....กลางป่าหลังบ้าน ยามราตรีสงัด แสงจันทร์เต็มดวงสาดลงบนเรือนร่างของ หลินเซียน ผู้กำลังนั่งขัดสมาธิใต้ต้นไม้เซียนโบราณ กิ่งก้านคดงอราวกับเฝ้ามองการบำเพ็ญเพียรของเขามานับร้อยปีเสียงลมแผ่วผ่าน กลิ่นดินชื้นอบอวล ลมหายใจของเขาแผ่วเบาจนแทบจะไม่อาจรับรู้ ราวกับร่างกายมิใช่สิ่งมีอยู่ หากเป็นเพียงเงาสะท้อนหนึ่งในจักรวาลเมื่อจิตเข้าสู่ความว่างเปล่า ความฟุ้งซ่านค่อย ๆ มลายหายไป เขาสัมผัสได้ถึงรากวิญญาณของตนรากวิญญาณเซียนที่แต่ก่อนกระจัดกระจายราวหยดน้ำค้างนับพัน ยามนี้กลับค่อย ๆ รวมตัวเข้าหากัน ดั่งสายธารที่ไหลกลับสู่บึงใหญ่ปราณทั้งหลายเคลื่อนไหวเป็นเกลียวหมุน ก่อกำเนิดเป็นแสงสว่างกลางใจ แสงนั้นกลายเป็น แกนปราณ อันบริสุทธิ์ ณ ศูนย์กลางรากวิญญาณทันใดนั้นท้องฟ้าเหนือป่าแปรปรวน เมฆหนาเข้าบดบังจันทร์ ลมกระโชกพัดแรง ใบไม้ปลิดปลิวราวฝนโปรย เสียงฟ้าครืนก้องเบา ๆ สะท้อนทั่วขุนเขาปรากฏการณ์สวรรคปฐพี (เทียนตี้เซี่ยงอิง) ได้บังเกิดขึ้น ฟ้าและดินตอบรับการก้าวข้ามของผู้บำเพ็ญในห้วงนั้น หลินเซียน รู้สึกชัดเจนว่าเขาไม่ใช่เพียง “ตนเอง” อีกต่อไปเสียงจักจั่นร้องคือจังหวะหัวใจแห่งฟ้า กลิ่นดินชื้นคือปราณแห่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-31
เข้าสู่ระบบ
