Lahat ng Kabanata ng EVIL LOVE รักร้ายนายเย็นชา: Kabanata 11 - Kabanata 20

"โอเคไหมแก~" อิงดาวรีบปรี่ตัวเข้ามาหาร่างเล็กทันทีที่อาจารย์หญิงวัยกลางคนเดินออกจากห้องไปเมื่อหมดเวลาเรียน อิงดาวรีบคว้ามือเรียวของเอวามากุมไว้ราวกับต้องการปลอบใจเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาเอวาได้นำเสนองานของอาจารย์จันทราที่ได้รับมอบหมายให้อยู่คู่กันกับคีรัน เธอทำพลาดไปหลายอย่างเนื่องจากความไม่เป็นตัวของตัวเองและจิตใจที่เหม่อลอย รายงานการนำเสนอทั้งหมดถูกทำให้เสร็จโดยคีรันเพียงคนเดียว เนื่องจากร่างเล็กเอาแต่ตัดปัญหาจากโลกภายนอกไม่สนใจใดๆ ทั้งสิ้นรวมไปถึงการเรียนของเธอเอง เอวาไม่มีข้อมูลอยู่ในหัว ไม่มีการซักซ้อมนำเสนอเกี่ยวกับหัวข้องาน ทำให้เธอตะกุกตะกักและตอบคำถามของอาจารย์สาวไม่ได้ แม้ว่าคีรันจะพยายามช่วยคู่ของตัวเองอยู่หลายครั้ง ทว่าอาจารย์สาวก็เล็งไปที่เธอเพียงคนเดียวเมื่อเริ่มจับจุดได้ว่าเอวาไม่มีความรับผิดชอบและความรู้ในงานมากพอ"ฉันไม่เป็นไร..." เสียงหวานตอบแผ่วเบา คำตอบที่พูดออกไปไม่ตรงกับใบหน้าของเธอตอนนี้เลยสักนิด เอวาโดนติเตือนจากอาจารย์ต่อหน้านักศึกษาหลายๆ คน นั้นยิ่งทำให้ความรู้สึกของเธอดิ่งลงไปกว่าเดิม"อาจารย์ก็ไม่เข้าใจอะไรเลย ขนาดฉันอุตส่าห์บอกแล้วนะว่าแกพึ่งหายป่วย แต่จั

"ยัยอิง...ไปเต้นกัน" ทว่าการเซอร์ไพรส์ยังไม่หมดเพียงแค่นั้น คิ้วหนาขมวดติดต่อกันอย่างต่อเนื่องเมื่อได้ยินเพื่อนตัวเล็กเอ่ยชวนกันทำในสิ่งที่เขาไม่ชอบใจ"หะ ห้ะ?""ไปเต้นกัน คืนนี้ฉันอยากปลดปล่อย พี่ดาริณไปเต้นกันไหมคะ""จัดไปค่า"ปึก!เอวากระดกดื่มเหล้าแก้วสุดท้ายจัดการกระแทกลงบนโต๊ะราวกับต้องการมอมตัวเองเพื่อสร้างความกล้าที่มีอยู่ภายในพยายามงัดออกมาใช้เพื่อให้คนด้านข้างได้เห็นในความบ้าบิ่นของเธอมือเรียวคว้าแขนของอิงดาวเดินตามดาริณ เดินแหวกฝ่าฝูงผีเสื้อราตรีที่กำลังวาดลวดลายกันอย่างสนุกสนาน ใช้เวลาไม่นานทั้งสามก็ได้เดินมาถึงหน้าเวที จุดเด่นที่ใครๆ ต่างพากันหันไปสนใจ แสงไฟสปอร์ตไลท์เปลี่ยนทิศทางมายังพวกเธอสามคนราวกับถูกสั่งมายิ่งทำให้พวกเธอกลายเป็นจุดสนใจจากผู้คนมากขึ้น"เอวา...แกทำอะไรเนี่ย เดี๋ยวไอรันก็เดินมาฆ่าหรอก" อิงดาวกระซิบกระซาบกับเอวา เธอกวาดสายตาไปมองผู้คนรอบข้างที่เว้นวงกว้างให้พวกเธอโดยเฉพาะ"ทำไมฉันต้องกลัว ฉันกับตานั่นไม่ได้เป็นอะไรกัน" เธอเลื่อนสายตาไปยังคีรันที่กำลังนั่งนิ่งมองมายังเธอไม่วางตา เพียงแค่แวบเดียวเท่านั้นเอวาก็รีบเบือนหน้าออกจากเขาทันที"พร้อมไหมสาวๆ" ดาริ

"ฮืออ เจ็บ..." ดวงตากลมโตลืมตาขึ้นในยามเช้าของอีกวัน เธอกระพริบตาถี่ๆ ปรับสายตาให้เข้ากับแสงแดดยามเช้า ความรู้สึกเจ็บที่กลางลำตัวแล่นเข้ามาจนเธอมีสีหน้าเหย่เกไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวเพื่อเพิ่มความเจ็บในตัวเอวากวาดสายตาไปมองทั่วห้อง ก่อนที่จะเห็นว่าเธออยู่ที่คอนโดของตัวเอง ทว่ากลับไร้ซึ่งร่างของคนเย็นชาที่กระแทกเข้ามาจนเธอสลบคาอกเขา ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นเมื่อภาพเหตุการณ์และคำพูดของคีรันยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ"เธอต้องรู้สึกแค่กับฉันคนเดียว!..."คำพูดของคนที่ขึ้นชื่อว่าเพื่อนสนิทพูดตอกหน้าใส่เธอดังลั่นและชัดเจนระหว่างที่กำลังร่วมรักที่แสนป่าเถื่อนเขาต้องการอะไร?คำถามมากมายเกิดขึ้นในหัวกับสิ่งที่เขาทำลงไป ทั้งที่ทั้งหมดเขาเป็นคนปฏิเสธ เขาปฏิเสธความรู้สึกที่เธอมอบให้ ทว่าการกระทำของเขากลับทำตรงข้ามกันหมดครืดดดดด!แต่แล้วทุกอย่างก็เลือนหายแวบไปจากความคิด เสียงโทรเข้าของโทรศัพท์เครื่องหรูที่อยู่บนหัวเตียงดังขั้น เอวาสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์แล้วรีบคว้ามากกดดูพี่ภาม(ยัยวาวันนี้เจอกันที่หอสมุดมหา’ลัยแล้วกัน พี่เลิกเรียนประมาณบ่ายโมง แกว่างใช่ไหม?...)"ว่างค่ะ วันนี้วาไม่มีเรียนทั้

"ไปนอนข้างนอก นี่เตียงของฉัน" ร่างเล็กเดินออกจากห้องน้ำของห้องนอนด้วยชุดนอนปกปิดมิดชิด เธอยืนอยู่ข้างเตียงเอ่ยกับเจ้าของร่างตัวโตหน้ามึนที่นอนบนเตียงราวกับเป็นเจ้าของห้อง"..." เงียบ ไม่มีปฏิกิริยาอะไรจากเจ้าของร่างสูง คีรันใช้สายตามองหน้าเธอนิ่งคาดเดาอารมณ์ไม่ได้"คีรัน ฉันบอกให้นายออกไปไง!" เอวาเริ่มหงุดหงิดไม่พอใจพรึ่บ!"โอ้ย!" ด้วยความโมโหที่อยู่เต็มอกทำให้คนตัวเล็กลืมที่จะระวังตัวว่าเสือร้ายกำลังจะตะครุบเหยื่อสามารถทำอะไรก็ได้ มือหนากระตุกแขนของคนที่ยืนข้างเตียงจนเธอล้มมานอนแนบอกแข็งแกร่งอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว"วันนี้หลายรอบแล้วนะ ปล่อยฉันไอหมาบ้า" เอวาส่งสายตาขวางทุบหน้าอกของคนที่นอนทับพร้อมกับพยายามดันตัวเองให้หลุดออกจากการเกาะกุม"นอนได้แล้ว" ทว่าคีรันกลับกระชับกอดแน่น เขาขยับร่างเล็กให้ลงมานอนบนเตียงโดยที่มีมือหนาโอบกอดอยู่ตลอดเวลากดหัวของเธอให้ลงต่ำจนซุกไว้อยู่กับแผงอกของเขา"ฉันเหนื่อยกับนายแล้วนะ""เหนื่อยก็นอน""ขอสักทีเถอะ" ว่าจบมือเล็กก็เลื่อนไปที่แขนหนาที่โอบกอด ก่อนที่เธอจะลงแรงบิดแขนแกร่งหมุนสุดแรงด้วยความหมั่นไส้"เอวา...เจ็บ!" คีรันสะบัดแขนให้มือเล็กหลุด ซึ่งมันก็ไ

"อาจารย์จะอนุญาตให้นักศึกษาปีสามทุกคนจัดกิจกรรมรับน้องแบบนอกสถานที่ได้ตามที่นักศึกษาได้ขอมา แต่ยังไงทุกคนก็ควรระวังในเรื่องของความปลอดภัยเป็นอย่างแรกและมากที่สุด ทั้งนี้ทั้งนั้นนักศึกษาจะต้องรายงานกำหนดการของกิจกรรมอย่างละเอียด..." เสียงอาจารย์สาวที่เอ่ยอธิบายอยู่หน้าห้องท่ามกลางนักศึกษาปีสามเกือบเจ็ดสิบกว่าคนที่กำลังนั่งฟัง เรื่องราวที่กำลังเล่าเรียกเสียงฮือฮาและความตื่นเต้นจากนักศึกษาอยู่หลายคนไม่น้อย ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่กับกลุ่มของพวกเธอ..."เฮ้อ...เรื่องแค่นี้ส่งไลน์มาก็ได้ ตาฉันจะปิดอยู่แล้ว" เอวาบ่นอยู่กับอิงดาวด้วยความเบื่อหน่าย การรับน้องนอกสถานที่ไม่ได้ทำให้คนอย่างเธอตื่นเต้นเลยสักนิดแถมยังรู้สึกถึงความเหนื่อยอีกต่างหาก"จริง...เรียกแค่ตัวแทนก็พอมั้ง ฉันไม่เห็นอยากฟังเลย" ตามด้วยเสียงของอิงดาวที่พากันพิงไหล่ปรือตาฟังอาจารย์สาวที่กำลังเล่าถึงข้อความควรระวังในการรับน้อง ซึ่งกลุ่มของเธอไม่ได้มีส่วนอะไรในการรับน้องมากนักเพียงแค่เป็นทีมงานปลายแถวเท่านั้น เธอไม่ชอบอะไรพวกนี้"เชี้ย...กูไม่อยากไปเลยวะ นอนอยู่บ้านยังดีกว่าอีก" เช่นเดียวกับคีริวที่สบถออกมาหันไปคุยกับแฝดพี่ที่นั่งนิ่งฟั