All Chapters of รักมัดใจนายวายร้าย: Chapter 51 - Chapter 57

2เดือนต่อมา..."มอนิ่งครับแฟนปี2ของพี่"ปราณเอ่ยทักทายคนตัวเล็กที่เพิ่งแต่งตัวเดินออกจากห้องนอนมา ปราณมองคนตัวเล็กในชุดนักศึกษาถูกระเบียบ ใบหน้าสวยหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ยิ่งมองยิ่งมีเสน่ห์ คนอะไรใช้คำว่าน่ารัก สดใสเปลืองมากๆ"ขึ้นปี2สักที...ว่าแต่พี่ปราณทำอะไรอยู่คะ?""ทำไข่กระทะครับ...มากินเร็วจะได้ไปเรียน..."ปราณเอ่ยขึ้น พร้อมกับวางอาหารเช้าที่ตั้งใจตื่นมาทำให้เพียงฝันในเช้าวันเปิดเทอมวันแรก ที่ดูเหมือนว่าคนตัวเล็กจะตื่นเต้นเอามากๆ"หืม...อร่อยค่ะ...ฝันว่าพี่ปราณเลิกเป็นหมอเถอะนะคะ...มาเป็นเชฟดีกว่า"เพียงฝันเอ่ยหยอกด้วยรอยยิ้มสดใส"เป็นเชฟให้ฝันคนเดียวก็พอแล้วครับ...แต่ค่าตัวเชฟคนนี้แพงน้า...""งั้น...ฝันคงไม่มีเงินจ่ายค่าตัวพี่ปราณหรอกค่ะ""มีสิครับ...ตัวฝันไง...จ่ายค่าตัวพี่เป็นตัวของฝันแทน...คุ้มสุดๆ ...วินวินกันทั้งคู่..."เสียงเจ้าเล่ห์ของปราณทำเอาเพียงฝันถึงกับหันขวับมองตาเขม็ง"วินคนเดียวน่ะสิคะ...คิดเป็นแต่เรื่องเดียวนะคะ...นี่ถ้าพี่ปราณไม่ฉีดยาคุมให้ฝัน...ฝันท้องตั้งแต่ปี1แล้วมั้งเนี้ย"เพียงฝันเอ่ยขึ้น ก็ตั้

"วันนี้เรียนวันแรกเป็นยังไงบ้าง...สนุกไหม?"ปราณเอ่ยถามเพียงฝันขณะที่กำลังขับรถออกมาจากมหาวิทยาลัย"ไม่ค่ะ...ไม่สนุก..."เพียงฝันเอ่ยตอบเสียงเรียบ ซึ่งทำให้ปราณหันไปมองหน้าของเธอแวบหนึ่ง"เป็นอะไรไปครับ..."ไม่พูดเปล่าแต่มือหนายื่นมากุมมือเล็กไปวางไว้ที่ตักของเขาอย่างอ่อนโยน"เมื่อเช้ามะนาวมาหาเรื่องฝัน...คือ...ฝันพยายามเข้าใจนะคะว่ามันคืออดีต...แต่ตอนนี้อดีตของพี่มันกำลังจะล้ำเส้นฝัน""อ้อ...เรื่องนี้เอง...เดี๋ยวพี่จัดการให้นะ...ฝันไม่ต้องห่วงเลย...มะนาวใช่ไหม..."ดวงตาอ่อนโยนของปราณเปลี่ยนไป แปรเปลี่ยนเป็นดุดันทันที ชักจะล้ำเส้นเกินไปแล้ว กะว่าจะไม่อะไรแล้วนะ ทำไมออกไปดีๆ ไม่ได้นะ...ปราณคิด!!!"พี่ปราณจะทำอะไรคะ?""ก็แค่...เคลียร์ไม่ให้มายุ่งกับฝันน่ะ...หิวข้าวจัง...แวะ...""ไม่แวะค่ะ...กลับคอนโดเดี๋ยวฝันทำเอง...พี่ปราณอย่าใช้เงินเปลืองสิคะ"ยังไม่ทันที่ปราณจะชวนไปไหน...เพียงฝันก็ขัดขึ้นอีกตามเคย"ครับ...ที่รักว่ายังไง...ก็ตามนั้นเลยครับ..."~เสียงโทรศัพท์ของปราณ~'เอิงเอย'"รับให้หน่อยสิ"ปราณเอ่ยบอกคนตัวเล็ก

วันต่อมา..."วันนี้พี่กลับดึกนะ...แต่พี่จะรีบกลับมานะครับ...เอารถพี่ไปใช้เลย...ดูท่าแล้วปรายก็คงจะอยู่กับฝุ่น...หรือถ้าอยากขับไปหาพี่ที่โรงพยาบาลก็ได้...แต่อาจจะกลับดึกหน่อยเพราะพี่มีประชุม...วันนี้มีตรวจสอบการเงิน"ปราณกล่าวพร้อมกับยื่นกุญแจรถคันหรูของตัวเองให้เพียงฝัน ที่ตอนนี้กำลังแต่งตัวในชุดนักศึกษา"ไม่เป็นไรค่ะ...เดี๋ยวฝันนั่งรถเมล์กลับก็ได้..."เธอส่งกุญแจคืน"ไม่ครับ...จะไปยืนเบียดให้คนอื่นลวนลามทำไม...ให้พี่ลวนลามคนเดียวก็พอแล้ว...เอาไปครับ...""แล้วพี่ปราณจะไปยังไงคะ?""ไอ้คิมมารับ...วันนี้มันไปเยี่ยมพ่อที่โรงพยาบาลพอดี"ปราณเอ่ยบอกคนตัวเล็ก ก่อนจะก้มลงหอมแก้มเนียนใสของแฟนสาว "อ้อ...กับเพื่อนที่ชื่อแดนเทพน่ะ...อย่าใกล้ชิดกันให้มาก...นะครับ"ปราณยกยิ้มให้เธออีกหนึ่งที แม้จะดูหวานแต่รอยยิ้มนี้มันกลับเคลือบยาพิษ และเธอรู้ดีว่าถ้าปราณหึง เขาทำอะไรได้มากกว่าที่เธอคิด เหมือนตอนนั้นที่เทมวางยาเธอ เขาจัดการจนเข้าไอซียู จนเทมขยาดที่จะมาเจอเธออีก ใช่เรื่องนี้เขาเล่าให้เธอฟังแล้ว ทีแรกเธอก็ตกใจว่าเกินไปหรือเปล่า แต่เขาก็ให้เหตุผลว่า ใครก็ตามที่คิดร้ายกับเธอ เขาไม่คิดปล่อยไว้แน่!!! ส่วนเรื

"แก...วันนี้ไปกินเลี้ยงที่ห้องฝุ่นกัน"ปรายฟ้าเอ่ยบอกเพื่อนรักที่กำลังแต่งตัวไปเรียน"เอาดิ..."เพียงฝันตอบ พร้อมกับหยิบกระเป๋าสะพายเดินออกไปนอกห้อง วันนี้เธอไปรถคันเดียวกับปรายฟ้า เพราะถึงยังไงก็ต้องไปฉลองวันเกิดที่ห้องน้องชายอยู่แล้ว "ทักไปบอกพี่ปราณด้วยให้ไปเจอกันห้องฝุ่น"ปรายฟ้าบอก"อืม...ตอนนี้คงยังไม่ออกเวรมั้ง...แต่เดี๋ยวส่งโลเคชั่นคอนโดฝุ่นให้ก็ได้"มือเล็กเปิดเข้าไปในแอพไลน์พร้อมกับปักหมุดโลเคชั่นคอนโดไต้ฝุ่น จากนั้นก็เข้าไปเรียนปกติ 16.00 น.กว่าจะเลิกเรียนก็ถึงกับเบลอเลย เพราะวันนี้ปรายฟ้าและเพียงฝันต้องเข้าแล็บทั้งเช้าและบ่าย กว่าจะเลิกก็ปาไปเกือบจะ4โมงเย็นแล้ว"แทบอ้วกเลยวันนี้...ไปซื้อของไปทำกินกัน"ปรายฟ้ากล่าว"ฝัน..."แต่ระหว่างที่ทั้งคู่เดินมาจนถึงรถยนต์ของปรายฟ้า เสียงของแดนเทพก็ดังขึ้น พร้อมกับวิ่งตรงมาทางเธอและเพื่อนสาว "สุขสันต์วันเกิดนะ..."แดนเทพยื่นกล่องที่ห่อหุ้มด้วยกระดาษสีเงินส่งให้เธอด้วยรอยยิ้ม แต่เพียงฝันอึกอักไม่ยอมรับมันมา เพราะนึกถึงคำพูดของปราณไม่ให้อยู่ใกล้ๆ ผู้ชายคนอื่น "รับไป