All Chapters of วายุร้ายพ่ายรัก: Chapter 91 - Chapter 100

อัส.....ตอนนี้ผมมาหยุดยืนอยู่หน้าห้องพักผู้ป่วยชั้นวีไอพีก๊อก ก๊อก แกร๊กก แอ๊ดดดด ผมเคาะเบาๆ ก่อนจะถือวิสาสะเปิดเข้าไปอย่างช้าๆ ผมก้าวขาเข้าในห้องก็เจอแบมกับน้องสาวฝาแฝดของเธอส่วนพ่อของแบมท่านยังไม่ได้สติและดูเหมือนกับว่าก่อนหน้านี้ที่ผมจะเข้ามาทั้งสองคนกำลังมีเรื่องกันอยู่เพราะดูจากสีหน้าของทั้งสองคนแล้วน่าจะไม่ใช่เรื่องดี"นายเป็นใครเข้ามาทำไม" คนที่ทักผมก็คือบีมน้องสาวฝาแฝดของแบมน้ำเสียงที่ถามบ่งบอกได้ถึงนิสัยของคนๆ นั้นอย่างไม่ต้องคาดเดา"ผมมาหาแบม" ผมตอบน้องสาวของแบมโดยที่สายตาของผมมองไปที่แบมคนเดียวไม่ได้สนใจคนที่ถามผมเลย"อ่อ นายคงเป็นแฟนใหม่พี่สาวฉันสินะ หึจะบอกให้นะว่าพี่สาวฉันน่ะเคยมีผัวมาก่อนถ้านายรับได้ก็เชิญ""บีมทำไมพูดแบบนี้""หรือบีมพูดไม่จริงล่ะ พี่เคยมีผัวมาแล้วไม่ใช่เหรอผัวเด็กซะด้วยนิ่ ชื่ออะไรนะขอคิดก่อน บีมเคยแอบได้ยินพ่อคุยกับพี่อยู่ อ่อชื่ออัสอะไรนี่แล่ะ แต่ผู้ชายคนนั้นมันจนมั้งพ่อฉันก็เลยบังคับให้พี่สาวฉันเลิกกับมันแล้วหาผัวรวยๆ ให้แต่พี่สาวฉันมันใฝ่ต่ำไม่ยอมแต่งงานกับคนที่พ่อหาให้ทั้งที่เขาจะให้สินสอดตั้งห้าร้อยล้านสุดท้ายผู้ชายคนนั้นก็ส่งคนมาทำร้ายพ่อจนต้อ

แบม....."ขอผมกอดพี่ได้ไหม เป็นกอดสุดท้ายของเรา" ฉันชั่งใจคิดว่าฉันจะยอมทำตามที่เขาขอดีไหม แม้ว่าใจจะบอกว่าอย่าเข้าใกล้เขาอีกเป็นอันขาดเพราะมันจะทำให้ฉันสับสนและหวั่นไหว แต่...."อื้มมมได้" พอฉันยอมให้เขากอดเขาก็เดินเข้ามากอดฉัน กอดแนบอกกอดแนบแน่นมันคงจะเป็นกอดสุดท้ายของเราสินะ ฉันรู้สึกถึงความเปียกชื้นตรงไหล่ อย่าบอกนะว่าเขาร้องไห้"ฮึก ฮึก""อัสนายร้องไห้เหรอ" ฉันถามเขาทั้งที่เรายังกอดกัน"เปล่าไม่ได้ร้อง ฟืดดดด ฟืดดดด" เขาผละออกจากฉันเราจ้องหน้ากันอีกครั้งตาของเขาจมูกของเขาแดงไปหมด"ขออีกอย่างได้ไหมอีกแค่อย่างเดียวจริงๆ""อะไรอีก""ขอ...จูบได้ไหม""ไม่ อื้ออออออ" จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบบบ จ๊วบบบบ เขาจูบฉันอย่างดูดดื่มจูบอยู่นานจูบอย่างอ่อนโยนแสนหวานมันทำให้ฉันเคลิ้มจนลืมไปว่าตอนนี้เราอยู่ที่ดรงพยาบาล พอได้สติฉันรับผลักเขาออกทันที"ไปได้แล้ว" ฉันรีบไล่เขาก่อนที่ฉันจะใจอ่อนเพียงเพราะแค่ถูกเขาจูบ"ลาก่อนนะ" เขาบอกฉันเสียงเศร้าฉันพยายามไม่หันไปมอง"อืมม ลาก่อน" เสียงเดินของเขาที่ค่อยๆ ห่างออกไปเสียงประตูถูกเปิดและปิดลงอย่างช้าๆ นั่นหมายความว่าเขาไปแล้ว ฉันไล่เขาไปเอง ฮึก ฮึก ฮึก ฉันทรุดตัว

อัส.....ผมตัดสินใจกลับไปที่โรงพยาบาลอีกครั้งเพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่างก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมเคาะห้องเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องผู้ป่วยที่ผมคาดว่าจะเจอแบมแต่ก็ไม่เจอเธอไม่อยู่ในห้องแต่คนที่ผมเจอก็คือพ่อของแบมที่นอนอยู่บนเตียง นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเจอหน้าพ่อของแบม พอท่านเห็นผมเดินเข้ามาท่านก็เอาแต่มองหน้าผมแล้วมีสีหน้าครุ่นคิด"เอ่อ สวัสดีครับคุณ..ลุง" ผมยกมือไหว้ท่านเพราะท่านเป็นพ่อของผู้หญิงที่ผมรัก ถึงแม้ว่าท่านจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้ผมกับแในเลิกกันก็ตาม"เธอชื่ออัสใช่ไหม" ท่านถามผมด้วยน้ำเสียงแหบแห้งไม่มีแรงอาจจะเป็นเพราะเพิ่งฟื้นจากการเข้ารับการรักษาเพราะอุบัติเหตุ"ครับผมชื่ออัสครับ""ฉันไม่คิดว่าจะได้มาเจอเธอแต่ก็ดีแล้วล่ะเพราะฉันมีเรื่องอยากจะขอโทษเธอ""ขอโทษเรื่องอะไรเหรอครับ" ผมไม่รู้ว่าท่านจะขอโทษผมเรื่องอะไรระหว่างเรื่องที่เคยส่งคนไปทำร้ายผมหรือเรื่องที่ขู่จะทำให้ผมพิการถ้าแบมไม่เลิกกับผม"ฉันเคยส่งคนไปทำร้ายเธอตอนที่เธอคบกับแบม ตอนนั้นฉันสั่งให้แบมบอกเลิกเธอเพราะฉันอยากให้แบมได้แต่งงงานกับคนที่มีฐานะร่ำรวยแต่แบมก็ยังไม่ยอมดื้อดึงจะคบกับเธอต่อฉันก็เลยส่งคนไปทำร้ายเธอแล้วก็โทรไป

แบม......"เหอะรักเหมือนเดิมแต่นัดผู้หญิงคนอื่นไปกินข้าวน่ะเหรอใครกันแน่ที่โกหก""ฉันแค่แกล้งเธอฉันแค่อยากให้เธอหึงก็เท่านั้นไม่เชื่อโทรไปถามนกยูงดูก็ได้เพราะยัยนั่นอยู่ในเหตุการณ์ทุกอย่าง""ไม่จำเป็น พี่เชื่อในสิ่งที่พี่ได้ยิน""ถ้างั้นฉันจะทำให้เธอเชื่อเองว่าฉันรักเธอเหมือนเดิมหรือเปล่า" อัสโน้มตัวลงมารั้งตัวฉันเข้าหาเขาแล้วกดจูบลงมาที่ริมฝีปาก"อื้ออออออ" ฉันพยายามต่อต้านแต่เขาจูบฉันอย่างอ่อนโยนไม่มีความรุนแรงมันเลยทำให้ฉันไม่สามารถควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้ อัสผลักฉันให้นอนราบลงไปกับที่นอนจากนั้นเขาก็ตามขึ้นมาประกบฉันทางด้านบนทำให้ตอนนี้ร่างกายของเราแนบชิดกันทุกสัดส่วนแม้จะมีชุดของฉันกั้นไว้แต่มันก็ไม่เป็นผล อัสเคลื่อนมือมาปลดชุดของฉันออกอย่างช้าๆ ไม่ถึงนาทีเขาก็ถอดชุดของฉันออกอย่างง่ายดาย จากนั้นเขาก็ก้มลงมาดูดตรงลำคอของฉันอย่างเบาๆแผล่บ แผล่บ"อื้ออออ" อัสเลียลำคอของฉันลงมาถึงหัวไหล่มันทำให้ฉันสยิวกับสัมผัสของเขา มันก็เลยทำให้ฉันรู้ตัวว่าเผลอใจไปกับเขาอีกแล้ว"แบมจ๋า" เขาครางชื่อฉันเบาๆ พร้อมกับเอามือลากไล้ลงไปตรงกึ่งกลางกายของฉันแล้วลูบขึ้นลูบลงเขี่ยไปมาจนฉันดิ้นพล่านด้วยควา

แบม......"ท่านครับที่ผมเรียกไปห้าร้อยล้านผมล้อเล่นเฉยๆ ครับ ผมไม่ได้ต้องการเงินทองมากมายขนาดนั้น ผมแค่ต้องการให้ยัยแบมมีความสุขได้อยู่กับคนที่แกรักแล้วก็รักแก ผมทำผิดกับลูกสาวคนนี้มามากแล้วผมอยากทำอะไรเพื่ออลูกบ้าง เอาเป็นว่าผมไม่ต้องการสินสอดแม้แต่บาทเดียวเพราะผมก็มีในส่วนของผมที่ให้ยัยแบมมีกินมีใช้ไปตลอดไม่ได้ลำบากอะไร ผมขอแค่ให้พวกเค้าทั้งสองคนได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันสร้างครอบครัวเล็กๆ ด้วยกันอย่างมีความสุขเพียงแค่นี้คนเป็นพ่ออย่างผมก็มีความสุขมากแล้วครับ" ฉันน้ำตาซึมเมื่อได้ยินสิ่งที่พ่อพูด"พ่อคะแบมขอบคุณนะคะ แบมรักพ่อนะคะ ฮึก ฮึก" ฉันเข้าไปกอดพ่อที่เตียงทั้งน้ำตา"โตจนจะแต่งงานแล้วอย่าขี้แยสิลูก""ก็แบมดีใจที่พ่อรักแบม""แบมเป็นลูกพ่อพ่อก็ต้องรักสิ""แล้วเราจะจัดงานแต่งงานให้เด็กทั้งสองคนเมื่อไหร่ดีครับ""เดี๋ยวดิฉันจะไปดูฤกษ์ก่อนดีกว่านะคะ""ได้ครับได้ ยิ่งเร็วก็ยิ่งดีนะครับถ้าเป็นพรุ่งนี้มะรืนนี้เลยก็ยิ่งดีเพราะผมเกรงว่าถ้ารอนานไปลูกสาวของผมจะได้ท้องโตในวันงานแต่งงาน5555""พ่อคะ>หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...ฤกษ์แต่งงานของฉันกับอัสได้มาแล้วค่ะคุณย่าท่านไปถามพระอาจารย์ที่นับถือซึ่งฤกษ