All Chapters of รักมัดใจนายวายร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

"งั้นฝันจะทำพี่เอง...เป็นของฝันนะคะพี่ปราณ~"เสียงหวานเอ่ยขึ้น ก่อนจะซุกไซร้ไปที่ซอกคอของปราณทันที ริมฝีปากเล็กขบเม้มไปอย่างเก้ๆ กังๆ ตามประสาคนไร้ประสบการณ์"อ๊าส์...ฝัน...อื้อ...หยุดเถอะ...อย่าทำแบบนี้!"ร่างสูงกล่าวห้ามปรามคนตัวเล็กที่พยายามปลุกปล้ำเขา"อย่าดื้อสิคะ...อื้ม"โอ๊ยตายและ แม่เจ้าโว้ย!! ปราณอยากจะคลั่งเสียตรงนี้ ทั้งการกระทำ ทั้งน้ำเสียง ตอนนี้เขาแทบจะบ้าแล้ว มันเย้ายวน เซ็กซี่ มีเสน่ห์เป็นไหนๆ แถมตอนนี้เขากำลังจะถูกคนบริสุทธิ์บุกปล้ำ ทั้งๆ ที่เขาช่ำชองเรื่องแบบนี้เป็นที่สุด"ฝันครับ...พอเถอะครับ...นะพี่ขอร้อง"ปราณเอ่ยห้ามร่างเล็กเสียงกระเส่าอีกครั้ง"อื้ม...พี่ปราณไม่ชอบเหรอคะ"เสียงหวานเอ่ยถาม"ชะ...ชอบครับ...ชอบที่สุดเลย...แต่ฝันโดนฤทธิ์ยา...ฝันรู้ตัวใช่ไหมครับ"ปราณเอ่ยถามเสียงอ่อนโยน"รู้ค่ะ...พี่ปราณขา...ยอมฝันสักที...ร่างกายฝันจะระเบิดอยู่แล้ว...อื้อ...อย่าเล่นตัวนักสิคะ"โอ๊ย...ตายๆๆๆ ...เจอคำนี้ตายคาอกแน่ๆ สองจิตสองใจเหลือเกิน"เอาเลยครับ...งั้นฝันทำเลย...พี่จะยอมตกเป็นของฝันแล้ว""ฝันจะทำเบาๆ ...พี่ปราณไม่ต้องกลัวนะคะ"เสียงหวานเอ่ยบอก พร้อมกับเล้าโลมราวกับกำลังเปิดซ

"แก...ฉันไม่ได้นอนด้วยนะวันนี้...พรุ่งนี้มีนัด"ปรายฟ้ากล่าวด้วยน้ำเสียงเขินๆ"นัดกับใคร?"เพียงฝันเลิกคิ้วถาม"เอ่อ...ไว้เปิดตัวแล้วจะบอกแกคนแรกเลย...เป็นคนที่แกก็รู้จัก""ระวังตัว...อย่าให้ใครมาหลอกแกได้..."เพียงฝันกล่าว แม้จะรู้ว่าเพื่อนของเธอจะระวังตัวเป็นอย่างดี แต่เธอรู้ว่าเรื่องแบบนั้นเธอก็ไม่ได้เคย"รู้น่า...ไปก่อนนะ...ฝากด้วยนะเฮีย...อ๊ะ...คนละห้องนะ...อย่าให้เห็นว่าออกมาจากห้องเดียวกัน"ปรายเอ่ยแซวด้วยรอยยิ้ม ทำเอาเพียงฝันถึงกับไปไม่เป็น"พูดบ้าอะไรของแก...กลับได้แล้วดึกแล้ว...ฉันง่วงจะตายอยู่แล้วเนี้ย"เพียงฝันทำท่าปิดปากหาว"โอเคๆ ...ฝันดีนะแก...ไปก่อนนะคะเฮีย"ปรายฟ้าขยิบตาให้ปราณอย่างรู้กัน"อืม...ขับรถกลับดีๆ"ปึ้ง!!หมับ!! พรึ่บ"อุ๊ย!...พี่ปราณทำอะไรคะ"ร่างเล็กตกใจเมื่ออยู่ๆ ร่างสูงก็รวบเอวเล็กมากอดแล้วอุ้มมานั่งบนตัก"กอดแฟน""หืม...ใครอนุญาตคะ?""พี่อนุญาตเองครับ""ปล่อยฝันค่ะ...ฝันจะไปกินยา...""เมื่อคืน...พี่ปล่อยใน...กินยาด้วยนะครับ...ส่วนครั้งต่อๆ ไป...พี่จะเป็นคนป้องกันเอง""ครั้งต่อไป...ใครบอกพี่ปราณคะว่าฝันจะให้?"เพียงฝันเลิกคิ้วถาม"อะไรกันครับ...นี่ยังไม่ไว้ใจพี

"ลาเต้แก้วหนึ่งครับ!"เสียงทุ้มนุ่มที่คุ้นเคยเอ่ยขึ้นหน้าเคาน์เตอร์"แดนเทพ!""ก็ใช่น่ะสิ...คิดว่าใครเหรอ?"ร่างสูงเอ่ยถามด้วยใบหน้าทะเล้น"รอสักครู่...พิม...เดี๋ยวเอาแก้วนี้ไปเสิร์ฟให้พยาบาลโต๊ะนั้นหน่อยจ้ะ"เพียงฝันเอ่ยบอกรุ่นน้อง ก่อนจะหันไปชงลาเต้เย็นด้วยความชำนาญ ก่อนจะหันกลับมากดหลอด แล้วออกใบเสร็จให้ชายตรงหน้า "159บาท""อ๊ะ...ไม่ต้องทอน...เย็นนี้ว่างไหม...ไปกินข้าวเย็นเป็นเพื่อนหน่อยสิ"แดนเทพเอ่ยบอกอย่างตรงไปตรงมา"ไม่ว่าง...แล้วก็ไม่ไป...ออกไปได้แล้วลูกค้าคนด้านหลังจะสั่ง"มือเล็กสะบัดไล่แดนเทพอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ พร้อมกับหันไปรับออเดอร์คิวต่อไปด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใส"เอ้ายังไม่ไปอีก..."เพียงฝันหันไปมองค้อนแดนเทพ เมื่อรับบริการลูกค้าจนครบทุกคนแล้ว แต่เขาก็ยังยืนยิ้มมองเธอไม่สนใจว่าเธอจะไล่เขาไปไหน"ขอมองหน้าหน่อยไม่ได้หรือไง...ฉันไม่ได้ไปกวนเธอทำงานสักหน่อย...ฉันอยู่ของฉันเฉยๆ"แดนเทพเอ่ยบอกด้วยสีหน้าตีมึน"เฮ้อ...ฉันล่ะเหนื่อยใจกับนายจริงๆ"เพียงฝันถอนหายใจออกมาอย่างเอือมระอา"มีเหนื่อยใจกว่านี้อีกค่ะพี่ฝัน...มานู้นแล้ว"พิมพยักหน้าไปทางประตูร้านที่ตอนนี้มีปราณเดินเข้ามาในร้านด้วยใบ

"กินข้าวไหนดีครับ?"ปราณเอ่ยถามร่างเล็กด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ถ้าตัดความเจ้าชู้ออกไปเขาก็คือผู้ชายดีๆ คนหนึ่งเลยนะ"ที่คอนโดค่ะ...ประหยัด...อย่าสิ้นเปลือง!!"เพียงฝันเอ่ยบอกตามที่รู้สึกจริงๆ"ทำไมต้องประหยัดขนาดนั้นด้วยในเมื่อพี่ก็รวย"ปราณเอ่ยถามด้วยความสงสัย"พี่ปราณรวย...แต่ฝันไม่ได้รวยเหมือนพี่ปราณค่ะ...ถ้าอยากคบกับฝัน...ก็อย่าฟุ่มเฟือย...บอกไว้ก่อนเลยนะคะ...ฝันไม่มีทางไปนั่งกินบนภัตราคารหรูๆ แน่นอน!!"ปราณหันไปมองหน้าร่างเล็ก เธอต่างจากคนอื่นๆ ที่ผ่านมา ทุกคนที่เข้าหาเขานอกจากเซ็กซ์ก็คงจะมีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวด้วย แต่กับคนตรงหน้า แม้จะพยายามยัดเยียดให้เท่าไหร่ ก็ยังไม่เอา แถมยังจะขอทำงานแลกอีก นี่สิแม่ของลูก!!"ฝันครับ...รู้ไหมว่าตั้งแต่พี่เจอฝัน...คนในอนาคตของพี่มีฝันอยู่ในนั้น"ปราณเอ่ยบอกด้วยเสียงอ่อนโยนที่ดูจริงจัง"เพิ่งคบกันแค่ไม่กี่วันเองค่ะพี่ปราณ...อย่าเพิ่งมั่นใจกับความสัมพันธ์ของเรานักเลย"เพราะเธอเคยเจอคนที่วาดฝันมาแล้วอย่างเทม แล้วตอนนั้นเธอเชื่อเขาสุดหัวใจว่าทั้งคู่จะต้องครองรักกันจนเข้าสู่ประตูวิวาห์ แต่เปล่าเลย...สุดท้ายเขาก็หวังแค่เรื่องนั้นเรื่องเดียว"พี่พูดจริงๆ นะ..

"อื้ม..."ปรายฟ้าลืมตาขึ้นมาในเช้าวันใหม่ เมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอยากสาระวนอยู่ตรงหน้าอกของเธอ"อื้ม...ตื่นแล้วเหรอครับพี่ปราย...มอนิ่งคิสครับ!"จ๊วบ!ปากหนาที่ดูดเม้มยอดประทุมถันของปรายฟ้า เลื่อนขึ้นไปจูบปากของปรายฟ้าทันที"นี่...นายยังไม่เลิกทำฉันอีกเหรอ...นี่เช้าแล้วนะ...นายต้องบ้าแน่ๆ เลย...โรคจิตหรือไง!"ปรายฟ้าพยุงตัวลุกขึ้นมาโวยวายร่างสูงพร้อมกับดันหน้าของเขาออกอย่างหงุดหงิด"ใครจะบ้าทำขนาดนั้นเล่า...หยุดไปตั้งแต่ปรายหลับแล้ว?""ฉันเป็นรุ่นพี่นายนะอย่ามาเรียกชื่อฉันแบบนั้น""ก็เป็นผัวเมียกันแล้ว...พี่บ้าพี่บออะไรล่ะ...เอากันไปตั้งกี่ยก""อี๋...เลิกพูดจาแบบนั้นนะ...เอากันแล้วไง...ไม่ซีเรียสหรอกนะก็แค่ความบริสุทธิ์"เธอกล่าวอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่ ก่อนจะพยายามลุกออกจากเตียงที่ตอนนี้มีแต่คราบเลือดและคราบน้ำกามเต็มไปหมด"ปราย!!...อย่าดื้อถ้าไม่อยากถูกฝุ่นกระแทก!!...รู้ใช่ไหมว่าถ้าฝุ่นกระแทกความยาวระดับนี้ทะลุทะลวงเอาง่ายๆ เลยนะ"ร่างเล็กตาโตกับคำพูดคำจาของไต้ฝุ่น ไม่เถียงว่ามันยาวมาก มากเสียจนเธอจุก แค่นึกถึงก็เสียวท้องน้อยรอแล้ว"ก็นายพูดจาน่าเกลียด""แล้วต้องพูดแบบไหนเหรอครับปรายฟ้า