All Chapters of หย่าครั้งนั้น ฉันเกิดใหม่ในเส้นทางของตัวเอง: Chapter 71 - Chapter 80

ทุกคนต่างรู้ดีว่าเจ้าภาพของงานเลี้ยงอันยิ่งใหญ่นี้คือตระกูลหรง และแน่นอนว่าพวกเขาคือศูนย์กลางของงานที่หน้าต่างบานใหญ่ทางฝั่งตะวันตกของห้องโถง มีเชิงเทียนสีทองหลายแท่งตั้งเรียงอยู่ แสงไฟจากเปลวเทียนส่องแสงอ่อน ๆ ซูย่างถือแก้วแชมเปญยืนอยู่ ส่วนหรงอวี้ก็ยืนอยู่ข้างเธอเขารับแก้วไวน์จากบริกรที่เดินผ่านมา แล้วยื่นให้ซูย่าง “ลองชิมดูหน่อยไหม คุณน่าจะชอบนะ”ซูย่างวางแก้วในมือลงข้าง ๆ แล้วรับแก้วนั้นมา กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไวโอเลตลอยมาแตะจมูก “นี่คือไวน์เนบิโอโล่เหรอ?”“ถูกต้อง แล้วลองทายสิว่าย่างย่าง ไวน์นี้มาจากแถบไหน?”ซูย่างจิบไปหนึ่งคำ กลิ่นดอกไวโอเลตหอมเข้มข้นผสมกับรสเชอร์รี่บาง ๆ เธอยิ้มพลางพูดว่า “ไวน์จากไร่องุ่นบาร์บาเรสโกใช่ไหม?”หรงอวี้พยักหน้าเล็กน้อย “ไวน์เนบิโอโล่มีแค่สองแหล่งผลิตเท่านั้น คือบาร์บาเรสโกกับบาโรโล่ การแยกความต่างของสองแหล่งนี้ก็ไม่ยาก บาโรโล่ให้รสเข้มข้นทรงพลัง ส่วนบาร์บาเรสโกจะเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์อ่อนหวานเหมือนหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความเย้ายวน”ซูย่างจิบอีกคำ เธอไม่ได้รู้เรื่องไวน์พวกนี้มากนัก แค่เคยดื่มมาก่อนและจำรสชาติได้ แต่กลับลืมไปแล้วว่าครั้งนั้นดื่มที่ไ

ขณะที่เธอกำลังวิเคราะห์สภาพจิตใจของนักศึกษาอยู่ ประตูห้องให้คำปรึกษาก็ถูกผลักเปิดออกอย่างแรง“ซูย่าง! ทำไมเธอต้องทำแบบนี้ด้วย?!”ภาพที่เห็นตรงหน้าคือใบหน้าของฝู่หยาฮุ่ยที่เต็มไปด้วยความโกรธ เธอยื่นหน้าจอโทรศัพท์จ่อเข้าตรงหน้าซูย่างทันทีซูย่างมองเธอด้วยสายตาเย็นชา “ฉันกำลังทำงานอยู่!”นักศึกษาที่กำลังรับคำปรึกษาอยู่ก็ตกใจสุดขีด รีบลุกขึ้นยืนทันที “ซูย่าง งั้นครั้งหน้าฉันค่อยมาใหม่นะ”ในห้องให้คำปรึกษาเหลือเพียงเธอสองคน ฝู่หยาฮุ่ยกัดฟันพูดอย่างเคียดแค้นว่า “เมื่อวานในงานเลี้ยงฉันก็ยอมรับผิดแล้ว ทำไมเธอยังเอาเรื่องพวกนั้นไปโพสต์ลงเว็บบอร์ดอีก ซูย่าง เธอนี่มันคนใจแคบจริง ๆ!”“ฉันไม่เข้าใจว่าเธอกำลังพูดเรื่องอะไร” ซูย่างไม่อยากสนใจเธอ แล้วหันไปยุ่งกับงานของตัวเองต่อฝู่หยาฮุ่ยหน้าแดงด้วยความโกรธ เสียงก็เริ่มสั่นด้วยความหงุดหงิด “อย่ามาทำเป็นไม่เข้าใจเลย เรื่องที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยงเมื่อวาน คนอื่นไม่มีใครรู้หรอก จะมีใครเอาเรื่องนั้นไปโพสต์ในเว็บบอร์ดได้นอกจากเธออีกล่ะ?”ซูย่างเหลือบตามองหน้าจอโทรศัพท์ของเธอ จึงเข้าใจว่าอีกฝ่ายพูดถึงเรื่องอะไร “เรื่องนี้ฉันไม่รู้ และไม่เกี่ยวกับฉัน ก

เขาหันไปพูดกับจ้าวเสี่ยวฉีต่อว่า “งั้นเอาเมนูที่นายคิดว่าอร่อยทั้งหมดมาเลยก็แล้วกัน”จ้าวเสี่ยวฉีรับเมนูไปด้วยความพอใจ ในตอนแรกเขายกกุ้งลายเสือออสเตรเลียที่พูดถึงเมื่อครู่มาเสิร์ฟบนโต๊ะ หรงอินถึงกับตาโตทันทีตระกูลฝู่ฝู่หยาฮุ่ยพอกลับถึงบ้านก็อาละวาดใหญ่โต “แม่! อายจะตายอยู่แล้ว! วันนี้ในเว็บบอร์ดมหาวิทยาลัยกเรื่องที่หนูทำในงานเลี้ยงเมื่อวานเต็มไปหมดเลย พวกเพื่อน ๆ ที่มหาวิทยาลัยก็พากันมองหนูด้วยสายตาแปลก ๆ ทั้งนั้น!”แม่ฝู่รีบลุกขึ้นทันที ขมวดคิ้วแน่น “ต้องเป็นยัยซูย่างนั้นแน่! เธอไม่อยากให้ตระกูลฝู่ของเราสบายสินะ!”“ใช่เลย! ต้องเป็นเธอแน่! พอหนูเห็นก็ไปถามตรง ๆ แต่เธอยังไม่ยอมรับ หรงอินกลับยอมรับแทนว่าเป็นคนทำเองแน่ะ ต้องเป็นเธอที่ยุให้หรงอินตั้งใจเล่นงานหนูแน่ ๆ เธอไม่อยากให้หนูมีความสุขเลย! ทำยังไงดีล่ะแม่? หนูไม่อยากไปมหาวิทยาลัยแล้ว!” ฝู่หยาฮุ่ยพูดไปน้ำตาก็ไหลไปแม่ฝู่สงสารลูกสาว จึงรีบติดต่อผู้บริหารมหาวิทยาลัยให้ลบโพสต์ที่เกี่ยวข้องในบอร์ดออก แต่ไม่นานหลังจากลบไปหนึ่งโพสต์ ก็มีอีกโพสต์หนึ่งถูกดันขึ้นมาติดกระแสอย่างรวดเร็วกู้อวี่หนิงได้ยินเสียงเอะอะจากชั้นล่าง พอเดินลงมา

เมื่อวานที่งานเลี้ยงเขาไม่เห็นเธอสวมมัน ก็เลยคิดว่าเธอไม่ชอบ“วันนี้จ้าวเสี่ยวฉีฉีกับอินอินคงได้หาโอกาสล้างแค้นแทนคุณแล้วสินะ” หรงอวี้พูดอย่างจนใจแค่เวลาไม่นานระหว่างมื้ออาหาร หรงอินก็สั่งของหวานมาหลายอย่าง ส่วนจ้าวเสี่ยวฉีก็พยายามทำอาหารอร่อย ๆ ออกมาไม่หยุด จนสุดท้ายอาหารบนโต๊ะมีมากเสียจนแทบจะวางไม่พอ แล้วจ้าวเสี่ยวฉีก็ยอมปล่อยเขาไปในที่สุด“ขอบคุณสำหรับเรื่องการสนับสนุนครั้งนี้นะคะ คราวหน้าฉันจะเป็นคนเลี้ยงเอง แล้วคุณค่อยเอาคืนก็ได้” ซูย่างพูดอย่างหยอกเย้าเมื่อเห็นรอยยิ้มแบบนั้น หรงอวี้ถึงกับเผลอใจลอยไปชั่วขณะเขารีบได้สติกลับมา แล้วพูดว่า “ได้สิ”พอมาถึงหน้าตึกคอนโด ซูย่างก็พยุงหรงอินขึ้นไปบนตึกตระกูลฝู่รีบลบโพสต์ในเว็บบอร์ดที่เกี่ยวกับฝู่หยาฮุ่ยออกอย่างรวดเร็ว ถึงแม้จะไม่มีใครกล้าพูดถึงเรื่องนั้นในเว็บบอร์เอีก แต่ทุกครั้งที่ฝู่หยาฮุ่ยกลับเข้าห้องเรียน เธอก็ยังสัมผัสได้ถึงสายตาดูหมิ่นเหยียดหยามจากทุกคนอยู่ดีเหลือเวลาไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ก่อนการแข่งขันความรู้ด้านจิตวิทยาจะเริ่มขึ้น สิ่งที่เธออยากทำมากที่สุดตอนนี้คือหาทางให้ซูย่างถูกถอดออกจากตำแหน่งก่อนการแข่งขัน แม้เธอจะไม่ม

กู้อวี่หนิงโน้มตัวเข้าไปกระซิบข้างหูของฝู่หยาฮุ่ยพูดอยู่สองสามคำ “วิธีนี้เรียกว่า ‘ล่อเสือเข้ากรง’ น่ะ”“จัดงานวันเกิดล่วงหน้าเหรอ? เธอจะมาจริง ๆ ไหม?” ฝู่หยาฮุ่ยทวนคำพูดนั้นด้วยสีหน้าเหม่อลอยแม่ฝู่พูดอย่างไม่พอใจว่า “ฉันไม่อยากเห็นหน้ายัยผู้หญิงไร้ยางอายนั่นเลยนะ! จะให้เชิญเธอมางานวันเกิดของหยาฮุ่ยเหรอ อย่าคิดแม้แต่จะฝัน!”แต่ฝู่หยาฮุ่ยกลับไม่ใส่ใจคำพูดของแม่ เธอกำลังคิดว่า หากเป็นอย่างที่กู้อวี่หนิงบอกจริง ๆ ถ้าซูย่างมางานได้ ก็มีโอกาสสูงมากที่หรงอวี้จะมาด้วยพอซูย่างมาร่วมงานวันเกิดแล้ว เธออยากจะทำอะไรก็ย่อมง่ายดายราวกับพลิกฝ่ามือยิ่งไปกว่านั้น วันเกิดของเธอก็ใกล้จะถึงอยู่แล้ว แค่จัดล่วงหน้าไปหนึ่งหรือสองวันก่อนการแข่งขันเท่านั้นเอง“แม่! หนูตัดสินใจแล้วว่าจะจัดงานวันเกิดล่วงหน้า พี่สะใภ้ ฉัยอยากให้ช่วยคิดแผนหน่อยนะ เพราะเธออาจจะไม่ยอมมางานก็ได้” ฝู่หยาฮุ่ยพูดพลางทำหน้ากังวล“หยาฮุ่ย เธอลองคิดดูสิว่าตอนนี้ซูย่างต้องการอะไรมากที่สุด บางทีเธออาจเริ่มจากจุดนั้นได้นะ” กู้อวี่หนิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลฝู่หยาฮุ่ยตกอยู่ในภวังค์ความคิด “ต้องการอะไรมากที่สุดงั้นเหรอ?”“ฉันนึก