All Chapters of โซ่เสน่หาชีคทมิฬ: Chapter 41 - Chapter 50

Chapter 41อนัญญาไม่คิดว่าตัวเองจะรู้สึกคล้ายคนคลั่ง ยิ่งเขาขยับนิ้วเร่งจังหวะ หล่อนยิ่งเสียวกระสัน ร้องครางระบายความร้อนที่สุมในทรวง เพราะตอนนี้ความร้อนมันเพิ่มทุกขณะจิต เพิ่มทุกองศายามเขาขยับนิ้วเข้าและออก“กลิ่นโชยมา หอมยั่วเหลือเกิน” เหมือนเป็นแรงกระตุ้น แรงผลักดันที่ทำให้ฟาฎิลอยากเลื่อนหน้าไปเชยชมความหอมพรรณพฤกษาที่ส่งกลิ่นเย้ายั่วอารมณ์ กลิ่นสาปสาวที่มาพร้อมกับกลิ่นเสน่หา เมื่อสองกลิ่นมารวมกันเปรียบเสมือนหัวน้ำหมอชั้นดี ที่ชายได้ใดสูดดมเข้าไป ร่างกายจะเกิดความร้อนรุ่ม เพลิงพิศวาสถูกปลุกระดมลุกพรึบทันใด แล้วเขาก็ไม่อดทนกับความต้องการของตนเอง ใบหน้าคมเข้มเลื่อนต่ำลงไปยังดอกกุหลาบช่องามที่ตอนนี้เป็นอิสระจากนิ้วมือใหญ่ แต่ก็เพียงแค่ช่วงไม่กี่วินาที ปากและลิ้นของเขาก็ทำงานแทนที่“ท่านชีค...อา...ท่านชีค” อนัญญาไม่ทันตั้งตัว เธอไม่คิดว่าเขาจะหุนหันเลื่อนใบหน้าไปยังจุดนั้น แล้วเวลานี้เขาเริ่มสำรวจดอกไม้งามดั่งภุมรินลิ้มเกสรหวานฉ่ำ จูบไปทั่วดอกผกา ลิ้นสากใหญ่แทรกไปตามกลางกลีบดอกตวัดลิ้นไปมา ก่อนพบเจออัญมณีสีสวยที่ขึ้นรูปอวดตัว แน่นอนว่าเขาต้องจัดการมันด้วยปาก ดูดและเม้ม “อา...ท่านชีค...อ

Chapter 43สามเดือนต่อมา อนัญญา อานัสกับอานีสเดินทางมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ในประเทศซาเมียร์ ประเทศที่อนัญญารู้จักแค่ชื่อ แต่ไม่เคยมาย่ำเยือน พอมาเห็นหล่อนยอมรับว่าตื่นเต้นและทึ่งในสถาปัตยกรรมอันสวยงามและเก่าแก่ โดยเฉพาะวังของฟาฎิลที่มีความยิ่งใหญ่สวยงามมาก เพราะทำจากหินอ่อนทั้งหมด เนื้อที่ก็ใช่ย่อยกว้างขวางถึงห้าสิบไร่ มีสนามหญ้าให้อานัสและอานีสวิ่งเล่น รวมถึงสระว่ายน้ำ สนามเทนนิส สนามบาสเกตบอล ยังไม่หมดยังมีสนามแข่งรถทางด้านข้างของวังอีกด้วย อนัญญากับสองหลานชายได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น นูรีนมารดาของฟาฎิลที่เคยเจอกันแล้วตอนที่นางไปดูหน้าหลานรักที่เมืองไทย นางรู้สึกถูกชะตาและนับถือความแข็งแกร่งของอนัญญาหลังจากรู้ว่า หล่อนดูแลทั้งอภิญญาและหลานชายพร้อมกัน ด้วยการไม่เลือกงาน ขอเพียงเป็นงานสุจริต นูรีนยินดีมากที่อนัญญาก้าวเข้ามาอยู่ในวัง ในฐานะลูกสะใภ้ คนมาอยู่ใหม่นอกจากจะปรับตัวเรื่องเวลาและสถานที่แล้ว ทั้งสามยังต้องเรียนรู้เรื่องภาษาและศาสนา รวมถึงชีวิตความเป็นอยู่ ซึ่งสามป้าหลานก็ค่อยๆ ปรับตัว เรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้เป็นอย่างดี ตอนนี้อนัญญาพูดคุยภาษาถิ่น

Chapter 45“ค่ะ พี่จะเข้มแข็งค่ะ”“งั้นลงไปกันค่ะ” สุจิตราสูดลมหายใจแรงๆ เข้าไปในปอด ราวกับให้กำลังใจตัวเอง ก่อนก้าวเท้าลงจากรถ ยืนมองประตูบ้านด้วยใจไหวหวั่น “ไปค่ะพี่มัซนีย์”บาดียะยิ้มให้สุจิตรา กุมมืออีกฝ่ายแล้วพากันเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่อันคุ้นเคย โดยมีคนขับรถถือถุงใบใหญ่สองใบเดินตามไปด้วยภายในห้องโถงใหญ่ของบ้านที่ตกแต่งอย่างหรูหราสมกับฐานะเจ้าของ ชุดโซฟารับแขกชุดใหญ่ที่มีโซฟาสี่ตัว เป็นตัวยาวที่นั่งได้ราวสามถึงสี่คนสองตัว และนั่งได้สองคนอีกสองตัว อัฟฮัมกับฮานีฟานั่งอยู่บนโซฟาตัวเดียวกัน โดยมีสาวสวยนามว่าจรรยานั่งข้างฮานีฟา โซฟาตัวเล็กอีกสองตัวถูกจับจองด้วยญาติของอัฟฮัมที่มาเยี่ยมเยียนตัวละหนึ่งคน ส่วนโซฟาอีกตัวที่หันหลังให้กับประตูบ้านมีชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ลูกชายเจ้าของบ้านนั่งอยู่คู่กับญาติผู้พี่นามว่า โมฮัมหมัดรอยยิ้มของอัฟฮัม ฮานีฟาและจรรยาที่ระบายเต็มใบหน้า และทั้งสามมองไปยังประตูบ้าน ราวกับส่งยิ้มให้คนที่กำลังเดินเข้ามา อิลฮัมที่สังเกตเห็นอยู่จึงหันไปมองทางด้านหลังด้วยความอยากรู้ว่า ทั้งสามยิ้มให้ใครโอ้...อิลฮัมครางในใจและอึ้งเมื่อเห็นสุจิตราเดินคู่มากับบาดี-ยะ เหตุผลขอ

Chapter 47สุจิตราเข้าไปทำงานโดยไม่มีใครรู้ว่าหล่อนคือใคร แม้กระทั่งอิลฮัมเจ้านายตรง สุจิตราใช้เวลาสามเดือนในการหาข้อมูลที่อิลฮัมต้องการ และเมื่อได้ข้อมูลหล่อนเดินทางมาหาเจ้านายเพื่อรายงานเรื่องฮาซีฟวันนั้นเป็นวันแรกที่อิลฮัมได้เจอหน้าสายลับสาว อิลฮัมไม่ได้สนใจในรูปร่างหน้าตาของสุจิตราสักเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะเขาเจอสาวสวยกว่าหล่อนมาเยอะ อีกทั้งเขาไม่ใช่สมภารกินไก่วัด เป็นข้อห้ามส่วนตัวก็ว่าได้ ต่างกับสุจิตราที่ลุ่มหลงในความหล่อของอิลฮัมตั้งแต่เห็นครั้งแรก ที่ว่าเห็นครั้งแรกนี้ไม่ได้เห็นเผชิญหน้า แต่เห็นเขาในรูปภาพที่อาลีให้ดูหน้าค่าตาของเจ้านาย หล่อนเก็บความรักที่ก่อเกิดในระยะเวลาอันรวดเร็วไว้ในใจ และเมื่อเห็นหน้าอิลฮัมเต็มสองตา ใจหล่อนสั่น ตื่นเต้นที่ได้พบเจอชายในฝัน อิลฮัมจัดการฮาซีฟทันที เป็นการจัดการอันแยบยลทำให้ฮาซีฟยอมขายหุ้นให้อิลฮัมทั้งหมดห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นต์ นั่นหมายความว่าตอนนี้อิลฮัมเป็นหุ้นส่วนใหญ่ มีอำนาจเบ็ดเสร็จแต่เพียงผู้เดียว ต่อมาสุจิตราได้รับรางวัลพิเศษจากอิลฮัมเป็นเงินจำนวนห้าแสนบาท และนับแต่นั้นสุจิตราเข้ามาทำงานกับอิลฮัมเต็มตัวในฐานะบอดี้การ์ดสามเดือนต่อมาเรื

Chapter 49“พี่วางยาไว้ให้ตรงโต๊ะหัวนอนนะ” “ค่ะพี่ไนล์” สุจิตราเดินออกจากห้องทานอาหาร เดินขึ้นไปยังห้องนอนของตนที่อยู่ชั้นบนเพื่อจัดเตรียมยาให้บาดียะ กระเป๋าใบขนาดกลางที่วางอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้งถูกเปิดออก สุจิตราหยิบกล่องแบ่งใส่ยาที่มีอยู่ด้วยกันห้าช่องออกมาวางไว้ข้างกระเป๋า ก่อนจะหาถุงยาที่มันควรจะอยู่ในกระเป๋า แต่ก็หาจนทั่วก็ไม่เจอ “หายไปไหนนะ” ของที่ว่านี้คือถุงใส่ยาของบาดียะ ในถุงนั้นมียาแก้แพ้ ยาบำรุงครรภ์ วิตามินเสริมในหญิงตั้งครรภ์ แคลเซียมแบบผงฟู่หนึ่งหลอด ยาพาราเซตามอลยาดมและยาหม่อง สุจิตราพยายามนึกว่า ตนเองไปลืมไว้ที่ไหน “อยู่ในห้องรับรองแน่เลย” สุจิตราพูดเมื่อนึกขึ้นได้ ตอนที่บาดียะเข้าไปนอนพักในห้องรับรองในบ้านของอัฟฮัม หล่อนนำถุงยาออกจากกระเป๋าเพื่อจัดยาให้บาดียะกินตอนตื่น แล้ววางถุงยาไว้ตรงโต๊ะหัวเตียง จากนั้นก็ทำนู้นทำนี่จนลืมนำมันเก็บเข้ากระเป๋าตามเดิม หลังจากบาดียะกินซุปเสร็จก็เดินทางกลับบ้านทันที “ทำไงดีเนี่ย” สุจิตราพูดกับตัวเอง หยิบกล่องใส่ยาขึ้นมาเปิดดูก็พบว่า ยังมียากอีกชุดหนึ่งอยู่ในนั้น มียาให้บาดียะกิ