All Chapters of หย่าครั้งนั้น ฉันเกิดใหม่ในเส้นทางของตัวเอง: Chapter 1 - Chapter 10

ซูย่างได้ยินบทสนทนานอกห้องทำงาน ก็หลุบตาลงตลอดหลายปีที่แต่งเข้ามาอยู่ในตระกูลฝู่ เธอก็กล้าบอกกับตัวเองว่าได้ทุ่มเทดูแลทั้งคุณนายฝู่ผู้เป็นแม่สามี และฝู่หยาฮุ่ยผู้เป็นน้องสาวสามีอย่างสุดความสามารถตอนที่ฝู่หยาฮุ่ยประสบอุบัติเหตุรถชนต้องเข้ารับการผ่าตัด ก็เป็นเธอที่เฝ้าอยู่โรงพยาบาลติดต่อกันหลายวันที่แท้ ต่อให้ทำมากแค่ไหน ก็ไม่มีวันเปลี่ยนท่าทีของคนตระกูลฝู่ได้ไม่นานนัก สายของหลินลู่ซีโทรเข้ามา น้ำเสียงของเธอแฝงความเหนื่อยล้าเล็กน้อยว่า“ย่างย่าง เธอจะไม่ไปจริง ๆ เหรอ? ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนเธอชอบล่าสัตว์กลางแจ้งที่สุด ยิ่งกว่านั้นยังมีโอกาสได้ซิ่งรถอีกนะ”ซูย่างชะงักไปบางความทรงจำก็พลันถูกดึงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวก่อนที่จะแต่งกับฝู่เฉินซี เธอชอบล่าสัตว์กลางแจ้ง ชอบซิ่งรถ ชอบเหล้าองุ่น หลังจากนั้นเธอได้พบฝู่เฉินซีที่บ้านตระกูลหลิน แล้วก็ตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นหลังจากที่ตกหลุมรักฝู่เฉินซีไปแล้ว เธอก็ค่อย ๆ ได้ยินจากปากคนอื่นว่าฝู่เฉินซีชอบคุณหนูผู้ดีที่อ่อนโยนเรียบร้อยเธอถึงค่อย ๆ เลิกสิ่งเหล่านั้นไปทีละอย่างผ่านมาสามปีแล้ว เธอแทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ ว่าตัวตนในตอนแรกเริ่มของเธอ

ซูย่างหยุดก้าว สีหน้าเรียบเฉย แต่ไม่ได้ยื่นมือกลับไปจับสีหน้าของกู้อวี่หนิงแข็งกระด้างไปเล็กน้อยฝู่เฉินซีที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เอ่ยขึ้นมาช่วยให้เธอคลายสถานการณ์ น้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “คุณปู่รู้เรื่องของเราแล้ว ท่านเลยให้เธอไปทานข้าวด้วยกันคืนนี้ มือถือเธอดันปิดเครื่องไว้ ฉันเลยมารับเอง”“ฉันรู้แล้ว” ซูย่างก้มมองมือถือ เห็นว่าปิดเครื่องอยู่จริง ๆ จึงพยักหน้าแล้วพูดว่า “ขอฉันชาร์จแบตแป๊บนะ เดี๋ยวจะตามไป”ความหมายก็คือ เธอไม่คิดจะไปพร้อมกับพวกเขาฝู่เฉินซีขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วเอ่ยว่า “งั้นให้ฉันรอเธอก่อนก็ได้…”ซูย่างยิ้มพลางขัดขึ้นว่า “ไม่เป็นไรหรอก ฉันไปเองก็ได้”เห็นเขาเงียบไป ซูย่างก็หันไปมองกู้อวี่หนิงแล้วพูดว่า“แล้วก็พรุ่งนี้เก้าโมง ถ้าคุณสะดวก เราไปเอาใบหย่ากันเถอะ”ฝู่เฉินซีไม่รู้ทำไม ในใจกลับรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย “ต้องรีบขนาดนั้นเลยเหรอ?”ซูย่างพยักหน้า สีหน้าจริงจัง “ใช่ รีบมาก”ฝู่เฉินซีพูดไม่ออกกับคำตอบของเธอ สีหน้าหม่นหมองลง แล้วจูงกู้อวี่หนิงเดินออกไปเดินไปได้ไม่กี่ก้าว กู้อวี่หนิงก็พูดอะไรบางอย่างกับฝู่เฉินซีด้วยท่าทีสนิทสนม แล้วจึงหันกายกลับมาเดินตรงมาหาซูย่าง

คุณปู่ฝู่วางถ้วยชาลงอย่างแรง แววตาลึกซึ้งปนเศร้า “เธอแต่งเข้ามาในบ้าน แม่ของแกกลับทำตัวเย็นชาไม่เห็นใจ เวลาป่วยหรือไม่สบาย มีครั้งไหนบ้างที่ไม่ใช่เธอเป็นคนไปหาหมอให้ หยาฮุ่ยชอบอะไร อยากได้อะไร มีครั้งไหนบ้างที่ไม่กลายเป็นเธอต้องเป็นฝ่ายเสียเปรียบ มีครั้งไหนบ้างที่แกกลับบ้านดึก แล้วไม่ใช่เธอที่คอยรอแก คอยทำอาหารไว้ให้แกกิน ตอนที่แกเป็นโรคกระเพาะเพราะกู้อี่หนิง ก็เป็นเธอนั่นแหละที่ต้มซุปให้ จนมือโดนน้ำร้อนลวกแดงไปทั้งแถบ”เขาถอนหายใจ แล้วพูดว่า “ตอนที่พ่อเธอเสียไป ต้องไปอาศัยอยู่ที่บ้านตระกูลหลิน เธอก็ไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลยนะ อาซี…ย่างย่างทำเพื่อแกมามากมายเหลือเกิน ให้เท่าไหร่ก็ไม่เคยปฏิเสธ แต่กู้อวี่หนิงแค่ตักน้ำซุปให้แกหนึ่งชาม แกก็กลับรู้สึกซาบซึ้งกินใจแล้วเหรอ?”ฝู่เฉินซีฟังแล้ว มือค่อย ๆ กำแน่น ความหม่นมืดในดวงตาเอ่อพลุ่งพล่านราวกับหมึกดำที่กำลังปั่นป่วนซูย่างไม่รู้เลยว่าคุณปู่พูดอะไรออกมาบ้าง เธอได้หลับสนิทอย่างที่หาได้ยากเช้าวันถัดมา เวลาแปดโมงครึ่ง เธอโทรหาฝูเฉินซีเพื่อปรึกษาเรื่องการไปรับใบสมรส“คุณฝู่ ถ้าสะดวก ตอนเก้าโมงรบกวนมาที่สำนักงานทะเบียนนะคะ ฉันกำลังรอคุณอย

ซูย่างรับปืนล่าสัตว์มาไว้ในมือ แต่ในใจกลับอดพึมพำไม่ได้ว่า “ปีศาจจริง ๆ”พอหรงอวี้เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ทุกคนก็จัดของกันเรียบร้อย ตามคำแนะนำของครูฝึกในสนาม เหล่านักล่าก็พากันเข้าสู่ลานล่าสัตว์แน่นอนว่ามีอีกหลายคนที่ตั้งใจมาที่นี่ก็เพราะชื่อเสียงของมู่หรงอวี้โดยเฉพาะ ส่วนพวกที่ไม่ถนัดการล่าสัตว์ก็ยังคงอยู่ที่ค่ายเพื่อเฝ้าดูอยู่รอบ ๆซึ่งในนั้นก็รวมถึงฝู่เฉินซีและกู้อวี่หนิงด้วยตระกูลหรงได้ให้คนเตรียมกล้องส่องทางไกลพร้อมทั้งเครื่องดื่มและขนมเอาไว้ อีกทั้งด้านหลังก็ยังเลี้ยงกวางน้อยไว้มากมาย ถึงไม่ได้ออกไปทำอะไร ก็ไม่ถึงกับน่าเบื่อทว่าคนส่วนใหญ่ก็ยังสนใจสถานการณ์การล่าสัตว์ในสนามมากกว่า ต่างก็หยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาดูกันอย่างคึกคักฝู่เฉินซีนึกถึงคำพูดเมื่อครู่ของซูย่าง แล้วก้มหน้าหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นมาภายในสนามล่าสัตว์เป็นทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ สายลมสงบโปร่งโล่งสุดลูกหูลูกตา ซูย่างขี่ม้าอยู่ท่ามกลางเสียงลมที่หวีดหวิวพัดผ่านเธอรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ราวกับสิ่งที่ถูกกดทับอยู่ในใจมาตลอด ได้ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นในที่สุดในดวงตาของเธอเหมือนกลับมามีประกายอีกครั้ง คล้าย

งานเลี้ยงบาร์บีคิวยืดออกไปกว่าสามชั่วโมง ระหว่างนั้นเหล้าแก้วแล้วแก้วเล่าถูกยกชนกัน กลิ่นหอมของเหล้าและอาหารอบอวลไปทั่ว บรรยากาศอบอุ่นราวกับได้อยู่บ้านตัวเองระหว่างนั้น ซูย่างแอบออกไปข้างนอก แล้วมีเจ้าหน้าที่พาไปเลือกของล่าที่เป็นรางวัลของตัวเองตามกฎของหรงอวี้ เธอสามารถพาม้าโพนตัวเล็กที่เธอชอบไปได้ หรือไม่ก็เลือกสัตว์เลี้ยงตัวอื่น ๆแม้ซูย่างจะชอบม้ามากกว่า แต่สุดท้ายเธอกลับเลือกกวางน้อยตัวหนึ่งเธอรู้สึกโดยไม่ทันคิดว่าม้าไม่เหมาะจะถูกเลี้ยงไว้เป็นสัตว์เลี้ยงเหมือนพวกอื่น ๆ พอเธอเลือกของรางวัลเสร็จเดินออกมา ก็ถูกบอดี้การ์ดคนหนึ่งขวางไว้ เขายืนอย่างนอบน้อมแล้วเอ่ยว่า “คุณซู คุณชายสามเชิญครับ”แน่นอนว่าที่นี่ไม่มีคุณชายสามคนที่สองดังนั้นก็ต้องเป็นหรงอวี้คนเดียวเท่านั้นซูย่างเดินตามบอดี้การ์ดขึ้นไปยังชั้นสอง ชายหนุ่มนั่งอย่างสบายอารมณ์บนเก้าอี้ริมหน้าต่าง จ้าวเสี่ยวฉีกำลังขยันขันแข็งผสมเหล้าอยู่ ก้อนน้ำแข็งแช่อยู่ในสุราสีม่วง แสงสะท้อนออกมาเป็นประกายยั่วยวนใจพอเห็นเธอมา จ้าวเสี่ยวฉีตาก็เป็นประกาย ก่อนจะแซวขึ้นว่า “โอ้ พี่สาวจริง ๆ ด้วย สรุปว่าพี่กับพี่สามของผมนี่มีซัมติงกันแน