All Chapters of เจ้าพ่อก่อรัก: Chapter 41 - Chapter 50

แก้มขาวของกมิตตราแดงซู่ขึ้นมาอีกจนคนมองทนต่อไปไม่ไหว ก้มลงหอมแก้มแดงก่ำนั้นหนึ่งที ดวงตาวาวหวานของทั้งคู่สบตากันอย่างมีความหมาย ในที่สุดร่างสูงก็ต้องตัดใจเดินกลับไปยังรถคันหรูซึ่งจอดอยู่หน้าโบสถ์ สายตายังอาลัยอาวรณ์เล็กน้อยก่อนจะตัดใจเข้าไปนั่งในรถ และแดนไทยก็ขับออกไปจากตรงนั้นกมิตตราสูดลมหายใจเข้าปอดด้วยความสุขที่เกือบล้นออกมา หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองพระจันทร์ ลูกขอให้เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้คือเรื่องจริง...ไม่ใช่ความฝัน กมิตตรามองไปทางที่รถยนต์คันหรูของอนรรฆที่แล่นเพิ่งออกไปอีกครั้งก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้านพักของตัวเองด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขโอเว่นลงจากรถทันทีที่มันจอดลงตรงหน้าโบสถ์เซบัสเตียน แววตาชั่วร้ายฉายวาบในดวงตาคู่นั้นของเขา ก่อนจะพยักหน้าเรียกวิทย์และอัดเข้าไปในด้านใน เขาได้รับคำสั่งจากจอร์จให้เข้ามาตีสนิทกับเด็ก ๆ ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้อีกครั้ง ทันทีที่ทั้งสามเดินเข้าไปถึงภายในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เด็ก ๆ ก็ร้องเรียกอย่างดีใจและยกมือไหว้ทันทีเพราะจำได้ว่าเขาเหล่านี้คือคนใจดีที่เอาตุ๊กตามาให้พวกเขาและเธอ และยังเป็นคนที่มอบเงินสำหรับใช้จ่ายภายในสถานเลี้ยงเด็

เสียงถอนหายใจออกมายาวเหยียดอย่างเบื่อหน่ายของอนรรฆดังออกมาทันทีที่เคทเธอรีน่าพูดจบ สายตาว่างเปล่าของอนรรฆมองสบตาหญิงสาวนิ่ง“เราคุยเรื่องนี้กันแล้วนะเคธี่”“แต่เคธี่รักเอียนนะคะ...รักจริง ๆ”“ในตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันเท่านั้น...และคุณก็ไม่มีสิทธิ์เข้ามาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของผม”น้ำเสียงเคร่งขรึมติดเย็นชากับสายตาของอนรรฆที่มองมาที่เธอทำให้เคทเธอรีน่ารู้สึกหวาดหวั่นนิด ๆ เธอรู้ดีทีเดียวว่าอนรรฆซื่อตรงกับคำพูดของตัวเองมากแค่ไหน แต่เธอก็ยังฝืนที่จะทำตามความต้องการของตัวเองเพียงเพื่อหวังให้เขาใจอ่อน“เคธี่ขอโทษค่ะ ต่อไปเคธี่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว อย่าโกรธเคธี่นะคะ”น้ำเสียงออดอ้อนพร้อมกับสีหน้าที่สำนึกผิดของเคทเธอรีน่าทำให้อนรรฆถอนหายใจยาวออกมาอีกครั้ง พลันนึกขึ้นได้ว่าเขาไม่เห็นกมิตตราออกมาตรงนี้เลย และเท่านั้นชายหนุ่มก็กวาดตามองไปรอบด้านเพื่อมองหาหญิงสาวทันที“เอียนมองหาใครหรือคะ”“คนที่ออกมาเปิดประตูให้คุณไงเคธี่”“อ้อ...แม่สาวใช้ปากดีของคุณน่ะหรือคะ”ประกายตาคมเข้มวาวโรจน์มองเคทเธอรีน่าทันที เมื่ออีกฝ่ายพูดถึงกมิตตราด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน“เธอไม่ใช่สาวใช้ แล้วอย่าพูดจาดูถูกเธอแบบนั้นอีก”

มือเล็กยกขึ้นปาดน้ำตาตัวเองทันทีเมื่อรถคันใหญ่จอดสนิท กันต์จอดรถห่างจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าพอสมควรเพราะไม่อยากให้กมิตตราเข้าไปในนั้นในสภาพแบบนี้“ขอบคุณนะคะพี่กันต์ที่มาส่ง” กมิตตรายกมือขึ้นไหว้ขอบคุณอีกฝ่ายโดยไม่มองหน้าเขาแม้แต่น้อย“ถ้าอยากได้คำปรึกษา คุยกับพี่ได้นะ”คำพูดนุ่มทุ้มของกันต์ยิ่งทำให้กระบอกตาของกมิตตราร้อนผ่าวอีกครั้ง เปลือกตาบางกะพริบถี่ ๆ วันนี้เธออ่อนแอมากเกินไปแล้ว“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ แก้มลงตรงนี้ได้ค่ะ พี่กันต์ไม่ต้องไปส่งหรอก รีบกลับเถอะค่ะ”พูดจบร่างบางก็เปิดประตูแล้วเดินลงจากรถคันใหญ่ทันที ทิ้งให้กันต์มองตามอย่างหนักใจ เพียงครู่จึงขับรถออกไป โดยไม่ได้เอะใจเลยว่าอันตรายที่อนรรฆกลัวนักหนาว่ามันจะเกิดกับกมิตตรา...กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้านี้มือเล็กยกขึ้นเช็ดหยาดน้ำตาบนใบหน้าออกไป แล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ พยายามทำทุกอย่างให้เป็นปกติ เธอไม่อยากให้คุณแม่ทั้งสองสงสัยและไม่สบายใจไปด้วย เท้าเล็กชะงักเมื่อสายตาเหลือบเห็นรถคันใหญ่ที่ไม่ค่อยคุ้นตาเธอสักเท่าไรจอดนิ่งอยู่หน้าโบสถ์ รถของใครกัน...คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันก่อนจะเดินเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว แต่กมิตตราก็ต้องชะงักกึก

มือบางของเคทเธอรีน่าวางบนมือหนาของอนรรฆทันที ใบหน้าของหญิงสาวกระหยิ่มยิ้มย่องแล้วลุกขึ้นยืนเกาะต้นแขนแข็งแรงของชายหนุ่มออกไปยืนกลางฟลอร์เต้นรำ วงแขนเรียวเล็กยกขึ้นโอบรอบคอแข็งแรงของอนรรฆ จงใจเบียดเนื้อตัวชิดกับร่างสูงอย่างยั่วยวน ประกายตาหวานเยิ้มมองสบตาคมเข้มของอนรรฆอย่างจงใจเปิดเผยความรู้สึกของตัวเอง หน้าผากกลมกลึงแนบกับหน้าผากแข็งแรงของอีกฝ่าย ลมหายใจห่างกันเพียงคืบ“เคธี่คิดถึงเอียนที่สุด”เสียงกระซิบของหญิงสาวดังออกมาห่างจากใบหูของชายหนุ่มเพียงแค่ลมหายใจกั้น เคทเธอรีน่าจงใจเป่าลมหายใจร้อน ๆ กับใบหูของอนรรฆเหมือนที่เขาเคยชอบ ริมฝีปากอวบอิ่มที่ถูกเคลือบไว้ด้วยลิปสติกสีแดงสดแตะแต้มไรคางเขียวครึ้มนั้นเบา ๆ เรื่อยมาจรดปลายคางของอนรรฆ“คืนนี้อยู่กับเคธี่นะคะ”น้ำเสียงออดอ้อนกับสายตาเว้าวอนของเคทเธอรีน่าทำให้อนรรฆที่เริ่มกรึ่มด้วยน้ำเมาเอนเอียงเล็กน้อย นิ้วเรียวยาวของหญิงสาวแทรกไล้เส้นผมสั้น ๆ ของอนรรฆอย่างเพลิดเพลิน จงใจยั่วยวนทำให้สติของอนรรฆหลุด และดูเหมือนมันจะได้ผลเสียด้วย“เคธี่สัญญาว่าจะทำให้เอียนหายเบื่อ”สายตาที่เปิดเผยถึงความนัยในถ้อยคำที่พูดมองสบตาของอนรรฆก่อนจะแนบใบหน้าลงกับ

อรรดากับคริสมองหน้าลูกชายที่นิ่งดื่มกาแฟไปยิ้มไป พร้อมกับส่ายหน้าไปมากับอารมณ์ที่ต่างขั้วกันเหลือเกินกับเมื่อวาน“ไงเจ้าลูกชาย...ยังไม่ไปทำงานอีกหรือ”“ยังครับพ่อ”สองคนภรรยากับสามีมองหน้ากันอีกครั้ง พลางยิ้มในหน้ากับอาการเหมือนหนุ่มกำลังริรักของลูกชาย“อ้าว...ยัยหนูแก้มมาพอดี”คำพูดของคริสทำให้อนรรฆวางแก้วกาแฟในมือก่อนจะหันขวับไปมองทางด้านหลังด้วยรอยยิ้มหวาน แต่รอยยิ้มของชายหนุ่มก็ต้องชะงักเพราะไม่เห็นใครยืนอยู่ด้านหลังเขาสักคนเดียว เสียงหัวเราะของมารดากับบิดาที่ดังลอยตามมาทำให้อนรรฆรู้ตัวว่ากำลังโดนแกล้ง“อย่าให้มันออกนอกหน้านักนะเอียน พ่อว่าแกเหมือนหนุ่มน้อยริจะมีรักครั้งแรกเลยนะ”ใบหน้าคมเข้มของอนรรฆแดงระเรื่อขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของบิดา ก่อนจะเสไปหยิบแก้วกาแฟที่ตัวเองวางไว้พร้อมกับยกหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านเลยไม่เห็นว่าคนที่เขากำลังรออยู่นั้นเดินเข้ามาพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้คุณอรรดาและคุณคริสแล้วยกมือไหว้ทั้งสองคนอย่างเคารพ“มาแล้วเหรอยัยหนูแก้ม มามะ...มากินของเช้ากัน”คำพูดของคุณอรรดาไม่ได้ทำให้คนที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์สนใจแม้แต่น้อย ยิ่งทำให้คุณคริสกับคุณอรรดาหัวเราะออกมาเบ