วันต่อมาที่ตลาดใจกลางหุบเขา ผู้คนต่างมาต่อแถวซื้อเกลือกันอย่างหนาแน่น ปีที่แล้วเกลือมีราคาหนึ่งร้อยอิแปะต่อชั่ง ปีนี้ราคาสูงถึงห้าร้อยอิแปะต่อชั่ง นั่นเป็นราคาที่สูงขึ้นจากเดิมถึงห้าเท่าอย่างเช่นปิงเหยียนบอก ถึงแม้ราคาจะแพงกว่าเดิมมากมายเพียงใดแต่เกลือก็นับเป็นส่วนประกอบสำคัญที่ทุกครัวเรือนต้องมีติดบ้าน หนึ่งในจำนวนคนที่เข้าต่อแถวซื้อเกลือคือปิงเหยียน นางกำเงินมาทั้งหมดห้าร้อยอิแปะ เงินห้าร้อยอิแปะในมือของนางนั้นต้องใช้เวลาขายผักอาทิตย์เต็มจึงได้มา แต่ต้องเสียไปกับเกลือแค่หนึ่งชั่ง เป็นที่น่าอนาถใจยิ่งกว่าคือไม่มีชาวบ้านคนใดลุกขึ้นมาต่อต้านพ่อค้าหัวใสรายนี้ กลับสนับสนุนให้เขาเอาเปรียบตนเองอย่างโง่เขลา ในขณะที่เกลือในกระสอบขายออกจนเริ่มร่อยหรอลง เถ้าแก่ร้านได้ปิดถุงเกลือลงกะทันหันแล้วร้องประกาศก้องเสียงดังลั่น“เกลือนี้ขายราคาห้าร้อยอิแปะไม่ได้แล้ว ขึ้นราคาเป็นชั่งละหนึ่งตำลึง ใครจะซื้อก็ซื้อ ใครไม่มีเงินซื้อก็ออกจากแถวไปได้เลย”คำพูดของเถ้าแก่ร้านบ่งบอกชัดเจนว่าไม่ง้อลูกค้าเลยแม้แต่น้อย เสียงชาวบ้านเริ่มลุกฮือขึ้นใหม่ บ้างก็บ่นถึงราคาที่เพิ่มสูงขึ้นโดยไร้เหตุผล บ้างก็ด่ากราดเถ้าแก่
Last Updated : 2025-09-24
LOGIN
