ไม่เเพงครับ

วันต่อมา...

ปราณนอนไปได้ไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องรีบออกไปทำงานต่อ วันนี้เขามีประชุมแถมต้องพ่วงอยู่เวรแทนหมอรุ่นน้องที่สนิทกันอีก และไม่ได้อยู่รอจนแฟนตัวเล็กตื่น

เมื่อถึงโรงพยาบาล เขาก็รีบเข้าไปดูอาการคนไข้คนเมื่อคืนที่เขาชน และมันเป็นเคสที่ต้องรับผิดชอบ แม้จะให้เงินไปเป็นค่าทำขวัญและเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่เขาก็มีจิตวิญญาณความเป็นหมอที่จะต้องดูแลจนคนไข้หาย

"คนไข้ของผมห้องนี้หายไปไหนแล้ว?"ปราณเอ่ยถามพยาบาล เมื่อเข้ามาในห้องแล้วไม่เจอใคร

"คนไข้ชื่อคุณเอิงเอยใช่ไหมคะหมอ...เธอออกไปแล้วค่ะ...เธอฝากจดหมายไว้ให้คุณหมอด้วยนะคะ"พยาบาลสาวยื่นกระดาษแผ่นสีขาวไม่ใหญ่มากให้ปราณด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินออกไป

'ถึงคุณหมอปราณนต์ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉันจากคนใจร้าย บุญคุณครั้งนี้เอยจะไม่ลืมเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับเงินก้อนนี้ เอยขอยืมก่อนนะคะ ไว้เอยตั้งหลักได้เอยจะเอามาคืน เอยไม่ขอรับไว้ฟรีๆ นะคะมันมากเกินไปสำหรับเอย...เอิงเอย'

ปราณรับรู้ก่อนจะเดินออกจากห้องไป แอบรู้สึกผิดที่ชน แต่ในเมื่อเธอไม่ได้ติดใจอะไรก็ดีแล้ว และเขาถือว่าเขารับผิดชอบแล้วทั้งการรักษาและเงิน อีกอย่างเงินนั่นมันเล็กน้อยสำหรับเขา ถือซะว่าเป็นค่าทำขวัญเล็