บทที่ 30

“คุณกาย!! คะ...คุณ...คุณกลับมาเมื่อไหร่คะ”

น่าขันที่ฝรั่งหัวล้านนั่นจะไม่นึกถึงพระเจ้ายามที่ตกใจ ก็แน่ล่ะ เขาไม่ใช่พระเจ้าสำหรับมัน

“นานพอจะเห็นว่าคุณกำลังเล่นชู้”

ปรีชญาลุกขึ้นพันผ้าห่มไปรอบตัวแล้วเดินมาหาเขา

“คุณเองก็มีความสุขดีไม่ใช่หรือคะ” เธอมองจ้องเข้าไปในแววตาคมกริบที่ยังติดประกายความสุขไม่เลือนราง มุมปากกายยกยิ้มอ่อนๆ

“ใช่”

“เด็กนั่นคงทำให้คุณสุขมาก ปรีรู้ค่ะ ดูจากแววตาของคุณแล้ว ไม่เสียแรงที่ปรีส่งเธอไปบรรณาการคุณตลอดเวลาที่อยู่สิงคโปร์”

กายควักบุหรี่ออกมาจุดสูบ เขาไม่ตกใจที่เห็นเมียเล่นชู้ถึงในบ้าน มันไม่ใช่เพิ่งเกิด นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เห็น แต่ปรีชญาไม่เคยรู้ว่าเขารู้ ซึ่งวันนี้ดูเธอก็ไม่ได้ตกใจเท่าที่ควร เธอทำราวกับมันเป็นเรื่องปกติ กายต้องยกนิ้วให้เธออยู่ในใจ ถ้าเป็นมารียัน เด็กนั่นคงร่ำไห้น้ำตาเป็นสายเลือดอยู่แทบเท้าของเขา

“คุณสวมเขาให้ผมอยู่นะปรี นี่ไม่ใช่เรื่องสนุกที่คุณจะยังยิ้มหน้าบานอยู่ได้”

ควันบุหรี่ถูกเป่ารดใบหน้าของปรีชญาอย่างไม่เกรงใจ หญิงสาวเองก็ไม่ได้หล