جميع فصول : الفصل -الفصل 100

หรือความรักของเธอกับเขาจะมาถึงปลายทางเสียแล้ว เธอไม่มีอารมณ์แม้แต่จะกินชาบูกับเพื่อน อัยรินทร์ตรงกลับเพนต์เฮาส์ของเขาทันทีแต่เมื่อมาถึงห้องกลับพบเพียงความว่างเปล่า เขายังไม่กลับห้อง“วันนี้พี่มีงานด่วน ต้องอยู่เคลียร์งาน” อาชวินส่งรูปที่เขาถ่ายกับธรรนธ์มาให้เธอ ภาพของสองหนุ่มนั่งในออฟฟิศที่ฝึกงานจริง แต่เขาคงลืมว่าภาพนี้ธรรนธ์อัปลงอินสตาแกรมส่วนตัวเมื่อหลายวันก่อนโกหกสินะ...เขาไม่ได้อยู่ที่ทำงาน แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนกันคำพูดไหนของเขาที่จริงบ้าง เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยสักครั้ง หรือแค่เธอไม่เคยจับได้มาก่อนเธอนอนมองท้องฟ้ายามค่ำคืน เพิ่งเข้าใจความรู้สึกของคนอกหักคนเสียใจเพราะความรักมันเป็นอย่างไรก็วันนี้หลังจากว่ายน้ำอย่างหนักเพื่อให้คลายความเครียด ให้น้ำตาของเธอไหลลงสู่สระว่ายน้ำ เธอไม่มีโอกาสนั้นเลยเหรอ โอกาสของความสุข หลังจากสองปีที่พ่อแม่จากไป พี่ชายเพียงคนเดียวของเธอก็จากไปตอนนี้เกือบจะครบสองปีอีกครั้ง เธอกำลังจะเสียเขาไปใช่ไหม ความสุขของเธอสั้นเหลือเกิน“พี่พีสบายดีไหม พ่อกับแม่ล่ะคะสบายดีไหม” นานแล้วที่เธอไม่ได้พูดคุยกับพวกท่านแบบนี้ อัยรินทร์มองภาพถ่ายเมื่อสี่ปีก่อน

“ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น” สายป่านปฏิเสธเสียงแข็ง คำพูดเหมือนท่องสคริปต์มาอย่างไรอย่างนั้น“แต่แกลงจากรถผัวฉัน”“อ๋อ พอดีผัวแกเชิญฉันขึ้นไปเอง รถนั่งสบายดีนะ โดยเฉพาะเบาะหลังกว้างสบาย นุ้มนุ่ม” คำพูดของสายป่านยิ่งทำให้คนกำลังเสียใจกำลังโมโห ยิ่งโมโหมากขึ้น“จีจี้ กลับ!” ใช่ ตอนนี้อัยรินทร์กำลังโกรธ แต่เธอไม่มีทางเต้นไปตามคำพูดของสายป่าน เธอเลือกที่จะเรียกเพื่อนให้กลับ ถึงจะบีบคออย่างไรสายป่านคงไม่ยอมพูด“อ้าว ไม่อยากรู้แล้วเหรอว่าฉันทำอะไรกับผัวแกบนรถ”“ระวังคำพูดไว้ด้วย เดี๋ยวจะได้จ่ายค่าคบชู้” อัยรินทร์เยาะยิ้มอย่างเป็นต่อ จากนั้นเธอก็พูดโดยมองหน้าสายป่านนิ่ง“ฉันแค่อยากรู้ว่าพี่อาร์ตคุยอะไรหรือตกลงอะไรกับแกเท่านั้น คนอย่างเขาไม่ลดตัวลงมากินของ...” อัยรินทร์หยุดคำพูดไว้แค่นั้นและมองสายป่านตั้งแต่หัวจดเท้า“อีอัยย์!”“เออ มีอะไรอีป่าน”“มึง!” สายป่านทำท่าจะเข้าไปตบอัยรินทร์ แต่ก็ต้องชะงักเพราะจีจี้ชายใจหญิงเข้ามาขวางไว้ก่อน“แน่จริงก็ให้ผู้หญิงกับผู้หญิงตบกันสิ กะเทยอย่างมึงจะมายุ่งทำไม” สายป่านที่รู้ว่าสู้จีจี้ไม่ได้รีบพูดขึ้นทันที“อีนี่ มึงเป็นพวกเหยียดเพศเหรอ อย่างกูเนี่ยเขาเรียกผู้

“ไม่เลิก ๆ โอเค เดี๋ยวพี่บอก ไม่ดีกว่า ไปดูด้วยตาดีกว่า” อาชวินหัวจะปวดกับเมียเด็กสุดเอาแต่ใจ สุดท้ายแผนที่วางไว้ก็ล่มไม่เป็นท่าเพราะความเอาแต่ใจของเมียรัก อัยรินทร์ยังคงนั่งหน้างอไปตลอดทาง ยิ่งรถเลื่อนผ่านถนนสายแล้วสายเล่า เธอยิ่งเริ่มคุ้นเคย แม้จะไม่ได้มาหลายเดือนแล้ว แต่เธอก็จำเส้นทางพวกนี้ได้ดี เส้นทางที่เธอเข้าออกมาตลอดหลายปี ยิ่งรถวิ่งไปตามทางที่เธอคิดว่าน่าจะใช่ น้ำตาก็ยิ่งไหลอาบทั้งสองข้างแก้ม ม่านน้ำตาปิดบังภาพตรงหน้าทำให้เธอมองเห็นไม่ชัดเท่าไรนักแต่เธอรู้ว่าที่นี่คือที่ไหน ทันทีที่เขาจอดรถนิ่งสนิท บ้านสไตล์ทันสมัย บ้านทั้งหลังทาด้วยสีขาวสะอาดตา สวนโดยรอบถูกตกแต่งเหมือนอย่างตอนนั้น ตอนที่พ่อกับแม่เธอยังมีชีวิตอยู่บ้านหลังที่เธอเกิดและเติบโตอยู่ที่นี่ ก่อนที่คนใจร้ายจะพรากพวกเราออกจากกันด้วยความตาย บ้านแสนอบอุ่นของเธอ บ้านที่เป็นเหมือนที่ระลึกเดียวที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนได้อยู่กับพวกท่าน “พี่อาร์ต” เธอโผเข้ากอดเขา รู้แล้วว่าเขาทำอะไรในเดือนสองเดือนมานี้ “มันยังไม่เสร็จ พี่เร่งอยู่ อยากให้ทันวันเกิดเรา” เขาลูบหลังคนขี้แยที่เอาแต่ร้องไห้

“จริงเหรอวะธรรนธ์ พวกเราดูเป็นพวกหน้าบานยิ่งกว่าจานข้าวหมาเหรอวะ” “มึงคนเดียวเถอะไอ้อาร์ต อย่าเอากูไปเกี่ยว” ธรรนธ์ผู้ไม่ยอมหน้าบานเป็นจานข้าวหมา “มึงอย่าเถียงกัน พวกมึงทั้งคู่นั่นแหละ” “จริงเหรอวะไอ้รัณ กูกับไอ้อาร์ตชอบทำหน้าแบบนั้นเหรอ” ธรรนธ์คนหน้าดุยังไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะเป็นอย่างนั้น “อืม” “เชี่ย! แบบนี้ยายเตี้ยก็รู้สิว่ากูคิดยังไง” “ไอ้ธรรนธ์ เขาไม่ใช่ควาย ทำไมจะดูไม่ออก” ภรัณไขข้อข้องใจให้เพื่อน นี่มันคิดว่าเรื่องที่มันแอบรักสาวเนี่ย สาวเจ้าไม่รู้เหรอ “ธรรนธ์ กูจะบอกอะไรให้นะ ชัดกว่า 4K ก็สายตามึงที่มองน้องนั่นแหละ” กันต์ยังสมทบเข้าไปอีก คนที่คิดว่าตัวเองปิดมิดมาตลอดถึงกับหน้าเสีย ไม่เหลือแล้วศักดิ์ศรี...ไม่เหลือแล้วกูความพยายามของอาชวินไร้ซึ่งอำนาจ สรุปแล้วเมียรักก็ไปออกค่ายกับเพื่อน ๆ อยู่ดี เขาเถียงสู้เมียได้ที่ไหน ห้ามเมียก็ไม่ได้ เมียร้องไห้ทีเดียวใจก็เหลวแล้ว “วันนี้ทำไมลูกแม่มานอนบ้านได้” “นั่นสิคะ ว่าแต่ตัวเองทำไมไม่พาอัยย์มาด้วย เค้าคิดถึงอัยย์” อัญชญาเด็กสาวตัวน้อยท

“ไอ้กันต์ แล้วมึงน่ะมาทำไม พวกกูก็ยังว่ามารับเมีย มึงน่ะมาทำไมมิทราบ” อาชวินถามคนที่ชอบว่าพวกเขาหน้าเป็นจานข้าวหมา แต่ตอนนี้ตัวเองกลับมาเสนอหน้าอยู่ด้วย“เออ นั่นสิ กูมาทำไมวะ” คนที่ยังไม่รู้ตัวว่ามาทำไมได้แต่พึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเดินกลับไปที่รถ“ไอ้เหี้ย! อะไรของมัน จะมาก็มา จะไปก็ไป” ธรรนธ์บ่นเพื่อนประสาทแดกของมัน ดีนะที่เขาไม่หลงทำตามที่มันยุ ไม่งั้นโดนนิชาโกรธเอาแน่“มาแล้วมึง” อาชวินบอกเพื่อนเมื่อรถบัสสีแดงเลือดหมูมาจอดหน้าลานคณะ คนที่มารอรับต่างยืนชะเง้อรอคนที่ตนเองมารับรอยยิ้มของสามหนุ่มปรากฏบนใบหน้าทันทีเมื่อสามสาวลงจากรถแล้วตรงมาที่กลุ่มของชายหนุ่ม ตามด้วยจีจี้ที่วิ่งมากับเพื่อนด้วย“พี่รัณมารับจีจี้เหรอคะ”“ครับ” ภรัณยิ้ม แต่สายตาส่งไปยังสาวผมสั้น“แหม มารับจีจี้แต่สายตาไม่ได้มองจีจี้เลยนะคะ ไม่กวนแล้วค่ะ กลับก่อนนะคะ” ว่าแล้วจีจี้ก็รีบเดินจากไป เพราะไม่อยากเป็นก้างขวางคอเพื่อน ๆ คนมีคู่ก็ชุ่มชื่นหัวใจ ส่วนคนยังไม่มีคู่อย่างเธอ คืนนี้ต้องออกไปหาอะไรให้ชุ่มชื่นหัวใจสักหน่อย“ไหนบอกว่ามาไม่ได้ไง” วาดเมษาที่ยืนหน้านิ่งไม่พูดไม่จาต่อว่า“แค่บอกว่าดูก่อน” ภรัณพูดอย่างไม่ใส่ใจ ก่