All Chapters of ลูกหมาของมาเฟีย [ราฟาเอล×ซีลีน]: Chapter 41 - Chapter 50

ความลับไม่มีในโลก ทันทีที่ริคคาโน่กลับมาถึงบ้าน มาเฟียใหญ่ก็เรียกลูกชายเข้าไปด่าในห้องทำงานตามระเบียบ "ใช้กำลังกับผู้หญิงเหรอ? เอาส่วนไหนของหัวคิด!" บิดาที่นั่งอยู่เบื้องหน้าตวาดใส่หลังจากทราบข่าวจากคนรู้จัก ซึ่งเป็นคนเดียวกับหมอที่มาตรวจให้ลูกสะใภ้วันนี้ คำด่าของพ่อทำให้เขานั่งนิ่งอย่างรู้สึกผิด ถ้าเขาใช้หัวสักหน่อย เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น ยิ่งรู้ตัวว่าพลาดทำสิ่งที่ไม่สมควร ราฟาเอลก็ยิ่งแสดงสีหน้าเศร้าสร้อยอย่างปิดไม่มิด เพราะเห็นสีหน้าเซื่องซึมของลูกชาย จึงลอบถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด "ขอโทษเขาหรือยัง?" "ขอโทษแล้วครับ จะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก" ผู้เป็นบิดาพยักหน้า แต่อดที่จะถามถึงเหตุผลของการกระทำนั้นไม่ได้ และต่อให้เหตุผลคืออะไรก็ตาม ลูกชายของเขาไม่สมควรทำร้ายผู้หญิง แต่การที่เขาถาม เพราะราฟาเอลไม่เคยปฏิบัติตัวเช่นนั้นกับใคร เคยได้ยินข่าวว่าลูกเปลี่ยนคู่นอนบ่อยในช่วงก่อนแต่งงานบ้าง แต่ไม่เคยมีใครมาพูดให้ฟังว่าราฟาเอลมีรสนิยมรุนแรง "เกิดอะไรขึ้น" คำถามของพ่อยิ่งทำให้คนตัวโตแสดงสีหน้าเศร

หลายวันต่อมา วันงานสืบทอดผู้นำตระกูลของรูซโซ่ใกล้เข้ามาทุกวัน ราฟาเอลที่พอมีเวลาว่างจากการทำงานก็คอยตามเอาอกเอาใจภรรยาจนเป็นที่โจษจันทั้งคฤหาสน์ ดังเช่นวันนี้เป็นวันเสาร์ แต่แทนที่คนทำงานหนักตลอดทั้งสัปดาห์จะนอนหลับพักผ่อน คนตัวโตกลับตื่นขึ้นมาแต่งตัวรอหญิงสาวตั้งแต่เช้าตรู่ เนื่องจากได้ยินมาจากคาลาร์และเอ็มมาว่า วันนี้เธอมีแพลนจะไปทักทายฌองกับมารีย์ซึ่งกำลังเดินทางมาที่โรม เขากลับขึ้นมาบนเตียงนอนเท้าศีรษะมองเจ้าของใบหน้าสวยซึ่งกำลังหลับพักผ่อน นอนไล้ปลายนิ้วเล่นบนจมูกโด่งปลายมนยากจะหาหมอมาทำให้เหมือน ใบหน้าเวลาที่ไร้เครื่องสำอางทำให้เธอดูหน้าเด็กลงอย่างน้อยๆ ก็ห้าปี ผิวหน้าที่ละเอียดจนมองไม่เห็นรูขุมขน ริ้วรอยตามวัยก็ไม่มี ก่อนจะมาหยุดที่ริมฝีปากอวบอิ่มที่ทำให้เขาลุ่มหลงทุกครั้งที่ได้ทาบสัมผัส นับตั้งแต่คืนเกิดเรื่อง มาเฟียหนุ่มไม่เคยได้รับความรู้สึกนั้นอีก ดีแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ขอแยกห้อง การขยับตัวเล็กน้อยบนเตียงเป็นสัญญาณว่าเธอกำลังจะตื่นทำให้เขายิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู เปลือกตาบางขยับขึ้นและซีลีนลืมตาตื่นขึ้นช้าๆ

"เรื่องแผนการบริหารอเมทิสต์ให้กลับมารุ่งเรืองเหมือนตอนที่อองรี อาร์โนลด์เป็นเจ้าของไงครับ" ท่าทีของฌองเปลี่ยนไปทันที ชายวัยกลางคนหุบยิ้มฉับ เงยหน้ามองมายังมาเฟียหนุ่มตรงหน้าด้วยความไม่พอใจ "รูซโซ่จะแทรกแซงธุรกิจของอเมทิสต์ไม่ได้ มันไม่อยู่ในสัญญา" ร่างสูงของชายวัยกลางคนเดินหายเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะกลับมาอีกครั้งพร้อมสัญญาการแต่งงานระหว่างสองตระกูล ต้องเป็นคนแบบไหน ถึงพกสัญญาแบบนี้ติดตัวไปทุกที่ ยังจะคิดว่ามันเชื่อใจได้อีก... นิ้วเรียวของชายวัยกลางคนเปิดหนังสือสัญญาไล่หาข้อตกลงมาให้เขาอ่านด้วยความร้อนรน มือนั้นรีบร้อนจนทำมุมกระดาษยับเป็นเส้น "ไม่ต้องกางสัญญามาให้อ่านหรอก ผมอ่านมันมาแล้ว" เอ่ยปากหยุดการกระทำของฌองเสียแต่เนิ่นๆ แต่ไม่เป็นผล เขายังไล่เปิดหาสัญญาเพื่อให้มาเฟียหนุ่มอ่านต่อไป "นี่ไง 'รูซโซ่จะช่วยเหลือให้อเมทิสต์ให้พ้นจากสภาพหนี้ และกลับมายืนได้อีกครั้ง' เห็นไหมไม่มีการตกลงว่าพวกคุณจะแทรกแซงธุรกิจเรา" พูดจบก็เผยรอยยิ้มเป็นต่อ "ครับ แต่ก็ไม่ได้บอกไว้ว่าจะทำไม่ได้" ยกมื

งานฉลองการขึ้นเป็นผู้นำคนใหม่ของรูซโซ่และลูซโซ่ เวิลด์ ไวด์ไม่มีพิธีรีตองอะไรมาก นัยของการจัดงานคือการเปิดโอกาสให้แสดงออกว่าคนกลุ่มใดที่จะยังอยู่เคียงข้างพวกเขาในวันที่มีการเปลี่ยนผ่าน แขกผู้ได้รับเชิญให้มาร่วมงานต่างทยอยเข้ามาแสดงความยินดีกับราฟาเอลและพูดคุยกับริคคาโน่ในฐานะผู้นำตระกูลเป็นครั้งสุดท้าย ทั้งเรื่องการวางแผนงานในอนาคต และทิศทางธุรกิจและอำนาจในฝรั่งเศส เจ้าของดวงตาสีฟ้าที่ยืนเคียงข้างผู้เป็นสามีมองสำรวจแขกที่มาร่วมงานอย่างออกนอกหน้า คนเหล่านี้ล้วนมีอิทธิพลและยากที่จะเข้าหา "ราล์ฟ~ คนนั้นลูเซีย กรอสเวอเนอร์" เธอเอ่ยถึงเจ้าของผมสีดำที่กำลังนั่งอยู่นอกเทอเรซพร้อมกับบอดี้การ์ดหลายนายรายล้อม "อือฮึ" ครางรับในลำคอว่าเธอพูดถูก พลางกลั้นยิ้มกับการแสดงออกเวลาได้เจอคนดัง "อยากเข้าไปทักทายหรือเปล่า" มาเฟียหนุ่มเอ่ยปากชวนอย่างเอาใจ ไม่รอให้ภรรยาตอบรับ จูงมือเดินฝ่าฝูงชนไปยังเทเรซทันที "เขาดูยุ่งจัง เรามารบกวนเขาหรือเปล่า" กระตุกแขนและกระซิบพูดคุยให้ได้ยินกันสองต่อสอง ร่างสูงโปร่งพริ้มตาและส่ายหน้าแทนคำตอบ

มาเฟียหนุ่มเดินกลับเข้ามาภายในงานและตรงไปยังจุดที่ภรรยากับบิดายืนอยู่ สีหน้าทั้งคู่ดูเหมือนคนกำลังมีปัญหาใหญ่เข้ามา ส่วนคนที่กำลังสนทนาด้วยก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ฌอง อาร์โนลด์และมารีย์นั่นเอง ทั้งสี่คนกำลังพูดคุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด อ่านปากของบิดาคร่าวๆ ก็เข้าใจว่าฌองกำลังต่อว่าริคคาโน่เกี่ยวกับเรื่องการให้เวกัสเข้ามาแทรกแซงกิจการ ราฟาเอลจึงเดินเลี่ยงไปยังเทอเรซที่ครอบครัวของเวกัสกำลังนั่งพักผ่อนอยู่ ภาพชายหนุ่มที่เป็นทั้งคู่ค้าและเพื่อนกำลังเล่นกับลูกสาวทำให้เสี้ยวหนึ่งในใจเกิดความรู้สึกบางอย่าง แต่ไม่ใช่เวลาที่จะต้องคิดในตอนนี้... "เวกัส ขอประชุมหน่อย...เรื่องอเมทิสต์" สายตาเขาสื่อไปหาอีกฝ่ายว่ากำลังเกิดเรื่อง นักธุรกิจหนุ่มซึ่งกำลังอุ้มลูกสาวชมดอกไม้อยู่ก็รีบส่งลูกคืนบนตักภรรยา และสนทนากันด้วยภาษาถิ่นที่ราฟาเอลฟังไม่รู้เรื่อง "ปั้น พี่ไปประชุม พาลูกกลับโรงแรมก่อนได้เลยนะ" "กุงป้อก๋า~ หม่ำๆ เก้ก~" "คุณพ่อขอโทษนะครับ ให้คุณแม่พาไปทานเค้กแทนนะ" นักธุรกิจหนุ่มส่งสายตาของความช่วยเหลือจากภร