All Chapters of โซ่เสน่หาชีคทมิฬ: Chapter 31 - Chapter 40

Chapter 32“คุณอิลฮัม”“ผมซื้อมาฝากครับ” เขายิ้มให้จรรยา ยื่นดอกกุหลาบสีแดงหนึ่งดอกให้สาวสวยที่ตนหลงรักและอยากเจอหน้าที่สุด“ขอบคุณค่ะ” จรรยารับดอกไม้ไว้ด้วยอาการงวยงง นึกสงสัยว่าเขามาหาตนที่นี่ได้อย่างไร“ผมขอเข้าไปในห้องนะครับ” อิลฮัมไม่รอคำตอบ เขาแทรกตัวเข้าไปในห้องทันทีที่พูดจบ ก่อนปิดประตูห้อง ส่งผลให้เขากับจรรยาอยู่ตามลำพังภายในห้อง อิลฮัมทำในเรื่องที่หล่อนไม่คาดคิด เขารั้งร่างสาวเข้าไปกอดแนบแน่น “ผมดีใจที่สุดที่ได้เจอคุณ คุณรู้ไหมว่าผมทรมานแค่ไหนที่ไม่ได้เห็นหน้าและติดต่อคุณไม่ได้”“เอ่อ...” จรรยาพูดไม่ออก ตกใจกับการจู่โจมของเขา น้ำเสียงของเขาทำให้คนฟังคิดว่า อัลฮิมรู้สึกตามที่บอกจริงๆ จรรยาดันร่างหนาอย่างสุภาพ เงยหน้ามองอัลฮิมที่ก้มหน้ามองสาวที่ตนหลงรัก “คุณรู้ได้ยังไงคะว่าฉันอยู่ที่นี่หรือว่าเปรี้ยวบอก”“ใช่ครับ ลัยลาฮ์เป็นคนบอกผม เธอสงสารผมที่เห็นผมไม่เป็นผู้เป็นคนเพราะคิดถึงคุณ ผมคิดถึงคุณมากนะนิว เป็นความคิดถึงที่ไม่เคยให้ใครมาก่อน ทุกนาทีมันเหมือนมีมีดกรีดใจ ที่ผมมาหาคุณเพราะอยากบอกคุณว่า ผมรักคุณ”อนัญญาตัดสินใจบอกความจริงให้อิลฮัมรู้ เพราะอยากให้จรรยาเปิดอกคุยกับอิลฮัมต

Chapter 34“ชุดนี้สี่แสนห้าหมื่นบาทค่ะ” จรรยาถึงกับตาโต ร้องโอ้โหในใจกับราคาเครื่องประดับอันเลอค่า นึกในใจว่า คนที่อิลฮัมซื้อชุดเครื่องเพชรชุดนี้ให้ช่างโชคดีเหลือเกิน จรรยาชักอยากรู้แล้วว่า อิลฮัมซื้อให้ใคร“สวยไหมครับนิว” เสียงคำถามทำให้จรรยาถอนสายตาจากชุดเครื่องเพชรเงยหน้ามองคนถาม“สวยค่ะ สวยมากค่ะ” จรรยาตอบตามตรง“ผมว่ามันเหมาะกับคุณมาก แล้วมันจะสวยมากขึ้นถ้าคุณใส่” จรรยามองหน้าอิลฮัม เขาพูดเช่นนี้หล่อนคิดได้อย่างเดียวคือ อิลฮัมซื้อชุดเครื่องเพชรให้ตน“คุณซื้อเครื่องเพชรชุดนี้ให้ฉันหรือคะ”“ใช่ครับ ผมซื้อให้คุณ” เดิมทีอิลฮัมตั้งใจซื้อแหวนเพชรให้จรรยา ไว้เป็นแหวนแทนใจและตีตราจองไปในที แต่พอเข้ามาในร้าน สายตาเขาสะดุดมองชุดเครื่องเพชรชุดนี้ ความตั้งใจอิลฮัมเปลี่ยนไปทันที“ฉันไม่ขอรับไว้นะคะ มันแพงเกินไป ฉันไม่คู่ควรค่ะ” จรรยาปฏิเสธทันที อิลฮัมหน้านิ่ง เขาไม่คิดว่าหล่อนจะปฎิเสธไม่รับของกำนัลชุดนี้“ผมตั้งใจซื้อให้คุณเพราะเห็นว่ามันสวย เป็นเครื่องประดับที่ผู้หญิงชอบ ผมก็นึกว่าคุณจะชอบด้วย”“ใช่ค่ะ เครื่องเพชรเป็นเครื่องประดับที่ผู้หญิงชอบ แต่มันไม่เหมาะกับฉัน คุณลองคิดดูนะคะ ด้วยฐานะของ

Chapter 36อิลฮัมกระโดดถีบคำรณที่ไม่ทันตั้งตัวจนกระเด็นลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าบนผืนทราย ก่อนที่เขาจะปล่อยหมัดใส่สุพจน์ อนันต์เมื่อเห็นว่าเพื่อนถูกทำร้ายจึงเข้าไปช่วย ทว่ายังไม่ทันจะถึงตัวอิลฮัม ท้องของอนันต์ถูกฝ่าเท้าอิลฮัมกระแทกเข้าที่ท้องเต็มแรงคำรณแม้ว่าจะกลัวอิลฮัม ทว่าวันนี้เขาไม่ได้ตัวคนเดียวเหมือนอิลฮัม แต่มีเพื่อนมาอีกสองคน คำรณจึงคิดว่าตนได้เปรียบ เมื่อตั้งหลักได้ เขาจึงถลาเข้าไปหาอิลฮัม หมายจะซัดอีกฝ่ายด้วยหมัด การณ์กลับไม่เป็นเช่นนั้น อิลฮัมที่เก่งเรื่องการต่อสู้ และมีไหวพริบกับสติดีกว่าอีกสามคน อิลฮัมจึงปล่อยทั้งหมัดและเท้าไปยังร่างคำรณที่เวลานี้สู้อิลฮัมไม่ได้เลยสุพจน์คว้าไม้ที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาฟาดกลางหลังอิลฮัม คนถูกฟาดร้องโอ๊ยจากความเจ็บแต่ก็หมุนตัวกระแทกเท้าไปที่ท้องสุพจน์แล้วตามด้วยกำปั้นใส่กึ่งปากกึ่งจมูก สุพจน์หน้าหงายเลือดไหลออกมาทางจมูก อิลฮัมซ้ำด้วยหมัดเสยปลายคางอีกหนึ่งหมัด สุพจน์สลบเหมือดกลางอากาศลงไปนอนบนผืนทรายอนันต์เห็นสุพจน์เสียท่าก็เข้าไปช่วย ถีบอิลฮัมตรงสะโพก อิลฮัมเซไปสองสามก้าว คำรณที่รอจังหวะ เมื่อเห็นว่าอิลฮัมเสียหลักจึงก้าวไปหาพร้อมกับมีดพกในมือ“มึงเ

Chapter 38หลังจากแน่ผลตรวจดีเอ็นเอออกมา ฟาฎิลก็แทบไม่ห่างอานัสกับอานีส เขามาหาลูกชายทั้งสองคนตั้งแต่เช้า ทำหน้าที่พ่อ ไปรับไปส่งที่โรงเรียน ขากลับก็พาไปกินของอร่อยๆ ซื้อข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวให้ทุกวัน จนเสื้อผ้า รองเท้า หมวกล้นตู้ อนัญญาต้องนำเสื้อชุดเก่าโละออกจากตู้ นำมาพับเก็บไว้ในกล่องแทนแล้วยังมีของใช้อื่นๆ ที่ซื้อมาให้ลูกชาย ไม่ว่าจะเป็นเตียงนอนใหม่ ทีวีจอใหญ่ ติดแอร์ให้ทั้งหลังแม้ว่าอนัญญาจะห้าม ทว่าคุณพ่อสายเปย์ที่กลัวลูกร้อนก็เอาแต่ใจ ดื้อดึงติดตั้งเครื่องปรับอากาศจนได้ เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกก็แนบแน่นขึ้น อานัสกับอานีสดีใจมากที่รู้ว่า ฟาฎิลคือบิดาบังเกิดเกล้า ทั้งคู่เที่ยวประกาศให้เพื่อนๆ รู้ว่า ตัวเองมีพ่อแล้วพ่อคือใคร พอเพื่อนๆ และทุกคนรอบกายรู้ ต่างพากันอิจฉาวาสนาของสองฝาแฝดที่มีบิดามียศสูงศักดิ์ ร่ำรวยเงินทองและบารมี แต่ก็มีอีกเรื่องหนึ่งที่บ้านใกล้เรือนเคียงพากันสงสัยคือ เหตุใดอานัสกับอานีสถึงได้อาศัยอยู่กับอนัญญาตามเดิม แทนที่จะไปอยู่กับบิดาที่พร้อมดูแลเป็นอย่างดี และน่าจะอยู่อย่างสุขสบายมากกว่าอยู่ในบ้านหลังเล็กของอนัญญาด้วย นั่นคือเ

Chapter 40“ไม่ต้องกลัวหรอก มันก็ใหญ่อย่างนี้แหละ แต่รับรองว่าเข้าไปในตัวเธอได้ และมันจะทำให้เรามีความสุข” เขาพูดขณะก้าวขึ้นมาบนเตียง กอดก่ายร่างเปลือยเปล่าที่เรียกความกำหนัดทั้งโลกให้มาอยู่ในความรู้สึก ฟาฎิลเห็นสาวสวยมากหน้าหลายตาเปลือยเปล่ามานักต่อนัก แต่ไม่เคยมีใครทำให้เขารู้สึกปรารถนาในอารมณ์เช่นอนัญญามาก่อน ฟาฎิลจุมพิตสาวกำลังกลัวอีกครั้ง มอบจูบหวานๆ อาบซ่านไปด้วยไฟพิศวาสให้หล่อนหลงลืมความกลัว และต้อนรับความรัญจวนที่เขากำลังมอบให้อนัญญาอนัญญาคล้อยตามสัมผัส เคลิบเคลิ้มไปกับจุมพิตดังเช่นทุกครั้ง ต่างกันตรงที่ว่าครั้งนี้มือของเขากำลังปลุกปั่นอารมณ์สาวให้กระเจิดกระเจิง มือใหญ่ดึงแขนสาวที่ปิดทับทรวงอกสล้างให้ออกห่าง จากนั้นก็ใช้มือกอบกุมอกอวบ ออกแรงบีบเบาๆ นุ่มนวลเพื่อให้เธอลดความประหม่าและทำความคุ้นชิน พร้อมกันนี้เขายังใช้ปลายนิ้วใหญ่ดีดสะบัดยอดถันสีหวานไปด้วย ร่างสาวถึงกับสั่นรับความหวามหวิวที่แทรกผ่านผิวกาย“อืม...อืม” อนัญญาไม่อาจเปล่งเสียงครางลอดผ่านปากได้ เนื่องจากหล่อนถูกฟาฎิลจูบอย่างดูดดื่ม ลิ้นสากใหญ่ทว่าอ่อนนุ่มพันรัดลิ้นเล็ก กระหวัดเกี่ยวด้วยความเจนจัด ดึงสตินึกคิดของหล่อน