Semua Bab เดินวิถีเซียน (Walking the Immortal Path): Bab 41 - Bab 49

......องค์ชายและหลินเซียนมาที่ค่ายทหารด่านหน้าซึ่งถูกโอบล้อมด้วยกลิ่นเลือดและควันไฟ เสียงร้องครวญของทหารบาดเจ็บดังระงมไปทั่วพื้นที่ เต็นท์รักษาพยาบาลตั้งเรียงรายอย่างเร่งรีบ แพทย์ทหารและศิษย์เซียนที่เหลือรอดต่างรีบประคองชีวิตผู้บาดเจ็บ ทั้งห้ามเลือด ทั้งฝังเข็ม ทั้งส่งลมปราณประคองชีพ ทว่าผู้บาดเจ็บใหม่ก็ถูกหามเข้ามาไม่ขาดสายเหนือค่าย กลางอากาศมีม่านพลังสีหม่นส่องสว่างราวกับเปลวเพลิงคุ้มกันพลังร้ายจากนอกกำแพง เหล่าเซียนที่ยังพอมีพลังอยู่ต่างนั่งสมาธิรอบเสาหลักค่ายกล มือวางบนยันต์และผลึกพลังหมุนเวียนกันทั้งวันทั้งคืน บางคนหน้าซีดเซียวเลือดซึมจากปากแต่ยังฝืนส่งปราณเข้าไปในค่ายกล เพราะหากค่ายกลนี้แตกเมื่อใดทหารในค่ายย่อมถูกสังหารจนสิ้นด้านนอกกำแพง มีค่ายทหารขนาดใหญ่ หลินเซียนรู้สึกได้ถึงพลังปราณธาตุไฟอันมหาศาลจากชายผู้หนึ่งที่อยู่ในค่ายแห่งนั้น พลังไฟนั่นมันมากกว่าเขามหาศาล! ข้าไม่มีทางเอาชนะคนผู้นั้นได้เลย!ม่านกระโจมหนักถูกเปิดออก เงาร่างขององค์ชายผู้สูงศักดิ์ เมื่อพระองค์ก้าวเข้าสู่กระโจมใหญ่ แม่ทัพผู้แบกเกราะเต็มยศและรองแม่ทัพก็รีบก้าวออกมาทำความเคารพ เสียงเกราะกระทบกันดังกรุ๋งกริ๋ง

.....บ้านไม้เก่า ๆ หลังนี้ เป็นสถานที่ ๆ มีความทรงจำมากมายของข้า ท่านพ่อที่ให้ข้าขี่หลังเป็นแม่ทัพ ข้าวหอมร้อน ๆ ที่ท่านย่าหุงให้กิน และ...ท่านแม่ หญิงผู้ที่ทำทุกอย่างเพื่อข้า ข้าถูกเด็กในหมู่บ้านรังแกนางคือคนที่กอดตอนข้าร้องไห้ ซื้อขนมเคลือบน้ำตาลให้ข้ายิ้ม ลุกขึ้นมาห่มผ้าให้ข้าตอนข้านอน และ....ท่านนั่งรอข้ากลับมาอยู่ที่หน้าบ้านเสมอ หลินเซียนมองหน้าบ้าน แม่ของเขายังนั่งอยู่แคร่ไม้ไผ่ตรงนั้น ร่างกายของหญิงวัย 80 ทรุดโทรมชราภาพไม่ต่างจากบ้านผุพังที่อาศัย นางมองหลินเซียนที่มองไกล ๆ ไม่ค่อยเห็นแล้ว จนหลินเซียนเข้ามายืนใกล้นางจึงเห็นว่าเป็นหน้าลูกชายสุดที่รัก"กลับมาแล้วหรือลูก...."คำพูดสั้น ๆ ที่หลินเซียนน้ำตาไหลพราก เขาคุกเข่าลงสวมกอดท่านแม่ด้วยความรักเป็นที่สุด เหมือนท่านแม่อยากจะพูดอะไร แต่ด้วยความชราภาพ นางยกปากพูดไม่ค่อยไหวแล้วจึงมองหน้าลูกชายแล้วยิ้มให้หลินเซียนเข้าบ้านไปต้มน้ำร้อนผสมน้ำเย็นให้เป็นน้ำอุ่น แล้วยกมาล้างเท้าให้แม่เขาดังที่เขาทำมาตลอด เสร็จแล้วหลินเซียนเข้าไปหุงข้าว แล้วมาพยุงท่านแม่มารับประทานอาหารด้วยกันที่โต๊ะอาหาร ตอนแรกเขาตั้งใจจะมาอำลาท่านแม่ การไปสนามรบครั้งนี

.....หลินเซียนใช้ม่านวารีพิทักษ์ป้องกันครบไปแล้ว 3 ครั้ง ดังนั้นลูกไฟสีน้ำเงินและสีเขียวที่ลอยพุ่งมานี้เขาไม่สามารถใช้วิธีเดิมป้องกันได้อีกแล้วหลินเซียนรีบชูแหวนธาราสวรรค์ขึ้นมา เขาเสี่ยงดวงดูว่าแหวนธาราสวรรค์จะสามารถดูดพลังไฟประหลาดทั้งสองนี้เก็บไว้ได้ไหม ปรากฏว่าแหวนธาราสวรรค์ดูไฟทั้งสองสีเข้าไปได้ แต่หากถอดจิตเข้าไปดูด้านในไฟนั้นลุกท่วมไปทั่วทำเอาปราณน้ำที่สะสมไว้ระเหยปั่นป่วนไปหมดหลินเซียนคิดว่าคงไม่อาจเก็บไว้ประหลาดแบบนี้ได้อีกแล้ว ฝ่ายเซียนหยวนอิงประหลาดใจไม่น้อย ไม่คิดว่าหลินเซียนจะมีแหวนธาราสวรรค์ของหายาก เขารู้สึกเจ็บแผลที่ถูกดาบวารีแทงเมื่อสักครู่"โทษที่เจ้าทำให้ข้าเจ็บ งั้นข้าจะเผาเจ้าด้วยสุดยอดไฟของข้า!"เขาปล่อยพลังออกมามากมายจะเศษซากอาคารถล่ม แผ่นดินสั่นไหว เขาใช้สิงมือกุมกันจนมีลูกไฟสีทองแดงโผล่ขึ้นมามันไม่ใ่ชไฟธรรมดา เพียงคนทั่วไปมองก็ตาบอดทันที พวกเซียนระดับต่ำก็มองแล้วจะรู้สึกเหมือนถูกโดนแผดเผาทั้งร่างส่วนหลินเซียนมั้นมองได้แค่แผบเดียวแล้วต้องรีบเอามือมาปิดบัง "นี่คือไฟจากแกนพิภพ!"เซียนชุดแดงหยิบสมบัติเซียนออกมาขว้างไปที่หลินเซียนกลายเป็นกรงแสงที่ไม่มีทางหนีห

....แคว้นจูตั้งอยู่ทางเหนือสุดของทวีป ถูกขนาบด้วยเทือกเขาหิมะที่สูงเสียดฟ้าปกคลุมด้วยหิมะตลอดปี และในหุบเขามีทะเลสาบน้ำแข็งนิรันดร์ที่เล่ากันว่าซ่อนสมบัติเซียนและกระบี่โบราณไว้อยู่ด้วยส่วนพื้นที่ราบเป็นทุ่งน้ำแข็งและทะเลสาบที่ถูกแช่แข็งเกือบทั้งปี แต่เมื่อเข้าสู่ฤดูร้อนสั้นๆจะมีทุ่งหญ้าอันเขียวชอุ่มให้สัตว์เลี้ยงและกวางป่าออกหากินมีลมเหนือหนาวเย็นพัดลงมาที่เมืองทั้งปี ดวงอาทิตย์ส่องแสงน้อยจึงเป็นแคว้นที่กลางวันสั้นส่วนกลางคืนยาว ทำให้ผู้คนที่นี่แข็งแกร่งและอดทนณ เมืองหลวงขอแคว้นชื่อไป๋ซวง(น้ำค้างขาว) มีกำแพงเมืองที่ถูกสร้างด้วยหินแข็งแรงและไม้สนดำ ทนทานต่อพายุหิมะผู้คนแคว้นนี้มีผิวซีดขาว แก้มแดงจากอากาศหนาว มักสวมเสื้อคลุมหนังสัตว์ซ้อนหลายชั้นอาชีพหลักคือ ล่าสัตว์, ทำหนังสัตว์, ค้าขนสัตว์, และหลอมเหล็กจากแร่ในภูเขา จึงมีตลาดแลกเปลี่ยนที่คึกคัก แม้จะเป็นแคว้นห่างไกลที่นี่ยังเป็นแคว้นที่ผู้คนมีรากวิญญาณเซียนหลายคน นั่นจึงทำให้มีสำนักเซียนมากมายในแคว้น ซึ่งการทดสอบเข้าเป็นศิษยืแต่ละสำนักก็มีทั้งการสอบมาตรฐานที่ราชสำนักกำหนด และการทดสอบเฉพาะแต่ละสำนักด้วยและด้วยทางการสนับสนุนอย่างด

(3 เดือนผ่านไป).....บัดนี้ศิษย์ทั้ง 6 คนบรรลุระดับรวบรวมปราณขั้นต้นได้หมดแล้ว หลินเซียนเริ่มให้แต่ละคนฝึกฝนต่างกัน - หลี่เทียนอวิ๋น แม้เขาจะเป็นคนก้าวร้าวแต่เขาเป็นลูกขุนนางจึงมีการศึกษาดีกว่าทุกคน หลินเซียนเริ่มสอนทักษะพื้นฐานการสร้าวงค่ายกลให้แก่เขา- เซียวฉิง นางฝึกฝนวิชากระบี่มาจากแม่แล้วหลินเซียนจึงสอนการบรรจุพลังปราณลงในกระบี่ให้- หวังต้า หลินเซียนสอนปราณธาตุไฟให้เขา หวังต้าชอบมากเพราะเขาคิดว่าอนาคตย่อมมีประโยชน์กับงานร้านตีเหล็กของเขาได้- จางซาน หลินเซียนสอนวิชาการปรุงยา และความรู้เรื่องสมุนไพรเซียนให้เขา เผื่อวันหน้าเขาจะหลอมยาไว้บำรุงร่างกายตัวเอง- หานซิ่วเรียนรู้พลังปราณธาตุน้ำตาหลินเซียน- หลิงเออร์แม้จะเป็นเด็กแต่รากวิญญาณเซียนเธอดีพิเศษ หลินเซียนจึงให้เธอฝึกปราณธาตุน้ำ, ไม้ และดิน ซึ่งปราณธาตุไม้นั้นหลินเซียนให้เสี่ยวหมิงออกมาช่วยด้วย เธอจึงทั้งสนุกที่ได้เล่นหมีแพนด้าและสัมผัสปราณธาตุไม้การสอนศิษย์ทุกคนหลายเดือนนี้หลินเซียนก็เหมือนได้ทบทวนวิชาต่างๆที่ตัวเองเคยร่ำเรียนมาให้ความรู้แน่นขึ้น เก็บตกเศษชิ้นส่วนเล็กๆในแต่ละวิชามาเติมเต็มปัญญาตนเอง บางครั้งกลางดึกเขาเองก็ไป