All Chapters of LOST IN LOVE พ่ายรักนายเพลย์บอย: Chapter 1 - Chapter 10

"ยืนคนเดียวแบบนี้ตั้งใจจะอ่อยใครอีกล่ะ ฉันหรือไอ้ดีแลน?" ร่างหวานกรอกตาอีกครั้งเมื่อเสพบรรยากาศได้ไม่ถึงนาทีก็ได้ยินเสียงแขวะของใครอีกคนดังขึ้นข้าง ๆ คำพูดคำจาแบบนี้จะเป็นใครไม่ได้เลยนอกจากไอบ้าที่เป็นศัตรูตลอดการเดินทางของเธอ"ถามจริงเหอะ นายเป็นไรมากปะ?" น้ำอิงเริ่มทนไม่ไหว ไม่ชอบแทนที่จะไม่มายุ่งกัน แต่เขากลับตามหลอกตามหลอนเป็นเจ้ากรรมนายเวรจนเธอปวดหัวตลอดทาง"หรือไม่จริง?""ฉันจะพูดให้นายเคลียร์แบบชัด ๆ นะ คุณดีแลนเขาเป็นแฟนเพื่อนของฉัน เป็นเจ้านายฉัน ฉันไม่เคยคิดอะไรกับเขา ส่วนนาย…" น้ำอิงไล่สายตามองเรือนร่างตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ก่อนที่จะยกยิ้มเหยียดอย่างที่เขาเคยทำกับเธอเมื่อหลายวันที่แล้ว"ฉันไม่เคยอ่อยนาย ฉันไม่เคยสนใจในตัวนาย คนแบบนายไม่ใช่สเปกฉันเลยสักนิด และขอย้ำอีกครั้ง…ดูปากฉันนะ…ฉันไม่ชอบนาย และจะไม่มีทางชอบนายเด็ดขาด จบนะ?" เธอเน้นทุกคำทุกประโยคที่เพิ่งพูดใส่เขา จะได้เข้าใจมากขึ้นเสียว่าคนอย่างเธอไม่ได้พิศวาทอะไรในตัวเขาเลย สักนิดก็ไม่มี"ทำไมคนแบบฉันมันทำไม?" มือเรียวถูกกระชากจากคนที่เริ่มจะหัวร้อน ทำยังไงเธอถึงจะหนีไอบ้านี่พ้นเสียที"ปล่อย…" น้ำอิงกดเสียงเรียบแล้วพยา

ร้าน ALL ABOUT YOU ฉันนั่งดูดน้ำสตอเบอร์รี่ปั่นอารมณ์ดีเป็นพิเศษ และแน่นอนว่าที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่าฉันสัมภาษณ์งานผ่านแล้ว ได้บรรจุเป็นพนักงานของบริษัทเครือเดรโกเรียบร้อย โชคดีเป็นบ้าที่ได้งานในบริษัทยักษ์ใหญ่ แถมยังเป็นบริษัทเดียวกันกับที่เพื่อนสนิททำงานอีก ถือว่าวันนี้ฉันโชคดีสองต่อเลยทีเดียวฉัน : รอที่ร้านนะตามโลเคชั่นที่ส่งไปเลย ~ส่งข้อความให้ปลายฝนเสร็จก็ดูดน้ำปั่นต่อระหว่างที่รอเพื่อนสนิทที่สัญญาจะพามาเลี้ยงฉลองงานใหม่หนึ่งชั่วโมงผ่านไป…เมื่อเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงยัยเพื่อนตัวดีก็ไม่โผล่หัวมาให้ฉันเห็นเสียที โทรไปก็ไม่รับสายจนต่อมาก็ปิดเครื่องใส่ ปกติปลายฝนไม่ใช่คนที่จะผิดนัดและไม่รักษาเวลา จนเริ่มรู้สึกไม่สบายใจเพราะคิดว่าต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นจึงเอื้อมไปหยิบกระเป๋าเตรียมจะจ่ายตังค์เพื่อไปหาเธอแทนแต่แล้ว…พรึ่บ!อยู่ ๆ ที่นั่งว่างตรงข้ามฉันก็มีผู้ชายรูปร่างสูงหย่อนตัวนั่งลง เป็นผู้ชายรูปร่างดีใบหน้าหล่อเหลาราวฟ้าประธานผิวขาวสว่างออร่าไปทั่วร้าน สวมชุดสบาย ๆ และแว่นตาดำอำพรางที่ถึงกับทำฉันชะงัก ความหล่อที่ปะทะเข้าหน้าดึงฉันสู่ห้วงภวังค์จากที่กำลังจะลุกดันยืนนิ่งจนกระทั

"เฮียผมจัดเซตให้เรียบร้อยแล้วนะ" คริสผู้ช่วยตากล้องที่ทำงานในสตูดิโอของเจโรมเอ่ยขึ้น หลังจากที่จัดเซตและไฟที่จะต้องถ่ายงานในวันพรุ่งนี้เรียบร้อยเขาก็เตรียมแบกกระเป๋าเป้บนหลังพร้อมจะกลับบ้าน"อืม…กลับบ้านดี ๆ" เจโรมที่เดินออกมาจากห้องนอนพยักหน้า เขาเองก็เตรียมจะกลับบ้านเหมือนกัน หลังจากที่ขลุกอยู่ในสตูดิโอมาทั้งวันแล้ว"เออเฮีย…ครั้งนี้ก็อย่าเบี้ยวลูกค้าอีกล่ะ ผมไม่รู้จะตอบลูกค้ายังไงแล้ว" เจโรมทำงานตามอารมณ์ของตัวเอง อยากถ่ายก็ถ่าย แต่ถ้าไม่…ให้ตายยังไงเขาก็ไม่ถ่าย หน้าที่ลำบากใจจึงตกไปอยู่ที่คริสแทน เพราะเขาเป็นคนดีลกับลูกค้าโดยตรง"กูก็ไม่ได้ง้อให้ใครมาจ้างกู" เจโรมยักไหล่ตอบสบาย ๆ เขาทำงานนี้เพราะรู้สึกว่ามันผ่อนคลาย เรื่องเม็ดเงินไม่ใช่ปัญหาแต่ก็แปลกใจลูกค้าที่รู้แบบนี้แล้วกลับยอมจ้างทั้งที่ต้องมาเสี่ยงรองอารมณ์ของเขา"เฮ้อ…เบื่อกับเฮียว่ะ ผมกลับก่อนนะ""มรืนนี้กูไม่รับงานนะ สองวัน""ทำไมอะ บริษัทงานยุ่งเหรอเฮีย""กูต้องไปทะเลกับไอดีแลน""ทะเลเหรอเฮีย งี้ก็ได้เห็นสาว ๆ ใส่บิกินี่ดิ ผมไปด้วยดิเฮีย""ไม่ได้ ไอดีแลนมันไปแบบไพรเวท ส่วนมึงเลิกหื่นแล้วกลับบ้านไปได้แล้ว พรุ่งนี้ตอนกูถ่าย

ครืดดดด ครืดดดด ~เสียงโทรศัพท์ของตาบ้าตรงหน้าฉันดังขึ้น นั้นจึงทำให้เขาผละสายตาออกจากฉันแล้วล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง โชคดีที่เสียงเรียกเข้าทำให้ฉันได้พักสายตาขึ้นมา เพราะตลอดที่เรือออกจากฝั่งเราสองคนก็จดจ้องกันอย่างไม่วางตา แม้ลมทะเลจะปะทะใบหน้าทำให้เคืองตาแค่ไหนแต่ฉันก็สู้ไม่หวั่นด้วยคนแพ้ที่ต้องไม่ใช่ฉันได้โอกาสที่เพื่อนคุณดีแลนคุยโทรศัพท์ฉันก็รีบเดินหนี หันไปมองยัยปลายฝนก็สวีทหวานอย่างไม่เกรงใจใคร ฉันจึงเลือกที่จะเดินไปเกาะระเบียงอีกฝั่งเพื่อชมทะเลที่กว้างไกลแต่แล้ว…"ยืนคนเดียวแบบนี้ตั้งใจจะอ่อยใครอีกล่ะ ฉันหรือไอ้ดีแลน?" ฉันกรอกตาอีกครั้ง เสพบรรยากาศได้ไม่ถึงนาทีก็ได้ยินเสียงแขวะของใครอีกคนดังขึ้นข้าง ๆ คำพูดคำจาแบบนี้ไม่มีใครเลยนอกจากไอบ้านั้นที่เป็นศัตรูตลอดทาง"ถามจริงเหอะ นายเป็นไรมากปะ?" ฉันเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะ ไม่ชอบก็ไม่ควรมายุ่งกันไหม ทำไมถึงตามหลอกตามหลอนเป็นเจ้ากรรมนายเวรให้ได้"หรือไม่จริง?""ฉันจะพูดให้นายเคลียร์แบบชัด ๆ นะ คุณดีแลนเขาเป็นแฟนเพื่อนของฉัน เป็นเจ้านายฉัน ฉันไม่เคยคิดอะไรกับเขา ส่วนนาย…" ฉันไล่สายตามองเรือนร่างเขา ก่อนที่จะยกยิ้มเหยียดอย่างที่

ครืดดดด ครืดดดด ~เสียงโทรศัพท์ที่เรียกเข้าทำให้คนที่กำลังจะเดินเข้าห้องทิ้งตัวลงบนโซฟาอีกครั้ง เป็นผู้ช่วยตากล้องที่โทรเข้ามา เขาจึงเลือกที่จะกดรับสายก่อนแล้วค่อยกลับไปพักผ่อนในห้องทีเดียว"มีอะไร?"(ฮาโหลเฮีย ไปเที่ยวมาสนุกเลยอะดิ) ปลายสายตอบเสียงกวน เล่นเอาคนหงุดหงิดเป็นทุนเดิมปวดหัวยิ่งกว่าเดิม"มึงมีอะไรก็รีบพูดมาไอคริส กูจะไปนอน"(ใจเย็นดิเฮีย เมื่อกี้ผมเห็นผู้ชายสวมชุดดำป้วนเปี้ยนอยู่แถวหน้าคอนโดเฮียอะ หน้าคุ้น ๆ เหมือนจะเป็นลูกน้องพ่อเฮีย)"มากี่คน"(ประมาณสองคนเฮีย)"อืม แค่นี้แหละ" เจโรมจะกดตัดสายแต่เสียงที่ลอดออกมาก็ทำให้เขาเอาโทรศัพท์แนบหูอีกครั้ง(เดี๋ยวดิเฮีย…)"มีอะไรอีก?"(เฮียถ่ายสาว ๆ นมตู้มใส่บิกินี่ให้ผมหรือยัง เฮียอย่าลืมนะ เฮียสัญญากับผมแล้วนะเว้ย)"ไร้สาระ ไปทำงานได้แล้ว" เจโรมรีบกดตัดสายแล้วเปิดแอปพลิเคชั่นกล้องวงจรปิดหน้าคอนโด เขาเพ่งมองชายชุดดำที่คริสรายงานจนมั่นใจว่าเป็นคนของใครมือหนาก็กดออกจากแอปแล้วกำโทรศัพท์ไว้แน่นปึก!เสียงประตูห้องที่ถูกปิดลงดังขึ้นให้เขาเงยหน้าไปมอง ก่อนที่จะเห็นว่าเป็นสองสาวร่างบางคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมสีขาวในขณะที่อีกคนใส่บิกินี่สีชมพู