บททั้งหมดของ หย่าครั้งนั้น ฉันเกิดใหม่ในเส้นทางของตัวเอง: บทที่ 31 - บทที่ 40

“อินอินซุกซนมาตลอด ไม่ได้สร้างความลำบากให้คุณซูใช่ไหม” หรงอวี้ที่สัมผัสได้ถึงความอึดอัดของบรรยากาศก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาก่อนเพื่อทำลายความเงียบซูย่างยังไม่ทันได้เอ่ยปาก กล่องของขวัญกำมะหยี่สีแดงก็ถูกวางลงตรงหน้าเธอโลโก้ตัวอักษรสีทองของ Cartier ที่ประทับอยู่บนกล่องทำให้ซูย่างชะงักไปเล็กน้อย ก่อนเอ่ยว่า “คุณหรง นี่มันคืออะไรคะ?”หรงอวี้ค่อย ๆ เปิดกล่องออกมา ภายในเป็นสร้อยข้อมือทองชมพูฝังเพชรที่วางอยู่อย่างสงบ แสงไฟจากมุมต่าง ๆ ในห้องสะท้อนออกมาเป็นประกายหลากสี“อินอินแทบไม่ค่อยสนิทกับใครมาก ครั้งนี้ยอมเปิดใจถือว่าหาได้ยาก ตั้งแต่นี้คุณซูก็ถือเป็นเพื่อนของผมด้วยแล้ว” หรงอวี้ก้มตาลงเล็กน้อย ก่อนจะเงยขึ้นมองเธออีกครั้ง ในดวงตาสะท้อนภาพงดงามของซูย่างเต็มไปหมด “ถ้าไม่รังเกียจ หลังจากนี้ผมขอเรียกคุณว่า ‘ย่างย่าง’ ได้ไหม”ย่างย่าง...สองคำนี้เหมือนขนนกที่ร่วงหล่นลงมาเบา ๆ บนหัวใจของซูย่าง ก่อให้เกิดระลอกคลื่นซ้อนกัน เธอรู้สึกเหมือนเคยมีใครเรียกเธอแบบนี้มาก่อน แต่ยังไงก็นึกไม่ออกว่าเป็นใคร“ฉันเองก็ชอบอินอินเหมือนกัน มองเธอเป็นน้องสาว แต่ว่า…”หรงอวี้เป็นหนึ่งในมหาเศรษฐีไม่กี่คนของเมืองห

ซูย่างไม่สนใจหรอกว่ากู้อวี่หนิงจะกลับไปพูดอะไร แต่พอคิดถึงละครฉากเมื่อกี้ที่อีกฝ่ายแสดงต่อหน้าเธอ ก็อดรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาไม่ได้อารมณ์ไม่ค่อยดีนัก เธอเลยยังไม่กลับเข้าห้องโดยตรง ตั้งใจจะไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ก่อน เพื่อปรับอารมณ์ให้สงบลงแล้วค่อยกลับไปที่ห้องพอรูดบัตรเสร็จหันหลังกลับมา ก็เจอนางเอกของละครเมื่อกี้พร้อมกับคู่หมั้นของเธอพอดีซูย่างชะงักเท้าไปทันที ช่างซวยจริง ๆเดิมทีซูย่างตั้งใจจะแกล้งทำเป็นไม่เห็นแล้วเดินผ่านไปตรง ๆ แต่ไม่คิดว่าฝู่เฉินซีจะเอ่ยขึ้นมาว่า “ซูย่าง เราสองคนคุยกันหน่อย”มากินข้าวที่ร้านหมิงเจินนี่ถึงกับเป็นเธอที่เลี้ยง? แถมมื้อนี้เล่นหมดไปตั้งหนึ่งล้านกว่าบาท? แค่เพื่อจะเกาะผู้ชายอย่างหรงอวี้เหรอ?เขาเริ่มรู้สึกขึ้นมาว่าซูย่างไม่ได้ทำแค่ให้เขาเห็น แต่เธออาจจะจริงจังอยากคว้าโอกาสเกาะหรงอวี้ที่ฐานะสูงส่งคนนั้นไว้จริง ๆแต่เธอมีสิทธิ์อะไร พอหย่าแล้วก็รีบไปประจบผู้ชายคนอื่นทันที? แล้วสามปีที่อยู่ด้วยกันมันนับเป็นอะไรล่ะ?สีหน้าของฝู่เฉินซีหม่นหมองเคร่งเครียด“ฉันจะมีอะไรต้องคุยกับคุณอีก?” ท่ามกลางสายตาของผู้คนรอบข้าง ซูย่างจำต้องหยุด แต่สายตาที่มองไปยังฝ

ฝู่เฉินซีขับรถพากู้อวี่หนิงกลับไปที่ตระกูลฝู่ตลอดทางพอเดินเข้าประตูมา ก็เห็นฝู่หยาฮุ่ยถือโทรศัพท์วิ่งเข้ามาด้วยท่าทางตื่นเต้น“พี่! พี่ทายสิว่าวันนี้ฉันเห็นอะไรมา!”ฝู่หยาฮุ่ยยื่นโทรศัพท์ไปตรงหน้าฝู่เฉินซี “ซูย่างผู้หญิงคนนั้น มีชู้ตอนยังไม่หย่าแน่ ๆ!”บนหน้าจอโทรศัพท์ เป็นรูปหรงอวี้ในท่าทางสุภาพบุรุษกำลังเชิญซูย่างขึ้นรถ ไม่รู้ว่าเพราะมุมภาพหรืออย่างไร แต่ทั้งชายหญิงในรูปกลับดูมีความใกล้ชิดชวนให้เข้าใจผิดอยู่เล็กน้อยความไม่พอใจในใจพลันพุ่งขึ้นมาอีกครั้ง สีหน้าของฝู่เฉินซีเปลี่ยนไปหลายรอบฝู่หยาฮุ่ยไม่ทันสังเกตสีหน้าของฝู่เฉินซีเลยแม้แต่น้อย พูดด้วยท่าทางตื่นเต้นเต็มหน้า “พี่! พี่เพิ่งหย่ากับผู้หญิงคนนั้นมาไม่กี่วันเองนะ เธอจะมีปัญญาไปเกาะผู้ชายคนอื่นได้เร็วขนาดนี้ได้ยังไง? เพราะงั้นเธอต้องมีชู้ตั้งแต่ยังไม่หย่าแน่ ๆ! ผู้หญิงแบบนั้นไม่สมควรได้สมบัติของตระกูลเราหรอก! พี่ต้องรีบเอาบ้านที่ให้เธอคืนมานะ!”เห็นฝู่เฉินซีไม่พูดอะไร แม่ฝู่ก็เดินเข้ามาเสริม “เฉินซี ถึงตระกูลเราจะร่ำรวย แต่เงินก็ไม่ได้ลอยมาง่าย ๆ แม่รู้ว่าลูกเป็นคนใจดี เห็นว่าเธออยู่กับลูกมาหลายปี พอแยกทางกันเลยไม่อยากใ

ตอนบ่ายหลังจากเอาโปสเตอร์ประชาสัมพันธ์ไปติด ปรากฏว่ามีนักศุกษาสมัครเพิ่มขึ้นอีกเพียบ ซูย่างพานักศึกษาสองสามคนช่วยกันจนแทบหัวหมุน แต่ไม่คิดเลยว่าจะมีแขกไม่ได้รับเชิญมาปรากฏตัวหน้าบอร์ดรับสมัคร“การแข่งขันความรู้ด้านจิตวิทยา? ปีนี้ถึงกับให้ยัยซูย่างคนนั้นเป็นคนจัดงั้นเหรอ?” ฝู่หยาฮุ่ยจ้องมองชื่อ “ซูย่าง” ตัวใหญ้บนโปสเตอร์ ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชังราวกับจะพ่นพิษออกมาได้ลูกสมุนคนสนิทของฝู่หยาฮุ่ย หลินเสี่ยวเสี่ยวพยักหน้ารับทันที “ใช่เลย หยาฮุ่ย มหาวิทยาลัยก็นี้ไม่รับผิดชอบเเลย เอาการแข่งขันประจำปีแบบนี้ไปให้อาจารย์ฝึกสอนที่เพิ่งมาทำได้ยังไงกัน อีกอย่าง เธอนั่นก็หลงตัวเองเกินไปหรือเปล่า? ก็แค่การแข่งขันความรู้ ต้องถึงขนาดพิมพ์ชื่อตัวเองไว้บนโปสเตอร์ด้วยเหรอ?”แน่นอนว่าซูย่างไม่รู้เลยว่าชื่อของเธอถูกพิมพ์ไว้บนโปสเตอร์ เพราะทั้งหมดเป็นฝีมือของหรงอิน สาวน้อยคนนั้นยังย้ำกับเพื่อนที่ออกแบบโปสเตอร์อีกด้วยว่า ต้องพิมพ์ชื่อของซูย่างให้ตัวใหญ่ ๆ เด่น ๆ เลยฝู่หยาฮุ่ยหัวเราะหยันออกมาเบา ๆ ไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธข้อเสนอของหลินเสี่ยวเสี่ยวแต่พอเธอมองโปสเตอร์ก็หัวเราะเย็นขึ้นมา แล้วโบกมื

หลินเสี่ยวเสี่ยวมองด้วยสายตาเต็มไปด้วยความอิจฉา พร้อมทั้งเอ่ยปากประจบ “โธ่ พี่หยาฮุ่ย พี่ชายเธอดีกับเธอสุด ๆ เลยนะ ได้ยินมาว่าซีอีโอของบริษัทเขายุ่งมากแท้ ๆ ยังสละเวลามารับน้องสาวเองอีก!”ความรู้สึกภูมิใจพลันพองโตเมื่อหลินเสี่ยวเสี่ยวพูดประจบ ฝู่หยาฮุ่ยยกยิ้มมุมปากด้วยท่าทางภูมิใจ “ฮึ แน่นอนอยู่แล้วล่ะ พี่ชายฉันน่ะทั้งหวงทั้งเอ็นดูน้องสาวที่สุดเลย”“โอ้พระเจ้า หยาฮุ่ย ฉันอิจฉาเธอจริง ๆ ทั้งสวย ทั้งบ้านดี แถมพี่ชายก็ยังแสนดีอีก… เฮ้อ ฉันยังไม่เคยนั่งรถมาซาราติเลยนะ!” หลินเสี่ยวเสี่ยวพูดป้อยอออกมา แต่ในใจกลับคิดว่าฝู่หยาฮุ่ยน่าจะยอมให้เธอขึ้นรถเพื่อรักษาหน้า ถึงตอนนั้นถ้าได้ถ่ายรูปไว้สักสองสามรูป แล้วเอาไปอวดพวกเพื่อนสมัยมัธยมกับประถมล่ะก็ คงทำให้พวกนั้นอิจฉาตาร้อนตายแน่ ๆไม่ผิดจากที่คิด ฝู่หยาฮุ่ยหัวเราะหยันอย่างดูแคลน “ดูสภาพเธอสิ เหมือนไม่เคยเจอโลกเลย เดี๋ยวให้พี่ชายฉันไปส่งเธอด้วยก็แล้วกัน!”พูดจบ ฝู่หยาฮุ่ยก็ยกเท้าเดินตรงไปหาฝู่เฉินซีทันที“พี่ วันนี้พี่มีเวลามารับฉันได้ยังไงเหรอ?” เธอจงใจพูดเสียงสูงขึ้นหลายระดับ พลางรับรู้ได้ถึงสายตาของเพื่อน ๆ รอบข้างที่หันมามอง ฝู่หยาฮุ่ยไม