35 เจ้าก็แค่เด็กสิบขวบเอง

“…เจ้าเป็นใครกันแน่”

เขาไม่ตอบแต่ละสายตามองไปยังน้องชายที่กำลังวิ่งเล่นไล่จับผีเสื้ออยู่ในสวนดอกไม้ ริมฝีปากของเขามีรอยโค้งขึ้นเล็กน้อย แววตาของลู่ฉางกังนั้นดูเหมือนจะว่างเปล่า ทว่าในบางคราก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความลึกลับซ่อนอยู่ แม้นว่าระหว่างเขาและเข่อซิงจะเคยสนิทสนมกันก็ไม่อาจบอกได้ว่าตัวตนที่แท้จริงเป็นมาอย่างไร เรื่องเหนือธรรมชาติแบบนั้นใครจะทำใจเชื่อลง ที่ทำได้ตอนนี้คือแกล้งเนียนเป็นเด็กชายวัยสิบขวบต่อไปเรื่อย ๆ

“ข้าก็ลู่ฉางกังเด็กสิบขวบอย่างไรขอรับ คุณชายเห็นข้าเป็นใครหรือขอรับ”

“…นั่นน่ะสินะ เจ้าก็แค่เด็กสิบขวบเอง”

“ที่ข้าพูดเรื่องเกลือก็เพราะท่านแม่ของข้า…เอ่อ แม่ของข้านางไม่มีเงินพอที่จะซื้อเกลือได้เพราะราคาเกลือแพงมาก พอไม่มีเกลือก็เลยปรุงอาหารออกมาไม่อร่อย ขืนเป็นเช่นนี้ต่อไปเรื่อย ๆ คงไม่ดีแน่ ท่านแม่อาจจะต้องหักค่าขนมข้ากับน้องเพื่อเอาเงินไปซื้อเกลือก็เป็นได้”

“…ที่แท้ก็กลัวโดนหักค่าขนมนี่เอง คงจะเป็นข้าที่คิดมากเกินไป”

เข่อซิงทำเหมือนเลิกสงสัยในตัวฉางกังไปแล้ว แต่ก็มีบางจุดที่เขารู้สึกไม่กระจ่างแจ้ง เขาคิดว่าเด็กอายุแค่สิบขวบจะไปชี้จุดขุดบ่อเกลือแบบนี้จะไม่แปลกไปหน่อยหรือ

เ