All Chapters of รักมัดใจนายวายร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

ค่ำๆ ปรายฟ้าก็ขับรถมารับเธอกลับคอนโด ก่อนกลับก็แวะกินข้าวกันแถวๆ คอนโดตามประสาสาวๆ"พรุ่งนี้จะไปกี่โมงเหรอฝัน?"ปรายฟ้าเอ่ยถามเพียงฝันเสียงใส"ไม่รู้เหมือนกัน...ป้าฝนให้ไต้ฝุ่นมารับ"เพียงฝันตอบเพื่อนสาวขณะที่นั่งพับเสื้อผ้าลงไปในกระเป๋าเดินทางใบเล็ก"ว้า...ไป3วันเลย...แบบนี้จะคิดถึงใครไหมน้า..."ปรายฟ้าเอ่ยขึ้นเปรยๆ"หมายถึงใคร? ...ถ้าหมายถึงพี่ปราณไม่เลยจ้ะ...จริงสิ...เดี๋ยวนี้แกดูเหมือนจะเปลี่ยนฝักเปลี่ยนฝ่ายนะปราย...แกคงไม่ได้กลับลำไปช่วยพี่แกหรอกใช่ไหม?"เพียงฝันถามอย่างจับผิดเพื่อนรัก"อุ๊บส์!...เปล่านะแก...เปล่าเลย...ใครจะไปทำแบบนั้นกันล่ะ"ปรายฟ้าตอบเสียงแข็ง ดวงตากลมกลิ้งกลับกลอกไปมาอย่างมีพิรุธ"โดนจ้างมาเท่าไหร่?"เพียงฝันเดินไปจ้องตาเพื่อน ทำเอาปรายฟ้าตั้งรับไม่ทัน เพราะเธอดูเลิ่กลั่กอย่างปิดไม่มิด"จ้างอะไรล่ะแก...ฉันไม่เอาอะไรมาแลกกับมิตรภาพของเราหรอกนะฝัน"น้ำเสียงของปรายฟ้าเหินขึ้นเล็กน้อย แต่ก็พยายามข่มท่าทีให้ดูเป็นปกติที่สุด"ก็หวังว่ามันจะแลกกับอะไรไม่ได้จริงๆ นะ"เพียงฝันเอ่ยเสียงเรียบ เธอรู้ดีว่าคนอย่างปรายฟ้าจี้จ

เช้าวันต่อมา...วันนี้เพียงฝันตื่นมาเตรียมอาหารแต่เช้า วันนี้เป็นวันครบรอบวันที่พ่อแม่เธอจากโลกนี้ไป1ปี ร่างเล็กนั่งมองโกฐกระดูกของพ่อแม่ ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา มันจุกอยู่ในอก ภาพวันนั้นที่พ่อแม่เธอจากไปต่อหน้าต่อตา แค่นึกถึงวันนั้นหัวใจก็แหลกสลายแล้ว มันบีบหัวใจเอามากๆ ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับเธอ"แม่จ๋า...พ่อจ๋า...วันนี้ฝันทำของโปรดพ่อกับแม่มาเต็มเลย...มีขนมชั้นของโปรดแม่ด้วยนะคะ...ฝันตื่นมาทำให้ตั้งแต่เช้าเลยนะ...รสชาติแบบที่แม่ชอบเลยค่ะไม่หวานมากด้วย...นี่เลย...ทับทิมกรอบของโปรดพ่อ...ฝันไม่ได้ลืมน้า...อึก...รู้ไหม...อย่ามาน้อยใจฝันนะว่าทำให้แต่แม่ล่ะ...เพราะวันนี้มีของโปรดทั้งของพ่อและของแม่เลย...เฮ้อ...อยู่ทางนู้นคงไปเป็นนางฟ้าเทวดาอยู่บนนู้นแล้วใช่ไหมคะ...มองลงมาหาฝันบ้างนะคะ...อึก...พ่อกับแม่รู้ไหมคะว่าฝันคิดถึงพ่อกับแม่มากแค่ไหน...อึก...ฝันคิดถึงพ่อกับแม่ที่สุดเลย..."ร่างเล็กเอ่ยด้วยเสียงสั่นเครือ มือเล็กลูบไปที่รูปภาพที่ติดอยู่บนโกฐตรงหน้าที่มีรูปพ่อและแม่ของเธออยู่ด้วยกันอย่างเบามือ"...แม่กับพ่อรู้ไหมคะ...ว่าการอยู่โดยที่ไม่มีพ่อและแม่...มันทรมานมากๆ เลย...เวลาฝันเหนื่อ

ตื้อดึ่ง! ตื้อดึ่ง!"ทำไมกลับมาเร็วจัง"ริมฝีปากเล็กเอ่ยขึ้นเบาๆ ก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องแอ๊ดดดด!!"สวัสดีครับ!"ร่างสูงใบหน้าหล่อหวาน เอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม ตามด้วยชูถุงอะไรบางอย่างขึ้น"พี่ปราณ...มาได้ยังไงคะ...แล้วดึกแล้วพี่มาทำอะไรที่นี่?"เพียงฝันเอ่ยถามคนตัวโตกว่าตรงหน้า"ดึกอะไรครับเพิ่ง2ทุ่ม""มันมืดแล้ว...ยังไงมาแบบนี้ก็ดูไม่ดีนะคะ""เธอไม่ได้อยู่คนเดียวสักหน่อย...มีน้องชายกับปรายฟ้าอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ?""พี่ปราณรู้ได้ไงคะ?""รู้ได้ไงไม่สำคัญหรอก...ไหนของฝากจากอยุธยา...ถ้าไม่มีอะไรมาให้...เอาหัวใจเธอมาให้พี่แทนก็ได้นะไม่ว่ากัน"คำพูดเลี่ยนๆ ของปราณมันทำเอาเพียงฝันอมยิ้มเล็กๆ ไม่รู้ว่าเขาจะหยอดแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน แต่รู้สึกว่า...ก็เริ่มอยากได้ยินอีก"เหอะๆ ...อย่าเอาไปเล่นที่ไหนนะคะ...ถ้าเขาไม่เล่นด้วยเดี๋ยวจะหน้าแตกเอา"ร่างเล็กเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง โดยมีปราณเดินตามเข้ามาด้วย"ไม่เคยเอาไปเล่นที่ไหน...เล่นที่นี่ที่แรก...และคิดว่าจะเป็นที่สุดท้ายด้วย"ปราณเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดกวน "ไปหลายวันเลย...คิดถึงพี่บ้างไหมครับ?""ทำไมหนูต้องคิดถึงพี่ด้วยคะ? ...เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่

ตื้อดึ่งๆ!เสียงไลน์แจ้งเตือนของเพียงฝันดังขึ้นเดียร์ : ฝันวันนี้ว่างไหม?พี่รหัสของเธอทักเข้ามา ทำให้เพียงฝันยกยิ้มขึ้นเบาๆ แล้วรีบตอบพี่รหัสคนสวยของตัวเองทันทีเพียงฝัน : หลังเลิกงานฝันว่างค่ะพี่เดียร์ มีอะไรหรือเปล่าเอ่ย?เดียร์ : วันนี้พี่ที่จบไปแล้วของสายรหัสเราเขานัดเลี้ยงสาย...ตอน3ทุ่มสะดวกไหม?เพียงฝัน : ว่างค่ะ...เลี้ยงที่ไหนคะแล้วมีใครไปบ้างคะเดียร์ : ทั้งสายของเราเลยจ้ะ อาจจะมีพ่วงสายกับคนอื่นด้วย...เพียงฝัน : อ้อ...ได้ค่ะเดียร์ : งั้น3ทุ่มพี่ไปรับนะ อยู่หอเดิมไหม?เพียงฝัน : เดี๋ยวฝันให้ปรายไปส่งก็ได้ค่ะ...ตอนนี้ฝันย้ายหอแล้วเดียร์ : โอเคจ้ะ...แล้วเจอกันนะเดี๋ยวเย็นๆ พี่ส่งโลเคชั่นไปให้เพียงฝัน : รับทราบค่ะ!! "คุยกับใครเหรอ...ยิ้มกว้างเชียว"ปราณเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าร่างบางข้างๆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาสักครู่แล้ว"...พี่รหัสค่ะ...นัดเลี้ยงสายคืนนี้"เธอตอบด้วยน้ำเสียงสดใส"อ้อ...เลี้ยงที่ไหนเหรอ?""ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ...พี่รหัสหนูจะส่งโลเคชั่นมาให้อี

มือหนาของปราณกอดรัดเอวบางเอาไว้ จากนั้นก็ค่อยๆ พยุงร่างเล็กจนมาถึงรถยนต์คันหรูของเขาปึ้ง!ทันทีที่ประตูปิดลง เพียงฝันก็ค่อยเอามือลูบไล้ไปตามแผงอกแกร่งของปราณ ใบหน้าเย้ายวนของเธอตอนนี้มันทำให้ปราณ อยากที่จะจับเธอกดแล้วกระแทกแรงๆ เสียตรงนี้ แต่จะให้ทำแบบนั้นก็คงจะไม่ได้ เพราะเขาได้รับปากกับเพียงฝันเอาไว้แล้วแม้ความอดทนของเขาจะต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหน เขาก็จะอดทนเพื่อรอวันที่เธอเต็มใจให้เขาจริงๆ"พะ...พี่ปราณ...หนูร้อน...อื้ม"เสียงครางยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ รวมทั้งมือไม้ของเธอที่ซุกซนอยู่บนตัวเขา"ฝัน!! ใจเย็นๆ ...ตั้งสตินะครับ...ใครเอาอะไรให้ฝันกิน"ปราณประคองใบหน้าของเพียงฝันให้มองหน้าเขา พยายามเรียกสติของร่างบางที่ตอนนี้แม้แต่สายตาของเธอก็หวานเชื่อมไปเสียแล้ว ทำเอาหัวใจของเขาเต้นแรงราวกับจะระเบิดออกมาม๊วฟ!"อื้อ~"เมื่อร่างบางเห็นว่าใบหน้าของปราณอยู่ห่างกับเธอแค่นิดเดียว ริมฝีปากบางก็ฉกชิมริมฝีปากหยักทันที ทำเอาร่างสูงที่ไม่ทันตั้งตัวตกใจ ทั้งอยากสานต่อ แต่ก็ต้องพยายามอดทนข่มใจเอาไว้มั่น เนื่องจากตอนนี้เธอกำลังโดนฤทธิ์ของยา"อื้ม...ฝัน...หยุดก่อน...ตั้งสติ แล้วบอกพี่ก่อน!..." มือหนาพย