All Chapters of ลูกหมาของมาเฟีย [ราฟาเอล×ซีลีน]: Chapter 1 - Chapter 10

เมืองลียง, ฝรั่งเศส เสียงเพลงแจ๊สเข้ากับเทศกาลดังออกมาจากเครื่องเล่นภายในรถยนต์สัญชาติอิตาเลียน โดยมีอองรี อาร์โนลด์เจ้าของแบรนด์เครื่องประดับเก่าแก่หรูหราระดับโลกอย่าง อเมทิสต์ (Amèthyste) เป็นผู้ขับ รถอัลฟ่า โรมิโอรุ่นคลาสสิคที่กำลังขับไปบนรถถนนซึ่งไม่ค่อยมีรถสัญจรในย่ามบ่ายแก่ๆ ภายในรถมีผู้โดยสาร คือ เซรีน่าผู้เป็นภรรยาและซีลีน ลูกสาวคนเดียวผู้เป็นทายาทของอาร์โนลด์ร่วมเดินทางในครั้งนี้ด้วย เป้าหมายของการเดินทางส่วนตัวในครั้งนี้ คือการไปฉลองเทศกาลคริสมาสต์ที่เอ็กซอง โพรวองซ์บ้านเกิดของเซรีน่า ภรรยาสุดที่รัก "ซีลีน หนูเก็บของขวัญของคุณตาคุณยายไว้ไหนจ๊ะ" เครื่องประดับหรูเข้าคู่กันถูกนำติดตัวมา เพื่อมอบให้คุณตาคุณยายที่ใช้ชีวิตบั้นปลายอยู่ที่นั่น "หนูใส่ในกระเป๋าถือมาแล้วค่ะ" เด็กน้อยวัยเก้าขวบเจื้อยแจ้วตอบพร้อมกับใช้มือเล็กๆ ตบที่ข้างกระเป๋าหนังสีขาวของตนเองประกอบ ซีลีนวัยเก้าขวบคือเด็กน้อยผู้น่าอิจฉา สร้อยคอเพชรแท้ราคาแพงประดับอยู่บนคอเล็ก พร้อมสร้อยข้อมือข้อเท้าไม่ต่างจากตู้เพชรไซซ์มินิเดินได้ แต่เด็กน้อ

เสียงออดที่ดังสนั่นจากหน้าห้องพัก ปลุกคนที่หลับอยู่ภายในห้องนอนที่อยู่ด้านในสุดให้รู้สึกตัวตื่น ซีลีนผงกศีษะผมเผ้ายุ่งเหยิงเงยหน้าหันไปมองยังต้นเสียงพลางจิ๊ปากรำคาญ เธอเจ็ตแล็ก... และเพิ่งจะหลับไปเมื่อตีสี่กว่าๆ ให้ตาย... ตอนนี้เวลาเก้าโมงเช้า นั่นหมายถึงเท่ากับตีสองของฝรั่งเศส ซีลีนเพิ่งจะหลับไปเพียงสี่ชั่วโมงกว่าๆ เท่านั้น ร่างบอบบางจึงตัดรำคาญด้วยการพลิกตัวไปนอนอีกฝั่ง ซึ่งคิดเอาเองว่าจะทำให้ได้ยินเสียงออดเบาลง แต่ทว่า ปังๆๆๆ คราวนี้มีเสียงทุบประตูเพิ่มเข้ามาด้วย ไม่ต้องสืบเลยว่าใครที่ทำตัวไร้มารยาทได้ขนาดนี้ สาวยุโรปรูปร่างสูงเพรียวลุกจากเตียงและเดินออกไปยังด้านนอก ยีผมยุ่งให้เข้าทรง พร้อมกับยกมือขึ้นปิดปากหาวด้วยความสับสนมึนงง อีกนิดเดียว ไมกรนคงกินหัวอย่างไม่ต้องสงสัย แกร๊ก~ "เธอ...!" น้ำเสียงดุดันทำให้ใบหน้าสวยสะกดเงยขึ้นมองเขาอย่างขุ่นเคือง ดวงตาสีฟ้าปรือเปล่าง่วงนอนจนแทบจะยืนไม่อยู่ ยกมือชี้หน้าใส่คนตัวสูงอย่างโกรธเกรี้ยว "หยุดเคาะประตู

เจ้าของร่างสูงโปร่งในชุดสูทสีขาวตัวนอกทับเสื้อเชิ้ตสีเบอร์กันดีมองผ่านๆ แล้วดูฉูดฉาดไม่น้อย แต่ว่านั่นก็สะท้อนความมั่นใจของเจ้าตัวออกมาได้เป็นอย่างดี ราฟาเอลเดินผ่านบรรดาบอดี้การ์ดของน้องชายที่อยู่ประจำตามจุดต่างๆ ในห้างสรรพสินค้า ทุกสายตาต่างมองมาที่เขาอย่างไม่ไว้วางใจ อย่างที่เขาคิดเอาไว้ แม้ตำแหน่งของเขาจะใหญ่กว่าริวาโน่ แต่ความจงรักภักดีของคนที่นี่มีให้กับน้องชายสูงกว่า เดินมาจนถึงร้านกาแฟ ก็เห็นว่าริวาโน่กับผู้หญิงคนนั้นกำลังนั่งอยู่ในนั้น และใช้เวลาร่วมกันราวกับโลกนี้มีพวกเขาอยู่กันสองคน “รอตรงนี้” ออกคำสั่งกับบอดี้การ์ด และเดินเข้าไปในร้านลำพัง เขารู้ดี ว่าริวาโน่รู้ว่าเขาเดินเข้ามา แต่เลือกที่จะไม่สนใจ “ไง...” เอ่ยปากทักทายก่อนอย่างไม่ถือตัว น้องชายกลับยังนั่งนิ่ง มีเพียงผู้หญิงคนนั้นที่มีปฏิกิริยากับเสียงเรียกของเขา แต่ก็ยังไม่ได้หันมามองข้างหลังแต่อย่างใด ก็ถือว่าเป็นผู้หญิงที่ใจกล้าเอาเรื่อง "แกจะไม่ทักทายพี่ชายหน่อยเหรอ" เขาเดินมานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามน้องชาย นั

มาเฟียหนุ่มที่เพิ่งจะหลับตาได้ชั่วครู่ รู้สึกว่าเตียงอีกฝั่งมีการเคลื่อนไหว หรือจะเป็นผู้หญิงที่ให้ลูกน้องเรียกมาให้? แต่ตอนนี้เขาเมามาก ความอยากมันครอบงำ เพียงแต่ตอนนี้เขาไม่มีแรงจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน หลับตาพลิกตัวสอดมือเข้าไปในผ้าห่มภายใต้ห้องมืดสนิท กะว่าถ้าจับแล้วไม่ชอบก็จะไล่ออกไปให้จบๆ และทันทีที่มือคว้าหมับโดนสัมผัสนุ่มหยุ่น แถมยังเด้งสู้มือก็ลืมตาเหล่มองผ่านความมืดอย่างได้ใจ นมใหญ่ฉิบหาย น่าจะพอๆ กับนมเจ้าปัญหานั่น ลองบีบซ้ำเบาๆ อีกรอบเพื่อความชัวร์ "อื้อ..." เสียงครางประท้วงจากอีกฝ่ายดังขึ้น เสียงก็เซ็กซี่ใช้ได้ ผ่าน! คราวนี้มือหนาย่ามใจ สอดมือเข้าไปใต้เดรสก็รับรู้สัมผัสของผ้าปกปิดของสงวนที่บางเสียจนลูบเจอปุ่มนูนอย่างง่ายดาย กดคลึงเบาๆ เท่านั้น ก็ได้ยินเสียงครางหวานจนแข็งตั้งได้ทั้งลำ ดูเหมือนเธอเองก็เมาไม่น้อย เพราะเขาเองก็ได้กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ มาจากลมหายใจของเธอเช่นเดียวกัน ดึงทึ้งเล็กน้อย เสื้อผ้าที่ติดกายอยู่ก็หลุดออกจนหมด เธอเปลือย เขาเปลือย เอา

กรุงเทพมหานคร, ประเทศไทย ริวาโน่พาแฟนสาวของเธอขึ้นรถออกไปจากสนามบินทันทีที่เครื่องลงจอด ไม่มีการกล่าวลา ไม่มีคำทักทาย เท่าที่แอบฟังที่ทั้งสองคุยกัน ผู้หญิงคนนั้นน่าจะชื่อพริมโรส ชื่อเหมือนดอกไม้แถมยังหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม เสียดายที่เธอไม่ทันได้ขอช่องทางการติดต่อแฟนของว่าที่สามี เล็บเจลสุดสะพรึงบนเรียวนิ้วนั้นยังติดตาเธอไม่หาย ระหว่างที่นั่งโดยสารบนรถเพื่อไปยังโรงแรม ซึ่งใช้เป็นทั้งสถานที่จัดงานแต่งและที่พักของหญิงสาว ซีลีนก็ดูเหมือนจะตื่นตาตื่นใจกับประเทศไทยอย่างมาก อย่างแรกเลยที่นี่รถติด กว่าจะผ่านได้หนึ่งแยกบางครั้งก็ต้องรอถึงสองไฟแดง ในขณะที่อีกคนที่นั่งมาด้วยกันดูจะชิลและคุ้นชินกับที่นี่มากกว่า แถมยังมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กระป๋องจิบระหว่างรอ ขี้เมา... เพราะกินเช้ากินเย็นแบบนี้ไง คืนนั้นถึงเกิดเรื่องสัปดนกับเธอขึ้น "จะด่าอะไรฉันอีก?" ถามขึ้นเมื่อรู้ตัวว่าถูกเธอแอบชำเลืองมองด้วยหางตาหลายครั้ง วางกระป๋องเครื่องดื่มข้างตนเอง จากนั้นก็ยกเท้าขึ้นมาพาดกับช่องเก็บของด้านหน้าด้วยควา