All Chapters of LOST IN LOVE พ่ายรักนายเพลย์บอย: Chapter 41 - Chapter 50

หลังจากที่สู้รบกันมาเกือบชั่วโมงในที่สุดสองพี่น้องบ้านนี้ก็ตกลงกันได้ว่าจะให้ฉันนอนห้องใคร โดยคนชนะคือจีเซล เพราะทั้งคู่เปิดโอกาสให้ฉันได้ออกความคิดเห็นเองเพื่อความยุติธรรม และแน่นอนฉันก็ต้องเลือกจีเซลมากกว่าคนที่รบกวนเวลานอนของฉันอยู่แล้ว"ห่างกับแฟนวันเดียวไม่ตายหรอกหนาเฮีย" จีเซลยิ้มเยาะ เกาะแขนฉันไว้แน่นกลัวพี่ชายจะแย่งไปอีก"ไว้ลองแกมีแฟนบ้างสิแล้วจะรู้สึก""ทีวันก่อนจียังเสียสละแกล้งแอร์เสียให้พี่อิงไปนอนห้องเฮียได้เลย""จีเซล!" เจโรมรีบเรียกเตือนคนที่เหมือนจะลืมตัวพูดความจริง จนเธอเบิกตากว้างปรายมามองทางฉันแล้วยิ้มแห้ง ๆ จำนนต่อความจริงที่กำลังปรากฏ"แผนเฮียค่ะ" น้องสาวตัวแสบรีบชี้นิ้วโยนความผิดใส่พี่ชายทันควัน"ทำแผนแตกไม่พอ ยังมาโยนความผิดให้เฮียอีก""ก็มันจริงไหมล่ะ""แยกย้ายไปนอนเถอะฉันง่วงมาก" ว่าจบนายเจโรมก็รีบหันหลังเดินหนี ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เอ่ยปากว่าอะไรสักอย่างความเร็วของนายกะล่อนก็เปิดประตูเข้าห้องนอนตัวเองเรียบร้อย"ไว้ใจอะไรพี่ชายเราได้บ้าง?" ฉันถามจีเซลที่เดินนำเข้าไปในห้อง ไม่มีทีท่าว่าฉันจะตามเกมคนเจ้าเล่ห์แบบเขาได้เลย"ไม่มีค่ะ ไว้ใจอะไรไม่ได้สักอย่าง เราไปนอ

ห้างสรรพสินค้าฉันเดินแยกกับพี่แจนและพี่แพมที่มาห้างด้วยกันหลังเลิกงาน วันนี้มาช็อปปิ้งกินข้าวกันนิดหน่อยโดยขากลับก็มีบอดี้การ์ดมารับถึงหน้าห้างจึงขอตัวพี่ ๆ ออกมาก่อน"พี่สายฟ้า!!" แผ่นหลังของคนที่ผ่านหน้าทำให้ฉันชะงักเท้าแล้วหันไปเรียก จนเจ้าตัวหันกลับมาฉันก็มั่นใจได้ว่าเรียกคนไม่ผิดคน พี่ชายข้างบ้านของฉันจริง ๆ ด้วย"น้ำอิง…" พี่สายฟ้ายกยิ้มให้ฉันแล้วรีบสาวเท้ามาหา เหมือนว่าวันนี้จะมาเที่ยวกับแฟนนะเพราะมีผู้หญิงหน้าตาน่ารักข้างกายด้วย"อิงมาซื้อของเหรอ?""ใช่ค่ะ แล้วพี่สายฟ้าพาแฟนมาช็อปปิ้งเหรอ สวัสดีค่ะแฟนพี่สายฟ้า" ฉันยิ้มทักทายสาวน้อยที่อายุน้อยกว่าฉันน่าจะหลายปี เธออยู่ในชุดนักศึกษาหน้าตาราวกับตุ๊กตาพอเห็นฉันก็ยกยิ้มตอบอย่างเป็นมิตร"ไม่ใช่แฟน รุ่นน้องน่ะ""อ้าวเหรอคะ ขอโทษนะคะ""มะ ไม่เป็นไรค่ะ" สาวน้อยยิ้มจาง ๆ แล้วเบือนหน้าออกไปมองทางอื่น เธอดูแปลก ๆ จัง…"แล้วเรื่องคอนโดว่ายังไง จัดการกับเจ้าของได้หรือยัง พี่คุยกับห้องข้าง ๆ แล้วนะ รอให้เราย้ายเข้ามาได้เลย" พูดถึงเรื่องนี้ฉันก็ลืมเสียสนิท ตั้งใจจะส่งข้อความหาพี่สายฟ้าตั้งหลายครั้งแต่ก็ลืมทุกที"อิงว่าจะไม่ย้ายแล้วค่ะ ขอโทษน

"แกทำอะไรเนี่ย…" ปลายฝนและคนอื่น ๆ ในห้องนั่งมองน้ำอิงที่เอาที่ปัดแก้มออกมา ก่อนที่เธอจะปัดทั้งแก้มและคอให้แดงก่ำเพื่อให้คล้ายคนเมามากที่สุดเท่าที่จะทำได้"ฉันเหมือนคนเมาไหม?" น้ำอิงลดแปรงลงมาแล้วขอความเห็นจากคนอื่น ซึ่งทุกคนพยักหน้า"ถ้าฉันทำอะไรลงไปพวกแกก็เออออตามน้ำไปเลยนะ""ฉันล่ะสงสารผัวแกจริง ๆ ยัยอิง" แจนส่ายหัวมองรุ่นน้องตัวแสบ แน่นอนว่าคนอื่นก็เห็นด้วย"จริง ๆ ไม่ได้อยากแกล้งเลยนะเนี่ย แต่ก็อยากทดสอบไง" ทดสอบความอดทนและความซื่อสัตย์ของเขา ที่แม้ในตอนที่เธอไม่มีสติเขาจะฉวยโอกาสทำอะไรเธอหรือเปล่า"เหรอ?" เพื่อนสนิทมาทั้งชีวิตแสดงทีท่าไม่ค่อยเชื่อ เพราะรู้นิสัยของเธอดี แค่นี้ทำไมจะดูไม่ออก"จริง…อยากแกล้ง 20% ทดสอบ 80%""ฉันว่าแกแกล้ง 80% ทดสอบ 20% มากกว่า" แจนเอ่ยอย่างรู้ทัน จนสุดท้ายปลายฝนก็รับจบ"ไม่หรอกค่ะพี่ มันแกล้ง 100% ต่างหากล่ะ""ฮ่า ๆ รู้ดีจริงเพื่อนรัก" น้ำอิงหัวเราะชอบใจ ก่อนที่จะรีบเปลี่ยนประเด็นคุยเพราะกลัวจะถูกจับได้ จนสิบนาทีต่อมาประตูห้องวีไอพีก็เปิดออกมาให้หนุ่ม ๆ ที่หายกลับเข้ามา"อื้อ…มึนหัวจังเลย ~" คนแสดงละครรีบเปลี่ยนเสียงและท่าทางอย่างกับคนละคน ทั้งปลายฝ

ตุ๊บบ!เรือนร่างบางถูกเหวี่ยงลงบนเตียงนอนนุ่มด้วยฝีมือของคนที่กำลังของขึ้น เขายกยิ้มร้ายจดจ้องน้ำอิงไม่กระพริบทำให้เธอรับรู้ได้ในทันทีว่าข้อตกลงที่เคยมีให้กันนั้นไม่สามารถเอาเขาอยู่ได้อีกต่อไป"ขะ ขอโทษ แกล้งเล่นนิดหน่อยเอง" น้ำอิงว่าพร้อมกับขยับถอยหนีลงจากเตียงเพื่อเอาตัวรอด แต่เหมือนว่าอีกคนจะเร็วกว่าคว้าข้อเท้าเล็กไว้ทัน สุดท้ายร่างหวานก็ตกอยู่ใต้ร่างเขาจนได้"แสบนักนะน้ำอิง…" เจโรมในมุมนี้ทำเธอขนลุกเกรียว น้ำเสียงเกรี้ยวกราดและใบหน้าเข้มดุไม่เคยทำให้ใครชินชา"ฉะ ฉันแค่ทดสอบนายเท่านั้นเอง ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย" คนตัวแสบยังพยายามเอาตัวรอด แต่แน่นอนว่า…มันไม่ได้ผล"เหรอ?""นะ นาย…อื้ออ!!" ยังไม่ทันที่น้ำอิงจะได้พูดต่อเรียวปากเอิบอิ่มก็ถูกเจโรมกดขยี้เข้าทันควัน แรงอารมณ์ทำให้เขาขบเม้มริมฝีปากของน้ำอิงจนเกิดแผล คนอย่างเธอจำเป็นต้องโดนลงโทษจะได้เข็ดหลาบและลดความแสบของตัวเองลงบ้าง"เธอบังคับให้ฉันต้องทำแบบนี้นะน้ำอิง" เจโรมผละริมฝีปากออก เขาไม่อยากจะฝ่าฝืนคำสัญญาเลยสักนิด แต่เธอทำให้ความอดทนของเขาขาดผึ่งในที่สุด"กรี๊ดดดด จะทำอะไร!!" มือหนากำลังล้วงเข้าไปในกระโปรงเดรสสีหวาน น้ำอิงรีบหุบขา

"ทำอะไร?" ฉันยังคงจดจ่ออยู่กับโทรศัพท์ไม่ได้ปรายมองคนที่ถามที่เพิ่งจะเดินออกมา จนเขายื่นหน้ามาดูหน้าจอโทรศัพท์ของฉันด้วยก็ระเบิดหัวเราะออกมาจนฉันผละไปมอง"ขำอะไรของนาย""ถึงขนาดค้นหาวิธีแก้ปัญหาพ่อตากับลูกเขยในอินเทอร์เน็ตเลยเหรอ?" ใช่…แล้วฉันก็สิงสถิตกับหน้านี้มาทั้งวันแล้วด้วย"นายอาจจะมองดูเป็นเรื่องตลกนะ แต่ถ้าเจอของจริงแล้วนายจะหนาว" เขาคงไม่รู้จักฤทธิ์เดชของคนหวงลูกสาวคนเดียวดีพอ"เธอคงยังไม่รู้นะว่าฉันเข้ากับผู้ใหญ่เก่งมาก""พ่อฉันเป็นกำนันไม่ใช่ผู้ใหญ่""ตกลงเธอเครียดจริงใช่ไหม?""ก็ฉันเครียดมาทั้งวันแล้ว เล่นมุกบ้างไม่ได้เลยหรือไง""เครียดก็อย่าไปดู ฉันบอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ฉันจัดการเองได้" เจโรมเลื่อนมาปิดหน้าจอโทรศัพท์ของฉัน แต่มันก็อดกังวลไม่ได้ยิ่งพรุ่งนี้ต้องเป็นวันที่ฉันจะต้องกลับไปกับเขาฉันก็ยิ่งกังวล"เราเลื่อนไปก่อนดีไหม สักสองสามเดือนก็ได้""ฉันไม่ยอมให้ไอพี่ชายข้างบ้านของเธอทำคะแนนคนเดียวหรอก ยังไงฉันก็จะไปพรุ่งนี้" ดูเขาจะไม่ชอบพี่สายฟ้าเอาเรื่อง มัวแต่จะแข่งกับเขาทั้งที่เขายังไม่ได้อะไรเลยด้วยซ้ำ คิดไปเองว่าพี่สายฟ้าจะชอบทั้งที่ฉันรู้ดีว่าเขาก็แค่เอ็นดูฉันในฐานะน้