All Chapters of หย่าครั้งนั้น ฉันเกิดใหม่ในเส้นทางของตัวเอง: Chapter 81 - Chapter 90

หลังเลิกเรียน หรงอินรีบมาหาซูย่างทันที แต่กลับพบว่าซูย่างเอาแต่นั่งเหม่อ ใจลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว“พี่ซูย่าง เป็นอะไรไปเหรอ?” ตลอดมาซูย่างในสายตาของเธอเป็นคนที่ไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไร ก็มักจะใจเย็นและมีสติอยู่เสมอซูย่างยิ้มบาง ๆ แล้วพูดว่า “ไม่มีอะไรใหญ่โตหรอก”“พี่โกหกแน่เลย ใช่เพราะเรื่องที่ทุกคนในเบบอร์ดพูดถึงอยู่รึเปล่า? ไม่รู้ว่าใครกันที่กล้าเอาเรื่องแบบนั้นมาเผยแพร่ พี่ซูย่าง ผู้บริหารมหาวิทยาลัยกดดันพี่หรือเปล่า?” หรงอินถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเธอเองก็ได้ยินคำพูดพวกนั้นมาไม่น้อย เห็นจะเป็นตอนที่ได้ยินจากในห้องทำงานนั่นแหละ“อะไร ๆ ก็ปิดเธอไม่มิดจริง ๆ นั่นแหละ ผู้บริหารไม่ได้กดดันฉันหรอก แต่ฝู่หยาฮุ่ยเชิญฉันไปงานวันเกิดของเธอ แล้วหลินจิ่นก็จะไปด้วย”ใบหน้าของหรงอินขมวดแน่นด้วยความไม่พอใจ “เธอกล้าเชิญพี่ไปงานวันเกิดของเธองั้นเหรอ ฟังดูก็รู้แล้วว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ ๆ พี่ซูย่าง ห้ามไปเด็ดขาดเลยนะ! ถ้าพี่อยากเจอหลินจิ่น เดี๋ยวฉันบอกให้พี่ชายเชิญเธอมาหาเองก็ได้!”เธอแสดงสีหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ พี่ชายเป็นคนที่ทำได้ทุกอย่างจริง ๆ“ไม่ต้องหรอก ฉันตัดสินใจจะไปแล้ว

หรงอินพูดต่ออย่างเป็นธรรมชาติว่า “ไม่เจอกันแค่วันเดียว ก็เหมือนห่างกันตั้งสามปีแน่ะ!”หรงอวี้หัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “อินอินพูดถูก”ซูย่างได้ยินแล้วก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ สวยสว่างเจิดจ้าดั่งดอกไม้ไฟในงานเลี้ยง หลายคนต่างตื่นเต้นมองไปทางหรงอวี้ งานเลี้ยงของตระกูลฝู่ถึงแม้จะเชิญแขกที่มีชื่อเสียงและมีหน้ามีตาอยู่ไม่น้อย แต่ก็แทบไม่มีบุคคลระดับใหญ่จริง ๆ อย่าง “คุณชายสามหรง” ที่สามารถเชิญมาได้ยากยิ่งแบบนี้เลยพวกคนเหล่านี้แน่นอนว่าย่อมไม่มีโอกาสได้เข้าไปอยู่ในวงสังคมของหรงอวี้ได้ง่าย ๆ พวกเขาแทบจะเบียดกันหัวแตกเพื่อหาทางเข้าร่วมงานเลี้ยงของพวกบุคคลชั้นใหญ่ ก็เพื่อจะได้มีโอกาสรู้จักหรือเข้าใกล้คนระดับหรงอวี้เช่นนี้นั่นเองฝู่เฉินเองก็ไม่คาดคิดเหมือนกัน เขาส่งบัตรเชิญไปให้เหล่าบุคคลสำคัญตามธรรมเนียมเท่านั้น แต่ไม่คิดว่าเขาจะมาจริง ๆเมื่อเห็นหรงอวี้กับซูยางพูดคุยหัวเราะกัน ดวงตาของเขาก็ค่อย ๆ แดงก่ำขึ้น แววตาเต็มไปด้วยความมืดหม่นและเย็นเยียบจนชวนให้คนรอบข้างรู้สึกหวาดกลัวกู้อวี่หนิงสังเกตเห็นสายตาของเขา ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเศร้าเล็กน้อยว่า “คุณซูดูเหมือนจะคุ้นเคยกับคุณชายสามหรงเสี

หน้าจอสว่างขึ้นมา ในภาพถ่ายที่แสดงบนจอเป็นฉากในที่มืดมัว ชายคนหนึ่งกำลังดึงรั้งหญิงสาวอีกคนไว้นี่มัน!ทุกคนต่างตกตะลึง แสงแฟลชจากกล้องวาบขึ้นไม่หยุด เหล่านักข่าวพากันถ่ายภาพอย่างบ้าคลั่ง รอคอยให้เรื่องอื้อฉาวของตระกูลผู้ดีได้ปรากฏขึ้นฝู่หยาฮุ่ยไม่แม้แต่จะหันไปมอง เธอเห็นเพียงปฏิกิริยาของคนด้านล่างเวทีก็รู้แล้วว่าภาพถูกฉายออกมาเรียบร้อย เธอตื่นเต้นจนชี้ไปที่ซูย่างแล้วพูดว่า “คนในภาพนั่นคือซูย่าง อาจารย์สอนจิตวิทยาของมหาวิทยาลัยเอ แล้วก็เป็นอดีตพี่สะใภ้ของฉันเอง! วันนี้ฉันจะเปิดโปงซูย่าง นังสารเลวนี่! มีชู้ทั้งที่ยังไม่หย่า แถมยังอ่อยผู้ชายไปทั่วอีกด้วย!”เธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นสุดขีด ภาพที่หรงอวี้ผลักซูย่างด้วยความโกรธปรากฏชัดอยู่ในหัวของเธอแล้วเธอหันไปมองซูย่าง ดูว่าอีกฝ่ายจะกลัวหรือไม่แต่ไม่นานเธอก็พบว่า หรงอวี้ไม่มีท่าทีใด ๆ เลย สีหน้าเรียบเฉยมองไปยังหน้าจอ ส่วนซูย่างกลับมีรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้า มุมปากยังคงยกขึ้นเล็กน้อยส่วนหรงอินกลับมองเธอด้วยสีหน้าตื่นเต้นราวกับกำลังสะท้อนสีหน้าของเธอเองในตอนนี้นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? หรือว่าหรงอวี้มองไม่เห็นผู้หญิงในรูปกัน?ในตอน

นักข่าวที่อยู่ในงานบันทึกทุกคำพูดไว้หมด กล้องแฟลชก็ส่องวาบไม่หยุดเลยแม้แต่วินาทีเดียวขณะที่แม่ฝู่จ้องซูย่างด้วยความโกรธจัด กล้องถ่ายวิดีโอก็หันไปจับภาพเธอทันที ราวกับกำลังรอว่าเธอจะพูดอะไรที่เป็นข่าวใหญ่แต่แล้วร่างหนึ่งก็เข้ามาขวางอยู่หน้าซูย่าง เขาเพียงแค่กวาดตามองไปครั้งเดียว เหล่านักข่าวที่กรูเข้ามาก็ถอยหลังไปคนละก้าว แม้แต่ไมโครโฟนบันทึกเสียงก็ไม่มีใครกล้ายกขึ้นมาตรงหน้าเขาสีหน้าของหรงอวี้ยิ่งมืดครึ้มลง ดวงตาเย็นเฉียบ กดกลั้นความโกรธไว้พลางพูดว่า “คุณพูดผิดแล้วล่ะ ผู้ชายในคลิปนั่นคือคนที่ฝู่หยาฮุ่ยเป็นคนจ้างมาเพื่อจะทำร้ายคุณซูต่างหาก บทสนทนาในคลิป ทุกคนที่นี่ก็คงได้ยินกันหมดแล้ว คุณคิดว่าคนทั้งงานเป็นคนโง่กันหมดหรือไง?”สีหน้าของฝู่เฉินซีเปลี่ยนไปทันที ใช่แล้ว แม้ว่าวิดีโอจะถูกปิดไปหลังจากเปิดได้เพียงสิบกว่าวินาที แต่ในนั้นก็ยังมีบทสนทนาหลุดออกมาสองสามประโยค ที่ผู้ชายคนนั้นพูดกล่าวหาว่าฝู่หยาฮุ่ยเป็นคนสั่งให้เขาไปลวนลามซูย่างแม่ฝู่ดูเหมือนจะเสียสติไปแล้ว “คุณก็เอาแต่เข้าข้างซูย่างอยู่ตลอด แน่นอนว่าต้องพูดเข้าข้างเธอสิ! น่าสงสารก็แต่ลูกสาวฉัน หยาฮุ่ย ที่ต้องมาถูกพวกคุณใส่

หลินจิ่นยิ้มบาง ๆ พลางเสยผมข้างหูไปด้านหลัง “พูดตามตรงนะคะ ฉันไม่ได้เป็นกรรมการมานานมากแล้ว อีกอย่างฉันก็จะอยู่ในประเทศได้ไม่นานด้วย”“ทฤษฎีของคุณถือเป็นแนวทางสำคัญให้กับนักศึกษาคณะจิตวิทยาของมหาวิทยาลัยเอมาโดยตลอดค่ะ ฉันรู้ว่าก่อนหน้านี้เคยมีการเชิญคุณไปเป็นกรรมการในระดับนานาชาติ แต่คุณก็ปฏิเสธทุกครั้ง ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังอยากให้คุณช่วยดูสิ่งเหล่านี้ก่อนค่ะ” ซูย่างพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจเธอหยิบเอกสารหนึ่งปึกออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้หลินจิ่น “เอกสารพวกนี้เป็นผลงานที่เพื่อน ๆ นักศึกษาหลายคนเขียนขึ้นโดยอิงตามทฤษฎีของคุณ บางคนยังเสนอแนวคิดใหม่ ๆ เพิ่มเติมด้วย พวกเราหวังว่าคุณจะช่วยดูให้หน่อยค่ะ”หลินจิ่นรับเอกสารมาอย่างประหลาดใจ พลิกดูผ่าน ๆ แล้วพูดว่า “ขอบคุณนะคะ ฉันจะอ่านอย่างละเอียดแน่นอน”ซูย่างถอนหายใจอย่างโล่งอก ถึงเธอจะไม่มั่นใจเต็มร้อยว่าจะทำให้หลินจิ่นตอบรับได้ แต่เธอก็สามารถช่วยเพื่อน ๆ ส่งงานวิจัยที่พวกเขาเขียนไว้ให้ถึงมือหลินจิ่นได้แล้วขณะที่เธอกำลังจะเดินออกไป หลินจิ่นก็เรียกเธอไว้กะทันหัน “ไม่ทราบว่าคุณซูคิดยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้เหรอคะ?”ซูย่างถามอย่างสงสั