All Chapters of รักมัดใจนายวายร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

"พี่ปราณคะ...เที่ยงแล้วสั่งอาหารเลยไหมคะ?""ไม่...พี่จะกินฝัน""พี่ปราณ!!...อย่าทำตัวเหมือนเด็กสิคะ""ไม่...จะกินแค่ฝัน...อดข้าวก็ยอม"แววตามุ่งมั่นมาก"พี่ปราณ!!""ฝันไม่สงสารพี่เหรอ...เมื่อกี้อุตส่าห์ทำเสียงซี๊ดซ๊าดขนาดนั้น...ใจร้ายชะมัดไม่เข้าไปช่วยกันเลย""นี่มันที่ทำงานไงคะ..."ร่างบางบอกเหตุผล แต่ก็ดูเหมือนว่าปราณจะดื้อรั้นเอาเธอให้ได้ คือความต้องการแน่วแน่มากๆ"ทำไมต้องอยากขนาดนั้นด้วยล่ะคะ?""ก็พี่ได้กลิ่นฝัน...ฝันอยู่ใกล้ๆ แล้วก็มีอารมณ์เอง...ช่วยไม่ได้อยากน่ากินเองทำไม""งั้นฝันจะไปทำงานที่ร้านกาแฟเหมือนเดิมนะคะ...ถ้าพี่ปราณยังดื้อด้านอยู่แบบนี้"เพียงฝันยื่นคำขาด"ฝัน...ไม่เอา...""จะกินอะไรคะ...ฝันจะได้สั่ง"เธอถามย้ำ"เฮ้อ!!...ยอมแล้ว...อะไรก็ได้ครับ...ฝันสั่งเลย"สุดท้ายเขาก็ต้องยอมแพ้ต่อความใจแข็งของเธอ ก็นะเขามันคนขึ้นง่าย ยิ่งได้เธอเขาก็ยิ่งมีความต้องการมากขึ้น ผิดกับคนตัวเล็กที่ไม่สนใจเรื่องอย่างว่าเลย แบบนี้คงต้องหาแผนเพื่อหลอกล่อเธอซะแล้วอีกด้าน..."ไม่อยากกลับบ้านเลยอ่ะปราย..."น้ำเสียงของไต้ฝุ่นออดอ้อนเอาใจปรายฟ้า เมื่อเขามาส่งเธอที่คอนโด ใบหน้าหล่อเหลาราวลูกรักพระเจ้

หลังจากประชุมเสร็จปราณก็รีบกลับมาที่ห้องทำงานทันที ภายในห้องเพียงฝันยังคงตรวจสอบเอกสาร นั่งทำงานอย่างขะมักเขม้น คงจะทำให้คุ้มกับเงินเดือนจริงๆ อย่างที่เธอพูด สร้างรอยยิ้มให้ปราณเป็นอย่างมาก ส่วนบนโซฟามีน้องสาวตัวแสบนอนหลับกอดหมอนอิงอย่างสบายใจ ไม่ทุกไม่ร้อนใดๆ ทั้งสิ้น"หิวหรือยังครับแฟนตัวเล็กของพี่"เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นข้างๆ ใบหูร่างเล็ก ปราณนั่งลงตรงที่วางแขนส่วนมืออีกข้างโอบเอวบางไว้หลวมๆ มองจอคอมตรงหน้า "อืม...พี่ว่าตรงนี้...ตัวเลขมันดู เหมือนยังไม่ถูกนะครับ..."มือหนากันศีรษะของเพียงฝันมาพิงอกไว้ ก่อนจะละเลงนิ้วพิมบนคีย์บอร์ดเพื่อแก้จุดที่ผิด "นี่ครับ...จำไว้นะว่าถ้ามันเป็นแบบนี้...ให้แก้ตรงนี้...สังเกตจุดนี้ให้ดี"มือของปราณเลื่อนเมาส์ไปมาบนหน้าจอเพื่อสอนงานให้คนตัวเล็ก คางก็เกยบนศีรษะของเธอบ้างก็แอบสูดดมกลิ่นหอมๆ จากเส้นผมของเธอ พอให้ชุ่มฉ่ำใจ ได้นิดได้หน่อยก็ยังดี"อ้อ...เป็นแบบนี้นี่เอง...แปลว่าเสร็จแล้วนะคะ...พรุ่งนี้พี่ปราณมีดูอาการคนไข้พิเศษตอน8โมงครึ่งนะคะ...เอ่อ...มีประชุมตอนบ่าย2ด้วย...แล้ว...เครื่องมือแพทย์ที่สั่งไปเลื่อนเป็นวันถัดไปนะคะ""ไม่ได้ครับ...ต้องเร่งให้ได้...เครื่

หลายวันต่อมา..."วันนี้ถ้าจะอ่านหนังสือก็หยุดนะ...ไม่ต้องไปทำงานกับพี่ก็ได้...ตอนเย็น...แต่งตัวสวยๆ รอนะพี่จะพาไปเจอเพื่อน"มือหนายกขึ้นมาจับแก้มใสของเพียงฝันอย่างเอ็นดู จากนั้นก็โน้มตัวไปจูบร่างเล็กอย่างแสนรัก"ค่ะ...ตั้งใจทำงานนะคะ"เพียงฝันยิ้มตอบ พร้อมกับเอื้อมมือขึ้นไปจัดเนกไทของปราณให้เรียบร้อย ปราณมองหน้าคนตัวเล็กนิ่งเนิ่นนานราวกับต้องมนต์ ทุกการเคลื่อนไหวในร่างกายของเธอมันน่ามอง มีเสน่ห์ดึงดูดให้เขามองแทบจะตลอดเวลา เขาละสายตาไปมองอย่างอื่นไม่ได้เลยด้วยซ้ำ"คนหรือนางฟ้าเนี้ย...ยิ่งมองยิ่งมีเสน่ห์"ปราณอดไม่ได้ที่จะเอ่ยมันออกมา ทำเอาร่างเล็กถึงกับหน้าแดงไปจนถึงใบหู"ชมจนตัวฝันลอยแล้วค่ะ...ปากหวานจังเลยนะคะ"เพียงฝันกล่าวด้วยรอยยิ้มเขิน"ก็ฝันสวยจริงๆ นี่...ภูมิใจจังได้แฟนสวยน่ารักแบบนี้...ไม่เสียแรงเลยที่ลงทุนจีบ"ปราณกล่าว"ไปทำงานได้แล้วค่ะ...เดี๋ยวฝันจะไปอ่านหนังสือแล้ว"คนตัวเล็กกล่าว ส่วนปราณก่อนจะออกจากห้องไปก็ไม่วายหันมาหอมแก้มนวลทั้งสองข้างของแฟนสาว"ชื่นใจ...พี่ไปก่อนนะครับ"กว่าจะได้ออกไปไหนแต่ละวันมันช่างยากเย็น ต้องได้กอดได้หอมคนตัวเล็กก่อน วันไหนเธอไปทำงานด้วยก็จะยอมออกไปง

วันต่อมา...ปราณนอนไปได้ไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องรีบออกไปทำงานต่อ วันนี้เขามีประชุมแถมต้องพ่วงอยู่เวรแทนหมอรุ่นน้องที่สนิทกันอีก และไม่ได้อยู่รอจนแฟนตัวเล็กตื่นเมื่อถึงโรงพยาบาล เขาก็รีบเข้าไปดูอาการคนไข้คนเมื่อคืนที่เขาชน และมันเป็นเคสที่ต้องรับผิดชอบ แม้จะให้เงินไปเป็นค่าทำขวัญและเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่เขาก็มีจิตวิญญาณความเป็นหมอที่จะต้องดูแลจนคนไข้หาย"คนไข้ของผมห้องนี้หายไปไหนแล้ว?"ปราณเอ่ยถามพยาบาล เมื่อเข้ามาในห้องแล้วไม่เจอใคร"คนไข้ชื่อคุณเอิงเอยใช่ไหมคะหมอ...เธอออกไปแล้วค่ะ...เธอฝากจดหมายไว้ให้คุณหมอด้วยนะคะ"พยาบาลสาวยื่นกระดาษแผ่นสีขาวไม่ใหญ่มากให้ปราณด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินออกไป'ถึงคุณหมอปราณนต์ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันจากคนใจร้าย บุญคุณครั้งนี้เอยจะไม่ลืมเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับเงินก้อนนี้ เอยขอยืมก่อนนะคะ ไว้เอยตั้งหลักได้เอยจะเอามาคืน เอยไม่ขอรับไว้ฟรีๆ นะคะมันมากเกินไปสำหรับเอย...เอิงเอย'ปราณรับรู้ก่อนจะเดินออกจากห้องไป แอบรู้สึกผิดที่ชน แต่ในเมื่อเธอไม่ได้ติดใจอะไรก็ดีแล้ว และเขาถือว่าเขารับผิดชอบแล้วทั้งการรักษาและเงิน อีกอย่างเงินนั่นมันเล็กน้อยสำหรับเขา ถือซะว่าเป็นค่าทำขวัญเล็

"เฮ้อ...เสร็จสักที"เพียงฝันนอนลงไปบนโซฟากลางห้องของคอนโดน้องชายด้วยท่าทีที่หมดสภาพ"ขอบคุณครับพี่ฝัน...อะน้ำ"ไต้ฝุ่นยื่นขวดน้ำเย็นๆ มาแนบใบหน้าสวยของพี่สาว"โอ๊ย...ฝุ่นมันเย็น...นี่แกล้งพี่เหรอห๊ะ!"เพียงฝันเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระชากเล็กน้อย"กระตุ้นไงครับ...จะได้ไม่ง่วง...จะมานอนห้องฝุ่นไม่ได้นะ...ไหนบอกจะเอาข้าวเย็นไปส่งพี่หมอไง" "อ๊ะ...จริงด้วย"เพียงฝันรีบดีดตัวลุกขึ้นจากโซฟา จากนั้นก็ยกนาฬิกาข้อมือมาดู ตอนนี้ก็เกือบจะ4โมงเย็นแล้ว เมื่อ1ชั่วโมงกว่าที่คุยแชทกันปราณบอกจะพักเบรกตอน5โมงเย็น "งั้นพี่รีบไปดีกว่า..." "ขับรถฉันไปก็ได้นะฝัน...เดี๋ยวฉันให้ฝุ่นไปส่งแทน"ปรายฟ้ากล่าว พร้อมกับยื่นกุญแจรถยนต์คันหรูให้เพื่อนรัก"ก็คือ...ทิ้งฉันเลยว่างั้น?"เพียงฝันประชดประชันคู่รักที่ดูคิดถึงกันจนออกนอกหน้า"แก...พรุ่งนี้ฝุ่นก็ต้องกลับบ้านแล้ว...ให้ฉันได้อยู่กับแฟนบ้างไม่ได้หรือไง...อีก2เดือนเลยนะกว่ามหาลัยจะเปิด...ฝุ่นคงไม่ได้มาบ่อยๆ ...ไม่เหมือนแกกับเฮียนะที่ได้เจอกันทุกวันน่ะ...เห็นใจฉันหน่อยสิฝัน"ปรายฟ้ากล่าว"โอเค