All Chapters of ลูกหมาของมาเฟีย [ราฟาเอล×ซีลีน]: Chapter 31 - Chapter 40

ภายหลังกลับมาจากการเข้าห้องน้ำ ก็ถึงเวลาเริ่มถ่ายฉากแรกพอดิบพอดี ส่วนนี้ซีลีนและราฟาเอลไม่ได้เข้าไปยุ่ง ปล่อยให้เป็นหน้าที่และการตัดสินใจของมืออาชีพ ทั้งคู่เพียงนั่งสังเกตการณ์ด้านหลังเต็นท์เท่านั้น “เมื่อกี้หายไปทำอะไรกันมา” เสียงกระซิบของสามีดังขึ้นข้างใบหู ในระหว่างที่ดวงตาสีฟ้าพยายามจ้องมองไปที่หน้าฉาก แสงจากสปอร์ตไลท์หลายตัวฉายขึ้นพร้อมกันจนดวงตาคู่สวยมองเห็นเลือนลาง “ราล์ฟ แสบตา” ใบหน้าเล็กเบนหน้าเข้าหาไหล่แกร่งและหลับตาปี๋ คนเป็นสามีจึงต้องขยับเก้าอี้มาด้านหน้า และใช้แผ่นหลังตนเองบังแสงให้อย่างช่วยไม่ได้ “ตอบมา...” “ก็ไปเข้าห้องน้ำ” “ซีลีน” เสียงเข้มเรียกชื่อเป็นการเตือนว่าเขาไม่สบอารมณ์กับการเล่นลิ้นของเธอ จนคนตัวเล็กแน่นิ่งไปหลังจากสบตากับเขา “ยัยนั่นเล่าให้ฉันฟังว่านายส่งดอกไม้ให้” เธอแปลงสารเล็กน้อย แต่ก็ใกล้เคียงกัน “รวมถึงป้อนงานให้ด้วย อ้อ! แล้วก็เดท” พูดจบก็ส่งยิ้มให้คนตัวสูง ปลายเล็บยาวเกาคางของสามีราวกับกำลังจะฝึกให้เชื่อง “แถมยังมั่นใจว่านายจะกลับไป

หลังจากตรวจรักษาแผลบริเวณขาของฟินน์จนเรียบร้อยแล้ว พ่อบ้านใหญ่เป็นผู้ไปส่งทีมสัตวแพทย์กลับโรงพยาบาล แต่ราฟาเอลยังคงอยู่กับม้าของเขาที่คอกม้าซึ่งเธอเองก็ไม่มีทางเลือก เลยจำต้องอยู่เป็นเพื่อนเขาไปก่อน เจ้าของรูปร่างสูงโปร่งเป็นคนเปิดคอกม้าให้สัตว์เลี้ยงตัวโปรดทั้งสองตัวออกมาเดินรับแดดรับลมด้านนอก โดยที่มันทั้งสองก็ไม่ได้ไปวิ่งในพื้นหญ้าชื้นให้แผลลุกลามกว่าเดิม ราวกับเข้าใจว่าอะไรควรไม่ควรทำ ทั้งคู่นั่งบนเก้าอี้ไม้ตัวยาวใต้ต้นไม้ใหญ่มองม้าที่กำลังวิ่งเล่นโดยไม่มีใครกล่าวอะไร นิ้วเรียวคีบบุหรี่ด้วยมือซ้ายในขณะที่มือขวาก็ยกพาดขอบพนักพิงอย่างสบายใจ "ทำไมเลี้ยงม้า?" หญิงสาวเป็นฝ่ายเปิดหัวข้อสนทนา เพราะรู้สึกว่าบรรยากาศมันเริ่มเงียบเกินไป อาจเพราะไม่ชินเมื่ออยู่ข้างกันแล้วไม่ได้เถียงกันอย่างทุกที "ทีแรกก็ไม่ได้อยากเลี้ยง แค่..." "สงสาร?" เธอพูดดักทางก่อนที่เขาจะพูดจบเสียด้วยซ้ำ ดวงตาสีเขียวเพอริโดชำเลืองมองภรรยาผู้อยากรู้อยากเห็นด้วยหางตาก่อนจะยกบุหรี่ขึ้นสูบ มองตามควันสีขาวที่พ่นออกจากปอดพร้อมกับพยักหน้า

ทันทีที่รถยนต์จอดสนิทหลังจากขับเข้ามาในคฤหาสน์ ซีลีนก็เดินดุ่มๆ ขึ้นห้องโดยไม่พูดไม่จากับใคร แม้กระทั่งสองสาวใช้ที่เดินเข้ามารอถือของให้อย่างทุกครั้งยังยืนหลบมุมกันอยู่บริเวณเสาข้างครัว มองจากหน้าบ้านเข้ามายังรู้ว่าเจ้านายอารมณ์ไม่ดี ราฟาเอลแยกตัวไปนั่งรอบิดาอยู่ภายในห้องทำงานของท่านด้วยความกระสับกระส่าย รอกระทั่งริคคาโน่นั่งลงบนเก้าอี้จึงเริ่มอธิบายเรื่องราวให้ท่านฟัง "ผมกับเทเรซ่า..." "เดทกันมากก่อน" ริคคาโน่พูดแทรกในเรื่องที่ทราบอยู่แล้ว ไม่มีลูกคนไหนหลุดรอดสายตาของท่านไปได้ อยู่ที่ว่าจะพูดหรือไม่พูดก็เท่านั้น ลูกชายคนโตที่นั่งอึ้งในตอนแรกจึงถอนหายใจออกมา หลังทราบว่าถูกจับได้ "ครับ ก่อนแต่งงาน" ไม่มีเหตุผลอะไรต้องโกหกต่อ "แล้วหลังแต่ง?" "ไม่ได้ยุ่งครับ" นี่ก็ความจริง คนเป็นพ่อถอนหายใจออกมาเช่นเดียวกันภายหลังฟังคำตอบของลูกชาย ปากกาที่ถือควงในมือยามใช้ความคิดถูกวางลงบนโต๊ะ ก่อนจะก้มหยิบเอกสารบางอย่างในลิ้นชักขึ้นมา 'เอกสารคำร้องขอหย่า' ราฟาเอลเปิดซองขึ้นมา

"นายเดินไหวไหม ฉันจะไปห้องน้ำ" คนตัวเล็กถามสามี หลังจากที่ช่วยโอบเอวพยุงเขาลงมาจนถึงชั้นล่างของร้านอาหาร ราฟาเอลดื่มไวน์ไปคนเดียวหนึ่งขวดครึ่ง ในขณะที่เธอดื่มไปเพียงหนึ่งแก้วเท่านั้น คนไม่ต้องขับรถมันดีอย่างนี้นี่เอง เอ็นจอยอีตติ้งสุดๆ "ไม่ได้เมาขนาดนั้น ฉันรออยู่หน้าล็อบบี้นะ" พูดจบก็รั้งเธอมาจูบบริเวณหน้าผากและรับช่อดอกไม้มาถือให้ ก่อนจะโบกไม้โบกมือให้อย่างอารมณ์ดี เมาแหง... ซีลีนสำรวจตัวเองหน้ากระจกเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะสะพายกระเป๋าออกจากห้องน้ำ เอาเข้าจริงเธอค่อนข้างลังเลกับข้อเสนอของเขา ไม่ใช่ว่าเธอโง่จนไม่เข้าใจว่าความหมายของการใช้ชีวิตด้วยกันอีกห้าปีสิบปีหมายถึงอะไร เธอไม่ติดอะไรอยู่แล้ว เพราะตัวเธอเองก็ไม่มีใครที่ไหน แต่ถ้าคิดจะอยู่ด้วยกัน เขากล้าตัดเทเรซ่าออกจากชีวิตหรือเปล่า จนถึงตอนนี้ราหาเอลก็ยังไม่ให้ความชัดเจนกับเธอเลย ปึก! "อ๊ะ!" เพราะเหม่อลอยเรื่องคำพูดของสามีตัวโต จึงเผลอเปิดประตูหน้าห้องน้ำออกไปอย่างแรง และมันไปกระแทกกับคนที่อยู่ด้านนอก แ

ราฟาเอลดับเครื่องจอดรถขวางทางเข้าหน้าโรงแรมโดยไม่สนหัวใคร ที่นี่มันโรงแรมของเขา จะจอดตรงไหนก็ย่อมได้ มือหนาหยิบมือถือตนเองที่วางข้างเบาะคนขับเพื่อลงจากรถ แต่มือกลับไปคว้านเอาเส้นโลหะเย็นเฉียบติดมือมาด้วย สร้อยข้อเท้าของผู้หญิงคนนั้น... มันหลุดออกจากตัวเจ้าของเพราะเครื่องประดับขาดบริเวณกึ่งกลางของตัวเส้น อาจจะตอนที่มีเซ็กซ์กันแล้วร่างกายเธอดีดดิ้นหนีสัมผัสของเขาจนเกี่ยวกับตัวรถขาด วางมันลงหน้าคอนโซลรถอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนที่ดวงตาสีเขียวหม่นจะก้มลงไปเจอบางสิ่งที่กระทบใจยิ่งกว่าถูกทิ้งอยู่ใต้เบาะนั่งข้างคนขับ รองเท้ากับกระเป๋าสะพายถูกถอดทิ้งไว้ด้านล่าง นั่นเท่ากับว่าเธอไม่มีเงินและรองเท้าติดตัว ใจแกร่งกระตุกวูบขึ้นฉับพลัน สตาร์ตรถและมองกระจกหลังเพื่อถอยกลับไปรับคนตัวเล็ก เพียงแค่เงยหน้ามองเบาะหลังก็ถึงกับชะงัก ใจของเขาสั่นจนเผลอกำพวงมาลัยแน่น ช่อดอกกุหลาบสีแดงสดพังยับวางอยู่เบาะหลัง น่าจะเป็นเขาเองที่ขว้างมันทิ้งตอนที่จับเธอยัดเข้ามาในรถ ทั้งที่ตอนที่สั่งดอกไม้เขาคิดอยู่นานว่าควรให