมเธอก็เหมือนได้ใจราวกับรู้ว่าผมชอบ โลมเลียปลายหัวบานดูดดึงแม้จะมีความเงอะงะไม่เคยทำอยู่บ้าง แต่รวมๆ แล้ว มันกลับทำให้ผมเสียวจนแทบบ้าเลย…อิงดาวใช้มือเล็กโอบรอบช่วยไว้พร้อมกับลิ้นร้อนที่ตวัดเลียโดยที่ยังช้อนสายตามองผม ซึ่งผมเองก็ไม่มีการปฏิเสธใดๆ นอนสอดมือใต้ท้ายทอยให้เธอได้ทำอย่างเต็มที่จนพอใจเรียวปากบางเริ่มเพิ่มแรงเร่งการกระทำหลุบเข้าหลุบออกกับปากบางจนไม่นานลูกชายของผมก็ทนต่อความเร่าร้อนของปากเธอไม่ไหว เผลอปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งใส่ปากเธอทุกหยดหยาด โดยที่เธอเลียรอบริมฝีปากกลืนกินไปอย่างไม่รังเกียจ"คิดจะทำอะไร…" ผมถามไปอย่างนั้นแหละ ที่จริงก็รู้อยู่แล้วว่าเธอกำลังใช้วิธีนี้ในการง้อ ซึ่งผมไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะทำเลยด้วยซ้ำ ผมเพีย

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารมื้อเย็นตกอยู่ในความเงียบงันไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา ฉันปรายตามองพ่อและแม่ที่กำลังมองมาที่เราสองคนอย่างไม่ละสายตา ตั้งแต่ที่ฉันมาถึงทั้งสองก็ต่างไม่มีใครพูดอะไร เว้นแต่ประโยคชวนจากแม่ฉันเพียงแค่หนึ่งประโยคที่ยังตามให้เรานั่งทานข้าวด้วยกัน"เป็นอะไรกัน?" เสียงนุ่มลึกของคนเป็นพ่อเอ่ยขึ้นกลางวงอาหาร ฉันตกใจเล็กน้อยกับน้ำเสียงที่เข้มดุ แต่ดูเหมือนว่าคนด้านข้างฉันจะไม่มีความเกรงกลัวอะไรเลย เขารีบโพล่งตอบแทนฉันทันที"ผมเป็นแฟนอิงดาวครับ" คีริวตอบเสียงฉะฉาน เขากลายเป็นคนที่น่าเชื่อถือเมื่ออยู่ต่อหน้าพ่อกับแม่ฉัน มุมจริงจังที่ยากจะเห็นเขาในมาดนี้ เว้นแต่ตอนที่ดุฉันเท่านั้น"ฉันถามลูกสาวฉัน" เหมือนการทานอาหารครั้งนี้จะไม่ค่อยราบรื่นสินะ พ่อฉันช้อนสายตามองคีริว เข้มดุอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่สายตานั้นจะกลับมามองที่ฉันเพื่อรอคำตอบ"แฟนค่ะพ่อ" ทันทีที่ฉันตอบคีริวก็หันขวับมามอง คงจะตกใจในคำตอบของฉันที่พูดออกไปว่าเป็นแฟนกัน ทั้งที่ทุกครั้งที่เขาขอ ฉันปฏิเสธกลับมาทุกครั้ง"คบกันนานเท่าไหร่แล้ว?" คำถามที่สองมาอีกครั้ง"เรา…""พ่อถามมัน" ขณะที่ฉันกำลังจะอ้าปากตอบ คนที่นั่งหัวโต๊ะกลับพูดด

"อย่าปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนาน ไม่มีใครเคยบอกหรือไง?" หลังจากที่นั่งเราสองคนนั่งลงติดเบาะโซฟาข้างกันเสียงทุ้มก็เอ่ยขึ้นทันที พ่อฉันยังคงการแสดงละครยอดเยี่ยมเหมือนเดิม ไม่เคยผิดหวังที่เกิดมาเป็นลูกของท่านเลยสักนิด"ขอโทษครับ" คีริวเอ่ยเสียงเรียบ ยอมรับโดยไม่มีเถียงอะไรสักคำ"พ่อไม่เห็นต้องว่าริวขนาดนั้นเลย…" ฉันเอ่ยเสียงเบา มองหน้าพ่อกับแม่เลิ่กลั่ก เพราะฉันคิดแต่แผนแกล้งเพื่อทดสอบเขาแต่ฉันไม่ได้คิดว่าต้องเฉลยยังไง…ตอนนี้ไม่อยากแกล้งต่อแล้ว รู้ซึ้งทุกอย่างจนต้องมองหน้าพ่อแม่เพื่อพยายามหาทางออกและหาตัวช่วยแล้ว"ผมซื้อของมาฝากคุณพะ…เอ่อ…คุณอัทธ์ด้วยครับ ขอโทษที่พึ่งเอามาให้ครับ" คีริวที่ปรายตามองของฝากที่อยู่ข้างๆ โซฟาก็รีบยกขึ้นมาไว้บนโต๊ะกลาง เป็นเซ็ตของรังนกแท้กล่องสีทองราคาแพงที่เขาตั้งใจเลือกก่อนมาถึง รีบวางไว้เพราะเจ้าตัวพึ่งจะนึกขึ้นได้ว่าเอามาฝากด้วย"รังนกของโปรดคุณเลยนี่คะ ขอบคุณนะจ้ะ" แม่ที่เหมือนจะเข้าใจท่าทีของฉันก็พยายามลดใบหน้าที่กำลังตึงใส่คีริว เอื้อมไปหยิบกระเช้าตรงหน้าพร้อมกับยิ้มขอบคุณให้จนคนด้านข้างฉันเหวอไปเลยพึ่งจะชมไปหมาดๆ ว่าการละครบ้านนี้ดีแค่ไหน แต่การที่แม่แสดงแ

เรือนร่างฉันถูกจับพลิกตัวให้นอนราบไปกับโซฟาหรู ก่อนที่มือหนาจะจับเอวคอดไว้แล้วดันให้บั้นท้ายฉันกระดกขึ้นตั้ง หันหน้าไปมองทางประตูระเบียงแล้วเอื้อมมาล็อกมือฉันไว้แน่น"วิวสวยไหม?" คีริวถามพร้อมกับลูบไล้ต้นขาอ่อนฉันเบาๆ เขาเอ่ยเสียงแหบแห้งเพิ่มความเร่าร้อนในจินตนาการของฉันที่เริ่มคิดไปไกลว่าเขาจะลงโทษร่างกายฉันอย่างหนัก"สะ สวย…" ฉันตอบเสียงสั่นเครือ ตัวลอยไปตามแรงเคลิบเคลิ้มของสัมผัสยั่วอารมณ์จากฝ่ามือหนาที่ลูบไล้ก้นงอนของฉันด้วยความเบามือ"วันนี้อิงแสบมากรู้ตัวหรือเปล่า…""ระ รู้…""ริวเตือนอะไรไม่เคยฟังเลย""ฟังแล้ว…""ฟังแล้วทำไมยังดื้ออยู่อีก"เพียะ!ทันทีที่เขาพูดจบฝ่ามือหนาจากที่ลูบไล้กลับฟาดลงบนแก้มก้มฉันเสียงดังจนฉันสะดุ้งโหยงหลุดออกจากห้วงภวังค์ของความวาบหวาม"จะ เจ็บนะ" ฉันหันกลับมาจะลุกหนีแต่คีริวกลับจับเอวมั่นแล้วจัดการฟาดก้นฉันอีกครั้งอย่างไม่ยั้งแรงเพียะ!"สำหรับเด็กดื้อ" อย่างนี้มันหลอกกันนี่นา ฉันคิดว่าเขาจะปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปเสียแล้ว เขาทำดีเพื่อทำให้ฉันชะล่าใจ สุดท้ายก็กลับมาตีก้นฉันเป็นการลงโทษโดยที่ฉันไม่สามารถหนีไปไหนได้เพราะถูกเขาล็อกไว้ทุกทาง"งื้อ…เจ็บ ไหนริวบ