Semua Bab EVIL LOVE รักร้ายนายเย็นชา: Bab 41 - Bab 50

"จริงๆ วาขับรถมาเองก็ได้นะคะ เดี๋ยวก็ลำบากให้พี่ไปส่งวาเอารถที่มหาวิทยาลัยอีก" ร่างเล็กพูดพลางเดินเข้ามาในร้านไอศกรีมตามที่รุ่นพี่หนุ่มเอ่ยปากว่าจะเลี้ยง ก่อนที่จะเลือกเดินไปนั่งโต๊ะริมกระจกเพื่อเสพบรรยากาศธรรมชาติที่ร่มรื่นของทางร้านด้วยความชอบส่วนตัว ทุกครั้งที่มาเธอก็จะเลือกนั่งตรงนี้ และที่เธอรู้จักร้านนี้ได้ก็เพราะทิวเขาที่เป็นคนพามา"เผื่อเราจะหมดสติ ขับรถไม่ได้ พี่จะได้ขับพาไปส่งที่บ้าน" ทิวเขายิ้มตอบ เดินไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับคนตัวเล็ก"พี่ทิว...เลิกแซววาเลยนะคะ ที่นี่ไม่มีแอลกอฮอล์สักหน่อย วาจะหมดสติได้ยังไง" เอวามุ่ยหน้าตอบ"หึ...เอาไอศกรีมช็อกโกแลตกับบานอฟฟี่เหมือนเดิมหรือเปล่า""พี่ทิวจำได้ด้วยเหรอคะ" เอวาเงยหน้าออกจากเมนูของร้าน เธอกะจะสั่งเมนูที่ทิวเขาบอกอยู่พอดี เพราะมันเป็นเมนูประจำที่เธอชอบทานอยู่บ่อยๆ"มาทุกครั้งวาก็สั่งแต่เมนูนี้ ทำไมพี่จะจำไม่ได้...""...เอาไอศกรีมช็อกโกแลตหนึ่ง ชาเขียวหนึ่ง บานอฟฟี่หนึ่งครับ" ทิวเขาหันไปเอ่ยกับพนักงานที่ยืนรอ จัดแจงทุกอย่างให้เสร็จสรรพโดยที่เอวาไม่ต้องทำอะไรเลยสักนิด"ขอบคุณนะคะพี่ทิว แต่ว่าวา...""พี่อยากทำให้น้องสาวพี่" ไม่ทันท

"ฉันจดไว้แค่นี้แหละ นายอ่านไม่เข้าใจหรอก" หลังจากที่จัดการธุระส่วนตัวกันเสร็จทั้งคู่แล้ว เอวาก็ต้องโดนอีกฝ่ายบังคับให้แบกสังขารที่คล้อยจะหลับเต็มทีมานั่งที่โซฟากลางห้องเพื่อรับบทเป็นคนติวหนังสือสอบให้คีรันในวันพรุ่งนี้ เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันทำไมถึงให้คนที่เรียนถูๆ ไถๆ อย่างเธอต้องมานั่งติวคนที่เรียนดีถึงขั้นดีมากมาตลอดอย่างเขากัน แค่เพียงเขาอ่านหนังสือและอ่านในสิ่งที่อาจารย์จดให้ แค่นี้เขาก็สอบผ่านได้สบายแล้ว ซึ่งต่างจากเธอที่ถึงแม้จะฟังอาจารย์พูดอธิบายลึกจนถึงรากถึงโคนแค่ไหน สุดท้ายเธอก็ต้องกลับมานั่งอ่านใหม่อยู่ดี"ทำไมถึงจดแค่นี้" ร่างสูงเหลือบไปมองคนตัวเล็กสลับกับหนังสือเรียน ข้อความที่เขียนเพิ่มจากหนังสือน้อยนิดจนแทบไม่มีเลยด้วยซ้ำ"เพราะนายนั่นแหละ" ด้วยความปากไวทำให้คนตัวเล็กรีบตอบทันควันโดยที่ไม่ทันจะได้คิด แต่ก็ต้องชะงักนิ่งไปเมื่อคิดได้ว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ควรพูดจะให้บอกว่าเหม่อลอยไม่ตั้งใจเรียนเพราะคิดถึงแต่เขามันก็คงไม่ได้..."เพราะฉัน?""ไม่มีอะไร ถ้านายยังไม่เข้าใจเดี๋ยวฉันโทรถามอิงดาวให้" ร่างบางรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างไว ก่อนที่จะยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่ตั้งอยู่ไม่

"อยากถามก็ถาม ไม่ต้องทำเป็นเหลือบมอง" เสียงทุ้มพูดขึ้นก่อนที่จะเงยหน้าไปมองคนตัวเล็กที่นั่งดูทีวีจอใหญ่อยู่หน้าโซฟา ขณะที่เขากำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่บนเตียงไม่ไกล และเมื่อรู้สึกได้ว่ากำลังมีสายตาของใครอีกคนที่กำลังมองมาเป็นระยะจึงเอ่ยถามขึ้นจนทำให้เธอสะดุ้งเพราะรู้สึกราวกับโดนจับได้"อะไร…ฉันไม่ได้สนใจนายเลยสักนิด" เอวาสะบัดใบหน้าหันหนี ทำราวกับว่าตั้งใจดูหนังอย่างสนุก ทั้งที่เธอดูไม่รู้เรื่องเลยสักนิด"ถ้าไม่อยากดูก็ปิด" ขณะที่เอ่ยบอก มือหนาก็จัดการปิดแฟ้มเอกสารของตัวเอง ก่อนที่จะวางไว้ที่ข้างเตียงแล้วหันไปตั้งใจจ้องร่างบางนิ่ง"หนังสนุกจะตาย""เหรอ…เธอดูแนวไหน?""ก ก็…ฆาตกรรมไง นั้นไงมีฆาตรกรออกมาแล้ว""หึ…ฆาตรกรเป็นเด็กสองขวบ จะฆ่าคนตายได้เหรอ?" คีรันกระตุกยิ้มกริ่ม เพราะฆาตรกรที่เธอว่าดันเป็นเด็กน้อยที่พึ่งจะหัดเดินได้ ซึ่งนั้นก็ทำให้รู้ได้แล้วว่าเธอไม่ได้สนใจหนังเลยสักนิด"มันยังไม่ถึงซีนฆาตรกรออกมาไง อีกเดี๋ยวก็จะมาแล้ว" ร่างบางยังคงหาเหตุผลแถไม่หยุด แน่นอนว่าไม่มีทางที่เธอจะยอมแพ้เขา"เลิกแถ แล้วมานั่งตรงนี้""ฉันไม่ได้แถ แล้วอีกอย่างฉันไม่นอนกับนายหรอก ฉันจะนอนโซฟาด้านนอก" ว่าจ

อ็อด ~เอวาเลือกที่จะเงียบไม่ยอมเปิดประตู ทำราวกับว่าในห้องไม่มีคนอยู่ เธอจะให้คู่หมั้นของเขารู้ไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ มันไม่คงจะไม่ใช่เรื่องดีถ้าคนที่กำลังจะหมั้นด้วยรู้ว่าเขายังมีใครอีกคนที่ซ่อนไว้อ็อด ~"…" เงียบเวลาผ่านไปสักพักเสียงกดอ็อดก็เงียบไป เอวาชะเง้อดูตาแมวอีกครั้ง ก่อนที่จะเห็นว่าหน้าห้องไม่มีใครอยู่แล้ว เธอเลยถอนหายใจด้วยความโล่งอก ร่างเล็กรีบเดินกลับเข้าไปที่ห้องรับแขก หยิบกุญแจรถ กระเป๋าสตางค์ และโทรศัพท์มือถือหมายจะออกจากห้องให้เร็วที่สุดเธอไม่จำเป็นต้องอยู่รอเขาเมื่อคิดได้ดังนั้นคนตัวเล็กก็รีบเดินออกจากคอนโดของเขาทันที ร่างบางที่หันกลับมาเมื่อปิดประตูเสร็จเป็นต้องชะงักค้าง เมื่ออยู่ๆ ก็มีร่างใครอีกคนโผล่มายืนข้างหลังและมองเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง"คุณไอรีน" เรียวปากบางเรียกชื่อใครคนนั้น เธอคือคู่หมั้นของชายหนุ่มที่เธอคิดว่าเธอจะเดินออกไปแล้ว แต่ผิดคาด เพราะตอนนี้เธอกลับยืนกอดอกมองหน้าเธอราวกับกำลังรอเธออยู่แล้ว"เธอคือเพื่อนคีรันใช่ไหม" ไอรีณถามเสียงเรียบ ใบหน้าสวยเรียบนิ่งจนคาดเดาอารมณ์ของเธอไม่ได้เลยสักนิด"เอ่อ…คีรันให้ฉันมาเอาของให้" เอวารีบหาข้ออ้า

@PUB TWเจ้าของเรือนร่างสวยเลือกจะที่มานั่งชิลล์ที่เคาน์เตอร์บาร์เพียงคนเดียว กวาดสายตามองคนไปทั่วร้านเหล้าหรู เสพบรรยากาศที่ผู้คนมากมายต่างพากันมาที่นี่เพื่ออยากสนุกสนาน และคงจะมีแต่เธอที่ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มบนใบหน้าเลยสักนิด มือบางกระดกน้ำสีอำพันเป็นระยะ วันนี้เธอมาเพื่อบำบัดหัวใจ อยากนั่งเงียบๆ คนเดียวเพื่อจัดการปัญหาที่มันยังคาราคาซังอยู่ภายในใจ และนี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะอยู่ในสภาพนี้ครืดดดด!"มาคนเดียวเหรอครับ" แต่แล้วอยู่ๆ เก้าอี้สูงด้านข้างก็ถูกดึงออกมานั่ง ชายหนุ่มรูปร่างสูงที่หน้าตาค่อนข้างดีหันมาเอ่ยถามกับเอวาด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มบางๆ หมายจะเข้ามานั่งคุยด้วย"ขอโทษนะคะ ตรงนี้มีคนนั่งแล้วค่ะ" เอวาเลือกที่จะตัดปัญหาโดยการหาเหตุผลมาอ้าง วันนี้เธอไม่มีอารมณ์อยากคุยกับใครทั้งนั้นจึงจัดการปฏิเสธอย่างไม่ไยดี"เขาว่ากันว่าคนสวยมักจะใจร้าย สงสัยจะจริงนะครับ" เขายังคงเอ่ยขึ้นต่ออย่างไม่ยอม"…" ทว่าคนตัวเล็กกลับใช้ความเงียบตอบ เบือนใบหน้าไม่อยากมองพร้อมกับกระดกเหล้าอย่างไม่สนใจ"อกหักเหรอครับ""ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ นะคะ ตอนนี้ฉันยังไม่อยากคุยกับใครค่ะ" เอวาตอบกลับด้วยความรำคาญ