All Chapters of ฉินเซียวเมื่อฉันเป็นสาวน้อยชาเขียวในนิยาย: Chapter 61 - Chapter 70

ถ้อยคำของจ้าวเฉียงอีกทั้งการยอมรับของชายชรายิ่งทำให้ครอบครัวของฉินเต๋อต่างรู้สึกมึนงงราวกับความฝัน นี่ไม่ได้หมายความว่าบุตรสาวคนเล็กของพวกเขานั้นได้เป็นลูกศิษย์ของหมอเทวดาผู้เลื่องชื่อที่ผู้คนมักหาตัวไม่เจออย่างนั้นหรอกหรือชายหนุ่มจึงหันหน้าไปมองสบสายตากับภรรยาก็เห็นว่าภรรยาเองก็เอามือปิดปากดวงตาแดงเรื่อเขาคิดว่านางเองก็คงรู้สึกว่าเรื่องนี้ราวฝันไปเหมือนตนเป็นแน่“ศิษย์รักเหล้าของเจ้าใส่ยาอันใดลงไปหรือ ตอนนี้ข้ารู้สึกว่าร่างกายปลอดโปร่งเบาสบายมาก” น้ำเสียงแหบของชายชราได้เรียกสติคนในห้องโถงให้กลับมาอีกครั้ง“เรียนท่านอาจารย์ข้าได้ใส่สมุนไพรที่ท่านตามหาอย่างไรเล่าเจ้าคะ ไม่ทราบว่าท่านถูกใจหรือไม่” เด็กหญิงลุกขึ้นยืนยกยิ้มกล่าวอย่างซุกซน“ข้าพอใจมาก ดังนั้นของสิ่งนี้ข้าจะให้เป็นของขวัญรับศิษย์แก่เจ้า” ซินฉีหลังจากได้ยินคำตอบของศิษย์ตัวน้อยแม้       เขาจะรู้สึกกังขาในส่วนผสมบางอย่างแต่เขาก็ไม่คิดถามเนื่องจากคนเราก็ย่อมมีความลับเป็นของตนดังนั้นผู้เป็นอาจารย์หมาด ๆ จึงได้ล้วงมือเข้าไปในอกเสื้ออีกครั้ง จากนั้นเขาก็ได้นำห่อผ

ฉินเต๋อที่กำลังคั่วลี่จื่อสลับกับจ้าวเฉียงนั้นไม่ได้รับรู้ว่าตนกำลังเป็นที่ถูกตามหาจากจวนตระกูลติง แต่เมื่อเขาได้ยินคำว่าหมีชายหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นเพื่อมองไปยังต้นเสียง“ท่านพ่อบ้านตง” ชายหนุ่มใบหน้าเริ่มไม่หมองคล้ำเช่นเดิมส่งยิ้มกว้างพร้อมก้มหัวให้บุรุษผู้มีอายุมากกว่า“น้องชาย ร้านค้าแห่งนี้เป็นของเจ้าอย่างนั้นหรือ” ตงเจียงรีบพูดขึ้นเพื่อผูกสัมพันธ์กับชายหนุ่มด้านหน้าทันทีอย่างเป็นกันเอง“ใช่แล้วขอรับ วันนี้เป็นวันแรกที่ข้าได้ลองเข้ามาขาย” ฉินเต๋อตอบชายวัยกลางคนโดยมือก็ยังคงทำงานอยู่ชายวัยกลางคนพยักหน้ารับรู้จากนั้นเขาจึงถามในสิ่งที่ตนสงสัยออกมาอีก“เจ้าเลิกล่าสัตว์มาขายแล้วอย่างนั้นหรือถึงไม่ได้ไปหอติงหยวนโหลวอีก” “ขอรับ พอดีช่วงนี้ข้ากำลังยุ่งอยู่กับการสร้างบ้านเนื่องจากข้ากับครอบครัวเพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่ยังเมืองแห่งนี้”“อ๋อเป็นเช่นนั้น ข้าขอพูดกับเจ้าตามตรงไม่อ้อมค้อมเลยนะ นับตั้งแต่วันที่เจ้าให้ยาอมกับคุณชายใหญ่ของเราท่านก็มีอาการดีขึ้นมาก แต่พอหลังจากที่ยาหมดลงอาการของเขาก็กลับมากำเริบอีกแม้ว่านายท่านจะเสาะหาหมอมา

ทางด้านฉินเต๋อเมื่อเขารู้ว่าหมอผู้เฒ่าเดินกลับบ้านของตนไปนานแล้ว ชายหนุ่มที่ได้รับการร้องขอจากบุตรสาวตัวเล็กในเรื่องสิ่งของที่ซื้อมา เขาจึงได้บังคับรถม้ามุ่งตรงไปยังบ้านของชายชราตามลำพังเมื่อมาถึงบ้านของหมอผู้เฒ่า ฉินเต๋อก็ลงไปเคาะประตูอยู่ไม่นานประตูไม้ก็เปิดออก ซึ่งผู้ที่มาเปิดนั้นคือเด็กชายร่างสูงบ้านติดกับชายชรา“คารวะท่านอาขอรับ” เด็กชายกล่าวเชื้อเชิญอย่างสุภาพ“เทียนอี้เจ้ามาช่วยทำความสะอาดบ้านให้ท่านหมอหรือ แล้วอาการท่านย่าของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” ฉินเต๋อสอบถามถึงผู้สูงอายุของเด็กคนนี้ด้วยความเป็นห่วง“อาการของท่านย่าดีขึ้นมากแล้วขอรับ ข้าต้องขอขอบคุณยาจากน้องสาวฉินเซียวเป็นอย่างมาก” เทียนอี้ยกยิ้มกล่าวอย่างดีใจเมื่อไม่ได้ยินเสียงท่านย่าไอตั้งแต่เมื่อคืน“เจ้าอย่าได้เกรงใจ ยามีประโยชน์ก็ดีแล้ววันนี้ข้ามีที่นอนและเสื้อผ้ามาให้เจ้ากับท่านย่าด้วย เจ้าเดินมากับข้าสิจะได้ช่วยข้ายกเข้าไปให้หมอผู้เฒ่าด้วย” ฉินเต๋อกล่าวกับเด็กหนุ่มในขณะที่เขาเดินย้อนกลับมาเปิดประตูรถม้า“ของข้าหรือขอรับ” เทียนอี้ย้อนถามอย่างงุนงง“ใช่แล้วล่ะ หากเจ้าเกร

“ได้สิ เป็นข้าที่ต้องขอบใจพวกเจ้าแทนชาวบ้านต่างหาก นับตั้งแต่ที่ครอบครัวของพวกเจ้าได้ย้ายมาอยู่ที่นี่ก็ได้มีงานให้ชาวบ้านทำตั้งหลายอย่าง ทำให้แต่ละครอบครัวต่างมีเงินกันมากขึ้น อีกทั้งยังไม่ต้องเดินเท้าเข้าเมืองท่ามกลางลมหนาวอีก” เฉินกังยิ้มแย้มกล่าวกับชายหนุ่มด้วยความซาบซึ้ง“ท่านอาอย่าได้กล่าวเช่นนั้นเลยขอรับ คิดเสียว่าพวกเราต่างก็พึ่งพาอาศัยกันจะดีกว่า” ฉินเต๋อโบกมือปฏิเสธการกระทำของฉินเต๋อนั้นได้เป็นการสร้างความประทับใจให้กับหัวหน้าหมู่บ้านวัยกลางคนมากขึ้น ดังนั้นเขาจึงได้หันมากล่าวกับลูกบ้านของตน“พวกเจ้าได้ยินที่ฉินเต๋อบอกแล้วหรือไม่ จำไว้ว่าพวกเราจะ ต้องจดจำในน้ำใจของคนครอบครัวจ้าวเอาไว้ให้ดี เอาละตอนนี้พวกเราก็ไปเกี่ยวข้าวสาลีกันก่อนเถอะส่วนเรื่องผลลูกหนามนั้นพวกเจ้าก็ให้ใครไปส่งข่าวบอกคนในครอบครัวก็แล้วกัน แต่อย่าลืมย้ำลงไปด้วยนะว่าจงทำอะไรด้วยความซื่อสัตย์ หากข้ารู้ว่ามีใครคิดไม่ดีแล้วล่ะก็อย่าหาว่าข้าไร้น้ำใจ” หัวหน้าวัยกลางคนกล่าวกับลูกบ้านพลางปรายตามองทุกคนสีหน้าจริงจัง“เจ้าค่ะ/ขอรับ” ลูกบ้านทั้งชายหญิงกล่าวรับอย่างพร้อมเพรียง พร้อมท

นี่ถ้าหากว่าหนิงเซียนสามารถรู้อนาคตได้ ว่าต่อไปงานปักของคนในครอบครัวตนนั้นมีราคาไปถึงหนึ่งพันตำลึงทองจากฝีมือของหญิงสาวอายุน้อยนางจะไม่เป็นลมไปหรอกหรือ แต่นั่นก็ยังคงเป็นเรื่องราวในภายหลังกลับมายังปัจจุบันหลังจากที่เฟยฮวาเขียนสัญญาเสร็จนางก็ส่งสัญญาฉบับแรกให้กับเด็กน้อยที่นั่งอยู่ตรงข้ามตน“สัญญาเป็นไปตามที่เจ้าต้องการหรือไม่” เจ้าของร้านสาวถามเด็กหญิงที่เงยหน้าขึ้นจากกระดาษ“ท่านเขียนอีกแผ่นตามนี้ได้เลยเจ้าค่ะ” ฉินเซียวเอ่ยตอบก่อนที่นางจะเลื่อนกระดาษแผ่นแรกไปยังบิดา“ท่านพ่อ ท่านลงลายมือชื่อประทับตราได้เลยเจ้าค่ะ” หลังจากที่เด็กหญิงกล่าวกับเฟยฮวาจบนางก็หันไปทางบิดาพร้อมกับส่งกระดาษให้คนเป็นพ่อที่นั่งอยู่ข้างกัน“ได้สิ” ฉินเต๋อรีบทำตามความต้องการของบุตรสาวทันทีและเมื่อเฟยฮวาได้เขียนกระดาษแผ่นที่สองจบ ซึ่งเนื้อหานั้นเหมือนกับแผ่นแรกทุกประการ ฉินเซียวก็ส่งให้ผู้เป็นพ่อตามเดิม“พี่สาว หลังจากที่งานปักชิ้นนี้ออกไปข้าจะนำงานปักมาให้ท่านอีกครั้งในเดือนหน้านะเจ้าคะ ท่านอย่าทำหน้าเช่นนั้นเพราะระหว่างรองานปักข้ามีสิ่งนี้มาเสนอให้ท่าน หากท่าน