อดคิดถึงไม่ได้

"ชะ...ช่วยด้วย!!...ช่วยฉันด้วย!!"เสียงผู้หญิงที่วิ่งมาตัดหน้ารถของปราณเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่แผ่วเบาคล้ายกับคนที่จะหมดแรง ปราณรีบวิ่งลงไปดูด้วยความตกใจ ร่องรอยตามเนื้อตามตัวของเธอเหมือนไม่ได้เกิดจากการเฉี่ยวชนของเขา แต่เหมือนโดนทำร้ายร่างกายมาเสียด้วยซ้ำ

"คุณ...คุณ...ทำใจดีๆ ไว้นะ"ปราณช้อนคนร่างเล็กที่ตอนนี้หมดสติไปแล้วขึ้นรถ ก่อนจะกลับไปที่โรงพยาบาลดังเดิม

ปราณอุ้มร่างบางนอนลงไปที่เตียง ก่อนจะให้บุรุษพยาบาลเข็นร่างที่หมดสตินี้ไปที่ห้องฉุกเฉิน โดยมีเขาที่จะเป็นทั้งเจ้าของไข้ และผู้ดูแลเคสนี้เอง

"เกิดอะไรขึ้นคะคุณหมอ"พยาบาลผู้ช่วยเอ่ยถามขณะที่กำลังจัดเตรียมอุปกรณ์รอปราณ

"เธอวิ่งตัดหน้ารถฉัน...แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่รอยรถชนเหมือนจะถูกทำร้ายร่างกายมาก่อนหน้านั้น"ปราณกล่าวพร้อมกับใส่ถุงมือและเปลี่ยนเป็นชุดผ่าตัด จากนั้นก็เดินมาประจำที่และทำการรักษาตามอาการ โชคดีที่เธอไม่ได้มีบาดแผลที่ต้องผ่าตัดอะไร มีแค่เย็บแผลที่ศีรษะเท่านั้น

หลังจากที่ดูแลเคสนี้เสร็จ เขาก็สั่งให้บุรุษพยาบาลพาไปพักฟื้นที่ห้องพักวีไอพี และเฝ้าดูอาการของเธอแต่ดูเหมือนเธอก็ไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นขึ้นมา จนเวลาล่วงเลยไปเกือบจะ3ทุ่มคร