All Chapters of EVIL LOVE รักร้ายนายฟีนิกซ์: Chapter 41 - Chapter 50

"คุณลิน…มาแล้วเหรอคะ?" ฉันเดินนำลิ่วเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ที่ไม่คิดจะเข้ามาเยือนด้วยท่าทางไม่พอใจ ใบหน้าบูดบึ้งลงแรงกับน้ำหนักเท้าเดินเสียงดังเพื่อแสดงถึงความไม่พอใจในการกลับมาที่นี่อีกครั้ง แม้ว่าป้าอุ้มจะทักทายในระหว่างเดินเข้ามาแต่ฉันกลับไม่มีอารมณ์จะตอบคำถามใครเดินเข้าไปตามคำสั่งของคนตัวโตที่ฉันไม่สามารถปฏิเสธได้"ถ้าคุณลินไปกับเราดีๆ ผมอาจจะไม่ต้องใช้ไม้แข็งนะครับ"คำขู่ของบอดี้การ์ดมือขวาอย่างพี่พีทที่ทิ้งท้ายด้วยใบหน้าจริงจัง โหดร้ายตามบุคลิกของบอดี้การ์ดที่พร้อมทำตามคำสั่งของเจ้านายใจร้ายคนนั้นแน่นอนว่าฉันเลือกที่จะเดินมาเองแทนที่จะต้องโดนเขาใช้หนึ่งในร้อยวิธีที่จะพาฉันมาที่นี่ให้ได้ สุดท้ายผลลัพธ์ก็เท่ากัน ฉันต้องมาตามคำสั่งพี่ฟินซ์ งั้นฉันเลือกที่จะเดินมาเองน่าจะสภาพสวยกว่าไม้แข็งที่เขาใช้ขู่"มีอะไรก็รีบพูด จะกลับบ้าน" ฉันยืนกอดอกแล้วหันหลังให้ทุกคนที่ยืนกันอยู่ที่ห้องทำงานของพี่ฟินซ์ ในห้องมีสี่คนรวมฉัน พี่ฟินซ์ พี่พีท และป้าอุ่นที่มองฉันสลับกับคุณหนูของเขา"คุณลินคะ…""ผมพูดเองครับ" ฉันหันมามองทุกคนที่กำลังมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว ใบหน้าดูลังเลเหมือนมีอะไรร้ายแรง โดยเฉพาะป้า

"เอ่อ…คุณหมอคะ ฉันขออยู่ด้วยได้ไหม?""ได้สิครับ…กำลังใจของคนไข้ หมอไม่ห้ามหรอกครับ" พอเข้าใจแล้วว่าสายตาเมื่อครู่คงกำลังแซวเราสองคนอยู่ และดูเหมือนพี่ฟินซ์กับหมอหนุ่มจะรู้จักกันดีด้วย"อย่าพูดมากไอคัส กูต้องทำอะไรบ้าง" อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด คนข้างๆ ฉันส่งสายตาเข้มดุให้คุณหมอแล้ว ท่าทางหงุดหงิดงุ่นง่านแต่คุณหมอก็ยังยิ้มหัวเราะอยู่เหมือนเดิม"กูคะยั้นคะยอให้รักษาตั้งนานไม่ยอมทำ ทีตอนนี้กลับมาเร่งกูจัง" หมอหนุ่มส่ายหัวตอบ"…" พี่ฟินซ์เงียบ"สวัสดีครับพี่ชื่อมาคัสเพื่อนไอฟินซ์ ดีกรีหมอเฉพาะทางจบจากต่างประเทศ รูปหล่อ พ่อรวย มีโรงพยาบาลเป็นของตัวเองยินดีที่ได้รู้จักครับ" สุดท้ายพี่หมอก็เลิกสนใจหันมาแนะนำตัวกับฉัน พูดจบมือหนาก็ยื่นมาตรงหน้าพร้อมกับส่งยิ้มกว้างให้จนฉันเริ่มรู้สึกงง แต่ก็ยื่นมือหมายจะจับพรึ่บ!"ไม่ต้องไปจับมือมัน" กลับชวดเพราะโดนพี่ฟินซ์ชักมือกลับแล้วกุมมือฉันไว้แทน"หวงมากสะด้วย…" พี่หมอมาคัสยิ้มกริ่มมองเราสองคน"ถ้ามึงไม่หยุดกวนตีน กูจะเปลี่ยนโรงพยาบาล""หึ หยอกนิดหยอกหน่อยไม่ได้เลย""…""ว่าแต่น้องกำลังใจของไอฟินซ์รู้อาการเบื้องต้นของมันแล้วใช่ไหม?""เอ่อ…เรียกว่าลิลินก็ไ

"พี่ว่าหนูซื้อสีไหนดีคะ?" ฉันส่งโทรศัพท์เครื่องหรูให้ร่างสูงได้ดูรูปชุดว่ายน้ำบนหน้าจอในแพลตฟอร์มช็อปปิ้งออนไลน์ที่ฉันกำลังตัดสินใจเลือกสีไม่ถูก นั่งคิดนอนคิดอยู่นานก็คิดไม่ออกสักทีจนต้องขอช่วยคนข้างๆ ที่กำลังตั้งใจอ่านหนังสือมาช่วยเลือก"ทำไมต้องเลือก?" ร่างสูงละสายตาจากหนังสือมามอง ขมวดคิ้วถามฉันด้วยความไม่เข้าใจ"ก็หนูเลือกไม่ถูกนี่นา มันสวยทั้งสองสีเลย""สวยทั้งสองก็ซื้อสองชุด" ว่าจบเขาก็ก้มลงอ่านหนังสืออีกครั้ง คำตอบของเขาน่าทึ่งกว่าที่คิดมากเลย นั้นสิ…ในเมื่อเลือกไม่ถูกแล้วจะคิดให้ปวดหัวไปทำไม เจ้าของเงินอนุญาตให้ใช้ขนาดนี้แล้ว จิ้มเลือกไปเลยสองสีจะเป็นอะไรไป"อืม…พี่ฟินซ์หนูมีอีกหนึ่งคำถามที่อยากถามพี่ค่ะ""??""พี่ไม่หวงที่หนูใส่ชุดวาบหวิวแบบนี้เหรอคะ?" พี่ฟินซ์ไม่เคยห้ามฉันเรื่องการแต่งตัวเลยนะ ถึงแม้ว่าฉันจะใส่ชุดแหวกหน้าโชว์หลังเขาก็ไม่เคยขัดใจฉันเลยสักครั้ง ให้อิสระในการแต่งตัวเป็นอย่างมาก บางครั้งยังช่วยฉันเลือกชุดเซ็กซี่อีกต่างหาก อย่างเช่นครั้งนี้ที่เขากำลังเลือกบิกินีให้"หวง" เขาตอบสั้นๆ"หวงแล้วทำไมให้ใส่ล่ะคะ?""เพราะมันเป็นความสุขของเธอ""แค่นี้เหรอ?" ผู้ชายตรงหน้า

"พี่ฟินซ์…""พี่จะตอบเธอเป็นครั้งสุดท้าย ยังไงก็ไม่" ใช่…เรากำลังเถียงเรื่องที่ฉันกำลังอ้อนวอนอยากไปเที่ยวกับเขาตามที่เคยถามพี่หมอมาคัส แต่คนตัวโตก็ตอบออกมาแค่คำเดียวนั้นคือไม่ แม้ว่าจะออดอ้อนบีบเสียงเล็กเสียงน้อยแค่ไหนก็ดูท่าจะไม่ได้ผลท่าเดียว"แต่มันสามารถช่วยพี่ได้เยอะเลยนะ ออกไปข้างนอกบ้าง ไม่ใช่แค่อุดอู้อยู่แต่ในบ้าน""ฉันไม่ว่าง""ไม่จริง เพราะพี่กลัวจะเกิดเรื่องเหมือนที่พี่หมอบอกใช่ไหม?""…""พี่กลัวว่าพี่จะทำร้ายร่างกายหนูเหมือนที่เคยทำกับพี่พีทใช่ไหมคะ?""…" เงียบอีกแล้ว พี่ฟินซ์ใช้ความเงียบ ก่อนที่จะเบือนหน้าหนีฉันไปอีกทาง"พี่ฟินซ์…" ขณะที่ฉันก็ตามตื้อเดินไปยืนตรงหน้าเพื่อให้เขาเห็นถึงความต้องการของฉันตอนนี้"เราไปแค่สองวันก็ได้ หรือเราจะนอนแยกห้องก็ได้…นะคะ""ไม่""พี่ฟินซ์…""ใช่ฉันกลัว…ฉันกลัวว่าฉันจะทำร้ายร่างกายเธอเหมือนที่เคยทำกับเธอวันนั้น ฉันกลัว…ฉันไม่รู้ว่าไอโรคบ้านี่จะเกิดขึ้นมาตอนไหน ฉันไม่อยากให้เธอต้องเจ็บเพราะฉันอีก""แต่นั้นมันอดีต ตอนนี้พี่ก็หายดีขึ้นเยอะแล้วไงคะ""ลิลิน…""หนูอยากให้พี่หายจริงๆ ไปนะคะ ไปทะเลด้วยกัน""ทำไมถึงดื้อขนาดนี้""นะคะพี่ฟินซ์…" ฉัน

"ไปไหนมา" ทันทีที่ฉันเดินยิ้มกลับเข้ามาในตัวบ้าน น้ำเสียงและสีหน้าที่ทรงพลังก็ดังขึ้นพร้อมกับจดจ้องฉันกับพี่พีทที่กำลังเดินอารมณ์ดีจนชะงักงันหุบยิ้มอย่างรวดเร็ว"ผมขอตัวก่อนนะครับ" พี่พีทรีบก้มหัวขอตัวอย่างไว ก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกไปปล่อยให้ฉันเผชิญกับอารมณ์ที่เริ่มฉุนเฉียวของพี่ฟินซ์เพียงคนเดียว"อะไรคะ ทำไมมองหนูแบบนั้น" ฉันละสายตาออกจากดวงตาคู่คม เดินผ่านหน้าเขาลงไปนั่งโดยไม่ตอบคำถามเดิม"ไปไหน ทำไมถึงกลับมาพร้อมมัน""ไปเดินเล่นมาค่ะ บังเอิญเจอพี่พีท""ทำไมไม่ปลุกฉัน""ใครจะกล้าปลุกคนที่กำลังพักผ่อนล่ะคะ ว่าแต่พี่ฟินซ์…""หิว?" ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ เสียงทุ้มก็พูดดักไว้พร้อมกับลงมานั่งเก้าอี้ตรงข้ามฉัน ขณะที่ฉันเริ่มยิ้มบางๆ แล้วพยักหน้าเมื่อเขากำลังเดาในสิ่งที่ฉันกำลังจะบอกอย่างถูกต้อง"รู้ใจที่สุด""เพราะเธอเห็นแก่กิน""ไม่เถียงค่ะ หนูก็เห็นแก่กินจริงๆ งั้นเราไปทำอาหารกันดีกว่าค่ะ""เรา??""ใช่ค่ะ ที่นี่ไม่มีใครนอกจากเรา ซึ่งเราที่หมายถึงพี่กับหนู…ทำด้วยกัน" ฉันยิ้มกว้างหลังจากที่พูดจบ แตกต่างจากอีกคนที่ขมวดคิ้วเป็นปม แน่นอนว่าสีหน้าแบบนี้คงไม่ให้ความร่วมมือ"ฉันทำไม่เป็น เธอทำเอง